Φάρμακα για την καρδιά αυξάνουν τον κίνδυνο πτώσης και τραυματισμού
Μια νέα μελέτη που έγινε από Δανούς ειδικούς έρχεται να αποκαλύψει ότι συγκεκριμένες χρόνιες παθήσεις καθώς και ορισμένα φάρμακα αυξάνουν τον κίνδυνο πτώσης και σχετικών τραυματισμών
Οι πτώσεις είναι γνωστό ότι θέτουν κυρίως τα ηλικιωμένα άτομα σε σοβαρούς κινδύνους, καθώς συνεπάγονται πολλές φορές ακόμα και νοσοκομειακή νοσηλεία για την αντιμετώπιση του τραυματισμού που έχουν υποστεί.
Τώρα μια νέα μελέτη που έγινε από Δανούς ειδικούς έρχεται να αποκαλύψει ότι συγκεκριμένες χρόνιες παθήσεις καθώς και ορισμένα φάρμακα αυξάνουν τον κίνδυνο πτώσης και σχετικών τραυματισμών.
Συγκεκριμένα, σε άρθρο που δημοσιεύεται στο Journal of the American Geriatrics Society αναφέρεται ότι μια εκ των παθήσεων που σχετίζεται με λιποθυμίες και πτώσεις είναι η κολπική μαρμαρυγή.
Η συγκεκριμένη πάθηση είναι η συχνότερη μορφή καρδιακής αρρυθμίας και εκδηλώνεται όταν το άνω τμήμα της καρδιάς συσπάται άτακτα και γρήγορα. Η κολπική μαρμαρυγή μπορεί να είναι διαρκής ή περιστασιακή και αφορά περίπου τρία στα πέντε άτομα άνω των 65 ετών.
Για την πρόληψη της συμπτωματολογίας της κολπικής μαρμαρυγής, οι ασθενείςλαμβάνουν φαρμακευτική αγωγή που στόχο έχει τον έλεγχο του καρδιακού ρυθμού. Ωστόσο, τα φάρμακα αυτά ενδεχομένως να αυξάνουν τον κίνδυνο πτώσεων και λιποθυμίας.
Οι Δανοί ερευνητές θέλησαν να μελετήσουν σε βάθος τον συσχετισμό και εντόπισαν ασθενείς 65 ετών και άνω με διάγνωση κολπικής μαρμαρυγής. Εξ αυτών εστίασαν σε 100.935 πάσχοντες που είχαν πάρει σχετική φαρμακευτική αγωγή.
Οι επιστήμονες εξέτασαν το είδος των φαρμάκων που έπαιρναν οι ασθενείς καθώς τους είχαν συνταγογραφηθεί από β-αναστολείς και αναστολείς διαύλου ασβεστίου έως και διγοξίνη, αλλά και άλλες δραστικές ουσίες, όπως αμιοδαρόνη, φλεκαϊδίνη και προπαφαινόνη.
Εν συνεχεία συσχέτισαν την φαρμακευτική αγωγή με τα ιατρικά αρχεία των ασθενών για επισκέψεις στα Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών ή εισαγωγές για νοσηλεία συνέπεια πτώσης, λιποθυμίας ή και των δύο. Ως σχετικοί με τις πτώσεις τραυματισμοί θεωρήθηκαν τα κατάγματα σε ισχία, αγκώνες, του πήχεις των χεριών, τους καρπούς, τους ώμους ή τους βραχίονες, την πύελο και το κρανίο, καθώς και άλλοι μείζονες και ελάσσονες τραυματισμοί στο κεφάλι.
Κατά τη διάρκεια των 2,5 ετών που διήρκεσε η μελέτη, 17.132 (17%) υπέστησαν τραυματισμό λόγω πτώσης, 5.745 (5,7%) είχαν λιποθυμικό επεισόδιο και 21.093 (20,9%) είχαν υποστεί είτε τραυματισμό λόγω πτώσης είτε τραυματισμό λόγω λιποθυμίας. Επίσης, καταγράφηκαν 40.447 θάνατοι (40,1%) χωρίς αναφορά για τραυματισμό από πτώση ή λιποθυμία.
Από τα φάρμακα, η αμιοδαρόνη σχετίστηκε με σημαντικά αυξημένο κίνδυνο, είτε συνταγογραφούνταν ως μονοθεραπεία, είτε μαζί με άλλα φάρμακα ελέγχου του καρδιακού ρυθμού. Η διγοξίνη επίσης σχετίστηκε ελαφρώς με τραυματισμούς λόγω πτώσης.
Ακόμα, οι ερευνητές παρατήρησαν ότι οι ασθενείς αντιμετώπιζαν τον υψηλότερο κίνδυνο τραυματισμού τις πρώτες 90 ημέρες από την συνταγογράφηση της φαρμακευτικής αγωγής και ειδικά τις πρώτες 14 ημέρες λήψης της φαρμακευτικής αγωγής.