Κυρ. Μητσοτάκης: Αυξάνονται 8% τα αναπηρικά επιδόματα – Δημιουργήθηκαν 300.000 νέες θέσεις εργασίας

«Το 2023 δεν θυμίζει την υπερχρεωμένη χώρα της μνημονιακής επιτήρησης, αυτή που ύστερα από τα capital controls, ύστερα από τις πολλές περικοπές των μισθών και των συντάξεων εμφάνιζε μηδενική ανάπτυξη, αλλά και χαμηλή διεθνή αξιοπιστία, με τραυματισμένη και διχασμένη την κοινωνία της, με τον κύριο πάροχο ηλεκτρισμού στα πρόθυρα χρεοκοπίας έχοντας ετήσιες ζημιές εκατοντάδων εκατομμυρίων», τόνισε ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης μιλώντας στην εκδήλωση με θέμα «Ελληνική Οικονομία: Ανθεκτικότητα – Πρόοδος – Προοπτική» που διοργάνωσε το Υπουργείο Οικονομικών.

«Το καλοκαίρι του 2019, λοιπόν, κάναμε μια νέα αρχή. Τέσσερα χρόνια μετά έχουμε καλύψει απώλειες στο μέσο εισόδημα, έχουμε εκτινάξει την παραγωγικότητά μας, τις επενδύσεις μας, τις εξαγωγές μας. Το εθνικό προϊόν επανέρχεται φέτος στα επίπεδα του 2010 ενώ το κλείσιμο του 2022 μας βρίσκει με την δεύτερη υψηλότερη ανάπτυξη στην Ευρωζώνη. Είναι κάτι που, σε συνδυασμό με τις ισχυρές επιδόσεις του τουρισμού, αισιοδοξούμε ότι θα διατηρήσει το θετικό πρόσημο και εν μέσω των ανησυχιών για μια διεθνή οικονομική κάμψη. Όμως, κυρίες και κύριοι, ο δείκτης της ανάπτυξης δεν είναι αυτοσκοπός. Είναι και πρέπει πάντα να είναι μια παράμετρος της συλλογικής ευημερίας αλλά και της ατομικής προκοπής», σημείωσε ο πρωθυπουργός.

Δεσμευτήκαμε για μείωση φόρων το 2019 και μειώσαμε παραπάνω από 50 φόρους

«Είχαμε δεσμευθεί το 2019 ότι θα μειώσουμε τους φόρους και μειώσαμε τους φόρους. Μειώσαμε παραπάνω από 50 φόρους, αποκλιμακώνοντας ταυτόχρονα και τις εισφορές εργαζόμενων και εργοδοτών.

Οι φορολογούμενοι πληρώνουν πια χαμηλότερο ΕΝΦΙΑ, χαμηλότερο φόρο εισοδήματος, καταργήθηκε για όλους η εισφορά αλληλεγγύης, πρακτικά έχουν γίνει δωρεάν οι γονικές παροχές, ο εταιρικός φόρος έπεσε στο 22%, ο φόρος στα μερίσματα στο 5%. Αλλά χρησιμοποιήσαμε και τη φορολογία ως κίνητρο, ως επενδυτικό κίνητρο για επενδύσεις στην καινοτομία», υπογράμμισε ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Αυξάνονται 8% τα αναπηρικά επιδόματα – Έχουμε αποδείξει τη φροντίδα μας για τους πιο ευάλωτους

«Η ανάπτυξη πρέπει να διευρύνει συνολικά το δημόσιο πλούτο και μέρισμα από αυτόν να μετατρέπεται σε περισσότερη απασχόληση, σε καλύτερες αμοιβές. Επιμένω πολύ σε αυτό και σε μεγαλύτερη φροντίδα για τους πιο ευάλωτους. Είναι δηλαδή ένας δίκαιος συνδυασμός συνολικής προόδου και προσωπικής ευημερίας.

Έχουμε αποδείξει έμπρακτα τη φροντίδα μας για τους πιο ευάλωτους. Είναι κάτι το οποίο το εννοώ. Και ξέροντας λοιπόν ότι ενώ οι αναπηρικές συντάξεις αυξήθηκαν, αντισταθμίζοντας ένα μέρος του πληθωρισμού, η αλήθεια είναι ότι δεν τις ακολούθησαν τα σχετικά επιδόματα του ΟΠΕΚΑ. Γι’ αυτό και επέλεξα ως τελευταία, συμβολική αλλά και ουσιαστική κίνηση της παρούσας κοινοβουλευτικής θητείας, την άμεση αύξησή τους κατά 8%. Ενισχύοντας έτσι σχεδόν 200.000 συμπολίτες μας με το μέρισμα που μας επιτρέπει η καλή πορεία της οικονομίας», τόνισε ο πρωθυπουργός.

