Χατζηβασιλείου στην Σ. Σταμάτη και τα Παραπολιτικά: Η διαδρομή του από τις Σέρρες μέχρι την βουλή

Σε μια βιογραφική συνέντευξή του σε χαλαρό στυλ, ο Τάσος Χατζηβασιλείου, αποκαλύπτει στην Σάσα Σταμάτη και τα Παραπολιτικά, όλη την πορεία της ζωής του.

Εξομολογείται ότι το όνειρό του ήταν να γίνει δημοσιογράφος αλλά τελικά τον κέρδισαν οι πολιτικές επιστήμες και το διεθνές δίκαιο. Διηγείται την πιο δύσκολη στιγμή της ζωής του, να επιζήσει ως εκ θαύματος από ένα σοβαρό τροχαίο ατύχημα, την εμπειρία του από τις τελευταίες εκλογές και την αγάπη του για τον τόπο του τις Σέρρες

Διαβάστε την συνέντευξη στην εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ και τη Σάσα Σταμάτη

Μήπως έχεις καμία σχέση με τη Βίκυ Χατζηβασιλείου;

Όχι, πρόκειται για συνωνυμία με τη γνωστή παρουσιάστρια. Αλλά η αδερφή μου λέγεται Βίκυ Χατζηβασιλείου και συχνά μου «στέλνει πακέτο» από τις Βρυξέλλες,  όπου ζει μόνιμα. 

Πώς αισθάνεσαι ως νέος βουλευτής; Οι εκλογές ήταν δύσκολες;

Αισθάνομαι μεγάλη τιμή και ευθύνη. Δεν είχα φανταστεί πόσο συγκινητική είναι η ημέρα της ορκωμοσίας. Μπορώ να σου πω ότι η στιγμή που ορκίστηκα να τηρώ το Σύνταγμα και τους νόμους ήταν μοναδική. Δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Τώρα για τις εκλογές, πράγματι είναι δύσκολο «σπορ». Αλλά ταυτόχρονα είναι συναρπαστικό. Στην προεκλογική περίοδο όργωσα κυριολεκτικά το νομό Σερρών, ο οποίος έχει μεγάλη έκταση και πολλά χωριά. Στην πολιτική τίποτα δεν αξίζει περισσότερο από την προσωπική επαφή, από την κατά πρόσωπο συζήτηση με τους πολίτες. Χαίρομαι που κατάφερα να πείσω τους συμπολίτες μου για τις ιδέες και το όραμά μου. Δίνω καθημερινά μάχη για να δικαιώσω την επιλογή τους και την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν από την πρώτη στιγμή. 

Γεννήθηκες στις Σέρρες, σωστά;

Ναι, γεννήθηκα στις Σέρρες. Εκεί είναι ο τόπος μου, το σημείο αναφοράς μου. Και αισθάνομαι τυχερός που μεγάλωσα στην ελληνική περιφέρεια. Μάλιστα, κάθε Παρασκευή απόγευμα, από μικρό παιδί έπαιρνα το λεωφορείο του ΚΤΕΛ, έφευγα από την πόλη και πήγαινα στο χωριό, στον παππού και τη γιαγιά. Αυτό γινόταν κάθε σαββατοκύριακο. Κυριακή, έρχονταν οι γονείς μου για να με πάρουν. Ποδήλατο, αλάνες, τρέξιμο, ποδόσφαιρο, ανεμελιά,  αξίες ανεκτίμητες. Βέβαια, στο τέλος γύριζα στο σπίτι με ματωμένα γόνατα, όπως τα περισσότερα παιδιά. Η πόλη είναι μεγάλη και σφύζει από ζωή. Έχουμε και πολλά όμορφα μέρη, από την Κερκίνη μέχρι την Αμφίπολη και την Αλιστράτη. Μετά την πανδημία του κορονοϊού, η πρόσκληση θα είναι ανοιχτή. Και αν δεν το ξέρεις, έχουμε καταπληκτική νυχτερινή ζωή. Σε περιμένουμε στις Σέρρες να σε φιλοξενήσουμε.

Τι ήθελες να γίνεις μικρός;

Πέρασα από διάφορες φάσεις. Όσο μεγάλωνα, σκεφτόμουν ότι ήθελα να γίνω δημοσιογράφος. Μου άρεσε η ιδέα της αναζήτησης της είδησης, η αίσθηση ότι μαθαίνεις μια πληροφορία νωρίτερα από τους άλλους. Στο σπίτι οι γονείς μου αγόραζαν καθημερινά εφημερίδες, οπότε τις διάβαζα κι εγώ ανελλιπώς. Στο δημοτικό μάλιστα ήμουν υπεύθυνος στην εφημερίδα του σχολείου. Μια ζωή με θυμάμαι να γράφω και να ξαναγράφω. Τελικά, επέλεξα την Πολιτική Επιστήμη και τις Διεθνείς Σχέσεις.

