Date:
O Théodoros Gennitsakis δημιούργησε ένα βεριτάμπλ restaurant traditionnel grec στο 9ο διαμέρισμα του Παρισιού. Έμπνευσή του τα φαγητά της γιαγιάς του στις Σέρρες.
Το Παρίσι μπορεί να συμπεριλάβει πολλά μονοδιάστατα και αντιφατικά μεταξύ τους κλισέ μέσα στις περιγραφές και τις αναμνήσεις ή τις προσδοκίες που γεννάει, η πόλη του φωτός, η πόλη των ερωτευμένων, της διανόησης, των κίτρινων γιλέκων, η πόλη των κρουασάν και της βουτυρένιας σούπας, της υψηλής μόδας, των γκέτο, του Μίσους του Ματιέ Κασοβίτς και της Αμελί του Ζαν-Πιερ Ζενέ, του Rex Club και του La Station.
Σίγουρα τα γιουβαρλάκια και η μελιτζανοσαλάτα δεν βρίσκονται μέσα στη λίστα. Το ελληνικό εστιατόριο, Αδελφός, τα έβαλε στο παιγνίδι.
«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Παρίσι» λέει ο Théodoros Gennitsakis, «Πήγαινα Ελλάδα κάθε καλοκαίρι, για δύο μήνες, μέχρι που άρχισα να δουλεύω και να έχω την οικονομική δυνατότητα και να πηγαίνω πιο συχνά» συνεχίζει φανερώνοντας την λατρεία του για τις ρίζες του.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
«Την ιδέα αυτή την είχα από πολύ μικρός όταν άρχισα να φέρνω φίλους στο σπίτι για φαγητό».
«Είμαι θαυμαστής της κουλτούρας μου. Όχι επειδή είμαι Έλληνας, αγαπάω ολόκληρη τη Μεσόγειο, το vibe της περιοχής. Χαίρομαι που έχουμε ακόμα αυτό το οικογενειακό κλίμα, είμαστε ανοιχτοί, ανθρώπινοι, φιλότιμοι. Έρχομαι στην Ελλάδα όσο πιο συχνά μπορώ, δύο με τρεις φορές τον χρόνο. Συνήθως πηγαίνω μια φορά να δω τους παππούδες στις Σέρρες, μία στην Αθήνα να δω τους φίλους και το καλοκαίρι στα νησιά» εξηγεί. Και κάπως έτσι o Theo από creative director της εταιρίας ρούχων Pressure έφτασε στον Αδελφό. «Την ιδέα αυτή την είχα από πολύ μικρός όταν άρχισα να φέρνω φίλους στο σπίτι για φαγητό. Μου άρεσε πολύ να μοιράζω την κουλτούρα μου με φίλους. Τα άτομα με τα οποία μοιράζομαι τη ζωή μου τα θεωρώ αδέρφια. Οπότε, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήθελα να ανοίξω ένα ελληνικό εστιατόριο που να λέγεται Αδελφός».
-Πώς έγινε, όμως, πράξη η ιδέα; Πόσο χρόνο σου πήρε;
«Η ιδέα ήταν πάντα εδώ, όπως σου είπα, αλλά ο χρόνος και οι άλλες δουλειές μου με έκαναν να μην προχωράω, μέχρι που ο ξάδερφός μου που είναι μάγειρας (Έλληνας κι αυτός), βρήκε έναν χώρο. Έτσι ξεκινήσαμε και όλα έγιναν πολύ γρήγορα. Μέσα σε έναν μήνα είχαμε ανοίξει. Προσωπικά από μαγειρική δεν είχα ιδέα αν και είμαι Greek food lover, έχοντας δοκιμάσει αρκετά πιάτα σε διάφορα μέρη της Ελλάδας. Το άλλο κομμάτι της ιδέας, όμως, το story και το pr, “το έχω” γιατί η δουλειά μου είναι αυτή ακριβώς, εδώ και δεκαπέντε χρόνια με την εταιρία μου, Pressure, δουλεύοντας εντατικά στον τομέα των πολυτελών brands, της μόδας και της τέχνης».
