Η παράσταση έκανε αίσθηση καλλιτεχνικά και είχε πολύ θετικές κριτικές τόσο από κριτικούς θέατρου όσο και από θεατές. Η Κίρκη Καραλή έχει αναλάβει την σκηνοθεσία.

Δημιουργεί μια χορογραφημένη παράσταση, ακριβείας και λεπτότητας.

Τρεις ηθοποιοί, οι Γιώργης Βασιλόπουλος, Ολυμπία Σκορδίλη και Άρης Νινίκας συντονισμένοι, καλοκουρδισμένοι γεμάτοι ζωντάνια, ερμηνεύουν και συνδημιουργούν το σκηνικό περιβάλλον της Άσης Δημητροπούλου (ή ίδια επιμελείται και τα πολύ όμορφα κοστούμια) με την διδασκαλία της κίνησης από τον Κωνσταντίνο Παπανικολάου.

Ο Σήφης Πολυζωίδης, ο άγνωστος άντρας και πιθανότατα ο συγγραφέας , στον οποίο εξομολογείται η ηρωίδα την περιπέτειά τη, είναι ψυχή τε και πνεύματι παρών σε όλη την αφήγηση/θεατρική διαδικασία, με στιβαρή παρουσία και παρεμβάσεις.

Αλλά το μεγάλο ατού της παράστασης είναι η Ιωάννα Μαυρέα. Αυτή η ηθοποιός, με ερμηνευτικές δεξιότητες που ξεχειλίζουν, με παρουσία που επιβάλλεται στο χώρο, με κινήσεις που ζωγραφίζουν στον αέρα τη ψυχή,

ΣΥΝΤΟΜΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ

Ο έρωτας ανατρέπει την ήρεμη, προβλέψιμη ζωή μιας καθώς πρέπει γυναίκας.

Δυστυχώς μόνο για είκοσι τέσσερις ώρες.

Μια σαρανταδυάχρονη αριστοκράτισσα χήρα φτάνει στο Μόντε Κάρλο και επισκέπτεται το καζίνο, όπου παρακολουθεί με ενδιαφέρον την υψηλή κοινωνία να ποντάρει.

Την προσοχή της τραβάει ένας όμορφος νέος, που χάνει όλα του τα χρήματα και αποχωρεί απελπισμένος. Φοβούμενη ότι θα κάνει κάποια τρέλα, η γυναίκα τον ακολουθεί και τελικά του σώζει τη ζωή περνώντας μια νύχτα μαζί του.
Αυτή η νύχτα όμως αλλάζει και τη δική της ζωή για πάντα και η επόμενη μέρα που ξημερώνει της επιφυλάσσει δυσάρεστες εκπλήξεις.

Στις “Εικοσιτέσσερις ώρες από τη ζωή μιας γυναίκας”, ο Τσβάιχ, ευαίσθητος ανατόμος της γυναικείας ψυχής, περιγράφει την ανατροπή της ήρεμης, προβλέψιμης ζωής μιας καθωσπρέπει γυναίκας.

Ο εβραϊκής καταγωγής λογοτέχνης (1881-1942), ένας εστέτ του πνεύματος, έγραψε την πολυδιαβασμένη αυτή νουβέλα το 1927, η οποία μεταφράστηκε στα ελληνικά 13 φορές και μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο με πρωταγωνίστριες την Ινγκριντ Μπέργκμαν και την Ντανιέλ Νταριέ.

H ενοχή, πέρα από μια αφηρημένη έννοια ή πέρα από ένα σχήμα μυθολογημένου κολαστηρίου, είναι ζώσα εμπειρία. Και η αποκάλυψή της, το άλλο όνομα της κόλασης. Το καθαρτήριο που καλείται να ελευθερώσει την αμαρτία.

Ο στοχασμός του Τσβάιχ πάνω στην οικονομία του έρωτα και στη δυναμική της ζωής υπερβαίνει την ιστορία του, γιατί, πάντα ο πόνος, δειλός, θα υποχωρεί μπροστά στη δίψα για ζωή, που φαίνεται να είναι γερά αγκιστρωμένη στη σάρκα.

“Η ιδιάζουσα ικανότητα του ανθρώπου να συλλέγει μνήμες και να τις αναπαράγει κατά το δοκούν ανήκει στη φαντασία. Αυτή είναι ό,τι πιο ανθρώπινο στον άνθρωπο. Άλλωστε είναι και η μόνη, κατά τον Χιούμ, που δύναται να προβεί σε συνθετική οργάνωση του χρόνου. Για να συνθέσεις το παρελθόν με το παρόν και το μέλλον, θα πρέπει να έχεις πρόσβαση, πραγματική ή πλασματική, και στις τρεις διαστάσεις του χρόνου. Η φαντασία το πράττει, ενώ η μνήμη αδυνατεί.” Κωστής Παπαγιώργης, “Περί μνήμης”

Πρωταγωνιστεί η Ιωάννα Μαυρέα.

Μαζί της ο Σήφης Πολυζωίδης, ο Γιώργης Βασιλόπουλος, η Ολυμπία Σκορδίλη κι ο Άρης Νινίκας.

Συγγραφέας: Στέφαν Τσβάιχ
Μετάφραση: Δημήτρης Δημοκίδης
Εκδόσεις ΡΟΕΣ
Δραματουργική επεξεργασία – Σκηνοθεσία: Κίρκη Καραλή
Σκηνογραφία – Ενδυματολογία: Άση Δημητρολοπούλου
Κινησιολογία: Κωνσταντίνος Παπανικολάου
Μουσικη: Αντώνης Παπακωνσταντίνου
Φωτισμοί: Άλεξ Αλεξάνδρου
Βοηθός σκηνοθέτη: Ολυμπία Σκορδίλη
Επικοινωνία – Δημόσιες σχέσεις: Brainco S.A.
Φωτογραφίες: Νίκος Πανταζάρας
Βίντεο: Ειρήνη Στείρου
Διεύθυνση παραγωγής: Αναστασία Παπαγεωργίου
Παραγωγή: Τέχνης Πολιτεία

Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού & Αθλητισμού
Συμπαραγωγή: ΔΗ.ΚΕ.ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Σερρών