Ξέρω ότι μιλάς ξένες γλώσσες.

Είναι πολύ σημαντικό να διαβάζεις ένα κείμενο στην πρωτότυπη γλώσσα στην οποία γράφτηκε. Και είναι ωραίο, όταν επισκέπτεσαι μια χώρα, να μπορείς να «ακούς» τους ανθρώπους της. Γνωρίζω Αγγλικά, Γαλλικά, Τουρκικά και Ισπανικά. Για να καταλάβεις, όταν ήμουν μαθητής στην Α’ Δημοτικού, έφυγα ένα απόγευμα κρυφά από το σπίτι και πήγα στο φροντιστήριο Αγγλικών στην παρακάτω γωνία. Τους ζήτησα να μου μάθουν Αγγλικά. Φυσικά, οι άνθρωποι τηλεφώνησαν στη μητέρα μου, για να έρθει να με μαζέψει. Η αλήθεια είναι ότι τιμωρήθηκα αυστηρά από τους γονείς μου, επειδή ήμουν 6 ετών και είχα φύγει κρυφά από το σπίτι. Τελικά, όμως, γράφτηκα στο φροντιστήριο. Δεν μου χαλούσαν εύκολα τα χατίρια.

Στο σχολείο ήσουν «φυτό»; Μαθαίνω ότι ήσουν σημαιοφόρος.

Ήμουν πάντα επιμελής μαθητής. Ήμουν σημαιοφόρος και ταυτόχρονα με ψήφιζαν και για πρόεδρο της τάξης και για το 15μελές. Μπορεί να ήμουν «φυτό», όπως το λες, αλλά ποτέ αποκομμένος από τη σχολική κοινότητα. Τώρα όσον αφορά το διάβασμα, ήμουν ανεξάρτητος. Μεγάλωσα με δύο γονείς εκπαιδευτικούς, οι οποίοι μας έμαθαν να διαβάζουμε οργανωμένα και με πρόγραμμα. Το σύστημα είχε μπει από πολύ νωρίς στον «αυτόματο». 

Κοπάνες έκανες ή μπα;

Μεταξύ μας, δεν ήμουν ο «σημαιοφόρος της κοπάνας». Όμως στο Λύκειο, αρκετές φορές συμμετείχα σε κοπάνα με την παρέα μου. Αν ήταν τις πρωινές ώρες, πηγαίναμε για ζεστή μπουγάτσα στην Πλατεία Ελευθερίας, στις Σέρρες. Αν φεύγαμε το μεσημέρι, ο προορισμός ήταν τα φημισμένα σουβλατζίδικα της πόλης μας. 

Χόμπι είχες;

Έκανα πολλά χρόνια τάε κβον ντο και τένις. Είχα περίσσεια ενέργεια ως παιδί και έψαχνα συνεχώς δραστηριότητες. Μετά ήρθε το πιάνο και η μουσική και η μεγάλη μου αγάπη: οι παραδοσιακοί χοροί. Γενικά, επειδή ήμουν από πάντα εξωστρεφής, δεν μου άρεσαν ποτέ τα ατομικά χόμπι.

Δηλαδή πήγαινες από μικρός σε συλλόγους;

Από τη γειτονιά μου, πήγαιναν τα μεγαλύτερα παιδιά στο Σύλλογο Μικρασιατών Ν. Σερρών. Πήγα μια μέρα κι εγώ, για να δω πώς είναι, και τελικά έγινα μέλος. Χόρευα παραδοσιακούς χορούς από τα 6 ως τα 30. Γύρισα όλη την Ελλάδα κι έκανα πολλούς φίλους. Δεν είναι τυχαίο ότι οι καλύτεροί μου φίλοι προέρχονται από το Σύλλογο. Πάντως, σήμερα είμαι περιζήτητος «δάσκαλος» παραδοσιακών χορών στους φίλους μου που παντρεύονται. Οι παιδικοί μου φίλοι, πριν να γίνουν γαμπροί, έρχονται για φροντιστήριο. Μαθαίνουμε μαζί τα βασικά και έτσι στέκονται μια χαρά στο γαμήλιο γλέντι. Αν με χρειαστείς κι εσύ, δηλώνω παρών…

Διάβασα ότι πήρες διδακτορικό με επόπτρια τη βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Σία Αναγνωστοπούλου, που σου έβαλε και «άριστα». Πώς προέκυψε αυτό;

