“Διαπίστωσα πως την εποχή του καρκίνου τους έκανα εγώ ψυχική υποστήριξη αντί να μου κάνουν εκείνοι” ομολογεί, παράλληλα, ο Δημήτρης Πετρόπουλος.
Με αφορμή τόσο την θεατρική όσο και την τηλεοπτική του παρουσία αυτή τη σεζόν, ο Δημήτρης Πετρόπουλος έδωσε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη αυτή την εβδομάδα στο περιοδικό Λοιπόν και τον δημοσιογράφο Παναγιώτη Βαζαίο. Μέσα σε όλα, δε, ο έμπειρος πρωταγωνιστής μίλησε από καρδιάς για την «συνάντηση» που είχε στο μακρινό παρελθόν με τον καρκίνο και για την απόφαση να μιλήσει δημόσια γι’ αυτήν.
Μιλήσατε ανοιχτά για το ζήτημα του καρκίνου, που «σας χτύπησε την πόρτα» στα 38 σας, μόλις, χρόνια. Σκεφτήκατε ότι μπορεί να δώσετε δύναμη σε άλλους ασθενείς καταθέτοντας την εμπειρία σας;
Κι εδώ το κίνητρο μου, όπως για όλα, είναι η τόνωση του ηθικού των άλλων. Από την άλλη, ίσως αποτελεί και μια μορφή «απενοχοποίησης». Δηλαδή, δεν καταλαβαίνω γιατί αποφεύγονται κάποια θέματα σαν τον καρκίνο, ενώ π.χ. για τη γρίπη μας θα μιλούσαμε άνετα. Θέλει, δηλαδή, ηρωισμό να μιλήσεις για τον καρκίνο; Επειδή είναι μια «θανατηφόρα ασθένεια»; Τόσα χρόνια μετά, πάντως, εγώ… ζω! Όλα θέλω να τα αντιμετωπίζω με χιούμορ. Δεν αντέχω τη λύπηση.
Την περίοδο που αντιμετωπίσατε το πρόβλημα με την υγεία σας, υπήρχαν άνθρωποι που στάθηκαν δίπλα σας;
Πάντα υπάρχει κάποιος που σου στέκεται αλλά δεν είναι πάντα αυτός που θα περίμενες. Κάνω ό,τι μπορώ να μην απασχολώ κανέναν. Συνήθως ούτε ενημερώνω. Πιστεύω πως οι άλλοι σε βαριούνται όταν είσαι ανήμπορος. Ακόμα και οι φίλοι σου. Μόνον η μάνα δεν βαρυγκωμάει – και η αδελφή στη δικιά μου περίπτωση. Στη μάνα μου όμως δεν το είχα πει. Και στους φίλους μου διαπίστωσα πως την εποχή του καρκίνου τους έκανα εγώ ψυχική υποστήριξη αντί να μου κάνουν εκείνοι. Και απομονώθηκα κάποια στιγμή. Δοκιμασίες.
πηγή zappit.gr
