Ο Γιάννης Λιγνάδης απαντά στους επικριτές του: Δεν ήταν νεποτικός ο διορισμός μου στο Εθνικό Θέατρο

Στις επικρίσεις και στα ερωτήματα που τέθηκαν το τελευταίο διάστημα για το διορισμό του στο Εθνικό Θέατρο απαντά μέσω δήλωσής του ο αδελφός του πρώην καλλιτεχνικού διευθυντή Δημήτρη Λιγνάδη, Γιάννης Λιγνάδης.

Ολόκληρη η δήλωση του Γιάννη Λιγνάδη

ὥς τι σύγγονον/ βροτοῖσι τὸν πεσόντα λακτίσαι πλέον [«είναι στη φύση των ανθρώπων να κλωτσούν με μανία αυτόν που έχει πέσει»] Αισχύλου Αγαμέμνων 884-5

«Προσφάτως περιήλθαν στη γνώση μου δύο «κλωνοποιημένα» δημοσιεύματα (tvxs 22/4/21 ανώνυμο και news247 23/4/21 Ν.Χατζηαντωνίου), τα οποία επαναφέρουν στη δημοσιότητα το ζήτημα της υποτιθέμενης μη νομιμότητας των δύο τρεχουσών συμβάσεων μου με το Εθνικό Θέατρο (στη θέση του διδάσκοντος το μάθημα του Αρχαίου Δράματος στην Δραματική Σχολή και του επιστημονικού συμβούλου στο Τμήμα Δραματολογίου με αντικείμενο το αρχαιόθεμο δράμα στην Ερευνητική Σκηνή) με περιεχόμενο δυσφημιστικό και συκοφαντικό προς το πρόσωπό μου, εφόσον με παρουσιάζουν ως κατέχοντα παρανόμως τις εν λόγω θέσεις αλλά και ως παρανόμως παραμένοντα σε αυτές.

Αμφότερα φέρουν έκτυπα τη σφραγίδα του νέου δημοσιογραφικού «μορφώματος» των καιρών: της στρατευμένης, τοξικής γραφής που δια της στοχοποίησης και συκοφάντησης «δολοφονεί» συστηματικά προσωπικότητες και υπολήψεις· και όλα αυτά με το εύσχημο –πλην επίπλαστο– πρόσχημα της μάχιμης, αντισυστημικής και «φιλέρευνης» δημοσιογραφίας που στοχεύει στη «διαφάνεια» και στην «εξυγίανση», εν προκειμένω των αυτοάνοσων και δυσίατων νοσημάτων του Ελληνικού Θεάτρου και εν γένει του καλλιτεχνικού κόσμου.

Αναλογιζόμενος την «ασθένεια» της θέσης μου έναντι της μεθοδευμένης, πολυμέτωπης και ασύμμετρης επίθεσης που δέχεται τον τελευταίο καιρό το όνομα της οικογενείας μου και εγώ προσωπικά, καθώς και το γεγονός ότι δεν διαθέτω ούτε δημοσιογραφικό βήμα, ούτε κοινωνικά δίκτυα, ούτε κομματικό έρεισμα, ούτε οπαδικό κοινό, ούτε ακτιβιστικές στρατιές, δεν θα έμπαινα στην περιπέτεια να συντάξω την παρούσα, εάν ο περί του ονόματός μου «ντόρος» δεν είχε φτάσει για δεύτερη φορά (!) στις αίθουσες της Βουλής.

Το σύνολο των ερωτήσεων των 24 βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη απαντηθεί αρμοδίως από τον Υφυπουργό Πολιτισμού κ. Ν. Γιατρομανωλάκη και επί του τύπου και επί της ουσίας. Επειδή ωστόσο φρονώ ότι η φύση των ερωτήσεων αλλά και των απαντήσεων δεν διαφωτίζει επαρκώς κάποιες ευαίσθητες πτυχές του ζητήματος (sc. της δήθεν παράνομης πρόσληψής μου κατά την περίοδο που διετέλεσε Καλλιτεχνικός Διευθυντής ο αδελφός μου Δημήτρης Λιγνάδης) προβαίνω στα ακόλουθα. Οι ερωταποκρίσεις που διατυπώνω, αν και αφορμώνται από το περιεχόμενο των δημοσιευμάτων και το διακείμενο τους, δεν απευθύνονται τόσο στους συντάκτες και τους εντολείς τους όσο στο ευρύτερο αναγνωστικό κοινό.

