Το επαγγελματικό σωματείο μας επιθυμεί εκ νέου να αναδείξει το μείζον θέμα της υγειονομικής διάκρισης των υπηρετούντων στις Ένοπλες Δυνάμεις με υπόβαθρο την παράγραφο 1 του άρθρου 4 του Συντάγματος της Ελλάδος κατά το οποίο «Οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου».
Σύμφωνα με άρθρο 3 του Ν.154/75 (ΦΕΚ 185/4-9-1975), η υγειονομική περίθαλψη των εν ενεργεία στρατιωτικών παρέχεται αποκλειστικά από τον Ιατρό Μονάδος και τα Στρατιωτικά Νοσοκομεία όλων των κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων. Σε κάθε περίπτωση ο Ιατρός της Μονάδος είναι ο αποκλειστικά υπεύθυνος παραπομπής σε ειδικό ιατρό ή νοσηλεία σε Στρατιωτικό Νοσοκομείο όπως και σε λοιπές Δομές Υγείας, μόνο στην εξαιρετική περίπτωση που η περίθαλψη δεν είναι εφικτή να παρασχεθεί από τον ιατρό μονάδος και τα Στρατιωτικά Νοσοκομεία.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το άρθρο 4 του ΠΔ. 432/1983: «1.Στους δικαιούχους σύμφωνα με το άρθρο 1 του παρόντος, εκτός των μελών των οικογενειών τους η υγειονομική περίθαλψη παρέχεται όπως καθορίζεται με τους ειδικούς κανονισμούς και διαταγές από: α. Τους Γιατρούς των Μονάδων. β. Τα Στρατιωτικά Νοσοκομεία. 2.Οι Στρατιωτικοί που ασθενούν, στις περιπτώσεις που στην περιοχή δεν υπηρετεί Στρατιωτικός γιατρός ο οποίος να είναι αναλόγου ειδικότητος, ή δεν λειτουργεί Στρατιωτικό Νοσοκομείο ή αυτό που λειτουργεί στερείται χώρου θεραπευτικών μέσων ή ειδικευμένου επιστημονικού προσωπικού, η δε κατάσταση του ασθενή δεν επιτρέπει την μετακίνησή του στο πλησιέστερο Στρατιωτικό Νοσοκομείο, ή αν αυτή κρίνεται ασύμφορη για το Δημόσιο, δικαιούνται περίθαλψη σαν εσωτερικοί ασθενείς κατά προτεραιότητα στα κρατικά Νοσοκομεία, Νοσηλευτικά Ιδρύματα ή Ιδιωτικές Κλινικές και σαν εξωτερικοί ασθενείς από ιδιώτες γιατρούς εφόσον δεν είναι δυνατή η περίθαλψη στα εξωτερικά ιατρεία των Κρατικών Νοσοκομείων ή Νοσηλευτικών Ιδρυμάτων».
Επιπρόσθετα βάσει της παραγράφου 18 του άρθρου 6 του Στρατιωτικού Κανονισμού (ΣΚ) 20-2: «Το μόνιμο στρατιωτικό προσωπικό, σε περίπτωση ασθενείας μεταβαίνει στη πλησιέστερη Στρατιωτική υγειονομική αρχή ή σε περίπτωση μη ύπαρξης τέτοιας, σε αντίστοιχη Δημόσια και ενημερώνει παράλληλα τη Μονάδα. Σε περίπτωση αδυναμίας μετάβασης αναφέρει στη Μονάδα του, για λήψη από τη Διοίκηση μέτρων, ανάλογα με τις δυνατότητές της».
Σε απάντηση κοινοβουλευτικού ελέγχου με τη Φ.900α/2072/16557/24 Απριλίου 2019/ΥΠ.ΕΘ.Α «Οι περιορισμοί αυτοί για τα στελέχη δηλαδή η πρόβλεψη χρήσης κατά σειρά των στρατιωτικών, δημόσιων και τέλος ιδιωτικών δομών υγείας, εξασφαλίζει το δημόσιο συμφέρον από πλευράς κόστους, εξοικονομώντας πόρους, ενώ ταυτόχρονα δίνει στην Υπηρεσία τη δυνατότητα ελέγχου της υγειονομικής κατάστασης και της σωματικής ικανότητας του προσωπικού, το οποίο αποτελεί βασικό στοιχείο της επιχειρησιακής του κατάστασης».
