ΔΗΠΕΘΕ Σερρών: «Το αμάρτημα της μητρός μου» Τετάρτη και Πέμπτη 23 & 24 Οκτωβρίου

Ένα από τα σημαντικότερα κείμενα της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Το αμάρτημα της μητρός μου, είναι το πρώτο ελληνικό διήγημα με ψυχογραφικό χαρακτήρα που καταφέρνει να ξεπεράσει τα στενά όρια της ηθογραφίας, εισδύοντας στα ψυχικά κίνητρα των  πρωταγωνιστών. Ο Βιζυηνός πρωτοπορεί, καθώς είναι η πρώτη φορά στην ελληνική διηγηματογραφία που ανοίγει ο κόσμος της ψυχής. Ο κόσμος της συνείδησης και του εσωτερικού προβληματισμού.

Είναι αυτοβιογραφικό, όπως και τα περισσότερα απ τα διηγήματά του. Μέσα απ την ροή της αφήγησης, ξεδιπλώνεται όλη η ατμόσφαιρα στην οποία μεγάλωσε ο μικρός Γιωργής , πριν ξενιτευτεί. Η αφηγηματική αρτιότητα , η ευαισθησία , η λεπτή ειρωνεία, ο γλωσσικός πλούτος, η εμβάθυνση στον ψυχισμό των προσώπων, οι συγκλονιστικές εικόνες, είναι μόνο μερικά από τα  στοιχεία τα οποία μπορεί κανείς να διακρίνει στο διήγημα αυτό. Στοιχεία που αντικατοπτρίζουν την βαθιά καλλιέργεια του συγγραφέα, τις σπουδές του στην Γερμανία (φιλοσοφία και ψυχολογία) και την αγάπη του για τον τόπο που γεννήθηκε. Την Βιζύη της ανατολικής Θράκης.

Το μικρό αυτό αριστούργημα, που πρωτοδημοσιεύτηκε το 1883, μεταφρασμένο στα γαλλικά στη Nouvelle Revue [Νέα Επιθεώρηση], συνδυάζει την ρέουσα και συναρπαστική αφήγηση με τους ζωντανούς διαλόγους, το μυστήριο με την αγωνία, αλλά και το αίνιγμα που πλανάται ήδη απο το  άκουσμα και μόνο, του τίτλου του έργου. Ποιό ήταν το αμάρτημα; 

Υπόθεση:

Η ιστορία ξεκινά από τα παιδικά χρόνια του αφηγητή – Γιωργή, που σημαδεύονται από την αρρώστια της αδελφής του Αννιώς και τον απελπισμένο αλλά μάταιο αγώνα της μητέρας του να σώσει από το θάνατο, το ασθενικό της κορίτσι. Οι ενοχές της απώλειας ακολούθως, την ωθούν σε δύο  αλλεπάλληλες υιοθεσίες νέων κοριτσιών, που γίνονται όμως αιτία να παραμεληθούν τα άλλα τρία ορφανά από πατέρα αγόρια της, και να στερηθούν την μητρική φροντίδα. Όταν μεγαλώνουν και γίνονται πλέον άνδρες, εξακολουθούν να μην μπορούν να κατανοήσουν αυτήν την άστοχη εμμονή, της μητέρας τους. Όταν μετά από χρόνια, επιστρέφει από τις σπουδές του στη Γερμανία, ο Γιωργής , έρχεται σε αντίθεση με την μητέρα του ως προς την διατήρηση της δεύτερης ψυχοκόρης της, γεγονός που την οδηγεί στην απόφαση, να του αποκαλύψει το τραγικό μυστικό της.

Ιστορικό: 

Η παράσταση παίχτηκε τον φετινό χειμώνα σε κεντρικό θέατρο της Αθήνας, με μεγάλη επιτυχία αποσπώντας εξαιρετικές κριτικές. Συνεχίζει τώρα το ταξίδι της εντός & εκτός Αθηνών, σε επιλεγμένες πόλεις της Ελλάδας μέσα στο καλοκαίρι, πριν επιστρέψει ξανά το Χειμώνα, στο Θέατρο για 2^η χρονιά.

