Μάλτση: «Αν πεθάνω, ας πεθάνω με το εθνόσημο στο παρκέ!»

Πιστή στρατιώτης της Εθνικής η Εβίνα Μάλτση. Σε ερώτηση από την ιστοσελίδα της FIBA αν θα αγωνιστεί στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Ισπανίας, αν φυσικά προκριθεί σε αυτό η Ελλάδα, η 39χρονη γκαρντ απάντησε: «Πρώτα ο Θεός! Να είμαστε υγιείς! Αν εγώ είμαι υγιής, θα παίζω. Αυτός θα ήταν ο μόνος λόγος για να μην παίζω. Εννοείται πως αυτή η ομάδα, η εθνική, είναι η αγαπημένη μου, είμαι ταγμένη! Αν, κούφια να είναι η ώρα, τύχαινε να αφήσω την τελευταία μου πνοή, θα ήθελα να είναι μέσα στο γήπεδο, με αυτή την εμφάνιση, με αυτό το εθνόσημο!».

Παράλληλα αποκάλυψε και το μυστικό της ομάδας του Κώστα Κεραμιδά, που έχει εντυπωσιάσει στα γήπεδα της Τσεχίας: «Από την πρώτη ημέρα της προετοιμασίας -και σε αυτό αναλογεί μεγάλο μερίδιο στο προπονητικό τιμ- η ομάδα είχε ρόλους, είχε πλάνο και κάθε φορά που αυτό ακολουθήθηκε σωστά -γιατί εμείς στρατιώτες είμαστε και αυτό πρέπει να είμαστε, άσχετα αν σε κάθε παιχνίδι βγαίνει κάποια μπροστά λόγω μέρας ή λόγω πλάνου- κάθε φορά που αυτό ακολουθήθηκε σωστά, με απόλυτο σεβασμό και προσήλωση, λειτούργησε πολύ καλά. Κάθε φορά που αποκλίναμε από το πλάνο μας, χάναμε τη συγκέντρωσή μας, μας στοίχιζε. Με τη Ρωσία καταφέραμε να περάσουμε 17 πόντους μπροστά. Αυτό δείχνει κάτι για την άμυνά μας. Εμείς αυτή είμαστε ως ομάδα: προσπαθούμε δηλαδή να καλύψουμε οποιαδήποτε αδυναμία μας επιθετικά μέσα από την άμυνα. Ήρθαμε εδώ και είπαμε πως ό,τι και να γίνει θα βγούμε η καλύτερη αμυντική ομάδα του τουρνουά! Είμαστε ταγμένες σε αυτό! Επίσης είμαστε ταγμένες η μία στην άλλη και αυτό είναι ένα από τα πολύ σημαντικά στοιχεία αυτής της ομάδας. Είμαστε οικογένεια, είμαστε φίλες και η μία παίζει για την άλλη. Θα σας πω χαρακτηριστικά πως πριν από τα ματς, στα αποδυτήρια που κάνουμε meeting για να πούμε τις τελευταίες κουβέντες, πολλές φορές κάποια πετάγεται και λέει «δεν θέλω να φύγω σήμερα από εδώ» και οι υπόλοιπες λέμε «πάμε να παίξουμε σήμερα γι` αυτή που δεν θέλει να φύγει από εδώ». Ή λέμε: «Πάμε να νικήσουμε σήμερα, για να βγούμε μετά έξω το βράδυ όλες μαζί». Είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις που μου έχει συμβεί, μέσα σε τόσα χρόνια που αγωνίζομαι, να βρίσκομαι σε μία ομάδα και από τις 18 Μαΐου να είμαστε όλες μαζί σε όλα! Συνήθως, είναι πέντε πέντε άτομα, δύο δύο άτομα ή κάποιες να απέχουν από το σύνολο. Αυτή τη φορά είμαστε όλες μαζί παντού! Στα δωμάτια, στις εξόδους, στο χαβαλέ, στην προπόνηση, στην ήττα και στη νίκη. Κι αυτό είναι το στοιχείο που μας κάνει να είμαστε ταγμένες στο πλάνο».

Όσο για το τι της δίνει κίνητρο να συνεχίζει σε αυτή την ηλικία; «Η αγάπη μου γι` αυτό που κάνω! Αν ήταν μια άλλη κοπέλα στην ηλικία μου και την έβλεπα, θα έλεγα: «Tι κάνει αυτή; Πως κρατάει αυτό το σώμα;». Όταν ήμουν πιο μικρή, είχα αμφιβολίες αν θα κατάφερνα να το πετύχω. Περνώντας τα χρόνια, δεν είπα ποτέ, θα παίξω μέχρι τότε. Έλεγα όσο αντέχει το σώμα μου θα παίζω. Κι αυτή τη στιγμή αν με ρωτήσεις, αυτό θα σου πω: θα σταματήσω όταν με εγκαταλείψει το σώμα μου. Η FIBA έχει ανακοινώσει ότι αυτό είναι το τελευταίο μου τουρνουά κι εγώ απαντάω ότι δεν είναι το τελευταίο μου τουρνουά, αν βέβαια ο Θεός με κρατήσει υγιή. Αγαπώ τόσο πολύ το μπάσκετ που δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτό. Είμαι ένα παιδί που έχει πάει να παίξει στην αλάνα! Εδώ ήθελα να είμαι, σε καμία παραλία, μπάσκετ ήθελα να παίξω και μπάσκετ θα θέλω να παίζω του χρόνου αν προκριθούμε στο Παγκόσμιο».