Ο Φίλιππος Χαραλαμπίδης και η PiePie μαθαίνουν τους Βρετανούς να τρώνε Σερραϊκή μπουγάτσα

Πριν από περίπου έξι χρόνια δημιουργήθηκε η PiePie, η εταιρεία που έμαθε στους Βρετανούς την Σερραϊκή μπουγάτσα. Ο Φίλιππος Χαραλαμπίδης ιδρυτής της PiePie, μιλάει στην «Ν» για τις δυσκολίες του εγχειρήματος, την επιβράβευση αλλά και τους μελλοντικούς αναπτυξιακούς του στόχους. Παράλληλα, σκιαγραφεί τη κατάσταση που επικρατεί στην Βρετανία ενόψει μιας άτακτης αποχώρησης της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Πώς γεννήθηκε η ιδέα για την δημιουργία της PiePie;

Ο Φίλιππος Χαραλαμπίδης

Η ιδέα για να έρθει η μπουγάτσα στην Αγγλία γεννήθηκε καθαρά βάζοντας τον εαυτό μου στη θέση του έλληνα καταναλωτή-κάτοικο του Λονδίνου και θέτοντάς μου ερωτήματα για το τί μου λείπει περισσότερο εδώ. Έως και το 2012 που ήρθα εγώ, ουσιαστικά δεν υπήρχε μπουγάτσα πουθενά. Σκέφτηκα, λοιπόν, πως ήταν μια καλή επιχειρηματική κίνηση και έτσι ξεκίνησα τις διαδικασίες για την ίδρυση της PiePie. Όταν ξεκίνησε η εταιρεία το 2013, το βασικό προϊόν ήταν η μπουγάτσα. Στην πορεία, καθώς μεγάλωνε το πελατολόγιο της εταιρείας, μεγάλωναν και οι ανάγκες για νέους κωδικούς. Μετά από έξι χρόνια λειτουργίας, το προϊοντικού χαρτοφυλάκιο περιλαμβάνει πολλούς κωδικούς αρτοποιίας, σφολιάτας και αρτοπαρασκευασμάτων και είναι σε θέση να καλύψει οποιοδήποτε επιθυμία των πελατών.

Ποιο είναι το μοντέλο λειτουργίας της εταιρείας;

H PiePie έχει έδρα το Λονδίνο και έχει υπογράψει συμβόλαιο αποκλειστικότητας με παραγωγούς στις Σέρρες και όχι μόνο, όσον αφορά την διανομή στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η παραγωγή της μπουγάτσας γίνεται στις Σέρρες, αλλά υπάρχουν πολλοί άλλοι κωδικοί που τους προμηθεύομαι από άλλες περιοχές και αφορούν ακόμη και βιομηχανικές μονάδες.

Σε γενικές γραμμές προσπάθησα να εφαρμόσω ένα πελατοκεντρικό μοντέλο με στόχο την 360 μοιρών εξυπηρέτηση των πελατών μου, είτε πρόκειται για μικρομεσαία, ή εδραιωμένη επιχείρηση στην βρετανική αγορά, συνδέοντας έτσι τον παραγωγό με τον τελικό καταναλωτή και παράλληλα προσφέροντας όλες τις ενδιάμεσες υπηρεσίες (μεταφορά, αποθήκευση, διανομή και after sales support). Η όλη δυσκολία έγκειται στο να εδραιωθεί η συνεργασία με τον πελάτη. Από τη στιγμή που συμβεί αυτό, έχω πλέον καταφέρει να ακολουθήσω ένα αυτοματοποιημένο σύστημα οργάνωσης του όλου εγχειρήματος, που μου επιτρέπει να ελέγχω και να παρακολουθώ μέσω διαδικτύου την όλη διαδικασία.

Πόσο εύκολη ήταν η υλοποίηση του εγχειρήματος;

Καθόλου εύκολη θα έλεγα. Αρχικά έγινε έρευνα με ειδικούς επαγγελματίες της τοπικής αγοράς για να μάθω αν ένα προϊόν σαν αυτό, μπορεί να πετύχει. Λόγω της φύσης του προϊόντος συνάντησα τεράστιες δυσκολίες. Οι ρυθμοί της αγοράς στο Λονδίνο επιτάσσουν συγκεκριμένους κανόνες που πολλές φορές ήταν αδύνατο να εφαρμόσω. Χρόνοι ψησίματος, σχήμα,μέγεθος ,διατήρηση, είναι μόνο μερικά από τα προβλήματα που έπρεπε να ξεπεράσω. Ενδεικτικά αναφέρω ότι υπήρξε πελάτης που μου ζήτησε να τροποποιήσω το προϊόν έτσι ώστε να τηγανίζεται στην φριτέζα και να είναι έτοιμο σε 4 λεπτά. Ταυτόχρονα είχα να αντιμετωπίσω και δυσκολίες από την πλευρά της παράγωγης. Ως Σερραίος δεν θα μπορούσα φυσικά να προμηθευτώ την μπουγάτσα από κάπου άλλου εκτός από τις Σέρρες, αλλά αυτός δεν ήταν ο μόνος λόγος. Ένιωθα έντονα την ανάγκη να βοηθήσω την τοπική οικονομία, ειδικά σε μια περίοδο τόσο δύσκολη για την πατρίδα μας. Η ανάλογη έρευνα που έγινε στην αγορά του Λονδίνου, έγινε και στην αγορά των Σερρών, και ομολογώ πως η τελευταία με δυσκόλεψε περισσότερο. Ήμουν κάθετος πως θα έπρεπε το προϊόν να είναι χειροποίητο και όχι βιομηχανικό. Αυτό σήμαινε πως έπρεπε να έρθω σε επαφή με βιοτέχνες. Η έρευνα διήρκεσε περισσότερο από τέσσερις μήνες και έγινε σχεδόν σε όλο τον Νομό. Τα αποτελέσματα ήταν απογοητευτικά: λίγοι μάστορες πλέον, στο σύνολο τους πριν την συνταξιοδότηση, με ανοργάνωτες μονάδες παραγωγής και το βασικότερο, χωρίς ούτε καν τις υποτυπώδεις πιστοποιήσεις που θα πρέπει να διαθέτει μια μονάδα που παράγει τρόφιμο. Απευθύνθηκα ακόμα και σε γνωστή αλυσίδα αρτοσκευασμάτων της πόλης μου αλλά το μόνο που έλαβα ήταν αδιαφορία. Παρόλες τις δυσκολίες, όμως, κατάφερα να βρω τα σωστά προϊόντα και να τα φέρω στο Λονδίνο.