Οι πολίτες θα κρίνουν και θα ζυγίσουν – θα δώσουν δεύτερη ισχυρή εντολή στην προκοπή στις 21 Μαΐου

«Οι συμπολίτες μας έχουν βιώσει τη μετάβαση από το λαϊκισμό στο ρεαλισμό και από την καθήλωση στην πρόοδο. Θα συγκρίνουν και θα κρίνουν, θα ζυγίσουν και θα αποφασίσουν», ανέφερε ο κ. Μητσοτάκης, επισημαίνοντας πως «με ορόσημο την Κυριακή 21η Μαΐου, ενωμένοι οι Ελληνίδες και οι Έλληνες θα δώσουν δεύτερη ισχυρή εντολή στην προκοπή, ώστε η αυτοδύναμη Ελλάδα να προχωρήσει όπως της αξίζει σταθερά, τολμηρά και μόνο μπροστά».

Αναλυτικά, ο πρωθυπουργός κατά την ομιλία του ανέφερε:

Αγαπητοί συνάδελφοι στην κυβέρνηση και στη Βουλή, κύριε Διοικητά της Τράπεζας της Ελλάδος, σεβασμιότατε, κύριε Πρόεδρε του Eurogroup αγαπητέ Paschal, σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά και γενναιόδωρα λόγια σου, σημαίνουν πολλά για εμένα και τους συνεργάτες μου. Αλλά νομίζω ότι σημαίνουν πολλά για τους Έλληνες που έχουν υποφέρει πολλά και είμαι ικανοποιημένος για πρώτη φορά ύστερα από πολλά χρόνια, επειδή μπορούμε να κοιτάξουμε το μέλλον με μεγαλύτερη αισιοδοξία.

Κυρίες και κύριοι, ακούγοντας τις πολύ ενδιαφέρουσες ως τώρα τοποθετήσεις σκεφτόμουν την κεντρική θέση-άποψη του Κάρολου Δαρβίνου ότι «επιβιώνει εκείνος που τελικά προσαρμόζεται καλύτερα στις αλλαγές» και νομίζω ότι ακριβώς αυτό συνοψίζει και την εξέλιξη της ελληνικής οικονομίας τα τελευταία τέσσερα χρόνια.

Γιατί, πράγματι, σε λιγότερο από 45 μήνες και μάλιστα μέσα από πολλές αλλεπάλληλες κρίσεις, ο τόπος μας κατάφερε να συμβαδίσει με το διεθνές περιβάλλον, κατάφερε να εντάξει τις εθνικές μας ανάγκες, τις εθνικές προτεραιότητες στα ζητούμενα της εποχής. Κατάφερε να κάνει άλματα τα βήματά του για να κερδίσει τον χαμένο χρόνο, ώστε η Ελλάδα να αποτελεί σήμερα την ευχάριστη έκπληξη της Ευρώπης.

Και τίποτε άλλωστε το 2023 δεν θυμίζει την υπερχρεωμένη χώρα της μνημονιακής επιτήρησης, αυτή που ύστερα από τα capital controls, ύστερα από τις πολλές περικοπές των μισθών και των συντάξεων εμφάνιζε μηδενική ανάπτυξη, αλλά και χαμηλή διεθνή αξιοπιστία, με τραυματισμένη και διχασμένη την κοινωνία της, με τον κύριο πάροχο ηλεκτρισμού στα πρόθυρα χρεοκοπίας έχοντας ετήσιες ζημιές εκατοντάδων εκατομμυρίων.

Το καλοκαίρι του 2019, λοιπόν, κάναμε μια νέα αρχή. Τέσσερα χρόνια μετά έχουμε καλύψει απώλειες στο μέσο εισόδημα, έχουμε εκτινάξει την παραγωγικότητά μας, τις επενδύσεις μας, τις εξαγωγές μας. Το εθνικό προϊόν επανέρχεται φέτος στα επίπεδα του 2010 ενώ το κλείσιμο του 2022 μας βρίσκει με την δεύτερη υψηλότερη ανάπτυξη στην Ευρωζώνη. Είναι κάτι που, σε συνδυασμό με τις ισχυρές επιδόσεις του τουρισμού, αισιοδοξούμε ότι θα διατηρήσει το θετικό πρόσημο και εν μέσω των ανησυχιών για μια διεθνή οικονομική κάμψη.

