Εορτολόγιο: Ποιοι γιορτάζουν σήμερα 2 Ιανουαρίου

Στις 2 Ιανουαρίου σύμφωνα με το εορτολόγιο είναι του Οσίου Σεραφείμ του Σαρώφ, Αγίου Σιλβέστρου Επισκόπου Ρώμης – Οσίου Σιλβέστρου εκ Ρωσίας και γιορτάζουν τα ονόματα Σεραφείμ, Σεραφειμία, Σεραφείμα, Σεραφίνα, Σεραφειμή, Σεραφειμούλα, Σεραφειμίτσα 
Σίλβεστρος, Σιλβέστρης, Σίλβης, Σιλβέστρα, Σίλβα

Όσιος Σεραφείμ του Σαρώφ

Ο Όσιος Σεραφείμ, σύμφωνα με το saint.gr, γεννήθηκε στο Κουρσκ της Ρωσίας στις 19 Ιουλίου 1759 μ.Χ. και ονομάσθηκε Πρόχορος. Οι γονείς του, Ισίδωρος και Αγάθη Μοσνίν, ήταν ευκατάστατοι έμποροι. Ο πατέρας του είχε εργοστάσια πλινθοποιίας και παράλληλα αναλάμβανε την ανέγερση πέτρινων οικοδομημάτων, ναών και σπιτιών. Κάποτε άρχισε να χτίζει στο Κουρσκ ένα ναό προς τιμήν του Οσίου Σεργίου του Ραντονέζ, του Θαυματουργού, αλλά ξαφνικά το 1762 μ.Χ., πεθαίνει, αφήνοντας στην σύζυγό του τη μέριμνα για την ολοκλήρωση του ναού. Ο Πρόχορος κληρονόμησε τις αρετές των γονέων του και ιδίως την ευσέβειά τους.

Σε ηλικία δέκα ετών άρχισε να μαθαίνει με ζήλο τα ιερά γράμματα, αλλά αρρώστησε ξαφνικά βαριά χωρίς ελπίδα αναρρώσεως. Στην κρισιμότερη καμπή της ασθένειας είδε στον ύπνο του την Παναγία, η οποία υποσχέθηκε ότι θα τον επισκεφθεί και θα τον θεραπεύσει. Πράγματι, έτυχε μια μέρα να γίνεται λιτανεία και να περνά έξω από την οικία του μικρού άρρωστου παιδιού, η θαυματουργή εικόνα της Θεοτόκου. Τη στιγμή εκείνη έπιασε δυνατή βροχή. Η λιτανεία σταμάτησε και η εικόνα μεταφέρθηκε στην αυλή της οικίας του Προχόρου, μέχρι να περάσει η μπόρα. Τότε η μητέρα του Αγάθη, κατέβασε το άρρωστο παιδί της και το πέρασε κάτω από την εικόνα. Από την ημέρα εκείνη η υγεία του βελτιώθηκε μέχρι που αποκαταστάθηκε τελείως.

Νέος εγκαταλείπει το πατρικό του σπίτι, στην πόλη Κουρσκ, και έρχεται να μονάσει στη μονή του Σάρωφ. Η δοκιμασία του προκειμένου να γίνει Μοναχός διαρκεί οκτώ χρόνια. Στις 13 Αυγούστου του 1786 μ.Χ. κείρεται Μοναχός με το όνομα Σεραφείμ. Σε δύο μήνες χειροτονείται Διάκονος.

Περιφρουρούμενος με το ταπεινό φρόνημα ο Διάκονος Σεραφείμ, ανέρχεται στην Πνευματική ζωή «ἐκ δυνάμεως εἰς δύναμιν». Ως Διάκονος παραμένει όλη την ημέρα στο Μοναστήρι, διακονεί στις Ακολουθίες, τηρεί με ακρίβεια τους μοναστηριακούς κανονισμούς και εκτελεί τα διακονήματά του. Το βράδυ όμως απομακρύνεται στο δάσος, στο ερημικό του κελί, όπου διέρχεται τις νυκτερινές ώρες με προσευχή, και πολύ πρωί επιστρέφει πάλι στο μοναστήρι.

