Η μυθική καριέρα του Κόμπι Μπράιαντ

Ένας από τους μεγαλύτερους αστέρες του NBA, πέντε φορές πρωταθλητής και τέταρτος σκόρερ όλων των εποχών (τον ξεπέρασε μόλις χθες ο ΛεΜπρον Τζέιμς…), ο Κόμπι Μπράιαντ έχασε τη ζωή του σήμερα (26/1) σε δυστύχημα με ελικόπτερο, σε ηλικία 41 ετών.

Υπήρξε ένας από τους ελάχιστους σύγχρονους σταρ που συνέδεσε το όνομά του με μία και μόνο ομάδα, καθώς αγωνίστηκε στους Λος Άντζελες Λέικερς και στα 20 χρόνια της επαγγελματικής του καριέρας, την οποία ολοκλήρωσε στις 13 Απριλίου του 2016, πετυχαίνοντας στο αποχαιρετιστήριο παιχνίδι του κόντρα στους Γιούτα Τζαζ 60 πόντους.

Αναδείχθηκε πολυτιμότερος παίκτης της κανονικής περιόδου το 2008, MVP των τελικών το 2009 και το 2010, τέσσερις φορές MVP του All Star Game (όπου συμμετείχε συνολικά 18 χρονιές) και δύο φορές πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος. Στέφθηκε επίσης δύο φορές «χρυσός» Ολυμπιονίκης με την εθνική ομάδα των ΗΠΑ, το 2008 στο Πεκίνο και το 2012 στο Λονδίνο.

Ο Κόμπι Μπράιαντ ήταν γιος του παλιού μπασκετμπολίστα Τζο Μπράιαντ και γεννήθηκε στις 23 Αυγούστου 1978 στη Φιλαδέλφεια, ενώ πέρασε μεγάλο μέρος της παιδικής του ηλικίας στην Ιταλία, όπου έπαιζε επαγγελματικά ο πατέρας του.

Επέστρεψε στην Πενσιλβάνια για να πάει γυμνάσιο στο Lower Merion High School και ξεχώρισε πολύ γρήγορα για την ικανότητά του στο σκοράρισμα. Στην τελευταία του χρονιά στο σχολείο, αναδείχθηκε κορυφαίος παίκτης της χώρας και τα μεγάλα κολεγιακά προγράμματα πάσχιζαν να αποσπάσουν τη δέσμευσή του, όμως ο ίδιος είχε πάρει την απόφαση να κάνει απευθείας το άλμα για το NBA (κάτι που τότε επιτρεπόταν) και δήλωσε συμμετοχή στο ντραφτ του 1996.

Οι Σάρλοτ Χόρνετς ήταν εκείνοι που τον επέλεξαν στο Νο 13, όπως όμως έγινε αργότερα γνωστό, είχαν ήδη συμφωνήσει να τον στείλουν στο Λος Άντζελες, σε ανταλλαγή με τον Σέρβο σέντερ Βλάντε Ντίβατς.

Ο Μπράιαντ είχε δοκιμαστεί πριν το ντραφτ στους Λέικερς και είχε αφήσει άφωνο τον θρυλικό Τζέρι Ουέστ, που αποφάσισε ότι θέλει τον πιτσιρικά με κάθε τρόπο, προκειμένου να αναβιώσει τη δυναστεία της ομάδας, που είχε σταματήσει μετά την πρόωρη αποχώρηση από την ενεργό δράση του Μάτζικ Τζόνσον. Το ίδιο καλοκαίρι, οι «λιμνάνθρωποι» απέκτησαν ως ελεύθερο από το Ορλάντο τον Σακίλ Ο΄Νιλ…

Η πρώτη σεζόν του στο NBA ήταν αναγνωριστική (7,6 πόντοι σε 15,5 λεπτά συμμετοχής), αλλά ήδη από την περίοδο 1997-98 άρχισε να δείχνει ψήγματα του ταλέντου του: αν και δεν ήταν ακόμη βασικός, τελείωσε τη σεζόν με μ.ο. 15,4 πόντους, 3,1 ριμπάουντ και 2,9 ασίστ. Από την «κουτσή» (λόγω λοκ-άουτ) σεζόν 1998-99 ο «Black Mamba» παίρνει… σπίτι του τη φανέλα του βασικού σούτινγκ γκαρντ και τελειώνει τη χρονιά με 19,9 πόντους, 5,3 ριμπάουντ και 3,8 ασίστ, αλλά και μία θέση στην τρίτη καλύτερη πεντάδα του πρωταθλήματος.

