Γιατί δεν αρπάζουμε κάτι από το στόμα του σκύλου – Πως τον “πείθουμε” να το αφήσει

Μία φυσιολογική συμπεριφορά ενός σκύλου είναι να προασπίζει ό,τι θεωρεί δικό του. Από το φαγητό και το κρεβάτι του, μέχρι τα παιχνίδια του.

Μάλιστα, όλα τα παιχνίδια μπορεί να μην έχουν την ίδια αξία για εκείνον, και να δείχνει κάποια ιδιαίτερη προτίμηση σε ορισμένα, ή σε ένα.

 
Υπάρχουν και κάποιοι τετράποδοι φίλοι μας που τα θέλουν όλα δικά τους. Που αρπάζουν το μπαλάκι του ομοίου τους και, όταν εκείνος πλησιάσει για να πάρει το παιχνίδι του, δεν έχουν καμία διάθεση να το επιστρέψουν.

Είναι ικανός ένας σκύλος να μάθει να μην προστατεύει ό,τι θεωρεί δικό του;

Η πιστοποιημένη θετική εκπαιδεύτρια σκύλων, Βιβή Τσούγκα, δίνει την απάντηση.

«Για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε τι πραγματικά συμβαίνει στον σκύλο μας και θέλει όλα τα παιχνίδια, είτε είναι δικά του είτε όχι, είναι σκόπιμο να αναφέρουμε πως οι σκύλοι μας δεν συμπεριφέρονται όπως εμείς οι άνθρωποι.

Ο άνθρωπος, όταν θέλει κάτι, θα το ζητήσει ευγενικά και, πολλές φορές, θα καταλάβει πως αυτό που επιθυμεί δεν μπορεί να το έχει, γιατί δεν είναι δικό του, προσωπικό απόκτημα.

Οι σκύλοι προστατεύουν τους πόρους τους: το φαγητό, δηλαδή, που έχουν βρει με πολύ κόπο, ακόμα και κάποιο ξυλαράκι που, πολύ πιθανόν, είναι το παιχνίδι τους. Ή, το σημείο σε έναν ήσυχο δρόμο που καλύπτεται από στέγη και μπορούν, εκεί, να κοιμηθούν άνετα.

Προστατεύουν και πολλά άλλα, τα οποία είναι ό,τι πιο πολύτιμο τους ανήκει. Και έχουν μάθει να το φυλάνε με «νυχιά και με δόντια».

Έτσι, καταλαβαίνουμε πως το να διαφυλάσσει ο σκύλος μας ό,τι του ανήκει, είναι μια άκρως φυσιολογική συμπεριφορά.

Πολλοί σκύλοι, λοιπόν, κάνουν φύλαξη των πόρων τους.

Οι πόροι τους μπορεί να είμαστε εμείς, το φαγητό τους, τα παιχνίδια τους, ή το κρεβάτι τους.

Να τονίσουμε πως αυτές οι συμπεριφορές λύνονται με τη βοήθεια θετικής ενίσχυσης από κάποιον επαγγελματία εκπαιδευτή, που θα βοηθήσει τον σκύλο να μη νιώθει απειλή όταν κάποιος πλησιάζει το φαγητό ή το παιχνίδι του.

Ας υποθέσουμε πως ο σκύλος μας δεν έχει θέματα με τη φύλαξη των πόρων του.

Τα παιχνίδια, όπως και να το κάνουμε, είναι παιχνίδια για οποιοδήποτε σκύλο. Αλλά κανένα δεν έχει ακριβώς την ίδια αξία για τον σκύλο μας.

Για παράδειγμα, ένα μασώμενο παιχνίδι δεν μπορεί να έχει την ίδια αξία με ένα λούτρινο παιχνίδι.

Σίγουρα, όλοι μας έχουμε δει σκύλους να παίζουν κυνηγώντας ένα μπαλάκι, ή τραβώντας ένα σχοινί. Και σίγουρα, αρκετοί έχουμε δει έναν από τους δύο σκύλους, έπειτα από μερικά λεπτά παιχνιδιού, να σηκώνει τα ούλα του, να γρυλίζει ή, ακόμη, και να φεύγει έχοντας το μπαλάκι μέσα στο στόμα.

Οι σκύλοι μας δείχνουν, πολλές φορές, σήματα ηρεμίας. Αυτά τα σήματα είναι η απάντησή τους, με μία κίνηση του σώματός τους, προς εμάς και άλλους σκύλους, αλλά και προς κάποιο ερέθισμα.