-Πώς έχει υποδεχτεί η παριζιάνικη κοινωνία το εστιατόριο; Είναι εξοικειωμένη με την ελληνική κουζίνα;
«Τους είναι γνωστή ναι, αλλά όχι συγκεκριμένα αυτή η κουζίνα που έχουμε στον Αδελφό. Γνωρίζουν τα πιάτα που τρώνε στα τουριστικά μέρη της Ελλάδας ή στο εξωτερικό. Σουβλάκια, μουσακά, ταραμά. Εμείς προτείνουμε πιο αυθεντικά πιάτα, όπως γιουβαρλάκια, σουτζουκάκια, λεμονάτες πατάτες και τηγανιά. Σε γενικές γραμμές, η ανταπόκριση που έχουμε είναι πάρα πολύ θετική».
«Όλο το μενού είναι ένα copy paste του μενού της γιαγιάς μου. Όλα τα φαγητά είναι αυτά που έτρωγα σπίτι. Όλα έγιναν κατόπιν οικογενειακής έγκρισης».
«Οπότε, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήθελα να ανοίξω ένα ελληνικό εστιατόριο που να λέγεται Αδελφός».
-Τι σχόλια ακούτε από τους πελάτες;
«Ότι το φαγητό είναι πολύ καλό και φτηνό, αλλά πιο πολύ μιλάνε για την ενέργεια που έχει το μαγαζί, το στήσιμο και την γλυκιά μελαγχολία που βγάζει. Νιώθουν ότι είναι στην Ελλάδα, σε μια μικρή, ξεχαμένη πόλη. Αυτό ήθελα. Όλη η έμπνευση έρχεται από μαγαζιά που έφαγα στις Σέρρες και σε κάποια προάστια της Αθήνας. Ένα “χωμένο” μαγαζί της γειτονιάς που πηγαίνουν οικογένειες».
-Ποιο πιάτο κάνει θραύση.
«Προς μεγάλη μου έκπληξη είναι η φέτα-σαγανάκι και η μελιτζανοσαλάτα».
-Ποια είναι η φιλοσοφία πίσω από το μενού σας; Ποια η έμπνευσή σας;
«Όλο το μενού είναι ένα copy paste του μενού της γιαγιάς μου. Όλα τα φαγητά είναι αυτά που έτρωγα σπίτι. Όλα έγιναν κατόπιν οικογενειακής έγκρισης».
«Όλη η έμπνευση έρχεται από μαγαζιά που έφαγα στις Σέρρες και σε κάποια προάστια της Αθήνας. Ένα “χωμένο” μαγαζί της γειτονιάς που πηγαίνουν οικογένειες».
-Οι πελάτες σας είναι περισσότερο Γάλλοι, Έλληνες οι άλλοι;
«Ένας συνδυασμός. Έχουμε πολλούς Έλληνες, Γάλλους, αλλά και πολλούς ξένους που με γνωρίζουν από την εταιρία μου με τα ρούχα Pressure».
-Ποια είναι τα υπέρ του να ζει ένας Έλληνας στο Παρίσι και ποια τα κατά;
«Στα υπέρ είναι η επαγγελματική εμπειρία. Το Παρίσι είναι μία από τις πέντε μητροπόλεις του κόσμου. Οπότε επαγγελματικά χτίζεις ένα ιντερνάσιοναλ προφίλ, υψηλού επιπέδου, που μπορεί να σταθεί σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου. Σου δίνει το κλειδί να δουλέψεις, χωρίς δυσκολία, σε όλες τις χώρες. Επίσης, το Παρίσι είναι πολυπολιτισμικό σε μεγάλο βαθμό. Γνωρίζεις κόσμο απ΄ όλο τον κόσμο, όλη την ώρα. Στα κατά είναι το άγχος και το κρύο. Ο κόσμος είναι αγχωμένος επειδή όλα τα ακριβά, όλα κινούνται σε τρελούς ρυθμούς, ο ανταγωνισμός είναι έντονος σε όλα τα πεδία δημιουργικότητας και παραγωγής. Εγώ προσωπικά, δεν επηρεάζομαι αρνητικά από την πίεση, αλλά πολύς κόσμος νιώθει να ασφυκτιά σε αυτούς τους ρυθμούς, αφήνει το Παρίσι για άλλες πόλεις».
Πηγή womantoc.gr