Το καλοκαίρι του 1999, μετά από ακόμη έναν γρήγορο αποκλεισμό στα πλέι-οφ, την τεχνική ηγεσία των Λέικερς αναλαμβάνει ο Φιλ Τζάκσον, έξι φορές πρωταθλητής με το Σικάγο.

Υπό τις οδηγίες του, ο Μπράιαντ εξελίσσεται στο κορυφαίο «δυάρι» του NBA, ανεβάζει την παραγωγικότητά του (22,5π., 6.3ρ., 4,9ασ.) και ψηφίζεται στη δεύτερη καλύτερη πεντάδα, αλλά και στην καλύτερη αμυντική πεντάδα. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι οι Λέικερς επανέρχονται στο «θρόνο» του πρωταθλητή μετά από 12 χρόνια, επικρατώντας των Ιντιάνα Πέισερς στους τελικούς των πλέι-οφ. Θα ακολουθήσουν ακόμη δύο συνεχόμενοι τίτλοι, το 2001 επί των Φιλαδέλφεια Σίξερς και το 2002 επί των Νιου Τζέρσεϊ Νετς, διάστημα στο οποίο ο Κόμπι αναπτύσσει ακόμη περισσότερο το παιχνίδι του, ενώ το 2002 αναδεικνύεται για πρώτη φορά πολυτιμότερος παίκτης του All Star Game (θα ακολουθήσουν ακόμη τρία βραβεία, το 2007, το 2009 και το 2011).

Παρά το «three-peat», τα πράγματα στο εσωτερικό των Λέικερς δεν πηγαίνουν καλά, αφού οι σχέσεις των δύο σταρ δεν είναι καλές.

Ο Μπράιαντ ήθελε να βρίσκεται στο επίκεντρο, αλλά η παρουσία του Σακίλ του… στερούσε τη δόξα. Τη σεζόν 2002-2003 τελειώνει την κανονική περίοδο με 30 πόντους ανά αγώνα, αλλά οι Λέικερς αποκλείονται στους ημιτελικούς της Δύσης από το Σαν Αντόνιο. Το επόμενο καλοκαίρι ο «Black Mamba» βρίσκεται στο επίκεντρο που ήθελε, αλλά για… λάθος λόγους, καθώς κατηγορείται για βιασμό από μία 19χρονη υπάλληλο ξενοδοχείου. Η υπόθεση δεν έφτασε ποτέ στη δικαστική αίθουσα, αλλά αποτέλεσε πλήγμα στο γόητρο και την… τσέπη του Κόμπι Μπράιαντ, καθώς μεγάλες εταιρείες διέκοψαν τα διαφημιστικά συμβόλαια που είχαν μαζί του.

Το δίδυμο Μπράιαντ-Ο΄Νιλ επέστρεψε για ακόμη μία προσπάθεια, πλασιωμένο από τους βετεράνους σταρ Καρλ Μαλόουν και Γκάρι Πέιτον.

Οι Λέικερς κατέκτησαν τον τίτλο στη Δυτική Περιφέρεια και έφτασαν στους τελικούς, όπου όμως έγιναν… βορά στα νύχια των «πεινασμένων» Ντιτρόιτ Πίστονς. Ήταν το καμπανάκι του τέλους: ο Φιλ Τζάκσον δεν ανανέωσε το συμβόλαιό του, ο Σακίλ Ο΄Νιλ παραχωρήθηκε με ανταλλαγή στο Μαϊάμι και ο Κόμπι είχε πια αυτό που ήθελε, μία ομάδα καθαρά δική του…

Το ξεκίνημα της νέας εποχής ήταν οικτρά αποτυχημένο, καθώς οι Λέικερς τελείωσαν τη σεζόν 2004-05 με ρεκόρ 34-48 και έμειναν εκτός πλέι-οφ, ενώ ο Ρούντι Τομγιάνοβιτς, που είχε διαδεχθεί τον Φιλ Τζάκσον, παραιτήθηκε στα μέσα της χρονιάς. Ο Μπράιαντ «υποβιβάστηκε» στην τρίτη καλύτερη πεντάδα, ενώ δεν ψηφίστηκε καν στις καλύτερες αμυντικές πεντάδες του πρωταθλήματος.