 •ΠΡΩΙΝΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΜΑΘΗΤΕΣ της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης
•ΒΡΑΔΙΝΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ για το κοινό | ΩΡΑ: 21:00
ΣΚΗΝΗ «ΙΟΥΛΙΑ ΣΤΑΥΡΙΔΟΥ» (Μικρή Σκηνή)
ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ «ΑΣΤΕΡΙΑ» 

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Συγγραφέας: : Γεώργιος Βιζυηνός

Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος

Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου

Σκηνικά/ Κοστούμια: Πάρις Μέξης

Σχεδιασμός κίνησης: Βρισηίδα Σολωμού

Σχεδιασμός φωτισμών: Χριστίνα Θανάσουλα

Βοηθός φωτισμών: Ιφιγένεια Γιαννιού

Βοηθός Σκηνοθέτη: Φάνης Σακελλαρίου

Φωτογραφίες: Μαριλένα Αναστασιάδου

Video: Θάνος Μαργαρίτης

Γραφιστική επιμέλεια: xMx graphics

Επικοινωνία – Γραφείο τύπου: Χρύσα Ματσαγκάνη

Παραγωγή: Phronesis – AMKE

Επί σκηνής: Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος

Διάρκεια παράστασης  85 λεπτά

Προπώληση εισιτηρίων : MORE.COM

Σκηνοθετικό σημείωμα

Πάνε δέκα χρόνια ακριβώς, απο την γνωριμία μου με τον απίστευτης ομορφιάς, μυθιστορηματικό τολμώ να πω κόσμο, του θρακιώτη συγγραφέα. Που ναι μεν για κείνον ο κόσμος αυτός, έκρυβε τραύμα, πίκρες και ματαιώσεις, εν τέλει όμως σε μας τους εξ αποστάσεως παρατηρητές του, φανέρωσε πώς το τραύμα αυτό δείναται να γίνει θαύμα. Υπο προυποθέσεις ασφαλώς. Η συνεγασία μου τότε με τον Δήμο Αβδελιώδη, ως Βιζυηνός στο Αμάρτημα της μητρός μου, υπήρξε καθοριστική στην είσαγωγή μου στον κόσμο αυτό.

Σύνηθες όσο και αναγκαίο νομίζω σε όλους να επιστρέφουν κατά καιρούς για κάποιο λόγο, γνωστό ή άγνωστο σε γεγονότα και καταστάσεις της ζωής τους που τους σημάδεψαν θετικά ή αρνητικά, ανακαλώνας μέσω της μνήμης αλλά και της φαντασίας τους, το βίωμα αυτό. Η αναπλαστική ικανότητα του βιώματος μεσω της φαντασίας είναι απαραίτητη, αφού το βίωμα δεν μπορεί να είναι ποτέ το ίδιο. Αιτία, κατα βάση ο χρόνος. Κι εμείς που αλλάζουμε μαζί του. Η αλλαγή αυτή του τρόπου θεώρησης των πραγμάτων, είναι καθοριστικός παράγοντας για το ίδιο το γεγονός που δεν ανήκει πλέον εξ ολοκλήρου στο παρελθόν αλλά κυρίως στο παρών της αφήγησης, που στην περίπτωση του θεάτρου συνιστά σκηνική πράξη.

Αυτή η ψυχαναλυτικής μορφής πρακτική, υπήρξε για μένα η αιτία ή η αφορμή, ν΄ ασχοληθώ ξανά, με το διήγημα αυτό, με διπλή αυτήν την φορά ιδιότητα. Άλλωστε Το αμάρτημα της μητρός μου, είναι το πρώτο Ελληνικό διήγημα με ψυχογραφικό χαρακτήρα. Καθόλου τυχαίο αν σκεφτούμε ότι ο συγγραφέας σπούδασε Φιλοσοφία και ψυχολογία στην Γερμανία.  Παρόλα αυτά ένα βαθύ τραύμα, δεν φεύγει ποτέ εντελώς. Μπορείς όμως να μάθεις να ζεις μ΄αυτό. Κι αυτό είναι το θαύμα. Να θυμάσαι χωρίς φόβο και να ξεχνάς χωρίς ενοχή.

Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος

Έγραψαν για μας:

«Ο ερμηνευτής και σκηνοθέτης, μας προσφέρει απλόχερα όλο τον πλούτο του κειμένου, που είναι γραμμένο στην καθαρεύουσα. Με προσωπείο τραγικό, σε ένα σκοτεινό, μυστηριακό και υποβλητικά απλό σκηνικό, ο Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος το χρησιμοποιεί  συγκινητικά και υποδειγματικά. … Να το δεις! Είναι όμορφο, αγνό, τίμιο θέατρο με έναν Κωνσταντίνο Γιαννακόπουλο απόλυτα προσηλωμένο στο ρόλο του. Ξεδιπλώνει νοήματα και ακουμπά τις ψυχές μας, χωρίς να μας ταλαιπωρεί, όπως πολλές νεωτερικές ανοησίες.»

