Γιώργος Καρκάς: “Στη φυλακή έβλεπα ότι κάποια θεσμικά καθίκια θέλουν να μου στερήσουν την ελευθερία μου”

Πίσω στον χρόνο και στο διάστημα που βρέθηκε στη φυλακή γύρισε ο Γιώργος Καρκάς στη νέα συνέντευξη που έδωσε, αυτή την εβδομάδα, στο περιοδικό Λοιπόν και τον δημοσιογράφο Ανδρέα Θεοδώρου. Μάλιστα, μεταξύ άλλων, ο ηθοποιός παραδέχθηκε πως εκείνους τους μήνες είχε σκεφτεί να δώσει ένα τέλος στη ζωή του.

Σκέφτηκες ποτέ μέσα στη φυλακή ότι λόγω όλου αυτού που έγινε δεν θες να ζήσεις άλλο;

Μέσα στη φυλακή ναι. Όχι τόσο στην αρχή που είχα το μυαλό μου θολωμένο από τις ουσίες, αλλά μετά που άρχισε να καθαρίζει. Όταν συνειδητοποίησα το τι πραγματικά έχει συμβεί έξω. Σκεφτόμουν πως θα αποδείξω ότι είμαι αθώος αλλά, αν δεν το αποδείξω, πώς θα ζήσω μέσα στη φυλακή. Ή ακόμη και αν το αποδείξω, πώς θα είναι έξω μετά τα πράγματα για μένα. Τώρα που γυρίζω πίσω και το βλέπω, δεν ξέρω πού βρήκα τη δύναμη. Ο άνθρωπος όταν φτάνει στα πολύ οριακά του ίσως επιστρατεύει πολλές δυνάμεις. Εκεί πέρα που πήγα να μην αντέξω ήταν όταν έφτασα στους 6 μήνες κρατούμενος από τους 16 που έμεινα μέσα. Εκεί έλαβα ένα βούλευμα τελείως γελοίο σε μια αίτηση αποφυλάκισης που έκαναν. Τότε, χωρίς στοιχεία, έβλεπα ότι κάποια θεσμικά καθίκια θέλουν να μου στερήσουν την ελευθερία μου για να μην εκτεθεί η αρχική τους απόφαση της φυλάκισης μου και της δημοσιοποίησης των στοιχείων μου. Σκεφτόντουσαν τι θα πει η κοινωνία, «τον βάλατε φυλακή, τον ξεφτιλίσατε και τον βγάλατε; Αφήστε τον μέσα μέχρι το δικαστήριο».

Ποιος σε βοήθησε τότε;

Με βοήθησε και η οικογένειά μου. Τη φυλακή την έβγαλα μόνος μου και αυτό δεν το λέω εγωιστικά. Δεν είμαι άνθρωπος που κλαίγεται, χωρίς αυτό να είναι υποτιμητικό απέναντι σε κάποιον που το κάνει. Δεν πούλησα ποτέ το τι έπαθα. Έχω απλά περιγράψει το συναίσθημά μου με ουδέτερο ύφος, με πολύ προσεκτικές λέξεις.

Στην ερώτηση τι άλλαζε στη ζωή του αν είχε ένα μαγικό ραβδί ο ίδιος απαντά:

«Αν είχα ένα μαγικό ραβδί δεν θα πήγαινα ποτέ να μπλέξω με τα μούτρα στις ουσίες στα 26 μου χρόνια. Ενώ, μέχρι τότε ούτε που κάπνιζα, όταν δοκίμασα ουσίες έπεσα με τα μούτρα. Συνδύαζα τρεις ουσίες μαζί κλπ. Το μυαλό μου δεν υπήρχε, είχε καταστραφεί όλη η δομή του εγκεφάλου μου. Δεν σκεφτόμουν τίποτα, επικρατούσε το απόλυτο χάος μέσα μου. Αυτό στα 28 μου, κατέληξε να μπλέξει σε κάτι πολύ οριακό, όπως ήταν η περιπέτειά μου με τη δικαιοσύνη που όλοι γνωρίζουν, απειλώντας την ύπαρξή μου την ίδια, αλλά και την κοινωνική μου υπόσταση. Κατέληξα εκεί σε μια στιγμή αδυναμίας λόγω της εξάρτησης. Έγινα το παιχνίδι κάποιων».

Στη συνέχεια εξήγησε πώς κατάφερε να ξεφύγει από τις ουσίες αλλά και να αντιμετωπίσει τα προβλήματα του με τη δικαιοσύνη: «Εμένα μου έπεσαν όλα μαζί και τα πάλεψα ταυτόχρονα. Εν μια νυκτί συνειδητοποίησα ότι είμαι ένας άνθρωπος μπλεγμένος με τις ουσίες που κάποιος τον κατηγορεί ότι τον βίασε. Ξαφνικά έπρεπε να εξηγήσω σε όλους αν είμαι ναρκομανής και πόσο ναρκομανής είμαι. Το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα που είναι η διασφάλιση των προσωπικών μου δεδομένων είχε καταπατηθεί με θεσμικές διαδικασίες. Πλέον, οι θεσμοί λειτουργούν ως οίκοι ανοχής απέναντι στον πολίτη. Βρέθηκα να στερούμαι την ελευθερία μου, να με βλέπω στην τηλεόραση ως εγκληματία και ταυτόχρονα να είμαι μια ψυχή και ένας εγκέφαλος κατεστραμμένοι. Έλεγαν για μένα ότι είμαι πρεζάκιας, ότι έχω βιάσει και ασχολιόντουσαν με το πώς αγαπάω και πώς κάνω έρωτα. Είπα τότε στον εαυτό μου “ή ζεις ή πεθαίνεις”».