Καραντίνα στην Καταμάρκα της Αργεντινής για δύο Έλληνες που ταξιδεύουν τον κόσμο πάνω σε μια βέσπα

Στο λήμμα «Catamarca» του διαδικτυακού κόμβου της Britannica, η επαρχία αυτή στη βορειοδυτική Αργεντινή ορίζεται ως ένας τόπος που χωρίζεται με την οροσειρά των Άνδεων από τη Χιλή, συνδυάζει το ορεινό ανάγλυφο με πεδιάδες και κοιλάδες, έχει πρωτεύουσα την πόλη της Καταμάρκα, στα νοτιοανατολικά, και υπήρξε τμήμα της αυτοκρατορίας των Ίνκας τον 12ο αιώνα, όπως μαρτυρούν πήλινα αντικείμενα της εποχής.

Αυτό που σίγουρα δεν θα βρει κάποιος αναζητώντας πληροφορίες για την Καταμάρκα είναι ότι εδώ και περίπου έναν χρόνο, από τον περασμένο Φεβρουάριο, η περιοχή αυτή έχει γίνει το (προσωρινό) σπίτι δύο Ελλήνων ταξιδευτών του κόσμου, της Αλεξάνδρας Φεφοπούλου και του Στέργιου Γκόγκου, που παρέα με τον θρυλικό πλέον Κίτσο, μια Vespa PX200, γυρίζουν τον πλανήτη και μας «ταξιδεύουν» κι εμάς μέσα από τη σελίδα τους στο διαδίκτυο (worldvespa) αλλά και τα βιβλία τους (το «Ρύζι και Χώμα» που κυκλοφορεί ήδη και καταγράφει τις περιπέτειές τους στην Αφρική κι ένα που βρίσκεται στα «σπάργανα» και θα αφορά τη Νότια Αμερική).

«Σήμερα κλείνουμε δύο χρόνια από τη μέρα που τα μαζέψαμε κι επιστρέψαμε στη Νότια Αμερική, όπου μας περίμενε ο Κίτσος για να συνεχίσουμε το ταξίδι μας. Αν και τον δεύτερο χρόνο δεν τον λες ακριβώς “ταξίδι” (10 μήνες στο ίδιο μέρος!), είμαστε ακόμη εδώ, πάντα έτοιμοι να τα μαζέψουμε και να ξεκινήσουμε πάλι!», έγραψε πριν από μερικές ημέρες, στο χρονολόγιό της στο facebook, η Αλεξάνδρα δίνοντας το στίγμα της ζωής τους τον τελευταίο σχεδόν χρόνο.

Το ξέσπασμα της πανδημίας τους βρήκε στην Αργεντινή κι όταν τέθηκε το δίλημμα αν θα έπρεπε να συνεχίσουν το ταξίδι ή να κινηθούν πιο συντηρητικά επιλέγοντας έναν προσωρινό τόπο διαμονής, αποφάσισαν πως η Καταμάρκα ήταν το ιδανικό μέρος για ένα διάλειμμα στο μακρύ ταξίδι τους. «Κλείνουμε σχεδόν έναν χρόνο στην Καταμάρκα κι αυτό που έχουμε συνειδητοποιήσει ήταν πως κάναμε μια σοφή κίνηση σε ό,τι αφορά το πρόγραμμά μας κι αυτό που θέλουμε να κάνουμε», εξηγεί στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων η Αλεξάνδρα Φεφοπούλου.

Ωστόσο, η απόφαση δεν ήταν εύκολη. «Ήταν η πρώτη φορά που νιώσαμε πως οι δρόμοι κλείνουν μπροστά μας και δεν μπορούμε να πάμε πουθενά. Η ελεύθερη μετακίνηση είναι κάτι που όσοι έχουμε “ισχυρά” διαβατήρια, το θεωρούμε δεδομένο. Πρόκειται για ένα προνόμιο και ήταν η πρώτη φορά που νιώσαμε πώς είναι να βρίσκεσαι εγκλωβισμένος και να μην μπορείς να ξεφύγεις από μια κατάσταση», σημειώνει.

Τα μέτρα στην Αργεντινή -καθόλα αυστηρά- τέθηκαν σε εφαρμογή στις 20 του περασμένου Μαρτίου και μέχρι σήμερα, όπως λέει η Αλεξάνδρα, δεν έχει αλλάξει κάτι. Όπως και σε πολλές άλλες χώρες του πλανήτη έτσι κι εκεί υπήρξαν αντιδράσεις και κάποιες εντάσεις, αμφισβήτηση και fake news αναμεμειγμένα με μια δόση φόβου για το άγνωστο του νέου ιού, ωστόσο σε ηπιότερη ένταση.

Η όρεξη για δημιουργία την περίοδο του εγκλεισμού κι ένα ανέλπιστο δώρο

Το άγνωστο της επόμενης μέρας, μετά την πανδημία, σκέφτονται συχνά και η Αλεξάνδρα με τον Στέργιο, αλλά έχουν επιλέξει, όπως λένε, να βλέπουν με θετική ματιά τα πράγματα και να διοχετεύουν την ενέργεια και τη δημιουργικότητά τους στο να γράφουν, να φωτογραφίζουν και ν’ ανεβάζουν βίντεο στη σελίδα τους ώστε το ταξίδι να μην σταματήσει ποτέ…

