Του Θεολόγου Μαρμάγγελου
Βρισκόμαστε στην τελική ευθεία για τις εκλογές της έβδομης Ιουλίου.Τα μάτια όλων είναι στραμμένα στους υποψηφίους και τις υποψήφιες.
Δικαίως μιας και θα είναι τα επόμενα άτομα τα οποία θα εκπροσωπήσουν την περιοχή μας στο ελληνικό κοινοβούλιο.
Αν κάνουμε μία μικρή έρευνα θα παρατηρήσουμε πως η πλειοψηφία των ψηφοδελτίων απαρτίζεται από νέα πρόσωπα τα οποια δεν έχουν υπάρξει ξανά υποψήφιοι /ες και επομένως είναι πολιτικά άφθαρτα.
Το να συμμετέχει κάνεις στα κοινά είναι κάτι το πολύ σημαντικό ιδιαίτερα στις ημέρες μας όπου η πατρίδα μας χρειάζεται ΝΈΑ πρόσωπα, νέες ιδέες και νέα μυαλά.
Στις συζητήσεις που κάνω με φίλους και συμμαθητές χαρακτηριστικό είναι ότι 4/10 δεν θέλουν να έχουν καμία σχέση με την πολιτική επομένως ούτε και με την ενασχόληση τους με τα κοινά. Πολλές φορές τους ρωτάω θα ήθελες να ασχοληθείς με την πολιτική;
Οι περισσότεροι μου απαντάν αρνητικά.
Η αλήθεια είναι ότι η δική μας γενιά έχει πάρει με στραβό μάτι την πολιτική.ωΑντιμετωπιζουμε τους πολιτικούς σαν εγκληματίες σαν μια κατάσταση στην οποία αν εμπλακούμε και εμείς θα γίνουμε διεφθαρμένοι (πολιτικά) και πλεονέκτες σε βάρος άλλων συμπολιτών μας.
Πιστεύω έχουμε την ανάγκη πραγματικά να δούμε νέα και ικανά πρόσωπα στον πολιτικό στίβο.
Ήδη από τα αρχαία χρόνια βλέπουμε τον Θουκυδίδη στον “Επιτάφιο” να χαρακτηρίζει όχι σαν φιλήσυχο αλλά σαν “αχρείο” τον άνθρωπο που δεν ενδιαφέρεται για τα κοινά.
Ο Άνθρωπος που δεν συμμετέχει στα κοινά θεωρείται συχνά ως δειλός και τον χαρακτηρίζει το γεγονός ότι δηλαδή φοβάται να πάρει ευθύνες στα χέρια του.
Αυτό που λένε πολλοί : “ωχ μωρέ εγώ θα σώσω αυτόν τον τόπο” ; ή “ωχ δεν βαριέσαι που να μπλέκεις”; τους κάνει αυτομάτως θεατές των γεγονότων και όχι πρωταγωνιστές της κοινωνικής ζωής.
Τα νέα άτομα πρέπει να είναι κοινωνικό- πολιτικά παρόντα για ένα καλύτερο μέλλον γεμάτο φρέσκιες ιδέες πάρα απόντα με ένα μέλλον δυσοίωνο δίχως προοπτική.