Περαιτέρω βάσει της Κοινής Υπουργικής Απόφασης (Κ.Υ.Α.) με αριθμό Υ4α/οικ.18421/14 Φεβρουαρίου 2011 (ΦΕΚ Β΄257) εδόθηκε δυνατότητα πρόσβασης στα στρατιωτικά νοσοκομεία Αθηνών και Θεσσαλονίκης όλων των πολιτών με σκοπό την εξυπηρέτηση των υγειονομικών τους αναγκών.
Βάσει της παρ.3 του άρθρου 6 του N.4486/2017 (ΦΕΚ Α΄ 115), όπως αυτό αντικατέστησε την παρ. 5 του N.4238/2014 «Ως οικογενειακή ιατροί ορίζονται ιατροί ειδικότητας γενικής ιατρικής ή παθολογίας για τον ενήλικο πληθυσμό και παιδίατροι για τον παιδικό πληθυσμό».
Επιπρόσθετα, σύμφωνα με κανονιστικές διοικητικές πράξεις, τα στελέχη των Ε.Δ. που απαιτείται να κινηθούν, υπό υφιστάμενο πλαίσιο κίνησης, σε Στρατιωτικό Νοσοκομείο για παροχή δευτεροβάθμιας υγειονομικής περίθαλψης, πέραν της έδρας του νομού υπηρέτησης, απαιτείται έγκριση του αρμόδιου φορέα τουλάχιστον πέντε (5) ημέρες πριν την εκτέλεσή της.
Σύμφωνα με την παρ.1 του άρθρου 5 του Ν.3418/2005 (ΦΕΚ 287 Α΄) «Τα ιατρικά πιστοποιητικά και οι ιατρικές γνωματεύσεις, καθώς και οι ιατρικές συνταγές που εκδίδονται κατά τους νόμιμους τύπους, έχουν το ίδιο κύρος και την ίδια νομική ισχύ ως προς τις νόμιμες χρήσεις και ενώπιον όλων των αρχών και υπηρεσιών, ανεξάρτητα από το αν εκδίδονται από ιατρούς που υπηρετούν σε Ν.Π.Δ.Δ. ή Ν.Π.Ι.Δ. ή ιδιώτες ιατρούς…».
Σύμφωνα με τη Φ.900α/1525/15904/27 Μαρ 18/ΥΠΕΘΑ η οποία εκδόθηκε στο πλαίσιο του κοινοβουλευτικού ελέγχου «Για το ΥΠΕΘΑ, το ανθρώπινο δυναμικό συνιστά το πολυτιμότερο οπλικό σύστημα και τον σημαντικότερο πολλαπλασιαστή ισχύος»
Μετά τα παραπάνω το Σωματείο μας ζητά η διαδικασία του σημείου πρώτης και δεύτερης επαφής με τις δομές υγείας των εν ενεργεία στρατιωτικών, πέραν της δυνατής πρόσβασης των νοσούντων στα στρατιωτικά νοσοκομεία, να διέρχεται μέσα από ελαστικότερες μορφές οι οποίες να συγκαταλέγουν ελεύθερα και κατ’ επιλογή του ασφαλισμένου στρατιωτικού ιδιώτες ιατρούς της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (Π.Φ.Υ.) αλλά και εξειδικευμένης περίθαλψης Δευτεροβάθμιου επιπέδου δημοσίων και ιδιωτικών δομών, όπως στους υπόλοιπους Έλληνες Πολίτες, καθόσον:
α. Ο Συνταγματικός νομοθέτης δεν προέβλεψε περαιτέρω περιορισμούς και διαφοροποιήσεις για τα στελέχη των Ε.Δ. και ιδιαίτερα σε θέματα υγειονομικής τους κατάστασης, οριοθετώντας ρητά με την παράγραφο 1 του άρθρου 21 του Συντάγματος της Ελλάδος, ότι η υγεία αποτελεί κοινωνικό δικαίωμα κατατασσόμενο σε ιδιαίτερα υψηλή θέση στην κλίμακα των συνταγματικών αξιών και παρεχόμενο αδιακρίτως για όλους τους Έλληνες πολίτες και υπό την σύμπνοια της παραγράφου 1 του άρθρου 4 του Συντάγματος της Ελλάδος (βλ. ΝΣΚ 281/2011 & ΝΣΚ Ολ. 227/2011).
