Μια ζεστή αγκαλιά από την ομάδα πενθούντων γονέων «Για τον Χρήστο»
Η απώλεια του γιου της, σαν σφυροκόπημα ένιωθε να τη χτυπά δίχως έλεος. Όλα είχαν γκρεμιστεί γύρω της. Τίποτα δεν έμοιαζε ίδιο. Η ανάγκη να κρατηθεί από κάπου ή από κάποιον που θα μπορούσε να νιώσει τον πόνο της και να της κρατήσει το χέρι, για να μην χαθεί στο κενό, συνεχώς μεγάλωνε. Η Μυρτώ Πισπινή στην προσπάθεια της να διαχειριστεί τον χαμό του γιου της, Χρήστου, τον Ιούνιο του 2022, δημιούργησε την πρώτη ομάδα πενθούντων γονέων στη χώρα, «Για τον Χρήστο».
Το σωτήριο ταξίδι ξεκίνησε όταν άρχισε να αναζητά γονείς που κουβαλούσαν το ίδιο βάρος με την ίδια, που βίωναν το πένθος, το αδιέξοδο και προσπαθούσαν συναισθηματικά ακρωτηριασμένοι, να συνεχίσουν τη ζωή τους, όσο ανέφικτο και αν έμοιαζε αυτό. «Είναι σημαντικό όταν πρόσφατα κάποιος έχει χάσει το παιδί του να συναντά ανθρώπους που βιώνουν το πένθος για αρκετά χρόνια και έχουν βρει τρόπο να επιβιώσουν, ίσως και να ζήσουν», επισημαίνει μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, η Μυρτώ Πισπινή και εξηγεί πως, «από την πρώτη εβδομάδα που έζησα το πένθος με τον χαμό του Χρήστου, αναζητούσα να βρω ομάδες που θα μπορούσαν να με υποστηρίξουν. Δεν υπήρχε όμως, καμιά ομάδα πενθούντων γονέων στην Ελλάδα και αναγνωρίζοντας την αναγκαιότητα ύπαρξης της, αποφάσισα να τη δημιουργήσω εγώ. Απευθύνθηκα στον δήμαρχο της Κηφισιάς και μου άνοιξε όλες τις πόρτες και μου προσέφερε βοήθεια σε ό,τι είχα ανάγκη. Έδωσε το τηλέφωνο μου, έκανε μια ανάρτηση στα μέσα δικτύωσης του δήμου και άρχισε η επικοινωνία μου με τους γονείς».
Όπως εξηγεί η ίδια, «κάθε Σάββατο μαζευόμαστε τα απογεύματα στη βίλα Δροσίνη στην Κηφισιά με μια εξειδικευμένη ψυχολόγο τη Μαργαρίτα Κουρτίδου. Σήμερα, μετράμε 30 μέλη. Στον συγκριμένο χώρο εκφραζόμαστε, κάνουμε ασκήσεις αυτογνωσίας προκειμένου να συνειδητοποιούμε σε τί κατάσταση είμαστε και πώς μπορούμε να προχωρήσουμε παρακάτω. Μοιραζόμαστε τις εμπειρίες μας και τους τρόπους αυτοβοήθειας που ο καθένας από εμάς έχει επιστρατεύσει. Είναι σημαντικό όταν πρόσφατα κάποιος έχει χάσει το παιδί του να συναντά ανθρώπους που βιώνουν το πένθος για αρκετά χρόνια και έχουν βρει τρόπο να επιβιώσουν, ίσως και να ζήσουν. Ο πόνος δεν ελαττώνεται, η αιμορραγία δεν σταματά όσα χρόνια και να περάσουν».
«Δυο χρόνια μετά, πριν δηλαδή από κάποιους μήνες δημιουργήσαμε και τη διαδικτυακή ομάδα όπου μπορούν να συμμετέχουν γονείς από όλη την Ελλάδα. Στόχος μας είναι να γίνει γνωστό σε ανθρώπους που είναι πολύ μόνοι τους και δεν έχουν καμία υποστήριξη να βρουν μια ανοιχτή πόρτα και μια μεγάλη αγκαλιά. Αν δεν στηριχτούν οι γονείς υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να αρρωστήσουν, ακόμα και να φύγουν από τη ζωή. Χρειάζονται υποστήριξη όχι μόνο ψυχολογική και φαρμακευτική, αλλά χρειάζονται έναν χώρο που θα μπορούν να εκφραστούν με απόλυτη κατανόηση, απόλυτη αποδοχή και απόλυτη αγάπη. Και αυτό μπορούν αν το βρουν μόνο ανάμεσα σε ανθρώπους που τους καταλαβαίνουν απόλυτα», υπογραμμίζει.
«Όλη αυτή η προσπάθεια γίνεται στη μνήμη του γιου μου Χρήστου και συντηρώ μέσα από όλο αυτό το εγχείρημα την ψευδαίσθηση ότι θα είναι για πάντα εδώ. Είναι μια πληγή που παραμένει ανοιχτή και πρέπει να ακολουθήσεις έναν βαθιά πνευματικό δρόμο για να μπορέσεις να επιβιώσεις», εκμυστηρεύεται συγκινημένη η κ. Πισπινή και κάνει έκκληση προς όλους τους δήμους της χώρας, «να ανοίξουν την αγκαλιά τους, να προσφέρουν έναν χώρο τα Σαββατοκύριακα να δώσουν το κλειδί αλλά και ψυχολόγο και να καλέσουν τους πενθούντες γονείς να συγκεντρώνονται εκεί. Είναι πάρα πολύ εύκολο να γίνει αυτό. Μάλιστα, έχουν ήδη γίνει κάποιες ενέργειες στον δήμο Ιωαννίνων αλλά και ιδιωτικές πρωτοβουλίες στη Θεσσαλονίκη», τονίζει ζητώντας να ακολουθήσουν το παράδειγμα τους και άλλοι δήμοι.
Η Μυρτώ Πισπινή αποτελεί τη ζεστή αγκαλιά για δεκάδες γονείς που θρηνούν βουβά πίσω από τις πόρτες των σπιτιών τους την απώλεια του παιδιού τους. Όπως εξηγεί, όποιος επιθυμεί μπορεί να την καλέσει στο κινητό της τηλέφωνο 6977252292 είτε πρόκειται για γονείς είτε για δήμους που ενδιαφέρονται και διευκρινίζει πως, «όλες οι υπηρεσίες που προσφέρει η ομάδα είναι δωρεάν, καθώς τα έξοδα τα έχουμε αναλάβει οι γονείς που δεν έχουμε άλλο παιδί και αποφασίσαμε να στηρίξουμε με αυτό τον τρόπο τους συνανθρώπους μας που έχουν πραγματική ανάγκη».