Στις 2 Σεπτεμβρίου 1793 μ.Χ. χειροτονείται Ιερεύς και αποδύεται με μεγαλύτερο ζήλο και αγάπη στον Πνευματικό αγώνα. Τώρα πλέον δεν τον ικανοποιεί ο βαρύς για τους άλλους μόχθος της κοινοβιακής ζωής, δηλαδή η κοινή προσευχή, η νηστεία, η υπακοή, η ακτημοσύνη. Μέσα του φουντώνει η δίψα για πιο υψηλές Πνευματικές ασκήσεις. Εγκαταλείπει λοιπόν, με την ευλογία του Ηγουμένου, τη Μονή και αποσύρεται μέσα στο πυκνό δάσος του Σάρωφ. Περνά εκεί δεκαπέντε χρόνια σε τέλεια απομόνωση, με αυστηρή νηστεία, αδιάλειπτη προσευχή, μελέτη του Θείου Λόγου και σωματικούς κόπους. Για χίλιες ημέρες και χίλιες νύκτες μιμείται του παλιούς στυλίτες της Εκκλησίας. Ανεβασμένος σε μία πέτρα και με τα χέρια υψωμένα στον ουρανό, προσεύχεται: «Ὁ Θεὸς ἰλάσθητι μοὶ τῷ ἁμαρτωλῷ».

Τελειώνοντας την αναχωρητική ζωή επανέρχεται στη Μονή του Σάρωφ και κλείνεται σαν σε μνήμα στην απομόνωση για άλλα δεκαπέντε χρόνια. Για τα πρώτα πέντε βάζει τον εαυτό του στον κανόνα της σιωπής. Με την αδιάλειπτη προσευχή φωτίζει ολόκληρος από την Θεία Χάρη και αξιώνεται να ζήσει Πνευματικές αναβάσεις και αν δει θεϊκά οράματα. Μετά τον εγκλεισμό, ώριμος πλέον στην Πνευματική ζωή και γέροντας στην ηλικία, αφιερώνεται στη διακονία του πλησίον, του ελάχιστου αδελφού. Με την αυστηρή ασκητική ζωή του και την φωτεινή μορφή του είχε προσελκύσει γύρω του πλήθος Χριστιανών, που τον αγαπούσαν και πίστευαν ακράδαντα στην θαυματουργική δύναμη των αγίων του προσευχών. Πλούσιοι και φτωχοί, διάσημοι και άσημοι συνέρρεαν καθημερινά στο κελί του, για να λάβουν την ευλογία του και την Πνευματική καθοδήγηση για τη ζωή τους. Τους δεχόταν όλους με αγάπη και όταν έβλεπε τα πρόσωπά τους αναφωνούσε: «Χαρά μου!».

Εξομολογούσε πολλούς, θεράπευε ασθενείς, ενώ σε άλλους έδιδε να ασπασθούν τον σταυρό που είχε κρεμασμένο στο στήθος του ή την εικόνα που είχε στο τραπέζι του κελιού του. Σε πολλούς πρόσφερε ως ευλογία αντίδωρο, αγίασμα ή παξιμάδια, άλλους τους σταύρωνε στο μέτωπο με λάδι από το καντήλι, ενώ μερικούς τους αγκάλιαζε και τους ασπαζόταν λέγοντας: «Χριστὸς Ἀνέστη!».

Την 1η Ιανουαρίου 1833 μ.Χ., ημέρα Κυριακή, ο Όσιος ήλθε για τελευταία φορά στο Ναό του νοσοκομείου των Αγίων Ζωσιμά και Σαββατίου. Άναψε κερί σε όλες τις εικόνες και τις ασπάσθηκε. Μετάλαβε των Αχράντων Μυστηρίων και μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας ζήτησε συγχώρεση από όλους τους αδελφούς, τους ευλόγησε, τους ασπάσθηκε και παρηγορητικά τους είπε: «Σώζεσθε, μὴν ἀκηδιᾶτε, ἀγρυπνεῖτε καὶ προσεύχεσθε. Στέφανοι μᾶς ἑτοιμάζονται». Ο Μοναχός Παύλος πρόσεξε ότι ο Όσιος εκείνη την ημέρα πήγε τρεις φορές στον τόπο που είχε υποδείξει για τον ενταφιασμό του. Καθόταν εκεί και κοίταζε αρκετή ώρα στη γη. Το βράδυ τον άκουσε να ψάλλει στο κελί του Πασχαλινούς ύμνους: «Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι….», «Φωτίζου, φωτίζου ἡ νέα Ἱερουσαλήμ….», «Ὤ, Πάσχα τὸ μέγα καὶ ἱερώτατον, Χριστέ….».