β. Η δυνατότητα πρόσβασης στα στρατιωτικά νοσοκομεία Αθηνών και Θεσσαλονίκης όλων των πολιτών δίχως αντίστροφη πρόβλεψη υπέρ των στρατιωτικών απομείωσε την ποιότητα υγειονομικής κάλυψης των στελεχών των Ε.Δ. διότι αποτελεί έως και σήμερα μοναδική παραπομπή δευτεροβάθμιας παροχής υπηρεσιών τους.
γ. Για το σύνολο των πολιτών εξασφαλίζεται ως πρώτο σημείο επαφής (Π.Φ.Υ.), η δυνατότητα περί της υγιεινής του κατάστασης ειδικών ιατρών (γενικής ιατρικής ή παθολογίας-οικογενειακός ιατρός) ενώ οι εν ενεργεία στρατιωτικοί και δη αυτοί που ευρίσκονται σε τόπους που δεν εδρεύουν στρατιωτικά νοσοκομεία, η Π.Φ.Υ. παρέχεται από οπλίτες ιατρούς άνευ ειδικότητας.
δ. Το ανθρώπινο δυναμικό των Ε.Δ. δεν μπορεί να θεωρείται το πολυτιμότερο οπλικό σύστημα και ο σημαντικότερος πολλαπλασιαστής ισχύος από το Κράτος και συγχρόνως να επιδιώκεται η εξοικονόμηση πόρων και μάλιστα περί του αγαθού της υγείας του, διαφοροποιώντας το μειωτικά από τους υπόλοιπους πολίτες.
ε. Η επίκληση του ελέγχου της υγειονομικής κατάστασης και της σωματικής ικανότητας του στρατιωτικού προσωπικού έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τη θεώρηση της σημαντικότητας του ανθρώπινου δυναμικού και ταυτόχρονα με το κύρος των δημοσίων και ιδιωτικών δομών υγείας και της παρεπόμενης νομικής ισχύς των αποφάσεών τους.
στ. Γραφειοκρατικές διαδικασίες που σχετίζονται με κινήσεις σε δομές δευτεροβάθμιας περίθαλψης επιμηκύνουν τη διάρκεια του χρόνου παραπομπής λειτουργώντας αρνητικά ως προς την προσπελασιμότητα και αμεσότητα αντιμετώπισης της κατάστασης υγείας των στελεχών.
ζ. Ο Ν.154/75 (ΦΕΚ 185/4-9-1975) που αφορά στην υγειονομική περίθαλψη των εν ενεργεία στρατιωτικών πρόδηλα θεωρείται παρωχημένος.
Το παρόν έγγραφο κοινοποιείται στα μέλη μας στο πλαίσιο της αδιάλειπτης διαφάνειας που χαρακτηρίζει την Ένωση και την εν συνόλω πορεία των ενεργειών που τα αφορούν.
Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Στρατιωτικών παρακαλείται για τις δικές της συλλογικές ενέργειες.
Οι κ.κ. Βουλευτές, ως αντιπρόσωποι του Έθνους, στους οποίους αποστέλλεται το παρόν παρακαλούνται προς αξιολόγηση και κρίση του τιθέμενου θέματος και για τις περαιτέρω εν αναμονή κοινοβουλευτικές ενέργειες, δια των μέσων κοινοβουλευτικού ελέγχου, προκειμένου το Σωματείο μας να ενημερώσει τα μέλη του.
Ο ΑΔΦ Σερρών, παρακαλείται, περί του ευρύτερου ενδιαφέροντος θέματος, για τις περαιτέρω ενέργειές του στο πλαίσιο του Ν.2690/1999 (ΦΕΚ Α’ 45) «Κώδικας Διοικητικής Διαδικασίας» και των διαλαμβανομένων της παραγράφου 8γ του άρθρου 30Γ του Ν.1264/1982.
Είμαστε στη διάθεσή σας, για οποιαδήποτε πληροφορία ή/και διευκρίνιση καθώς και για περαιτέρω στοιχειοθέτηση των θεμάτων του Σωματείου μας τα οποία εδράζονται υπό δεδομένα αντικειμενικότητας, κοινωνικής και επαγγελματικής δικαιοσύνης με απόληξη την έλλογη εξομάλυνση του εργασιακού βίου των στρατιωτικών.