Όμως, κυρίες και κύριοι, ο δείκτης της ανάπτυξης δεν είναι αυτοσκοπός. Είναι και πρέπει πάντα να είναι μια παράμετρος της συλλογικής ευημερίας αλλά και της ατομικής προκοπής. Γι’ αυτό και είναι τόσο σημαντικό ότι αυτή την τετραετία δημιουργήθηκαν κοντά στις 300.000 νέες θέσεις εργασίας, γι’ αυτό είναι τόσο σημαντικό ότι ρίξαμε τα ποσοστά της ανεργίας κατά σχεδόν 7 ποσοστιαίες μονάδες, φτάνοντας και εδώ στα επίπεδα που είχαμε πριν από την έκρηξη της μεγάλης δημοσιονομικής περιπέτειας.

Αλλά έχουν μεγάλη σημασία και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά αυτών των βημάτων που έγιναν στην αγορά εργασίας. Με την απασχόληση να αυξάνεται περισσότερο στους νέους και στις γυναίκες. Με τις πρώτες δειλές ενδείξεις της αντιστροφής του brain drain, με τις πρώτες ενδείξεις ότι η πολιτική μας δεν είναι απλά αναπτυξιακή αλλά και κοινωνικά δίκαιη, αντιμετωπίζοντας διαχρονικές ανισότητες.

Αλλά όχι μόνο, γιατί στο ίδιο διάστημα οι χαμηλόμισθοι εργαζόμενοι είδαν τον κατώτατο μισθό να αυξάνει τρεις φορές και από τα 650 ευρώ, που τον παραλάβαμε το 2019, να έχει φτάσει σήμερα τα 780 ευρώ.

Οι συνταξιούχοι είδαν για πρώτη φορά μετά από 12 χρόνια αυξήσεις, μόνιμες αυξήσεις κοντά στο 8%. Και κυρίως οι πιο ευάλωτοι συμπολίτες μας είδαν δίπλα τους την πολιτεία σε κάθε δυσκολία, από τις πολλές και ξαφνικές που υπήρξαν μέχρι τώρα.

Όλα αυτά δεν συνέβησαν εν κενώ. Δεν συνέβησαν σε κάποια ουδέτερη στιγμή, σε ένα ομαλό περιβάλλον. Συνέβησαν ενώ η χώρα αντιμετώπιζε την παγκόσμια πανδημία του κορονοϊού, την υβριδική επίθεση των εισβολών μεταναστών από την Τουρκία στα σύνορά της, αργότερα τη διεθνή ενεργειακή αναταραχή και διαρκώς την επιθετική συμπεριφορά των γειτόνων της.

Οι λύσεις, συνεπώς, που έπρεπε να δρομολογήσουμε μαζί με το οικονομικό επιτελείο σάς διαβεβαιώνω δεν ήταν προφανείς ούτε εύκολες. Κληθήκαμε, όπως είπε και ο Paschal, να κάνουμε δύσκολες επιλογές. Όμως πιστεύω ότι τα αποτελέσματα μας δικαιώνουν, όπως εξάλλου αποδεικνύουν και τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν πριν και από τον Υπουργό, τον Αναπληρωτή Υπουργό, τον Υφυπουργό αλλά και σε αυτό το πολύ διαφωτιστικό σύντομο βίντεο με το οποίο ανοίξαμε την εκδήλωσή μας.

Εξάλλου, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τελικός κριτής των οικονομικών επιδόσεων δεν είμαστε μόνο εμείς αλλά και όσοι παρατηρούν, μελετούν και αξιολογούν την ελληνική οικονομία. Η εθνική οικονομία αυτά τα τέσσερα χρόνια αναβαθμίστηκε 12 φορές. Βρίσκεται τώρα ένα βήμα από την επενδυτική βαθμίδα. Και συμμερίζομαι απόλυτα την αισιοδοξία του Προέδρου του Eurogroup, η Ελλάδα, εφόσον από τις εκλογές προκύψει σταθερή και ισχυρή κυβέρνηση, θα ανακτήσει εντός του 2023 την επενδυτική βαθμίδα. Θα συνεχίσει την πορεία μείωσης του δημοσίου χρέους, το οποίο υποχώρησε πιο γρήγορα από οποιαδήποτε άλλη Ευρωπαϊκή χώρα ως ποσοστό το ΑΕΠ.

Ταυτόχρονα κατάφερε και αντιμετώπισε, περιόρισε τις επιπτώσεις και από την εισαγόμενη κρίση ακρίβειας. Ο πληθωρισμός μειώνεται, πιστεύω ότι έχουμε δει πια τα χειρότερα. Είναι σημαντικό να υπάρχει η αναγνώριση ότι ο πληθωρισμός σήμερα στην Ελλάδα, παρότι ακόμα συμπιέζει το κόστος ζωής των Ελλήνων πολιτών, είναι στο 5,4%, αισθητά κάτω από το 7% του ευρωπαϊκού μέσου όρου. Είναι ο πέμπτος χαμηλότερος πληθωρισμός στην ευρωζώνη.