Ο προπονητής των τίτλων επανήλθε το επόμενο καλοκαίρι και έδωσε ελευθερία κινήσεων στον «Black Mamba», που εκείνη τη σεζόν πέτυχε μερικά από τα μεγαλύτερα ατομικά του κατορθώματα.

Αποκορύφωμα αυτών, οι 81 πόντοι που πέτυχε απέναντι στο Τορόντο, στις 22/1/2006, που αποτελούν τη δεύτερη καλύτερη επίδοση όλων των εποχών στο NBA πίσω μόνο από τους 100 του Ουίλτ Τσάμπερλεν. Περίπου ένα μήνα νωρίτερα, ο Μπράιαντ είχε βάλει 62 πόντους σε τρία δωδεκάλεπτα κόντρα στο Ντάλας, ενώ κατά τη διάρκεια του Ιανουαρίου είχε κατά μέσο όρο 43,4 πόντους (μόνο ο Τσάμπερλεν έχει σημειώσει υψηλότερη επίδοση σε έναν ημερολογιακό μήνα) και σημείωσε τουλάχιστον 45 πόντους σε τέσσερις διαδοχικούς αγώνες, ο πρώτος που το κατάφερε μετά το 1964. Τελείωσε την κανονική περίοδο με τον κορυφαίο μέσο όρο της καριέρας του (35,4 πόντοι), στα πλέι-οφ, όμως, οι Λέικερς αποκλείστηκαν στους ημιτελικούς της Δύσης από το Φοίνιξ. Ανάλογη ήταν και η εικόνα της επόμενης σεζόν, με τον Μπράιαντ να αναδεικνύεται πρώτος σκόρερ με 31,6 πόντους. Τον Μάρτιο του 2007, είχε τέσσερα σερί ματς με τουλάχιστον 50 πόντους, με αποκορύφωμα τους 65 απέναντι στο Πόρτλαντ, όμως οι Σανς σταμάτησαν και πάλι το Λος Άντζελες, μόλις στον πρώτο γύρο των πλέι-οφ.

Ο Μπράιαντ πλέον απολάμβανε την καθολική αναγνώριση για τα ατομικά του κατορθώματα, αλλά η ηγετική του ικανότητα αμφισβητείτο έντονα.

Η προσθήκη του Πάου Γκασόλ, στα μέσα της σεζόν 2007-08, του έδωσε ένα σημαντικό στήριγμα και, παρότι οι μέσοι όροι του έπεσαν, οι Λέικερς ήταν αισθητά καλύτεροι και έφτασαν ξανά στους τελικούς του NBA, όπου όμως ηττήθηκαν από τους Μπόστον Σέλτικς των Κέβιν Γκαρνέτ, Πολ Πιρς και Ρέι Άλεν. Το ίδιο καλοκαίρι, ο Κόμπι μετείχε με την εθνική ομάδα των ΗΠΑ στους Ολυμπιακούς του Πεκίνου και κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο, επίτευγμα που επανέλαβε τέσσερα χρόνια αργότερα στο Λονδίνο.

Η επόμενη διετία είναι αυτή που θα απογειώσει το μύθο του «Black Mamba».

Γίνεται πιο ομαδικός, επιλέγει σωστότερα τις προσπάθειές του και οδηγεί την ομάδα του και τον εαυτό του στην κορυφή. Οι Λέικερς κατακτούν δύο σερί τίτλους, νικώντας στους τελικούς του 2009 το Ορλάντο και παίρνοντας τη μεγάλη ρεβάνς από τους Σέλτικς το 2010, και ο Κόμπι Μπράιαντ κερδίζει και τις δύο χρονιές το βραβείο του MVP των τελικών. Τα έχει καταφέρει πια με τη «δική του» ομάδα και το όνομά του μπορεί πλέον να αναφέρεται στην ίδια πρόταση με εκείνα του Μάικλ Τζόρνταν, του Μάτζικ Τζόνσον και των υπολοίπων θρύλων του μπάσκετ.

