«Όσο κι αν προσπαθεί ο κ. Μητσοτάκης να ‘ντύσει’ με ωραίο ‘περιτύλιγμα’ την πολιτική της κυβέρνησής του, δεν θα μπορέσει να αποφύγει τη δυσαρέσκεια που δυναμώνει μέσα στον λαό, καθώς τα νέα κυβερνητικά μέτρα δεν μπορούν στο ελάχιστο να αντισταθμίσουν την ακρίβεια και τη φοροληστεία, ενώ προσθέτουν και νέα βάρη, με πιο εμβληματικό παράδειγμα το νομοσχέδιο για τη 13ωρη εργασία. Ο κ. Μητσοτάκης υπερασπίστηκε την πολιτική του ‘ματωμένου υπερπλεονάσματος’, που άγγιξε τα 8 δισ. ευρώ έναντι στόχου 3,6 το 7μηνο και την φοροασυλία των επιχειρηματικών ομίλων, οι οποίοι σημειώνουν ρεκόρ κερδοφορίας, επιβεβαιώνοντας ότι τα λαϊκά στρώματα είναι αυτά που ‘πληρώνουν τελικά το μάρμαρο’» αναφέρει το ΚΚΕ σε ανακοίνωσή του για τη συνέντευξη του πρωθυπουργού σε τηλεοπτικό σταθμό.

«Ταυτόχρονα, την ώρα που καταρρέει ξανά και ξανά ο μύθος της ‘προστασίας των κυριαρχικών δικαιωμάτων’ από τους ευρωατλαντικούς ‘συμμάχους’, μέσω και της παράδοσης του φυσικού πλούτου του ελληνικού λαού σε αμερικάνικους και άλλους ενεργειακούς κολοσσούς, ο κ. Μητσοτάκης συνεχίζει να καλλιεργεί τον εφησυχασμό. Ενώ για την γενοκτονία που συντελείται σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού, ιδιαίτερα αυτές τις μέρες με την επιχείρηση του Ισραήλ στη Γάζα, συνέχισε την απαράδεκτη τακτική εξίσωσης του θύτη με το θύμα και την υπεράσπιση της στρατηγικής συμμαχίας με το Ισραήλ, που οδηγούν τελικά στην αθώωση του κράτους δολοφόνου» προσθέτει το ΚΚΕ και καταλήγει στην ανακοίνωσή του:

«Το ζητούμενο σήμερα είναι η λαϊκή δυσαρέσκεια απέναντι στην κυβέρνηση, αλλά και η δυσπιστία προς τη συστημική αντιπολίτευση, να τροφοδοτήσουν την αμφισβήτηση στους ίδιους τους πυλώνες της κυρίαρχης πολιτικής, τις δεσμεύσεις για τα ‘ματωμένα πλεονάσματα’ και τις ‘οροφές δαπανών’ της ΕΕ, τις αντεργατικές ευρωπαϊκές οδηγίες, το καθεστώς της ‘πολεμικής οικονομίας’ και τους υπερ-εξοπλισμούς για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ. Τα παραπάνω, άλλωστε αποτελούν τον κοινό παρονομαστή όλων των κομμάτων του συστήματος, γι’ αυτό και είναι πολύ εύκολες οι ‘μεταπηδήσεις’ στελεχών από το ένα στο άλλο, όπως δείχνει, τόσο η περίπτωση Λοβέρδου, όσο και πολλές άλλες στο πρόσφατο παρελθόν.

Απέναντι στην κυβερνητική πολιτική και στην “κινούμενη άμμο” του αστικού πολιτικού συστήματος, ο λαός έχει την επιλογή της συμπόρευσης με το ΚΚΕ, της πάλης για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του, με πρώτο σταθμό την πανεργατική απεργία της 1ης Οκτώβρη».