Δώστε μας μια εικόνα σχετικά με τις ποσότητες που διακινείτε;

Το οικονομικό έτος 2017-20180 έκλεισε για την PiePie με 15 τόνους προϊόντων μπουγάτσας, σφολιάτας και κωδικών αρτοποιίας που έχει συμπεριλάβει στη λίστα της, σε επίπεδο χονδρικής πώλησης. Στόχος για την επόμενη διετία είναι ο διπλασιασμός της διάθεσης.

Υπάρχει σχεδιασμός για δημιουργία μονάδας παραγωγής στην Βρετανία;

Χαίρομαι που θέτετε αυτήν την ερώτηση. Η παραγωγή της μπουγάτσας εδώ, ήταν και παραμένει ο απώτερος στόχος από την πρώτη μέρα, μέχρι και σήμερα. Είμαι σε αναζήτηση επενδυτών και με το βήμα μου δίνεται εδώ, θα ήθελα να απευθύνω πρόσκληση προς τον επιχειρηματικό κόσμο στην Ελλάδα, εάν υπάρχει ενδιαφέρον για συνεργασία.

Σε δεύτερο χρόνο, θα ήθελα να δημιουργήσω κατάστημα αποκλειστικής διάθεσης μπουγάτσας , ίδιου ύφους με αυτά στην Ελλάδα, αλλά πάντα προσαρμοσμένο στα standards της εδώ αγοράς. Φανταστείτε τη θεατρικότητα που έχει η μπουγάτσα όταν κόβεται παρουσία του πελάτη και μπροστά στη βιτρίνα, «καινοτομία» για τα δεδομένα της Βρετανίας. Μαζί με τα παραπάνω σκέφτομαι να εντάξω παραγγελίες και για online διάθεση.

Πόσο εύκολο είναι να κερδίσει κανείς το βρετανικό καταναλωτικό κοινό;

Οι βρετανοί γενικά είναι αρκετά εξοικειωμένοι σε international κουζίνες και γεύσεις από όλο τον κόσμο, εδώ και πολλές δεκαετίες. Σαφώς και τα βρετανικά στομάχια είναι πιο «εξευγενισμένα» και όχι πολύ ανθεκτικά σε φύλλα μπουγάτσας και σφολιάτας, αλλά θεωρώ ότι όλα είναι θέμα εκπαίδευσης.

Είστε προετοιμασμένος για το επικείμενο Βrexit;

Όπως είναι γνωστό, ως επίσημη ημερομηνία εξόδου της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, έχει οριστεί η 29η Μαρτίου 2019. Μέχρι σήμερα δεν έχει διαφανεί κάποια βιώσιμη λύση δυστυχώς και οδεύουμε σε αυτό που ο κόσμος αποκαλεί hard Brexit. Εκτός της PIePie τυγχάνει να ηγούμαι δυο άλλων εταιρειών (on line πωλήσεις και υπηρεσίες μεταφοράς VIP/business προσωπικού στο Ηνωμένο Βασίλειο) και ήδη έχω λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα ,ώστε να μην αντιμετωπίσω προβλήματα ανεφοδιασμού των πελατών μου. Όσον αφορά τελωνιακούς δασμούς, δεν μπορεί καμία επιχείρηση που διακινεί ενδοκοινοτικά προϊόντα, να προβλέψει τι μέλλει γενέσθαι. Είναι κάτι καινούργιο για όλους μας και είμαστε σε στάση αναμονής. Προς το παρόν δεν έχει υπάρξει καμία αλλαγή στις πωλήσεις μου,

Είστε αισιόδοξος για το επιχειρείν στην Βρετανία την μετά Brexit περίοδο;

Κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις. Από τη μία επικρατεί ένα κλίμα τρομολαγνείας, (θα αποκλείσουν τα σύνορα, δεν θα υπάρχουν προϊόντα στα ράφια των σούπερ μάρκετ κ.α.). Ταυτόχρονα, όμως, επικρατεί ένα αίσθημα αισιοδοξίας και εθνικής συνείδησης, με την πεποίθηση πως η χώρα θα περάσει μια δύσκολη μεταβατική περίοδο, αλλά θα βγει στο τέλος πιο δυνατή και ενισχυμένη. Προσωπικά ενστερνίζομαι περισσότερο το τελευταίο σενάριο και δεν ανησυχώ. Η οικονομία του Ηνωμένου Βασίλειου έχει δυνατές βάσεις για να αποκρούσει κραδασμούς, ή ακόμη και σεισμικές δονήσεις τύπου brexit. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε πως η χώρα έχει ξαναβιώσει οικονομική δυσπραγία, περνώντας τον στενωπό των μνημονίων επί πρωθυπουργίας Μάργκαρετ Θάτσερ και βγήκε από αυτόν ισχυρότερη.

[naftemporiki.gr]