Σε σχέση με το μεγάλο του ίνδαλμα, τον Μάικλ Τζόρνταν, ο Μπράιαντ υστερούσε κατά έναν τίτλο.

Προσπάθησε για το έκτο δαχτυλίδι, αλλά δεν τα κατάφερε, καθώς και η διοίκηση της ομάδας δεν μπόρεσε να βρει το κατάλληλο υλικό για να τον πλαισιώσει. Το 2011 και το 2012 οι αποκλείστηκαν στα ημιτελικά της Δύσης, ενώ το 2013 έδιναν μάχη ως το τέλος της κανονικής περιόδου για να προκριθούν στα πλέι-οφ. Ο σχεδόν 35χρονος Κόμπι έπαιζε σχεδόν 48 λεπτά σε κάθε αγώνα και η ζημιά έγινε: στις 12 Απριλίου 2013, υπέστη ρήξη αχίλλειου τένοντα, που τον άφησε εκτός δράσης για περίπου οκτώ μήνες και ουσιαστικά ήταν η αρχή του τέλους.

Επέστρεψε τον Δεκέμβριο του 2013, αλλά αγωνίστηκε μόλις σε έξι παιχνίδια και στη συνέχεια τέθηκε νοκ-άουτ για το υπόλοιπο της σεζόν.

Άντεξε 35 παιχνίδια την περίοδο 2014-15 και τον Νοέμβριο του 2015 ανακοίνωσε ότι η σεζόν 2015-16 θα είναι η τελευταία του. Το «farewell tour», όπως ονομάστηκε, συνδυάστηκε από την αποθέωση του Μπράιαντ σε όποιο γήπεδο κι αν πήγαινε ως φιλοξενούμενους. Με σωστή διαχείριση και αρκετή ξεκούραση, ο «Black Mamba» είπε το «αντίο» όπως ήθελε, με 60 πόντους στο αποχαιρετιστήριο παιχνίδι του απέναντι στη Γιούτα, στο «Staples Center».

Ο Κόμπι Μπράιαντ ολοκλήρωσε την καριέρα του ως τρίτος σκόρερ όλων των εποχών στο NBA με 33.643 πόντους (μόλις χθες τον ξεπέρασε ο ΛεΜπρον Τζέιμς, αφήνοντάς τον στην τέταρτη θέση).

Ο μέσος όρος των 25 πόντων ανά αγώνα τον φέρνει στη 12η θέση όλων των εποχών, ενώ είναι επίσης 8ος σε συνολικά λεπτά συμμετοχής, 15ος σε αγώνες, 3ος σε προσπάθειες εντός πεδιάς και 7ος σε εύστοχα σουτ, 3ος σε εύστοχες βολές και 5ος σε προσπάθειες και 17ος σε κλεψίματα.

Ακολουθεί μία λίστα με τις σημαντικότερες ατομικές διακρίσεις του:

– Πολυτιμότερος παίκτης (MVP) κανονικής περιόδου: 2008
– Πολυτιμότερος παίκτης (MVP) τελικών: 2009, 2010
– Πολυτιμότερος παίκτης (MVP) All Star Game: 2002, 2007, 2009, 2011
– 11 φορές μέλος της καλύτερης πεντάδας (άλλες δύο φορές στη 2η πεντάδα και ακόμη δύο στην 3η)
– 9 φορές μέλος της καλύτερης αμυντική πεντάδας (άλλες τρεις φορές στη 2η πεντάδα)
– Δύο φορές πρώτος σκόρερ σε μέσο όρο πόντων
– Τέσσερις φορές πρώτος σκόρερ σε σύνολο πόντων
– Νικητής στο διαγωνισμό καρφωμάτων του All Star Game το 1997

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΓΛΟΥ

ΑΠΕ-ΜΠΕ