Και κάτι, το οποίο θεωρώ επίσης σημαντικό. Αναφέρθηκε ο Χρήστος στην εκδοτική στρατηγική της χώρας μας, τη στρατηγική δηλαδή έκδοσης δημοσίου χρέους, η οποία ήταν και αυτή που στήριξε τα ταμειακά διαθέσιμα όλη αυτή τη δύσκολη εποχή. Κρατήστε το γεγονός ότι η Ελλάδα εξέδωσε με μεγάλη επιτυχία πενταετές ομόλογο μόλις μία μέρα μετα την προκήρυξη των εθνικών εκλογών. Απόδειξη ότι η διεθνής κοινότητα εμπιστεύεται και το παρόν, αλλά και το μέλλον της χώρας.

Κυρίες και κύριοι, φίλες και φίλοι, τα παραπάνω δεν έτυχαν, δεν ήρθαν με το πάτημα ενός κουμπιού. Θέλω να σάς θυμίσω ότι το 2019, από αυτό εδώ μάλιστα το χώρο στον οποίο είχαμε παρουσιάσει τότε το πρόγραμμά μας, δεν είχα υποσχεθεί θαύματα. Είχα υποσχεθεί όμως, είχα περιγράψει ένα όραμα. Kαι σάς είχα μιλήσει για ένα συγκεκριμένο σχέδιο ανάταξης της οικονομίας μας. Για ένα πράγμα είχα δεσμευτεί: για πολλή και σκληρή δουλειά. Και από τότε είχα περιγράψει την οικονομική μας στόχευση ως ένα τρίγωνο με παράλληλες πολιτικές κατευθύνσεις στις ισάριθμες πλευρές του.

Πρώτη πλευρά του τριγώνου ήταν οι τολμηρές μεταρρυθμίσεις που θα έκαναν πιο ανταγωνιστική την οικονομία μας, θα γεφύρωναν το επενδυτικό και παραγωγικό κενό. Και τέτοιες υλοποιήθηκαν πάρα πολλές, ανάμεσά τους ο εκσυγχρονισμός της αγοράς εργασίας, η ριζική αναμόρφωση του επενδυτικού περιβάλλοντος, το κεφαλαιοποιητικό σύστημα στην επικουρική ασφάλιση, μιας και μιλάμε για το πώς μπορούμε να αξιοποιήσουμε τις αποταμιεύσεις μας για αναπτυξιακούς σκοπούς.

Και βέβαια το Εθνικό Σχέδιο «Ελλάδα 2.0», που είναι μέχρι στιγμής ο πυροδότης για πάνω από 100 επενδύσεις αιχμής, ένα σχέδιο το οποίο -θέλω να τονίσω- είναι ελληνικής ιδιοκτησίας, ένα σχέδιο το οποίο συνδυάζει επενδύσεις με τολμηρούς μεταρρυθμιστικούς στόχους. Ένα σχέδιο το οποίο οδήγησε την ελληνική οικονομία να έχει ήδη εισπράξει 11 δισεκατομμύρια από ευρωπαϊκούς πόρους, ένα σχέδιο στο οποίο η Ελλάδα υπήρξε πρωταγωνίστρια στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται την αξιοποίηση ευρωπαϊκών πόρων για να δρομολογήσει ένα μεγάλο αναπτυξιακό άλμα. Αυτός είναι κι ένας από τους λόγους που είμαστε πρωτοπόροι και στην πράσινη μετάβαση, με τις μισές σχεδόν ανάγκες μας σε ηλεκτρική ενέργεια να καλύπτονται ήδη από ανανεώσιμες πηγές.

Κι όταν περιγράφαμε το 2019 τη μεγάλη μεταρρύθμιση που θα κάνει το κράτος μας ανταγωνιστικό, μιλούσαμε τότε για την ψηφιακή καθημερινότητα του gov.gr. Σήμερα αυτή η πραγματικότητα είναι πράξη, 1.500 υπηρεσίες διευκολύνουν την καθημερινότητα των επιχειρήσεων και των πολιτών. Ένα μέτωπο που τώρα εντείνεται με στόχο ένα ακόμα πιο αποτελεσματικό δημόσιο.