–Αποτελεί πράξη «νεποτισμού» (όπως διατείνεται η κα Ακρίτα την οποία παραθέτει η κα Ν.Χατζηαντωνίου), η πρόσληψή μου στο Εθνικό Θέατρο;

Η καθιερωμένη χρήση του όρου έχει σίγουρα αρνητική σημασιολογία, αλλά δεν αναφέρεται αποκλειστικά στο φαινόμενο της ευνοϊκής μεταχείρισης συγγενικών προσώπων. Παραθέτω το σχετικό λήμμα από το Λεξικό Μπαμπινιώτη: «…η τάση να τοποθετούνται στις ανώτερες θέσεις και στα ανώτερα αξιώματα συγγενείς, φίλοι ή ευνοούμενοι των ισχυρών προσώπων της δημόσιας ζωής, αντί των αξίων και καταλλήλων…». Είναι φανερό ότι η χρήση του όρου στην περίπτωσή μου είναι ατυχής, εφόσον α) αναφέρεται γενικότερα στην πρακτική της «ευνοιοκρατίας», πρακτική ιδιαίτερα προσφιλή και στον χώρο της ελληνικής διοίκησης (δημόσιας και ιδιωτικής) που δεν περιορίζεται μονάχα σε πρόσωπα με συγγενικό δεσμό· β) η πρόσληψή μου δεν αφορά σε «ανώτερη θέση ή αξίωμα», γ) ο νεποτισμός απάδει προς την έννοια της αξιοκρατίας («των αξίων και καταλλήλων»)· όμως δεν τεκμαίρεται από πουθενά ότι δεν είμαι άξιος και κατάλληλος για τις εν λόγω θέσεις. Άλλωστε, η ίδια η κα Ακρίτα σε άλλο σημείο δεν φαίνεται να αμφισβητεί την φιλολογική μου επάρκεια.

Επιπλέον, συμβάσεις με το Εθνικό Θέατρο είχα συνάψει τις περιόδους: 2006-2007 επί καλλιτεχνικής διεύθυνσης Ν. Κούρκουλου, 2007-2009 επί Γ. Χουβαρδά και το 2014 επί Σ. Χατζάκη. Συνιστούν κι αυτές περιπτώσεις νεποτισμού; Απίθανο.

Έλλειψη αξιοκρατίας διαπιστώνουν και οι 24 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που στην κοινή ανακοίνωση κάνουν λόγο για «μεροληπτική πρόσληψη που παραβιάζει κάθε έννοια αξιοκρατίας και δεν υποστηρίζεται από τα προσόντα του Γιάννη Λιγνάδη».

–Ποια είναι τα απαιτούμενα προσόντα τα οποία θα έπρεπε να διαθέτει κανείς προκειμένου να αναλαμβάνει τις ως άνω θέσεις χωρίς να παραβιάζεται η έννοια της αξιοκρατίας;

Στο διαδίκτυο υπάρχει αναρτημένο το βιογραφικό μου (βλ. συνημμένο). Μια απλή επίσκεψη αρκεί για να πείσει και τον πλέον κακόπιστο αναγνώστη ότι στην περίπτωση μου πληρούνται τα τυπικά (έστω) προσόντα για τη διπλή («εναλλασσόμενη» κατά την κα Ν. Χατζηαντωνίου.) ιδιότητα του διδάσκοντα το μάθημα του Αρχαίου Δράματος και του συμβούλου-δραματολόγου (ειδικώς στο πεδίο της αρχαίας ελληνικής λογοτεχνίας). Όσο για τα ουσιαστικά προσόντα μπορώ να επικαλεστώ άλλα δεδομένα (π.χ. συνεργασίες με κορυφαία πρόσωπα του καλλιτεχνικού και πνευματικού κόσμου) και, προ πάντων, την καλή έξωθεν μαρτυρία εκατοντάδων σπουδαστών και συναδέλφων μου.

Αντιδραστικά, διερωτώμαι και εγώ από πλευράς μου (όπως και πολλοί, υποθέτω, αναγνώστες), με ποια αξιοκρατικά κριτήρια και με ποια προσόντα, καταλαμβάνει ανώτατα αξιώματα και ασκεί τα εθνικώς ευαίσθητα καθήκοντά της μεγάλη μερίδα του βουλευτικού σώματος· και φυσικά δεν αναφέρομαι στα διαχρονικά προσόντα που διακωμωδεί ο Αριστοφάνης, του «κλεωνισμού» και της «ηθικής καταπυγοσύνης» (βλ. Ιππείς 190-194 και Νεφέλες 1088-1099 αντίστοιχα), αλλά σε αυτά που διαπιστώνουν υψηλή μορφωτική στάθμη, συνεπή και ευδόκιμη επαγγελματική πορεία, κτλ.