Άρης Γαβριελάτος 

«Πιστός στο αρχικό κείμενο ο Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος καταφέρνει να το υπηρετήσει επάξια, τόσο σκηνοθετικά όσο και με την εξαιρετική ερμηνεία του, και αφηγούμενος την ιστορία σε πρώτο πρόσωπο ,χτίζει, με την συμβολή και των φωτισμών και της μουσικής επένδυσης, μια υποβλητική ατμόσφαιρα, δημιουργώντας εικόνες στις οποίες γίνεται αβίαστα μέρος και ο θεατής.
Πρόκειται συνολικά για μια συγκινητική και ουσιαστική θεατρική προσέγγιση του κειμένου που αξίζει να παρακολουθήσει κανείς»

Βίκυ Λουκάτου

Ενσαρκώνει τον Γιώργη, με καθαρή αφήγηση-τέλεια φωνητική διάταξη, ανάμεσα σε παράπονο και συμπόνια, τονικά υπέροχα με σκαμπανευάσματα φωνής όταν χρειαζόταν.

Σκηνοθέτησε τον εαυτό του με απλό τρόπο, όμως με πολύ σεβασμό στο κείμενο χωρίς μοντέρνισμούς, με υποδειγματικό αποτέλεσμα!!

Η υποβλητική ατμόσφαιρα, το σκηνικό λιτό και απέρριτο, φωτισμοί και μουσική συμβάλλουν στη μαγεία.

Η απόλυτη σιγή των θεατών σε μία φορτισμένη από συγκίνηση ατμόσφαιρα, απολαύσαμε μία πολύ καλή παράσταση- που αξίζει να την δείτε!!!

Χρυσούλα Ζαφειράκη  Ι  Open Mind Ι  8/2/2024

Ο Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος σκηνοθετεί με εξαιρετική επιμέλεια τον εαυτό του, καθώς υποδύεται τον Γιωργή, τον ίδιο το Βιζυηνό. Όλα όσα τον έχουν πληγώσει όπως η επιδείνωση της ασθένειας της Αννιώς, η αυξανόμενη αφοσίωση της μητέρας σ’ αυτήν και η κλιμακούμενη αδιαφορία της μητέρας προς τα αγόρια αποτυπώνονται στο πρόσωπό του, στη μελαγχολία του, στις κινήσεις του, στη  φωνή του.

Μια παράσταση που αξίζει την προσοχή των θεατών, πάνω σε ένα μνημειώδες κείμενο, με την ουσιαστική, ευρηματική και βαθειά διεισδυτική ερμηνεία του Κωνσταντίνου Γιαννακόπουλου.

Μαρία Μαρή 

Αυτό που βλέπετε στη σκηνή θυμίζει πίνακα ζωγραφικής. Και ίσως να είμαι και μαζεμένος με αυτό που έγραψα. 

Είναι πολύ δύσκολο να σε καθηλώσει ένας μονόλογος που ξεπερνά τα εβδομήντα – εβδομήντα πέντε λεπτά. Εδώ όμως μιλάμε για σχεδόν μιάμιση ώρα και δεν ανοιγόκλεισε βλέφαρο! 

Από τους καλύτερους μονολόγους των τελευταίων δέκα ετών! Μία παράσταση που μοσχοβολά αγιόκλημα, που μας ταξιδεύει σε μία εποχή, θεωρητικά πίσω από τη δική μας, πρακτικά πολύ μπροστά από τη δική μας. Σε μία εποχή που το ήθος δεν είναι απλά μία λέξη, ούτε ένα τσιτάτο αμφιλεγόμενου χαρακτήρα. Σε μία εποχή που το χώμα οδηγεί στο χώμα χωρίς παρεμβολές. Πλησιάστε ελεύθερα, προσεγγίστε ελεύθερα, αφεθείτε στη μαγεία ενός αθάνατου κειμένου και ενός ηθοποιού που αναμιγνύει το τότε με το τώρα μέσα από το αύριο. Ένας Γολγοθάς χωρίς τέρμα στην ανηφοριά του…

Κώστας Κούλης  Ι    Ι   15/02 /2024

Ερμηνευτικός άθλος για τον Κωνσταντίνο Γιαννακόπουλο ..//..άψογη εκφορά λόγου, συναισθηματική ευρυθμία, πνευματική ανάταση, αισθητική ηδονή. // Αξίζει να το δείτε, μαζι με τα παιδιά και τα εγγόνια σας. Μάθημα γλώσσας, μάθημα ήθους, μάθημα ζωής.

Δρ. Κωνσταντίνος Μπούρας Ι  Todaypress   I   17/2/2024

Ο Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος προσέγγισε σκηνοθετικά και ερμηνευτικά το διήγημα του Γεωργίου Βιζυηνού ΤΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΜΟΥ με την απαιτούμενη παιδεία και τον ανάλογο σεβασμό που απαιτεί ένα τέτοιο κείμενο ύψιστης λογοτεχνικής αξίας, πετυχαίνοντας στη χρονική διάρκεια μιάμισης ώρας να αναδείξει όλες τις νοηματικές, αφηγηματικές και καλλιτεχνικές αρετές του έργου. Μια παράσταση μάθημα σύζευξης λογοτεχνικού και θεατρικού λόγου.