Ο Όσιος κοιμήθηκε με ειρήνη στις 2 Ιανουαρίου 1833 μ.Χ. Οι μοναχοί τον είδαν με το λευκό ζωστικό, γονατιστό σε στάση προσευχής μπροστά στην εικόνα της Θεοτόκου, ασκεπή, με το χάλκινο σταυρό στο λαιμό και με τα χέρια στο στήθος σε σχήμα σταυρού. Νόμιζαν ότι τον είχε πάρει ο ύπνος.

Τα ιερά λείψανά του εξαφανίστηκαν κατά την περίοδο της Οκτωβριανής επαναστάσεως και ξαναβρέθηκαν το 1990 μ.Χ., στην Αγία Πετρούπολη. Το 1991 μ.Χ. επέστρεψαν στην μονή Ντιβέγιεβο.

Άγιος Σίλβεστρος

Πάπας της Ρώμης από τις 31 Ιανουαρίου 314 έως τις 31 Δεκεμβρίου 335. Η μνήμη του τιμάται από την Καθολική Εκκλησία στις 31 Δεκεμβρίου και από την Ορθόδοξη στις 2 Ιανουαρίου. Την ημέρα αυτή γιορτάζουν όσοι φέρουν το όνομα Σίλβεστρος.

Σύμφωνα με το Sansimera.gr, ο Σίλβεστρος γεννήθηκε πιθανώς στο Αβελίνο της Ιταλίας σε άγνωστο χρόνο και διαδέχθηκε στον επισκοπικό θρόνο της Ρώμης τον Πάπα Μιλτιάδη. Κόσμησε τη Ρώμη με μεγαλοπρεπείς ναούς, όπως η Βασιλική του Αγίου Ιωάννη του Λατερανού και η παλαιά Βασιλική του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό. Ο πάπας Σίλβεστρος δεν συμμετείχε στην Πρώτη Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας (325), που διαμόρφωσε το χριστιανικό δόγμα, αλλά έστειλε σε αυτή δύο αντιπροσώπους του, τον Βίτο και τον Βικέντιο.

Η παράδοση που θέλει τον πάπα Σιλβέστρο να βαπτίζει τον Μέγα Κωνσταντίνο και ο αυτοκράτορας να του παραχωρεί την υπέρτατη αυθεντία στη διοίκηση της Ρώμης και στα εκκλησιαστικά ζητήματα όλης της ρωμαϊκής επικράτειας με την «Donatio Constantini» («Κωνσταντίνειο Δωρεά»), δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.

Γεγονότα στις 2 Ιανουαρίου

• 0366 Οι Αλεμάνοι διασχίζουν τον παγωμένο ποταμό Ρήνο εισβάλλοντας στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.
• 0533 Ο Μερκούριος γίνεται ο Πάπας Ιωάννης Β΄, ο πρώτος Πάπας που υιοθετεί νέο όνομα με την ενθρόνισή του.
• 1492 Το Εμιράτο της Γρανάδα, η τελευταία κτήση των Μαυριτανών στην Ισπανία, παραδίδεται στο στρατό του βασιλιά Φερδινάνδου Ε’ και της Ισαβέλλας Α’ της Καστίλλης.
• 1777 Αμερικανική Επανάσταση: οι αμερικανικές δυνάμεις υπό τη διοίκηση του Τζορτζ Ουάσινγκτον απωθούν βρετανική επίθεση κοντά στο Τρέντον (Νιου Τζέρσεϊ).
• 1788 Η Τζόρτζια γίνεται η τέταρτη πολιτεία που επικυρώνει το Σύνταγμα των Η.Π.Α.
• 1818 Ιδρύεται το βρετανικό Ίδρυμα Πολιτικών Μηχανικών.
• 1905 Ρωσοϊαπωνικός Πόλεμος: η ρωσική φρουρά του Πορτ Άρθουρ (Κίνα) παραδίδεται στους Ιάπωνες.
• 1910 Το Βασίλειο της Ελλάδας καθορίζει επίσημα την Κυριακή ως ημέρα αργίας.
• 1920 (2
• 1937 Tο Ηνωμένο Βασίλειο και η Ιταλία υπογράφουν το Σύμφωνο της Μεσογείου.
• 1959 Η Σοβιετική Ένωση εκτοξεύει το πρώτο διαστημικό σκάφος, το μη επανδρωμένο «Λούνα 1», με σκοπό να πλησιάσει τη Σελήνη και να τεθεί σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο.
• 1960 Το Ταμείο Αναπτύξεως εγκρίνει ποσό 31.000.000 δολαρίων για το υδροηλεκτρικό έργο στον Αχελώο.
• 1963 “Προκλητικό” και “διχαστικό” χαρακτηρίζει η Ένωσις Κέντρου το βασιλικό διάγγελμα για το νέο έτος καθώς σε αυτό αναφέρονται οι βαλκανικοί πόλεμοι και ο ρόλος σε αυτούς της βασιλικής οικογένειας, αλλά όχι ο Ελευθέριος Βενιζέλος.
• 1971 66 θεατές σκοτώνονται στο Ibrox Park της Γλασκώβης όταν, κατά την διάρκεια του αγώνα ποδοσφαίρου Ρέιντζερς
• 1974 Ο πρόεδρος των Η.Π.Α. Ρίτσαρντ Νίξον υπογράφει διάταγμα για τον περιορισμό του ορίου ταχύτητας των αυτοκινήτων, με σκοπό να εξοικονομηθεί βενζίνη κατά τη διάρκεια του εμπάργκο του ΟΠΕΚ.
• 2008 Το αργό πετρέλαιο ξεπερνά για πρώτη φορά τα 100 δολάρια το βαρέλι στη Νέα Υόρκη.

