Είμασταν: 5 λέξεις που χρησιμοποιείς, αλλά δεν υπάρχουν -φωτο

Εντάξει, οκ, έχουμε κι εμείς τα δίκια μας και ουδείς μπορεί να το αρνηθεί. Η ελληνική γλώσσα είναι- και «επισήμως», σύμφωνα με αρκετές γλωσσολογικές μελέτες- μία από τις δυσκολότερες του κόσμου, κάνοντας πολλές φορές λεκτικό μαρτύριο την ζωή ακόμα και των Ελλήνων (ή κυρίως των Ελλήνων).

Τι κι αν την έχουμε διδαχτεί, υποτίθεται, σε δημοτικό-γυμνάσιο-λύκειο ή και στο πανεπιστήμιο; Τι κι αν, ειδικά εμείς οι παλιότεροι, έχουμε κρατήσει με τα χεράκια μας στο χαρτί απειράριθμες σημειώσεις σε μαθήματα; Τι κι αν μας έλεγαν μετ’ επιτάσεως οι δικοί μας «Μάθε παιδί μου γράμματα»;

Ε, ό,τι κι αν έχει κάνει κάποιος, είναι σχεδόν… μοιρολατρικά βέβαιο πως υπάρχουν κάποιες συγκεκριμένες λέξεις που όλοι μας τις «δολοφονούμε» εντέχνως (ή, ακόμα καλύτερα, που τις λέμε ή τις γράφουμε ενώ δεν… υπάρχουν) και περιμένουμε με λαχτάρα μετά ν’ ακούσουμε τον επιθανάτιο ρόγχο τους.

Και μπορεί αρκετές να διεκδικούν θέση στο ιδιόμορφο top-6 μας, όμως μετά από ελάχιστη σκέψη καταλήξαμε στις ακόλουθες:

1) Είμασταν: Απ’ ό,τι φαίνεται, όταν μιλούσε η δασκάλα στο σχολείο δεν… είμασταν και πολύ εκεί και γι’ αυτό ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό το γράφει τελείως λάθος. Το ρήμα γράφεται με -ει σε όλο τον ενεστώτα (είμαστε, επομένως), ενώ στους παρελθοντικούς είναι πάντα με -η.

Άρα;

Σωστά: ήμασταν.

2) Του μέγα: Μέγα λάθος. Ο «μέγας» στη γενική του πτώση κάνει «του μεγάλου», επομένως αφήστε στην άκρη τους ενθουσιώδεις τίτλους του στυλ «Τεράστια νίκη για τους Μπακς του μέγα Αντετοκούνμπο».

Μεγαλώστε- τουλάχιστον σε γλωσσικό επίπεδο…

3) Παρεισφρύω: Ναι, τέτοιοι είμαστε- θέλουμε να κάνουμε και τις χαριτωμενιές μας, λέγοντας δύσκολες λέξεις για ν’ αντιμετωπίσουμε τα (ανύπαρκτα) πλήθη.

Μας έχουμε νέα: αν κάνουμε μια ετυμολογική ανάλυση της λέξης θα δούμε ότι προέρχεται από την πρόθεση παρά + το αρχαίο ρήμα εισφρέω (εισέρχομαι, εισδύω).

Επομένως, το σωστό είναι παρεισφρέω.

4) Ζάμπλουτος: Καλά, οκ, καμία σχέση μ’ εμάς που από τις 12 του μηνός αρχίζουν οι αράχνες να κάνουν κατάληψη στο πορτοφόλι μας, αλλά δε βαριέσαι- σημασία έχει ότι χρησιμοποιούμε μια λέξη που δεν υπάρχει.

Το σωστό είναι ζάπλουτος, καθώς προέρχεται από το μόριο Ζα (πολύ) + πλούτος- άρα ζάπλουτος.

Και μπορεί να μην υφίσταται λέξη ζάμπλουτος, όμως ο ελληνικός λόγος είναι πάμπλουτος, έτσι;

5) Κοινοτυπία: Κοινός + τύπος, άρα κάτι που ακούμε συχνά σε βαθμό κακουργήματος, σωστά; Πιο λάθος πεθαίνει ο Μπαμπινιώτης: ο σωστός όρος είναι κοινοτοπία και αποτελεί δάνειο από το αγγλικό common-place (κοινός τόπος, σα να λέμε).

Στοιχειώδες, αγαπητοί μας Ουάτσον(ς).

6) Μεγένθυση: Τεράστιο λάθος, κι όχι μόνο αυτή του ανδρικού μορίου. Το ρήμα είναι «μεγεθύνω», επομένως το σωστό είναι μεγέθυνση– λίγο πιο… εκεί το νι, δηλαδή, και είμαστε εντάξει.

Όπως θα έλεγε και κάποια κοπέλα στα μωρουδίστικα στο αγόρι της: Το κατσάλαβες; Νι;

Πηγή belikeyou.gr