Η δεύτερη πλευρά του τριγώνου -για το οποίο σας είχα μιλήσει το 2019- αφορούσε την αλλαγή στο δημοσιονομικό μείγμα. Νομίζω μίλησε και ο Θοδωρής (Σκυλακάκης) πολύ γλαφυρά για μία ιδεοληπτική αντίληψη υπερφορολόγησης της μεσαίας τάξης, του κόσμου της εργασίας, από την προηγούμενη κυβέρνηση. Είχαμε δεσμευθεί το 2019 ότι θα μειώσουμε τους φόρους και μειώσαμε τους φόρους. Μειώσαμε παραπάνω από 50 φόρους, αποκλιμακώνοντας ταυτόχρονα και τις εισφορές εργαζόμενων και εργοδοτών.

Οι φορολογούμενοι πληρώνουν πια χαμηλότερο ΕΝΦΙΑ, χαμηλότερο φόρο εισοδήματος, καταργήθηκε για όλους η εισφορά αλληλεγγύης, πρακτικά έχουν γίνει δωρεάν οι γονικές παροχές, ο εταιρικός φόρος έπεσε στο 22%, ο φόρος στα μερίσματα στο 5%. Αλλά χρησιμοποιήσαμε και τη φορολογία ως κίνητρο, ως επενδυτικό κίνητρο για επενδύσεις στην καινοτομία. Ως κίνητρο για να μπορέσουν, παραδείγματος χάρη, οι εταιρείες καινοτομίας, οι startups, να δώσουν δικαιώματα μετοχών, stock options, στους εργαζόμενούς τους.

Ακολουθήσαμε μία ευέλικτη και αναπτυξιακή φορολογική πολιτική, προσέξτε όμως, το κάναμε -και αυτή νομίζω ότι είναι η μεγάλη επιτυχία της πολιτικής μας- χωρίς να απειληθεί η δημοσιονομική πειθαρχία. Και είναι ενδεικτικό ότι τελικά το πρωτογενές έλλειμμα του 2022 -εγώ θα είμαι λίγο πιο συντηρητικός στις εκτιμήσεις μου μέχρι που να δούμε τα επίσημα στοιχεία- θα είναι σίγουρα όμως πολύ χαμηλότερο του αναμενόμενου. Και ισχύει στο ακέραιο η δέσμευσή μου, το 2023, αγαπητέ Paschal, η χώρα θα παράξει πρωτογενές πλεόνασμα. Είναι όμως ένα πρωτογενές πλεόνασμα το οποίο προέρχεται από την ανάπτυξη και όχι από την υπερφορολόγηση.

Και η τρίτη πλευρά του τριγώνου για το οποίο σας μίλησα αφορούσε την εξυγίανση του τραπεζικού συστήματος. Υπήρχε το 2019 έντονη ανησυχία για τη σταθερότητα των τραπεζών, κυρίως εκ του γεγονότος ότι τότε ακόμα οι τράπεζές μας είχαν παραπάνω από 40% «κόκκινα» δάνεια στους ισολογισμούς τους. Και από αυτό το 45% όπου βρίσκονταν τα «κόκκινα» δάνεια τον Ιούλιο του 2019, έχουν πέσει πια σε μονοψήφιο ποσοστό, τον Σεπτέμβριο του 2022. Δύο συστημικές τράπεζες αύξησαν το μετοχικό τους κεφάλαιο με ιδιωτικά κεφάλαια, όχι με δημόσιο χρήμα. Όλες τώρα είναι απόλυτα θωρακισμένες από τις διεθνείς αναταράξεις.

Και είμαι σίγουρος ότι δεν θα μπορούσαν πολλοί πριν από τέσσερα χρόνια να προβλέψουν μία συγκυρία στην οποία να κλυδωνίζονται τράπεζες στην Ελβετία, όμως οι δικές μας τράπεζες να έχουν υψηλή κεφαλαιακή επάρκεια και να αρχίσουν και πάλι τα πιστωτικά ιδρύματα να επιτελούν τον κύριο σκοπό τους, που δεν είναι άλλος από την χρηματοδότηση της πραγματικής οικονομίας.

Χθες μάλιστα, ανακοινώθηκε η διεύρυνση της περιμέτρου των δικαιούχων του προγράμματος επιδότησης στεγαστικών δανείων. Μία ακόμα σημαντική παρέμβαση για να μπορέσουμε να στηρίξουμε τους συνεπείς δανειολήπτες σε μία εποχή που βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το φάσμα μιας απότομης αύξησης των ευρωπαϊκών επιτοκίων.

Όλα αυτά, κυρίες και κύριοι, αποτελούν ενδείξεις ότι η χώρα μας δεν είναι πλέον πρόβλημα αλλά μέρος της λύσης στις ευρωπαϊκές εξελίξεις. Δεν είναι, συνεπώς, τυχαίο ότι σήμερα η Ελλάδα προσελκύει πια επενδύσεις από όλο τον κόσμο, φιλοξενεί τεχνολογικούς κολοσσούς όπως η Google, η Microsoft, η Amazon, η Digital Realty, επενδύσεις μεγάλων εταιρειών όπως η Pfizer, πολλά πολυεθνικά funds τα οποία επενδύουν πια στην Ελλάδα, σε παραγωγικές επενδύσεις στον τομέα της ανάπτυξης ακινήτων, τον τουρισμό, στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, στη βιομηχανία, την παραγωγή.