Η πολιτική μας έχει φέρει απέναντι, όμως η επιστήμη μας έχει φέρει κοντά εδώ και χρόνια. Η γνωριμία μου με τη Σία Αναγνωστοπούλου ξεκίνησε πολύ πριν από την ανάμειξή μου στην πολιτική. Ήταν καθηγήτριά μου στις προπτυχιακές σπουδές, από το 1999 έως το 2003, στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Έτσι, αποφάσισα να μελετήσω στη διατριβή μου το Κυπριακό και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις της περιόδου 1959-1963. Και η Σία ανέλαβε επικεφαλής της επιτροπής του διδακτορικού μου. Έχουμε διαφωνήσει άπειρες φορές, όμως πάντα οι συζητήσεις μας είναι ψύχραιμες και σίγουρα έχουν ενδιαφέρον. Παρά τις διαφορετικές πολιτικές μας τοποθετήσεις, η Σία Αναγνωστοπούλου είναι εξαιρετική καθηγήτρια. 

Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή της ζωής σου;

Τον Αύγουστο του 2005, όταν υπηρετούσα τη στρατιωτική μου θητεία, βρισκόμουν σε άδεια στις Σέρρες. Τότε είχα ένα σοβαρό τροχαίο ατύχημα, λίγα χιλιόμετρα έξω από την πόλη. Χωρίς να φταίω, βρέθηκα πολυτραυματίας στο νοσοκομείο. Δεν είχα καταλάβει πώς κατέληξα στα επείγοντα. Το μόνο που θυμάμαι είναι τους πυροσβέστες που ήρθαν να με απεγκλωβίσουν. Επειδή είχα χάσει τις αισθήσεις μου, μού φώναζαν να κουνήσω το χέρι μου, για να καταλάβουν ότι ήμουν ζωντανός. Ήταν πολύ καθησυχαστικοί και ψύχραιμοι. Τελικά, το πιο σοβαρό ήταν το συντριπτικό κάταγμα στο αριστερό γόνατο. Ακολούθησαν οι αναγκαίες χειρουργικές επεμβάσεις, στο 424 Στρατιωτικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης. Έμεινα στο νοσοκομείο για 43 ημέρες και στη συνέχεια καθηλωμένος στο σπίτι. Ήταν πολύ επώδυνη περίοδος, σωματικά και ψυχολογικά. Ήμουν 24 ετών και δεν μπορούσα ούτε να σταθώ όρθιος μόνος μου, ούτε να κάνω βήμα. Εκείνη την περίοδο ξανασκέφτηκα πολλά πράγματα και άλλαξα τον τρόπο προσέγγισης σε πολλά ζητήματα. Ένα τροχαίο μπορεί να σου αλλάξει τη ζωή. Τελικά, με πολύ κόπο και πολλές φυσικοθεραπείες, περπάτησα ξανά μετά από 4 μήνες. Πάντως, όποιος είχε δει το αυτοκίνητο μετά το ατύχημα, δεν πίστευε ότι βγήκα ζωντανός. Σήμερα, όλο αυτό αποτελεί μια κακή ανάμνηση.

Τι επιλέγεις να παρακολουθείς στην τηλεόραση; Ποιες σειρές έχεις ξεχωρίσει;

Καθημερινά παρακολουθώ ενημερωτικές εκπομπές και δελτία ειδήσεων. Το βράδυ, επιλέγω σειρές και ταινίες. Από τις ελληνικές σειρές, ξεχωρίζω «Τα καλύτερά μας χρόνια». Από τις γνωστές συνδρομητικές πλατφόρμες, έχω ξεχωρίσει σειρές όπως The Crown, Unorthodox, The Queen’s Gambit, The Caliphate. Οι τελευταίες ταινίες που παρακολούθησα ήταν η ιταλική «Η ζωή μπροστά σου», με τη μοναδική και συγκινητική ερμηνεία της Σοφίας Λόρεν, και η ινδική «Ο λευκός τίγρης». Τις συνιστώ ανεπιφύλακτα. 

 
Ως Γραμματέας Διεθνών Σχέσεων της Νέας Δημοκρατίας, βρίσκεσαι κοντά στον Πρωθυπουργό. Πώς είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης στις συνεργασίες του;

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ένας πολιτικός με όραμα και αποφασιστικότητα και, ταυτόχρονα, ένας πολύ οργανωτικός μάνατζερ. Δεν είναι τυχαίο που αντιμετώπισε με επιτυχία και αποτελεσματικότητα δύο μεγάλες προκλήσεις, δηλαδή την κρίση με την Τουρκία και την πανδημία του κορονοϊού. Όμως, προσωπικά με εντυπωσιάζει η ευθύνη και η ευαισθησία, με την οποία αντιμετωπίζει τα καθημερινά προβλήματα. Κι αυτό τον κάνει έναν πραγματικά ξεχωριστό ηγέτη.