Ένας πύργος του ΟΤΕ -καρφίτσα φτιαγμένος από πλακέτα υπολογιστή και υγρό γυαλί τράβηξε το ενδιαφέρον μιας κυρίας που δήλωσε εντυπωσιασμένη από τη λεπτομέρεια και τη φροντίδα με την οποία δημιουργήθηκε το κόσμημα.
Την προσοχή, άλλωστε, ενός πεντάχρονου παιδιού προσέλκυσε η νυχτερίδα του Μπάτμαν που έφτιαξε από μαύρη πλακέτα παλιού υπολογιστή η καλλιτέχνης και εικαστικός κυκλικής οικονομίας Λιζέτα Φώτογλου. Η ίδια μιλώντας στο ΑΠΕ – ΜΠΕ επισημαίνει ότι όσοι βλέπουν από κοντά τις δημιουργίες της ξαφνιάζονται όταν μαθαίνουν ότι έγιναν από παλιά εξαρτήματα ηλεκτρονικών αποβλήτων και αναφέρει ότι όλα ξεκίνησαν το 2010 από «το περιβαλλοντικό μικρόβιο», όπως λέει, και την εσωτερική της αναζήτηση για το πώς μπορεί να συμβάλλει στην ευαισθητοποίηση του κοινού προς την κατεύθυνση της επαναχρησιμοποίησης υλικών και αντικειμένων.
«Ανέκαθεν αγαπούσα την τέχνη, σπούδασα διακόσμηση εσωτερικών χώρων και ήθελα να εκφραστώ φτιάχνοντας κάτι με τα χέρια μου. Στην αρχή είδα κάποιους να δημιουργούν κοσμήματα από πλήκτρα παλιών πληκτρολογίων και προσπάθησα να το δοκιμάσω και εγώ. Ξεκίνησα με τα πλήκτρα, μετά χρησιμοποίησα καλώδια και σιγά σιγά άρχισα να βλέπω τι είναι η πλακέτα και πώς μπορώ να την επεξεργαστώ. Από την άλλη πλευρά, η διαδικασία της επεξεργασίας των υλικών μοιάζει αρκετά με την επεξεργασία μετάλλων. Είτε έχω ασήμι στα χέρια μου είτε μια πλακέτα θα προσπαθήσω με τον ίδιο τρόπο να φτιάξω ένα δαχτυλίδι ή ένα ζευγάρι σκουλαρίκια, ωστόσο τα εργαλεία μπορεί να διαφέρουν. Έτσι χρησιμοποιώ τροχάκι και λίμα και στο τέλος προκύπτουν καρφίτσες, βραχιόλια, κολιέ, μπρελόκ, παπιγιόν και μανικετόκουμπα» σημειώνει χαρακτηριστικά.
Η δημιουργία, ωστόσο, δεν τελειώνει εκεί, αφού η κ. Φώτογλου άρχισε να φτιάχνει ακόμη πίνακες και άλλες μορφές καλλιτεχνικής εγκατάστασης που εκτίθενται κατά καιρούς σε διάφορες διοργανώσεις. Ενδεικτικά η ίδια αναφέρει ένα έργο της που κατασκεύασε από πολλές πλακέτες υπολογιστών, για να αναπαραστήσει την πόλη της Θεσσαλονίκης, όπου γεννήθηκε, μεγάλωσε και εργάζεται. «Ήταν μια ανάγκη μου να εκφράσω αυτό που αισθάνομαι για το λιγοστό πράσινο, το κλάδεμα των δέντρων και τα εγκαταλελειμμένα κτίρια. Το έργο είναι αρκετά γκρίζο και με μια έννοια εκφράζει και όσα ζήσαμε την περίοδο της πανδημίας και του covid, όταν αναγκαστήκαμε να κλειστούμε στα σπίτια μας ενώ την ίδια στιγμή η φύση άρχισε να διεκδικεί για να πάρει πίσω αυτό που της ανήκει» συμπληρώνει. Καθώς, όμως, δεν υπάρχουν σύνορα στην τέχνη, η ίδια δημιούργησε και ενδύματα από σιλικόνη και υλικά από παλιά πληκτρολόγια, τα οποία παρουσιάστηκαν στο πλαίσιο εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε στην νέα παραλία της Θεσσαλονίκης.