Και βέβαια, δεν είναι επίσης τυχαίο, ήταν κι αυτό προϊόν σκληρής δουλειάς- ότι το Economist Intelligence Unit θεωρεί ότι η χώρα μας έχει πετύχει τη μεγαλύτερη πρόοδο στη βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος από όλες τις χώρες που ο «Economist» μελέτησε τα τελευταία τρία χρόνια.

Και βέβαια η καλύτερη απόδειξη του γεγονότος ότι καταφέρνουμε σταδιακά να μεταστρέψουμε και να μετατρέψουμε το μοντέλο της παραγωγής μας σε ένα μοντέλο παραγωγής πιο εξωστρεφές, πιο ανταγωνιστικό, είναι το ρεκόρ εικοσαετίας στις εξαγωγές μας. Ναι, δεν είναι πολλοί αυτοί στην Ευρώπη οι οποίοι γνωρίζουν ότι η Ελλάδα πια πλησιάζει την πρωταθλήτρια Πορτογαλία ως προς το ποσοστό των εξαγωγών της σε αγαθά και σε υπηρεσίες ως ποσοστό του ΑΕΠ.

Κακά τα ψέματα, όμως. Οι συγκεκριμένοι δείκτες για τους οποίους σας μιλήσαμε σήμερα μπορεί να αφορούν κυρίως όλους όσοι ξέρουν να μεταφράζουν αριθμούς και οι οποίοι ασχολούνται με τη μεγάλη εικόνα της οικονομίας. Αυτό που έχει μεγάλη σημασία για εμάς είναι να νιώσει και ο καθημερινός πολίτης ότι από αυτούς τους δείκτες, από αυτή την πρόοδο για την οποία σας μιλήσαμε, προκύπτει και η δική του καλύτερη ζωή. Πιστεύω ότι αυτό είναι κάτι το οποίο σταδιακά πια, παρά τις δυσκολίες και παρά τα προβλήματα τα οποία αντιμετωπίσαμε και παρά τα λάθη τα οποία μπορεί να έγιναν, το αναγνωρίζουν πλέον καλόπιστα οι Ελληνίδες και οι Έλληνες.

Η κοινωνία μας είδε στην πράξη την κολοσσιαία στήριξη που ξεπέρασε τα 50 δισεκατομμύρια ευρώ και κράτησε όρθιες την παραγωγή και την απασχόληση μέσα στις κρίσεις. Θυμούνται οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις την Επιστρεπτέα Προκαταβολή, ένα πολύ αποτελεσματικό μέτρο δημόσιας πολιτικής το οποίο στήριξε ταμειακά επιχειρήσεις όταν ξαφνικά δεν είχαν καθόλου τζίρο.

Οι εργαζόμενοι θυμούνται ότι το κράτος ήταν αυτό το οποίο προστάτευσε τις θέσεις εργασίας και ανέλαβε ουσιαστικά το κόστος της μισθοδοσίας τους. Και βέβαια, οι πολίτες βλέπουν το πλεόνασμα του δημοσίου πλούτου να επιστρέφει στο μέσο εισόδημα, αυτό που από το 2019 αυξήθηκε αθροιστικά κατά 7% σε πραγματικούς όρους, περισσότερο από όσο στη Γερμανία, στη Γαλλία, στην Ιταλία και την Ισπανία.

Πρόκειται, με άλλα λόγια, για τα αποτελέσματα της πολιτικής που πρεσβεύουμε: η ανάπτυξη πρέπει να διευρύνει συνολικά το δημόσιο πλούτο και μέρισμα από αυτόν να μετατρέπεται σε περισσότερη απασχόληση, σε καλύτερες αμοιβές. Επιμένω πολύ σε αυτό και σε μεγαλύτερη φροντίδα για τους πιο ευάλωτους. Είναι δηλαδή ένας δίκαιος συνδυασμός συνολικής προόδου και προσωπικής ευημερίας.