Αν πάλι εννοούν ότι δεν διαθέτω τα προσόντα του ηθοποιού, αυτό είναι αυτονόητο. Είναι γνωστό ότι είμαι διδάκτωρ Θεατρολογίας, συγγραφέας και μεταφραστής θεατρικών έργων και πως δεν έχω ασκήσει ποτέ την τέχνη του ηθοποιού, όπως έχουν κάνει αρκετοί «μη ηθοποιοί» σε παραγωγές κρατικών θεάτρων (π.χ. από τον ακαδημαϊκό χώρο, ο Δ. Μαρωνίτης, ο Γ. Βέλτσος, ο Θ. Πελεγρίνης), χωρίς να έχουν εγερθεί, εξ όσων θυμάμαι, σοβαρές αντιδράσεις. Ο περισσότερος κόσμος και ειδικά οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ (οι άνθρωποι του θεάτρου) γνωρίζουν πως δεν είμαι ηθοποιός. Το γνωρίζει εδώ και χρόνια φυσικά και το ΣΕΗ, καθώς επί 3 δεκαετίες (!) είμαι μέλος της ποδοσφαιρικής του ομάδας με δελτίο που μού έχει εκδώσει.

–Γιατί προσελήφθην με σύμβαση που αναγράφει την ιδιότητα του ηθοποιού και γιατί μετά τον προκληθέντα «ντόρο», η Διεύθυνση του Ε.Θ. δεν προέβη εκ των υστέρων σε κάποια διορθωτική πράξη για να θεραπεύσει την παρατυπία;

Το πρώτο σκέλος έχει ήδη απαντηθεί επαρκώς από την επιστολή της παρελθούσας Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης: οι λόγοι ήταν καθαρά οικονομικοί, ήτοι η πρόσληψή μου να προβλέπει χαμηλότερες των προσηκόντων αποδοχές. Το δεύτερο σκέλος χρήζει απαντήσεως από την παρούσα Καλλιτεχνική Διεύθυνση. Πρέπει να δηλώσω πως είχα εξαρχής αντιδράσει στο είδος της πρόσληψης και ακολούθως είχα κατ’ επανάληψιν και εμφατικά επισημάνει την αστοχία της μη διόρθωσης προς αρμόδιους και ιθύνοντες.

–Γιατί οι 24 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ δεν έθεσαν ερώτημα για το αν κατά το παρελθόν (sc. τις προηγούμενες Καλλιτεχνικές Διευθύνσεις του Ε.Θ.), είχαν λάβει χώρα προσλήψεις προσώπων βάσει «αλλότριας ειδικότητας», ήτοι με την ιδιότητα του ηθοποιού; Γιατί δεν ζήτησαν από το Ε.Θ. να αποστείλει ονομαστική λίστα εργαζομένων με σύμβαση ορισμένου χρόνου σε άλλες θέσεις (π.χ. διοικητικού, τεχνικού προσωπικού) οι οποίοι είχαν προσληφθεί με την ειδικότητα του ηθοποιού;

Αυτή θα ήταν η πλέον καίρια ερώτηση από πλευράς τους, αν πράγματι επιζητούσαν την πλήρη διαλεύκανση του θέματος και όχι την πρόκληση «εντυπώσεων» και την προσωπική μου στοχοποίηση. Αυτή είναι η κρίσιμη ερώτηση που λείπει από το ερωτηματολόγιο –με την εσφαλμένη, σημειωτέον, απαρίθμηση (αριθμούνται 6, ενώ κατατίθενται 5 ερωτήματα· λείπει το ένα και σημαντικό!)– που ετέθη προς απάντηση στον αρμόδιο Υπουργό Πολιτισμού. Κι όμως η έρευνα ήταν πανεύκολη υπόθεση. Ο ίδιος σε πρόχειρη έρευνα που έκανα στη ΔΙΑΥΓΕΙΑ εντόπισα ουκ ευάριθμες τέτοιες περιπτώσεις κατά τα προηγούμενα έτη.