«Τελικά η πανδημία και ο “εγκλωβισμός” μας στην Αργεντινή, μας έκανε ένα απροσδόκητο δώρο. Μα έκανε να νιώθουμε πως δεν είναι το σπίτι μας μόνο καταφύγιο. Κάθε μέρος μπορεί να είναι ένα ασφαλές καταφύγιο, ή και ξαφνικά να μην είναι. Να το εξηγήσω καλύτερα: εννοώ πως υπάρχει το στερεότυπο πως η Ευρώπη και οι ΗΠΑ – Δυτικός κόσμος ή όπως θες το λέμε – είναι τα μόνα μέρη στον κόσμο στα οποία μπορούμε να έχουμε εμπιστοσύνη. Κι όμως, σε μια τόσο ακραία κατάσταση τελικά αποδεικνύεται πως αυτό είναι κάπως μονοδιάστατο και ίσως και ανακριβές. Έτσι, το όφελος – αν μπορώ να το αποκαλέσω έτσι – είναι πως νικήσαμε ακόμη έναν φόβο, ακόμη μια ανασφάλεια που έστω και υποσυνείδητα υπήρχε στο μυαλό μας», τονίζουν οι δυο ταξιδευτές, που μέσα από το πρώτο τους βιβλίο («Ρύζι και Χώμα») μας έκαναν να δούμε την Αφρική με άλλα μάτια, αυτά της ψυχής ενός ανθρώπου που ταξιδεύει με μοναδικό σκοπό να γνωρίσει τον κόσμο και τους ανθρώπους του όπως πραγματικά είναι!

Η καθημερινότητα στην Καταμάρκα εκτός από πολλή δουλειά σε σχέση με ό,τι έχει να κάνει με το Worldvespa έχει επίσης και αρκετές βόλτες στη γειτονιά, εκεί που εκτός από τη ζεστασιά των ανθρώπων απολαμβάνουν και τη συντροφιά μιας ομάδας αδέσποτων ζώων που φροντίζουν καθημερινά. «Είπαμε να μην αγχωνόμαστε και να σκεφτόμαστε τι θα γίνει αλλά ν’ απολαύσουμε αυτό που έχουμε τώρα ως δεδομένο, το οποίο είναι ότι βρισκόμαστε στην πρωτεύουσα της επαρχίας αυτής. Ό,τι μπορούμε ν’ ανακαλύψουμε στη γειτονιά μας, αυτό το όμορφο περιβάλλον γύρω γύρω, τη συντροφιά των αδέσποτων», εξηγεί η Αλεξάνδρα.

Ο Κίτσος που «αράζει» μαζί τους στο σαλόνι και τα σχέδια για το 2021

Όσο για τον Κίτσο; «Ο Κίτσος είναι καλά. Πλέον ύστερα από μερικές μηχανικές ατυχίες έχει μάθει ο Στέργιος και τον περιποιείται. Ο Κίτσος δεν είναι απλώς όχημα. Στο διαμέρισμά μας, που είναι ισόγειο, χωράει μέσα και αράζει μαζί μας!», λέει περιχαρής η Αλεξάνδρα για το μοναδικό τους «βεσπάκι», που έχει μάλιστα και το προσωπικό του fan club!

Το 2021, η Αλεξάνδρα και ο Στέργιος ελπίζουν πως θα μπορέσουν να συνεχίσουν την περιπλάνηση ανά τον κόσμο. «Το πλάνο είναι να συνεχίσουμε βόρεια, προς Βολιβία, Περού, Εκουαδόρ, Κολομβία. Ανάλογα με τα σύνορα και πώς θα είναι οι συνθήκες και από εκεί και πέρα να δούμε σιγά σιγά πώς θα περάσουμε στην κεντρική Αμερική», αναφέρουν και δεν κρύβουν την ανησυχία πως σ’ αυτό το στάδιο θα πρέπει ίσως ν’ αντιμετωπίσουν τα κατάλοιπα που ενδέχεται ν’ αφήσει στη ζωή και τις ψυχές των ανθρώπων η μεγάλη περιπέτεια της πανδημίας. «Θέλουμε να δούμε ανθρώπους, να πάμε στα σπίτια τους, να φάμε μαζί, να γελάσουμε. Ωστόσο, νομίζω ότι όλο αυτό που ζούμε θ’ αλλάξει τον τρόπο που βλέπουμε οι άνθρωποι ο ένας τον άλλον. Είναι ο δικός μας ο φόβος αυτός αλλά και ο φόβος των ανθρώπων που μπορεί να συναντήσουμε. “Από πού έρχεστε; Είστε υγιείς;” είναι σίγουρα κάποια από τα ερωτήματα που θ’ αντιμετωπίσουμε», εξηγεί η Αλεξάνδρα.

Σε μια χώρα, μάλιστα, όπως η Αργεντινή που η αγκαλιά και το φιλί είναι το σύνηθες υποκατάστατο της χειραψίας, η δυσκολία στην επαφή είναι πολύ μεγάλη. «Δυσκολεύτηκα πάρα πολύ να το αλλάξω αυτό. Κάποιες φορές σου βγαίνει αυθόρμητα να πας ν’ ακουμπήσεις κάποιον», λέει κι εύχεται το 2021 να μπούμε σε μια νέα κανονικότητα.

Ποια είναι αυτή; «Μια νέα κανονικότητα που να έχει πολύ περισσότερη εμπιστοσύνη μεταξύ των ανθρώπων και περισσότερη ουσία. Πλέον δεν μας ενδιαφέρει να έχουμε τίποτα παρά μόνο τους ανθρώπους που αγαπάμε. Όταν άρχισε να διακυβεύεται η ζωή αγαπημένων ανθρώπων συνειδητοποίησα πως το μόνο που θέλω είναι να είμαστε όλοι καλά», τονίζει και μας αποχαιρετά με την ελπίδα πως στο τέλος όλα θα πάνε καλά…

Πηγή: amna.gr