Έχουμε αποδείξει έμπρακτα τη φροντίδα μας για τους πιο ευάλωτους. Είναι κάτι το οποίο το εννοώ. Και ξέροντας λοιπόν ότι ενώ οι αναπηρικές συντάξεις αυξήθηκαν, αντισταθμίζοντας ένα μέρος του πληθωρισμού, η αλήθεια είναι ότι δεν τις ακολούθησαν τα σχετικά επιδόματα του ΟΠΕΚΑ. Γι’ αυτό και επέλεξα ως τελευταία, συμβολική αλλά και ουσιαστική κίνηση της παρούσας κοινοβουλευτικής θητείας, την άμεση αύξησή τους κατά 8%. Ενισχύοντας έτσι σχεδόν 200.000 συμπολίτες μας με το μέρισμα που μας επιτρέπει η καλή πορεία της οικονομίας.

Κυρίες και κύριοι, δεν θα σας κουράσω άλλο με την παράθεση δεδομένων. Μένω στο αναμφισβήτητο πια συμπέρασμα ότι μέσα σε τέσσερα χρόνια η Ελλάδα από το κακό, από το προβληματικό παιδί της Ευρώπης έχει μετατραπεί σε πολλά σε ένα καλό παράδειγμα. Μένω στο πόσοι άλλοτε διχασμένοι και απογοητευμένοι Έλληνες είναι τώρα οπλισμένοι με περισσότερη αυτοπεποίθηση, με περισσότερη αισιοδοξία, παρά το γεγονός -όπως είπα- ότι αντιμετωπίζουμε ακόμα πολλές προκλήσεις, πολλές δυσκολίες. Πιστεύω ότι έχουμε κάθε λόγο να είμαστε ικανοποιημένοι από την πρόοδο την οποία έχουμε πετύχει.

Επιτρέψτε μου, ωστόσο, να κλείσω με δύο σχόλια. Πρώτον, ότι τις εθνικές μας πρωτοβουλίες τις συνόδευαν πάντα και οι ευρωπαϊκές πρωτοβουλίες. Δεν προσήλθαμε στα ευρωπαϊκά fora, στο Eurogroup, στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, στα Ευρωπαϊκά Συμβούλια Υπουργών μιλώντας μόνο για τα δικά μας προβλήματα, διεκδικώντας μόνο διευθετήσεις που θα ήταν προς όφελος της χώρας μας. Προφανώς κάναμε και αυτό. Ταυτόχρονα, όμως, συμβάλλαμε και στη διαμόρφωση μιας πιο ανθεκτικής ευρωπαϊκής πολιτικής.

Να θυμηθώ τη συμβολή μας στη καθιέρωση του ενιαίου ψηφιακού πιστοποιητικού εμβολιασμού, σε μία εποχή που κανείς δεν μιλούσε στην Ευρώπη για το πώς θα μπορούμε να ταξιδέψουμε και πώς θα μπορέσουμε να ξαναβάλουμε μπροστά τον κλάδο του τουρισμού.

Να θυμηθώ επίσης και την πολύ ενεργό συμμετοχή μας στη συγκρότηση του Ταμείου Ανάκαμψης. Όταν πρωτομιλήσαμε, μαζί με άλλους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων, για το Ταμείο Ανάκαμψης πολλοί πίστευαν τότε στην Ευρώπη ότι θα ήταν αδύνατον για τις πιο δημοσιονομικά συντηρητικές χώρες της Ευρώπης να κάνουν αυτό το τολμηρό βήμα. Κι όμως, πέντε μήνες μετά, σε μία μαραθώνια διαπραγμάτευση η οποία κράτησε πέντε μέρες, η Ευρώπη έκανε ένα μεγάλο άλμα στο μέλλον. Αποφάσισε να δανειστεί υπερεθνικά σε ευρωπαϊκό επίπεδο για να στηρίξει αναπτυξιακά τις χώρες να ξεπεράσουν την κρίση της πανδημίας και να συνδέσουν ταυτόχρονα αυτές τις αναπτύξεις με κεντρικούς στρατηγικούς ευρωπαϊκούς στόχους, όπως η πράσινη ανάπτυξη, η ψηφιοποίηση, η στήριξη των δεξιοτήτων.

Η Ελλάδα ήταν παρούσα σε όλες αυτές τις συζητήσεις, όπως ήμασταν παρόντες και ως Έλληνες στην πρόσφατη διαμόρφωση μηχανισμού για τον έλεγχο των τιμών του φυσικού αερίου. Αργήσαμε λίγο, πληρώσαμε πολλά περισσότερα χρήματα σε εισαγωγές φυσικού αερίου από ό,τι χρειαζόταν αν είχαμε κινηθεί νωρίτερα. Όμως η Ευρώπη απέδειξε και αποδεικνύει ότι μπορεί τελικά, έστω κι αν μερικές φορές χρειάζεται περισσότερος χρόνος και πιο αναλυτικές διαβουλεύσεις, να καταλήγει σε λύσεις που είναι προς όφελος των Ευρωπαίων πολιτών και που ενισχύουν συνολικά την ανθεκτικότητα και την προσαρμοστικότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Και βέβαια, το ίδιο ισχύει για τη μεγάλη πρόκληση των επόμενων μηνών, και αναφέρομαι στο νέο Σύμφωνο Σταθερότητας, ένα θέμα με το οποίο έχουμε ασχοληθεί πολύ, το έχουμε συζητήσει εκτενώς με τον φίλο Paschal, η Ελλάδα έχει καταθέσει πολύ αναλυτικές προτάσεις.

