Στη θέση Τραπέζια Νικόκλειας Σερρών τελέστηκε, όπως κάθε χρόνο, μνημόσυνο για όσους «άδικα χάθηκαν» στις 21 Νοεμβρίου 1944, κατά κύρια ομολογία των επισήμων που παραβρέθηκαν. Από όλες όμως τις δηλώσεις των επισήμων δεν μπορείς να βγάλεις συμπέρασμα ούτε γιατί, ούτε ποιοι, ούτε από ποιους «χάθηκαν» αυτοί που ήταν «αδέρφια» μας. Θα παρακαλούσαμε σε τέτοιου είδους δηλώσεις να είναι πιο σαφείς και να μη μασάνε τα λόγια τους.

Κατ’ αρχήν δεν ήταν εποχή εμφυλίου. Ήταν μόλις δύο μόλις μήνες μετά την απελευθέρωση της περιοχής από την κατοχή και μάλιστα από τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ. Ο εμφύλιος αρχίζει δύο χρόνια μετά το 1946. Όλοι όσοι εκτελέστηκαν είχαν σχέση με την οργάνωση της ΠΑΟ που ήταν και είναι γνωστή η συνεργασία της με τις δυνάμεις της φασιστικής κατοχής βουλγάρικης ή γερμανικής. Ήταν συνεργάτες των κατακτητών και ήρθαν σε ανοιχτή σύγκρουση με τον ΕΛΑΣ πολλές φορές πριν. Πού ήταν όλοι αυτοί όταν στις 14 του Σεπτέμβρη δίνονταν η νικηφόρα μάχη του ΕΛΑΣ στο Τάσουλουκ στο Λαγκάδι Νιγρίτας; Από ποιους βοηθήθηκαν οι Γερμανοί όταν κατέβηκαν στη Νιγρίτα να αποκαλυφτεί το παράνομο τυπογραφείο και να σφαγιαστούν τα 17 κορίτσια της Νιγρίτας; Να μην αναφέρουμε για άλλες κοντινές περιοχές.

Δεν είναι τυχαίο που κανένας επίσημος δεν ανάφερε το όνομα της οργάνωσης αυτής στις δηλώσεις του. Γιατί όλοι, είτε το λένε είτε όχι, γνωρίζουν τις λεηλασίες, πουν έκαναν στα γύρω χωριά, τα σπίτια που έχουν κάψει, τις δολοφονίες που έχουν κάνει στη διάρκεια της κατοχής. Αυτά φέρνουν τον κόμπο στα λόγια των επισήμων. Δεν μπορούν να το πουν ανοιχτά. Την επόμενη φορά, όσοι θα παραβρεθούν ελπίζουμε να μας τα εξηγήσουν καλύτερα. Για την ώρα ας αρκεστούμε σ’ αυτά. Το επόμενο είναι να μάθουμε να ξεχωρίζουμε ποιοι πολέμησαν τον κατακτητή πραγματικά, ποιοι είναι οι πραγματικοί ήρωες και να τους τιμούμε. Για τους πραγματικούς αγωνιστές όχι μόνο δηλώσεις δεν κάνουν αλλά ούτε καν παραβρίσκονται στις εκδηλώσεις.