Για ακόμα μία φορά η Ελληνική κοινωνία «πέφτει από τα σύννεφα» και «συγκλονισμένη» παρακολουθεί την τελευταία πράξη μιας οικογενειακής τραγωδίας με μία ακόμα γυναίκα νεκρή από τα χέρια του ίδιου της του συζύγου – και κατόπιν αυτόχειρα – μέσα στο σπίτι της.
Το σενάριο της ιστορίας γνωστό. Ένας σύζυγος βάναυσος, γνωστός για τη βίαιη συμπεριφορά του – μέσα και έξω από το σπίτι – με δύσκολη και επιθετική συμπεριφορά, εσωστρεφής που δεν εργάζεται. Μία σύζυγος που ανέχεται και υπομένει κακομεταχείριση, ξυλοδαρμούς και εξευτελισμούς, αλλά και αυτή που φέρνει το φαΐ στην οικογένεια. Μια κοινωνία θεατής και ακροατής του δράματος, που ήξερε αλλά δεν μιλούσε. Αστυνομικές αρχές που γνώριζαν αλλά δεν προστάτευσαν. Μια πολιτεία απούσα!
Υποτίθεται ότι από το 2020 έχει καταρτιστεί οδηγός χειρισμού υποθέσεων ενδοοικογενειακής βίας, ο οποίος έχει εκπονηθεί σε συνεργασία με εισαγγελικές Αρχές. Τα πρωτόκολλα αυτά έχουν αποσταλεί σε όλες τις αστυνομικές υπηρεσίες που χειρίζονται υποθέσεις ενδοοικογενειακής βίας. Σωστά καταρτισμένο προσωπικό υπάρχει να εφαρμόσει αυτά τα πρωτόκολλα; Υπάρχουν άνθρωποι εκπαιδευμένοι ώστε να χειριστούν με τους συγκεκριμένους και λεπτούς χειρισμούς που απαιτούνται την αντιμετώπιση της ενδοιοικογενειακής βίας; Η εφαρμογή του κουμπιού πανικού λειτουργεί στα μέρη μας;
Έχει κινηθεί η πολιτεία προς την κατεύθυνση της κοινωνικής ευαισθητοποίησης και της ενίσχυσης των ηθικών και συλλογικών αντανακλαστικών ενάντια στο φονικό αυτό φαινόμενο; Έχουν ενισχυθεί οι κοινωνικές υπηρεσίες, σε εκπαιδευμένο προσωπικό, τεχνογνωσία και αρμοδιότητες, ώστε να έχουν αναπτυγμένα τα αναγκαία αντανακλαστικά για να επεμβαίνουν έγκαιρα σε ανάλογες περιπτώσεις, ακόμα κι αν δεν υπάρχει καταγγελία από το θύμα, που συνήθως λειτουργεί υπό καθεστώς φόβου ή και ντροπής;
Είναι πολλά τα ερωτήματα και ξέρουμε όλοι τις απαντήσεις.
Η θέση του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ είναι ότι η κυβέρνηση πρέπει να επενδύσει σε θεσμούς που είναι πιο συμπεριληπτικοί και καλά οργανωμένοι, να ενισχύσει την πρόληψη από τους υποδοχείς πρώτης γραμμής μέχρι τον δικαστικό αγώνα και να δωθεί ιδιαίτερη μέριμνα στο να εξασφαλισθεί η οικονομική ανεξαρτησία των γυναικών που έχουν πέσει θύματα βίας. Η υιοθέτηση του όρου «γυναικοκτονία» θα σημάνει και τη θεσμική κατοχύρωση της προστασίας της ζωής των γυναικών, με συγκεκριμένα μέτρα και οδηγίες, με χρηματοδότηση και με νέες εστίες φροντίδας.
Είναι συλλογική ευθύνη και προσπάθεια που πρέπει να καταβάλουμε όλοι μας για να ξεριζωθεί αυτή η μάστιγα που αποτελεί προσβολή για το ανθρώπινο γένος και για την κοινωνία μας.
δελτίο τύπου