Αλλά ένα είναι σαφές, και πιστεύω ότι σε αυτό συμφωνούμε όχι μόνο με τον Πρόεδρο του Eurogroup αλλά και με τους περισσότερους ομολόγους μου, ότι στη σημερινή συγκυρία οι παλιοί κανόνες είναι αναποτελεσματικοί. Πρέπει να διδαχθούμε από τα μαθήματα της κρίσης και κυρίως από τα μαθήματα από χώρες όπως η Ιρλανδία και η Ελλάδα, που πόνεσαν και υπέφεραν για να μπουν στον σωστό δρόμο. Δεν πρέπει να επαναλάβουμε τα λάθη του παρελθόντος. Έχει αποδειχθεί στην πράξη ότι η μείωση του χρέους μπορεί να συνδυάζεται με μεταρρυθμίσεις οι οποίες φέρνουν ανάπτυξη.

Αυτό εξάλλου, πιστεύω, ότι είναι και το συμπέρασμα της ελληνικής εμπειρίας αυτή την τελευταία τετραετία. Γι’ αυτό και πιστεύω ότι και τα ελληνικά μαθήματα, τα ελληνικά διδάγματα θα είναι χρήσιμα σε αυτήν την συζήτηση για να καταλήξουμε στους νέους κανόνες δημοσιονομικής πειθαρχίας που θα διέπουν τον τρόπο με τον οποίο θα ασκούμε τη δημοσιονομική πολιτική από εδώ και στο εξής.

Αυτή η εμπειρία, ωστόσο, την οποία έχουμε αποκτήσει καλούμαστε να της δώσουμε μια ορμητική συνέχεια, καθώς την πατρίδα μας την πλήγωσε μια κρίση που δεν κράτησε δύο, άντε τρία χρόνια όπως κράτησε στην Ιρλανδία. Κράτησε σχεδόν μια δεκαετία, ενώ η οικονομική κρίση των εταίρων μας κράτησε πολύ λιγότερο. Και η αλήθεια είναι πως υπάρχει ακόμα απόσταση που μας χωρίζει από την ευρωπαϊκή πραγματικότητα σε αρκετούς τομείς. Δείτε το παράδειγμα της Ιρλανδίας, ένα παράδειγμα πραγματικά προς μίμηση. Πώς μια χώρα η οποία μπήκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, πολύ πιο φτωχή από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, σήμερα έχει ξεπεράσει κατά πολύ τον ευρωπαϊκό μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν υπάρχει κανείς απολύτως λόγος γιατί η Ελλάδα να μην μπορεί να πετύχει ένα αντίστοιχο μεγάλο αναπτυξιακό άλμα.

Και αυτή η εθνική αναγκαιότητα είναι που απαιτεί τη διάτρηση της χώρας με την ίδια σιγουριά στην ίδια ανοδική τροχιά. Είναι κάτι που πιστεύω ότι σύντομα θα σφραγίσει και η επιλογή των Ελλήνων πολιτών στις εκλογές που έρχονται.

Οι συμπολίτες μας έχουν βιώσει αυτή τη μετάβαση από το λαϊκισμό στο ρεαλισμό και από την καθήλωση στην πρόοδο. Θα συγκρίνουν και θα κρίνουν, θα ζυγίσουν και θα αποφασίσουν. Αντιμετωπίζοντας -όπως και εσείς, είμαι βέβαιος- όσα συζητήσαμε σήμερα όχι ως απολογισμό, αλλά ως σταθμό. Ως σταθμό μιας συναρπαστικής διαδρομής, μιας διαδρομής που μέσα από δυσκολίες, μέσα από αντιξοότητες μπορεί να επιφυλάξει πολλές ακόμα επιτυχίες για τη χώρα μας και τους πολίτες της.

Με ορόσημο, λοιπόν, την Κυριακή 21η Μαΐου, όταν ενωμένοι οι Ελληνίδες και οι Έλληνες θα δώσουν δεύτερη ισχυρή εντολή στην προκοπή, ώστε η αυτοδύναμη Ελλάδα να προχωρήσει όπως της αξίζει σταθερά, τολμηρά και μόνο μπροστά.

Σας ευχαριστώ.