Στις 16 Απριλίου , σύμφωνα με το εορτολόγιο είναι το Σάββατο του Λαζάρου, των Αγίων Λεωνίδη Χαρίσσας Νίκης Γαλήνης Καλλίδας, της Αγίας Χιόνας και γιορτάζουν τα ονόματα Γαληνός, Γαλήνη, Νίκη, Καλλίς, Κάλλι, Καλίς, Κάλι, Καλλίδα, Καλλία, Καλίδα, Καλία, Χιονία, Χιονούλα, Χιονίτσα, Χιονάτη.
Ακάθιστος Ύμνος, Αγίων Λεωνίδη Χαρίσσας Νίκης Γαλήνης Καλλίδας, Αγίας Χιόνας
- Διεθνής Ημέρα κατά του Θορύβου
- Παγκόσμια Ημέρα Φωνής
Σάββατο του Λαζάρου
Το Σάββατο του Λαζάρου ή Λαζαροσάββατο στην Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία και σε όσες καθολικές εκκλησίες ακολουθούν το βυζαντινό τελετουργικό είναι η μέρα πριν την Κυριακή των Βαΐων. Την ημέρα αυτή εορτάζεται η ανάσταση του Λαζάρου από τη Βηθανία, ένα γεγονός το οποίο περιγράφεται στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον. Το Σάββατο του Λαζάρου και η Κυριακή των Βαΐων έχουν τη μοναδική θέση στο εκκλησιαστικό έτος ως μέρες χαράς ανάμεσα στη Μεγάλη Σαρακοστή και το θρήνο της Μεγάλης Εβδομάδας.
Το Σάββατο του Λαζάρου είναι μέρα στην οποία, παραδοσιακά, οι ερημίτες εγκαταλείπουν τις σκήτες τους και επιστρέφουν στο μοναστήρι για τη Μεγάλη Εβδομάδα. Στην Ελλάδα, το Σάββατο του Λαζάρου φτιάχνουν ειδικά ψωμάκια που μοιάζουν με σαβανωμένο άνθρωπο και ονομάζονται λαζαράκια, ενώ τα παιδιά τραγουδούν τα λαζαρικά, κάλαντα ειδικά για την ημέρα.
Άγιος Λεωνίδης και οι Αγίες Χάρισσα, Νίκη, Γαλήνη, Καλλίδα
Ο Άγιος Λεωνίδης, σύμφωνα με το saint.gr, «Μέγας πρόμαχος Επιδαύρου» όπως αποκαλείται, στο απολυτίκιο του και οι Αγίες αυτές γυναίκες, έζησαν στα χρόνια του βασιλιά Δεκίου (249 – 251 μ.Χ.), και κατάγονταν από την Πελοπόννησο.
Συνελήφθησαν κατά τις ήμερες της Ανάστασης του Κυρίου στην Τροιζηνία της Πελοποννήσου, και οδηγήθηκαν στον ηγεμόνα της Κορίνθου Βενούστο. Οι Μάρτυρες έμειναν αμετακίνητοι στην πίστη τους και ο ηγεμόνας διέταξε να ξεσχίσουν τον Λεωνίδη και κατόπιν, αυτόν μαζί με όλες τις γυναίκες να τους ρίξουν στη θάλασσα. Στο δρόμο για το μαρτύριο όλες μαζί έψαλλαν διάφορους ψαλμούς και κατόπιν αφού όλες τις έδεσαν με πέτρες τις έριξαν στη θάλασσα, μαζί με τον Λεωνίδη. Έτσι έλαβαν τα αμάραντα στεφάνια του μαρτυρίου, μια ήμερα προ του Αγίου Πάσχα δηλαδή το Μεγάλο Σάββατο.
Το 1833 μ.Χ. ο ιερεύς Νικόλαος Νάτσουλης, έκτισε ναό προς τιμήν και δόξα του Αγίου Λεωνίδη.
Το 1916 μ.Χ. μετά από συνεχή όνειρα, ευσεβείς κάτοικοι της Επιδαύρου, καλούντο να «εύρουν κρυμμένον θησαυρόν» κάτω από τα θεμέλια των ερειπίων του ιερού ναού της Υπεραγίας Θεοτόκου. Όταν, επί τέλους έσκαψαν στο σημείο που είχε υποδειχτεί, κατ΄ αρχήν βρήκαν ιερή εικόνα της Παναγίας και κατόπιν σε βάθος 70 εκατοστών, αποκαλύφτηκαν επτά σκελετοί που όπως αποδείχτηκε ανήκαν σε γυναίκες. Συγχρόνως, παρουσιάστηκε και πέτρινη πλάκα η οποία αφού μετακινήθηκε αποκάλυψε ανδρικό σκελετό ο οποίος μαρτυρούσε ότι ο άνθρωπος αυτός είχε υποστεί στραγγαλισμό ενώ ευωδία αναδυόταν εκ του τάφου.