Γεννήσεις στις 2 Ιανουαρίου

• 1403 Βησσαρίων ο Τραπεζούντιος, τιτουλάριος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
• 1642 Μωάμεθ Δ΄, Οθωμανός σουλτάνος
• 1699 Οσμάν Γ΄, Οθωμανός σουλτάνος
• 1727 Τζέημς Γουλφ, Άγγλος στρατηγός
• 1822 Ρούντολφ Κλαούζιους, Γερμανός φυσικός
• 1886 Άπσλεϊ Τσέρι
• 1895 Φόλκε Μπερναντόττε, Σουηδός στρατιωτικός και διπλωμάτης
• 1897 Τζιμ Λόντος, Έλληνας παλαιστής
• 1920 Ισαάκ Ασίμωφ, Ρώσος συγγραφέας
• 1922 Μορίς Φορ, Γάλλος πολιτικός
• 1924 Ευγένιος Σπαθάρης, Έλληνας καλλιτέχνης του θεάτρου σκιών
• 1941 Τζιανφράνκο Τερέντσι, πολιτικός από τον Άγιο Μαρίνο
• 1961 Κίκι Λέσεντρικ, Σέρβος συνθέτης
• 1972 Χρήστος Μελέτογλου, Έλληνας αθλητής του τριπλούν
• 1982 Αθανασία Τσουμελέκα, Ελληνίδα αθλήτρια στο βάδην

Θάνατοι στις 2 Ιανουαρίου

• 1169 Μπερτράν ντε Μπλανκφόρ, μέγας μάγιστρος των Ιπποτών του Ναού
• 1819 Μαρία Λουίζα της Πάρμας, βασίλισσα της Ισπανίας
• 1896 Παναγιώτης Χιώτης, Έλληνας συγγραφέας
• 1917 Λεόν Φλαμένγκ, Γάλλος ποδηλάτης
• 1917 Έντουαρντ Μπάρνετ Τέιλορ, Άγγλος ανθρωπολόγος
• 1920 Πωλ Αντάμ, Γάλλος συγγραφέας
• 1945 Μπέρτραμ Ράμσεϋ, Άγγλος ναύαρχος
• 1950 Θεόφραστος Σακελλαρίδης, Έλληνας συνθέτης
• 1950 Εμίλ Γιάνινγκς, Γερμανός ηθοποιός
• 1990 Ευάγγελος Αβέρωφ, Έλληνας πολιτικός
• 1999 Σεμπάστιαν Χάφνερ, Γερμανός δημοσιογράφος και συγγραφέας
• 2007 Θίοντορ Κόλεκ, δήμαρχος της Ιερουσαλήμ
• 2009 Μαρία ντε Ζεσούς, Πορτογαλίδα υπεραιωνόβια
• 2013 Λαδισλάο Μαζουρκιέβιτς, Ουρουγουανός ποδοσφαιριστής