Ενεργή συμμετοχή στα γεγονότα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 είχαν αρκετοί Μακεδόνες και Θράκες πολεμιστές οι οποίοι μετά την κατάπνιξη των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων στην Βόρεια Ελλάδα ταξίδεψαν ως την Πελοπόννησο και τη Ρούμελη προκειμένου να ενισχύσουν τα εκεί σώματα των επαναστατών.

Αίσθημα δικαιοσύνης, δίψα για ελευθερία και συνείδηση ευθύνης προς το Ελληνικό γένος ήταν κάποια από τα υψηλά ιδανικά που όπλισαν το χέρι και το πνεύμα τους διεκδικώντας ένα καλύτερο αύριο.

Σε αυτή την κατηγορία ανήκει και ο Σερραίος μαχητής Κωνσταντίνος Μπαλτάς από τις Σέρρες που άφησε την πόλη του μετά την κατάρρευση του μετώπου της Χαλκιδικής για να πολεμήσει τους Οθωμανούς στην τρίτη πολιορκία του Μεσολογγίου ήταν περιβόητος πυροβολητής ενώ διακρίθηκε και ως τουφεκιοφόρος.. Στις 15 Απριλίου του 1825 30.000 Οθωμανοί στρατιώτες υπό την ηγεσία του Βάλη της Ρούμελης Ρεσίτ Πασά γνωστού και ως Κιουταχή όρχησαν να προσβάλουν τις άμυνες της πόλης με την χρήση κανονιών. Την υπεράσπιση του Μεσολογγίου είχε αναλάβει ένας μικρός αριθμός πολεμιστών πουν δεν ξεπερνούσε τις 4000 Έλληνες ενώ εντός της πόλης βρίσκονταν 12.000 γυναικόπαιδα.

Χώρος ευθύνης του Κωστή Μπαλτά ήταν το κανονιοστάσιο «Τερίμπιλε» ή Φρανκλίνος. Στην πρώτη φάση της πολιορκίας ο Σερραίος ήρωας πολέμησε με σθένος. Ωστόσο η μοίρα του σφραγίστηκε στις 6 Μαϊου του 1825 όταν μία τούρκικη βολίδα χτύπησε την θέση του, τα θραύσματα προκάλεσαν τον θάνατό του, ήταν ο πρώτος νεκρός της πολιορκίας της πόλης. Η νεκρολογία του δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Ελληνικά Χρονικά» που δημοσίευε ο Αυστριακός εκδότης Ιάκωβος Μαϊερ.