–Είναι ή όχι συμβατή η σύμβαση μου στη θέση του επιστημονικού συμβούλου στο Δραματολόγιο με την «Αρχή της Αμεροληψίας»;

Ως μη νομικός δεν δύναμαι να το γνωρίζω. Προ της υπογραφής της συμβάσεως αλλά και κατά τον χρόνο εκτέλεσής της δεν έλαβα ποτέ κάποια σχετική ενημέρωση από την νομική υπηρεσία του Ε.Θ. Από την απάντηση του αρμόδιου Υπουργού Ν. Γιατρομανωλάκη φαίνεται να μην εγείρεται τέτοιο ζήτημα. Εάν όμως, κατά τα λεγόμενα των συντακτών και των εντολέων τους, υφίσταται θέμα, μπορεί κάλλιστα η παρούσα Καλλιτεχνική Διεύθυνση του Ε.Θ. να αποφανθεί δια της Νομικής της Υπηρεσίας και να προβεί σε καταγγελία της εν λόγῳ συμβάσεως, αφήνοντας την επίλυση των περαιτέρω στην Ελληνική Δικαιοσύνη.

–Είναι σκανδαλώδες, όπως υπονοείται στα δημοσιεύματα, το «Οικογενειακό Επίδομα» που προσετέθη στις αποδοχές της σύμβασής μου;

Όχι, εφόσον ως πατέρας ανηλίκου τέκνου εμπίπτω στην κατηγορία των δικαιούχων. Αντιθέτως, στην πρόχειρη έρευνα που, όπως προανάφερα, έκανα στη ΔΙΑΥΓΕΙΑ, διαπίστωσα ότι και κατά τις παρελθούσες Καλλιτεχνικές Διευθύνσεις του Ε.Θ. υπάρχουν αναρτημένες προσλήψεις γνωστών πρωταγωνιστών/-τριών του Θεάτρου που είτε με ενήλικα τέκνα είτε άνευ τέκνων (!) φαίνεται να έπαιρναν το Οικογενειακό Επίδομα, όπως για παράδειγμα και η τέως Υπουργός Πολιτισμού κα Λυδία Κονιόρδου.

–Γιατί επιχειρείται με τόσο εμμονικό τρόπο η στοχοποίησή μου και πού αποσκοπεί;

Οι λόγοι είναι ευνόητοι και αφήνω την απάντηση στην κρίση του αναγνώστη. Απαντώ στο δεύτερο σκέλος: πέραν του γενικότερου εκδικητικού μένους (με έντονο πολιτικό χρώμα) έναντι του ονόματος που φέρω, δια της επαγγελματικής και ηθικής «εκτελέσεώς» μου –με σκοπούμενη την «δια βίου» εξαφάνισή μου από τον χώρο του Θεάτρου και του πολιτισμού εν γένει– εξυπηρετούνται φαύλα μικροπολιτικά συμφέροντα και «βεντέτες» ιδεολογικής αιτιολογίας.

Επιλογικά

Αξιοποιώντας, αφενός την φιλέρευνη προθυμία και τον εμμονικό ζήλο στρατευμένων δημοσιογράφων να φωτίσουν «τον βίο και την πολιτεία μου», αφετέρου το εκπεφρασμένο ενδιαφέρον της Τομεάρχου Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ κας Σίας Αναγνωστοπούλου για «εξυγίανση» του θεσμού (sc. του Εθνικού Θεάτρου), για αποτροπή «πράξεων ασέβειας προς τον καλλιτεχνικό κόσμο» και, γενικά, για «φως» στα θεατρικά σκοτάδια, τους υποδεικνύω και εγώ από την πλευρά μου να ανοίξουν και έναν άλλο, παλαιότερο, «φάκελο» στον οποίο εμπλέκεται, μάλλον αμαρτωλά, και η αφεντιά μου.

Πρόκειται για τον «Φάκελο “Δεσμοί”» (Κέντρο Έρευνας και Πρακτικών Εφαρμογών του Αρχαίου Ελληνικού Δράματος). Έχοντας διατελέσει μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του βαρέως χρεοκοπημένου αυτού οργανισμού κατά την διετία 2015-16 (επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ), γνωρίζω κάπως τα πεπραγμένα και ως εκ τούτου έχω βάσιμους λόγους να πιστεύω πως μια τέτοια έρευνα θα είχε ιδιαίτερο πολιτικό ενδιαφέρον. Αυτά προς ώρας.

Οδεύοντας προς το Αληθινό Φως, εύχομαι στους αναγνώστες Καλή Ανάσταση!

Γιάννης Λιγνάδης».
Πηγή: iefimerida.gr