Κώστας Ακρίβος Ι  συγγραφέας  Ι  21/2/2024

Η τέχνη θέλει τόλμη, πίστη κι αγάπη. Όλα αυτά διαπίστωσα με χαρά, παρακολουθώντας την εξαιρετική παράσταση “Tο αμάρτημα της μητρός μου” στο θέατρο “Εν Αθήναις”. Ο Κώστας Γιαννακόπουλος, υπερέβη εαυτόν, τόσο σκηνοθετικά όσο και σε ερμηνεία. O ηθοποιός μπόρεσε να κερδίσει και να κρατήσει το κοινό για ενενήντα λεπτά, σε απόλυτη προσήλωση. Το έργο προσφέρει συγκίνηση από την αφηγηματική αρτιότητα και θαυμασμό για την απλότητα της σκηνοθεσίας, το φωτισμό και κυρίως με την υπέροχη ερμηνεία, σ’ αυτό το μεγάλης δυσκολίας έργο, σε γλώσσα και απόδοση. Μην το χάσετε!

Πόπη Αρωνιάδα Ι  SLpress Ι  22/2/2024

Ο Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος συνθέτει αριστοτεχνικά μέσα από το μονόλογο του Γιωργή μια τραγωδία υψηλής αισθητικής, ξεδιπλώνεται αργά και σταθερά επί σκηνής, εισχωρώντας όλο και πιο βαθιά στους ψυχικούς παραλογισμούς της μητέρας που εξηγούνται ωστόσο και γίνεται καθηλωτικός κάθε λεπτό που περνάει με την έξοχη ερμηνεία του, ανατριχιαστικός όταν πονά απ’ την απορριπτική αγάπη της μητέρας του και συγκλονιστικός όταν αποκαλύπτεται πλέον το αμάρτημα.           Ένας μονόλογος ακέραιος, ακραιφνής, με πλούσιο σημειολογικό υπόβαθρο, που αναδεικνύει ολόκληρο το μεγαλείο της Ελληνικής γλώσσας, μα πάνω από όλα μια παράσταση μοναδική, που μαγνητίζει τον θεατή, που τον παρασύρει και τον εγκλωβίζει στην οδύνη που κουβαλά, που τον οδηγεί στην ολοκληρωτική κάθαρση της ψυχής που ίπταται, που καθαγιάζεται από το φως των κεριών κι απ’ τον εξαγνισμό του ύδατος, μια παράσταση εγκώμιο στον Γεώργιο Βιζυηνό κι ένα μεγαλείο ερμηνείας από τον Κωνσταντίνο Γιαννακόπουλο.

Μαριλιάνα Ρηγοπούλου Ι  mcnews  Ι  25/2/2024

Η ατμόσφαιρα δόθηκε εξαιρετικά με σκηνικά ευρήματα σοφά δουλεμένα ώστε να βιώσουμε σημαντικές στιγμές της διήγησης. Η φοβερή παραμονή στην εκκλησία, το αγιασμένο νερό, ο ενταφιασμός… Ήταν σαν μικρά τελετουργικά εκτελεσμένα με προσήλωση, με τη συνοδεία πάντα της υποβλητικής μουσικής του Θοδωρή Οικονόμου. Στεφανία Τσουπάκη  Ι   29/02/24  Ι  quinta-theater.gr

Όλη η μυσταγωγική ατμόσφαιρα του σκηνοθέτη και ηθοποιού απορροφά τον θεατή σε όσα περιγράφει το διήγημα. Οι ενοχές, το παρελθόν και τα τραύματα των χαρακτήρων αποτυπώνονται όλα και θεατής φτάνει κοντά τους. Ο Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος έρχεται να αποδώσει μια σκηνή αποκάλυψης η οποία έχει εξαιρετικό ρυθμό και ατμόσφαιρα, οπτικοποιώντας τόσο την ανατριχιαστική περιγραφή αλλά αποτυπώνοντας και το απότομο αλλά πολύ συναισθηματικό κλείσιμο του διηγήματος.

Δημήτρης Μπαμπούλης Ι  TVXS   I   14/4/2024

Ο Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος συγκλόνισε το κοινό με την ολότελα αισθαντική του ερμηνεία, ως Γιωργής, αποδίδοντας με υποκριτική ωριμότητα και αξιοθαύμαστο ζήλο τις «πληγές», που του προξένησε η ταραχώδης παιδική του ηλικία. «Φώτισε» τις βαθύτερες πτυχές του βαρυσήμαντου αυτού κειμένου, που ακροβατεί τεχνηέντως, μεταξύ αρχαΐζουσας και δημοτικής γλώσσας.

Απόστολος Ιωαννίδης I  15/4/2024   I  WELOVETHEATRE.GR