Μητέρα και κόρη «ζωντανεύουν» ζωγραφιές παιδιών και τις μετατρέπουν σε λούτρινες κούκλες

Γοργόνες, μυθικά πλάσματα, φανταστικοί ήρωες που αποτυπώθηκαν στο χαρτί από παιδιά, «ζωντανεύουν» και μετατρέπονται σε λούτρινες κούκλες. Τα παιδιά μαγεμένα αντικρίζουν αυτό που ζωγράφισαν στο χαρτί, να παίρνει «σάρκα και οστά» και να είναι έτοιμο να πρωταγωνιστήσει στις ευφάνταστες ιστορίες του μυαλού τους.

Το εγχείρημα αυτό ανήκει στην Αγγελίνα Χρυστοδούλη και στη μητέρα της Τάσσα και ήδη έχει κερδίσει τις καρδιές μεγάλων και μικρών, στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

«Η ιδέα ήταν της μητέρας μου, όταν έφτασε στα χέρια της μια ζωγραφιά που τη συγκίνησε το 2013 και την έκανε μαξιλαράκι», εξηγεί, μιλώντας στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, η Αγγελίνα Χρυστοδούλη και εξηγεί πως αργότερα ο ανιψιός της είχε αδυναμία στο να ζωγραφίζει ήρωες και να παίζει με το χαρτί, πετώντας το στον αέρα σαν να είναι αληθινοί. «Έτσι», σημειώνει, «είχαμε την ευκαιρία να φτιάξουμε το πρώτο κουκλάκι από ζωγραφιά. Κατά καιρούς κάναμε τέτοια δωράκια σε φίλους από τις ζωγραφιές των παιδιών τους. Μια μέρα μας ζητήθηκε να δημιουργήσουμε δυο κουκλάκια από τη ζωγραφιά ενός παιδιού και κάπως έτσι άρχισε να γίνεται γνωστή η δουλειά μας».

Κάθε μέρα λαμβάνουν όπως λένε πολλές ζωγραφιές, άλλοτε με πριγκίπισσες, ζωάκια ή πειρατές και άλλοτε ρομπότ, γοργόνες και πλάσματα που υπάρχουν μόνο στη φαντασία, πάντα με την υπογραφή ενός μικρού καλλιτέχνη. «Το πρώτο βήμα για να κατακτήσεις το όνειρο σου», σημειώνουν «είναι να το φανταστείς, και τα παιδιά έχουν ως μέσο έκφρασης τη ζωγραφική».

Το πιο συγκινητικό κομμάτι στη δουλειά τους είναι οι αντιδράσεις των παιδιών, όταν βλέπουν μπροστά στα μάτια τους να ζωντανεύει η φαντασία τους. Συνολικά πάνω από 1000 δημιουργίες έχουν ζωντανέψει στο εργαστήριό τους και πάνω από 600 παιδιά έχουν «ζωντανέψει» τη ζωγραφιά τους, ενώ κάθε χρόνο συνεργάζονται με νηπιαγωγεία και κάνουν δράσεις και δωρεές σε συλλόγους και ιδρύματα. «Εγώ είμαι οικονομολόγος, ενώ η μητέρα μου μουσικός, όμως η αγάπη του κόσμου στήριξε αυτή τη μικρή εταιρεία τόσο πολύ που αποφασίσαμε να πάρουμε το ρίσκο και να αφοσιωθούμε σε αυτό», εξηγεί η κ. Χρυστοδούλη, που μαζί με τη μητέρα της έχει δημιουργήσει κι άλλα πρότζεκτ, όπως το «μια κούκλα που σου μοιάζει» από φωτογραφία παιδιών ή μεγάλων για να έχουν μια δίκη τους κούκλα, αλλά και τα «τυχερά πτερύγια». Το όνομα το πήραν από το παιδικό Νέμο που είχε ένα μικρότερο πτερύγιο. Οι κουκλίτσες αυτές έχουν ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, έτσι ώστε κάθε παιδάκι να έχει τη δίκη του κούκλα και μέσα από το παιχνίδι να μάθει και να αγαπήσει την διαφορετικότητα του», υπογραμμίζει.

Άλλωστε, όπως λέει, δεν είναι απλώς μια ζωγραφιά αλλά «ο τρόπος έκφρασης των παιδιών, η αποτύπωση της φαντασίας και πίσω από κάθε ζωγραφιά κρύβεται μια ιστορία που θέλει να μας πει το παιδί και εμείς ανυπομονούμε να την ακούσουμε και να την ζωντανέψουμε». Πέραν, όμως, των παιδιών πολλοί είναι και οι γονείς που αποφάσισαν να «ξεθάψουν» ζωγραφιές 30 χρόνων από συρτάρια και να φτιάξουν μια ανεκτίμητη ανάμνηση σε κουκλάκι ή μπρελόκ.

Πηγή ΑΠΕ ΜΠΕ