Η καλλιτέχνης συγκεντρώνει την πρώτη ύλη για τα κοσμήματά της από ιδιώτες που της προσφέρουν παλιούς υπολογιστές, από τεχνικούς υπολογιστών αλλά και από την ανακύκλωση του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Ειδικά για τις πλακέτες, κάνει λόγο για ένα «υλικό που βρίσκεται κρυμμένο μέσα στο εσωτερικό ενός υπολογιστή και ο περισσότερος κόσμος ούτε το βλέπει, ούτε γνωρίζει πώς είναι και πού είναι τοποθετημένο». Με τον τρόπο αυτό και η ίδια όπως αναζητά την πλακέτα σε ένα παλιό ηλεκτρονικό απόβλητο, έτσι ψάχνει την έμπνευση για τη δημιουργία και στον εσωτερικό της κόσμο, ώστε στην πορεία να φτιάξει κάτι καινούριο.
Σε ό,τι αφορά τις εντυπώσεις του κόσμου όταν βλέπει τα έργα της, επισημαίνει ότι οι περισσότεροι ξαφνιάζονται με την πρωτοτυπία και τη λεπτομέρειά τους ενώ προσθέτει ότι διοργανώνει και εργαστήρια για παιδιά τα οποία ανταποκρίνονται με ενθουσιασμό στην ιδέα της δημιουργίας ενός αντικειμένου μέσα από μια διαδικασία που κάνει καλό στο περιβάλλον. «Προσπαθώ να χρησιμοποιώ όσο το δυνατόν περισσότερα υλικά. Για παράδειγμα αν ανοίξουμε ένα πληκτρολόγιο, αυτό έχει 15 βίδες, τις οποίες κρατάω, τις δείχνω στα παιδιά και βλέπουν ότι αν κολλήσει το καθένα αυτές τις βίδες σε ένα πινακάκι, ουσιαστικά τις έχει χρησιμοποιήσει όλες και αυτό τους ενθουσιάζει» υπογραμμίζει.
1ο Φεστιβάλ Επιδιόρθωσης και Επισκευής
Οι δημιουργίες της κ. Φώτογλου παρουσιάστηκαν πριν λίγες μέρες στο 1ο Φεστιβάλ Επιδιόρθωσης και Επισκευής αλλά και στην ημερίδα με θέμα «Μικρές επισκευές – Μεγάλες Αλλαγές» που διοργάνωσε ο ΦΟΔΣΑ Κεντρικής Μακεδονίας (Περιφερειακός Σύνδεσμος Φορέων Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων) και πραγματοποιήθηκαν στο δημαρχείο Θεσσαλονίκης.
Εκεί άλλωστε, μεταξύ άλλων, οι επισκέπτες συμμετείχαν σε εργαστήριο βιβλιοδεσίας στο οποίο ο καθένας και η καθεμιά δημιούργησαν το δικό τους σημειωματάριο. «Υπάρχουν δύο είδη βιβλιοδεσίας, η μία γίνεται σε μονά φύλλα χαρτιού, έτσι όπως αυτά εκτυπώνονται και η άλλη που είναι πιο γερή και ανθεκτική γίνεται σε 16σέλιδα τυπογραφικά φύλλα τα οποία διπλώνονται και ράβονται μεταξύ τους. Σε όλη τη διαδικασία χρησιμοποιήσαμε υλικά που μας απομένουν από άλλες δουλειές, όπως εξώφυλλα που είχαν αφαιρεθεί από τόμους παλαιών βιβλίων που καταστράφηκαν. Έτσι αξιοποιήσαμε ένα παλιό υλικό που στο πέρασμα του χρόνου έχασε την αξία του αλλά πήρε μια νέα ζωή» δήλωσε στο ΑΠΕ – ΜΠΕ η Ράνια Καμπουράκη, ιδιοκτήτρια καλλιτεχνικού βιβλιοδετείου που λειτουργεί στα Λαδάδικα. «Η συμμετοχή στο εργαστήριο ήταν μεγάλη και οι αντιδράσεις του κόσμου ενθουσιώδεις. Νομίζω ότι όλοι έφυγαν πολλοί ευχαριστημένοι καθώς κατάφεραν να δημιουργήσουν κάτι από το μηδέν» συμπλήρωσε.
ΠΗΓΉ ΑΠΕ-ΜΠΕ