Με αυτά τα σήματα ηρεμίας, λοιπόν, μας δείχνουν ότι νιώθουν απειλή, αβεβαιότητα, αλλά και άβολα.

Όταν ο σκύλος σου έχει κλέψει το μπαλάκι από έναν άλλον σκύλο και ο όμοιός του πηγαίνει να του το πάρει, ο σκύλος σου μπορεί να σηκώσει τα ούλα και την τρίχα στην ράχη του, θέλοντας να πει «νιώθω απειλή, φύγε!».

Πολλές φορές, νιώθουν και θετικά συναισθήματα, όπως «είμαι πολύ χαρούμενος, έλα να παίξουμε, δεν σε απειλώ».

Θα λέγαμε, ότι η πιο σωστή επιλογή για να αφήσεις δύο σκύλους να παίξουν με τα ίδια παιχνίδια, θα ήταν πρώτα να εκπαιδεύσεις, ή αλλιώς να βοηθήσεις, τον σκύλο σου να μοιράζεται.

Όμως, κανένας σκύλος δεν είναι ίδιος με έναν άλλον! Άρα, δεν μπορούν όλοι οι σκύλοι να μοιράζονται.

Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν κάποια βασικά συνθήματα, όπως το «άστο» και το «φτύσ’ το», που θα τον βοηθούσαν αρκετά, ώστε να μπορεί να κατανοεί τι του ζητάμε και να μην κάνει διαφύλαξη στα πράγματά του.

Μερικά tips:

1. Δεν τραβάω ποτέ κάτι που έχει στο στόμα του

2. Δεν πιέζω τον σκύλο μου να παίξει με άλλους σκύλους, αν μας δείξει πως δεν θέλει

3. Πάντα υπάρχει κάποιο αγαπημένο παιχνίδι που μπορεί να θέλει να παίζει μαζί του μόνος του

4. Είναι καλό να έχει μεγάλη γκάμα από παιχνίδια (μασώμενα, λούτρινα, μπαλάκια κ.λπ). Και το πιο σημαντικό; Παιχνίδια πνευματικής εκτόνωσης! – συμβουλευτείτε τον εκπαιδευτή σας.

Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δείξουν οι οικογένειες που έχουν δύο τρεις σκύλους στο σπίτι.

Είναι σημαντικό να αναφέρουμε, πως οι σκύλοι μας δεν είναι υποχρεωμένοι να τρώνε όλοι μαζί, ούτε να μοιράζονται το ίδιο κόκκαλο.

Με αυτόν τον τρόπο, ο σκύλος μπορεί να νιώσει πως ο διπλανός του θα έρθει να του πάρει το φαγητό.

Όσο για τα παιχνίδια, πολλές φορές χρειάζεται να έχουμε περισσότερα από 10 διαφορετικά για δύο τρεις σκύλους, και ο καθένας να έχει τα δικά του.

Έτσι, τους έχουμε απασχολημένους με ποικίλα ερεθίσματα.

Κάθε σκύλος έχει το δικό του ταμπεραμέντο. Γι΄ αυτόν τον λόγο χρειάζεται, ως κηδεμόνες, να σεβόμαστε τον σκύλο μας. Να μην τον απειλούμε, παίρνοντάς του κάτι από το στόμα, ή αποσύροντας το παιχνίδι χωρίς κάποια ανταλλαγή.

Για τον σκύλο μας είναι πολύ σημαντική η ανταλλαγή. Έτσι κι αλλιώς, ποιος δίνει κάτι χωρίς να ανταμείβεται;

Τέλος, πρέπει να θυμόμαστε πως ο σκύλος μας είναι ένα εντελώς διαφορετικό πλάσμα από εμάς.

Όσο κι αν εμείς οι άνθρωποι έχουμε την τάση να του προσδίδουμε ανθρώπινα χαρακτηριστικά, αυτός έχει τη δική του «γλώσσα σώματος».

Επομένως, ως κηδεμόνες οφείλουμε να μάθουμε να τον καταλαβαίνουμε, για να μπορούμε να συμβιώσουμε αρμονικά, αλλά και να επικοινωνούμε μαζί του. Και, πρωτίστως, να σεβόμαστε τη φύση του.

Αφού μάθαμε ότι κάθε σκύλος είναι διαφορετικός και ότι δεν μπορούν όλοι οι σκύλοι να μοιράζονται, αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να τον βοηθήσουμε με διάφορες τεχνικές εκπαίδευσης, ώστε να μάθει τον κόσμο μας».

Πηγή: ygeiamou.gr