Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Τασούλας τέλεσε απόψε τα εγκαίνια του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Γουλανδρή, μετά την ανακήρυξή του σε Εθνικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Γουλανδρή, κάνοντας λόγο για ένα υποδειγματικό μουσείο, κόσμημα της Κηφισιάς και καύχημα όλης της Ελλάδος και σημειώνοντας ότι γιορτάζουμε την αναγνώρισή του ως Εθνικού Φορέα για την Προστασία της Ελληνικής Φύσης, την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση και την επιστημονική έρευνα, μια αναγνώριση που κέρδισε μετά από έξι δεκαετίες ακάματης προσφοράς στην υπόθεση του περιβάλλοντος.
Ο κ. Τασούλας κατά τον χαιρετισμό του, έκανε ειδική μνεία στους δύο οραματιστές, αυτού του Μουσείου, την Νίκη και τον ‘Αγγελο Γουλανδρή, οι οποίοι ορμώμενοι από τη βαθιά αγάπη τους για τη φύση, την επιστήμη και τον πολιτισμό, και ωθούμενοι από την ανησυχία τους για την αρχόμενη καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος και την παντελή απουσία περιβαλλοντικής εκπαίδευσης στον τόπο μας, θέλησαν να αφυπνίσουν την οικολογική συνείδηση των Ελλήνων και για τον σκοπό αυτό, το 1964 ίδρυσαν στην Κηφισιά, σ’ ένα νεοκλασικό σπίτι του 1875, το πρώτο Βοτανικό Μουσείο, με σκοπό τη μελέτη, καταγραφή και προστασία της ελληνικής χλωρίδας και πανίδας.
Αναφερόμενος στα αποψινά εγκαίνια, υπογράμμισε ότι «Με βαθύτατο σεβασμό στο έργο της Νίκης και του ‘Αγγελου Γουλανδρή, χαιρετίζουμε την είσοδο του σπουδαίου Μουσείου που δημιούργησαν σε μια νέα εποχή. Μια εποχή, ελπίζω, πιο συνετή, στην οποία η ανάπτυξη δεν θα έρχεται σε σύγκρουση με το φυσικό περιβάλλον, οι φυσικοί πόροι δεν θα θυσιάζονται στην υπερκατανάλωση, η ζωή στον πλανήτη δεν θα κινδυνεύει από την απληστία, την αλαζονεία και την ανευθυνότητα του ανθρώπου που δεν κατανοεί ότι καταστρέφοντας την φύση στην ουσία αυτοκτονεί».
Όπως τόνισε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας «Το Εθνικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας αποτέλεσε και θα αποτελέσει και στο μέλλον έναν «ζωντανό οργανισμό γνώσης», όπως το ήθελαν οι ιδρυτές του, ο ‘Αγγελος και η Νίκη Γουλανδρή, προωθώντας την περιβαλλοντική ηθική ως θεμέλιο για την κοινωνική πρόοδο, και ενισχύοντας την επανασύνδεση του ανθρώπου με τη φύση, ώστε να πάψει να υπονομεύει, καταστρέφοντάς την, και τη δική του επιβίωση. Αναζητώντας «έναν νέο κώδικα αξιών» όπως συχνά επαναλάμβανε η αείμνηστη Νίκη Γουλανδή, έχοντας στο τιμόνι του την κυρία Φαλή Βογιατζάκη, η οποία από το 1971 μετείχε στη διαρκή μετεξέλιξή του, το Εθνικό Μουσείο Γουλανδρή θα συνεχίσει να λειτουργεί ως χώρος ενεργού διαλόγου, πλατφόρμα δράσης και εργαστήριο συνείδησης. Ως θεματοφύλακας γνώσης και καταλύτης αλλαγής».
Ακολουθεί ο χαιρετισμός του κ. Τασούλα:
«Το 1972, 9 Φεβρουαρίου, ο τότε πρόεδρος της Εκτελεστικής Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Οικονομικών Κοινοτήτων, όπως ελέγετο τότε η Ευρωπαϊκή Ένωση, Φράνκο Μαρία Μαλφάτι έλαβε ένα συγκλονιστικό έγγραφο από τον πρώην Υπουργό Γεωργίας της Ολλανδίας την εποχή εκείνη και μετέπειτα Πρόεδρο της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΕΟΚ, από τον διάδοχό του δηλαδή, Σίκο Μάνσχολτ.
Ο Σίκο Μάνσχολτ, ο ιδρυτής της πράσινης Ευρώπης, ο ιδρυτής της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, τον Φεβρουάριο του 1972 έλαβε προκαταβολικά γνώση ενός συγκλονιστικού κειμένου της περίφημης Λέσχης της Ρώμης, η οποία ασχολούνταν με θέματα που αφορούν στο μέλλον του πλανήτη. Και η Λέσχη της Ρώμης την εποχή εκείνη είχε παραγγείλει σε 17 επιστήμονες του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Μασαχουσέτης να κάνουν μια έρευνα και να αξιοποιήσουν και των τεραστίων τότε διαστάσεων, μοναδικό σε αποτελεσματικότητα ηλεκτρονικό υπολογιστή του MIT, προκειμένου να δώσει ένα στίγμα για τις μελλοντικές απειλές του πλανήτη. Όταν διάβασε ο Μάνσχολτ, λίγες μέρες πριν διαδεχθεί τον Ιταλό προκάτοχό του στην έδρα της ηγεσίας της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας, συγκλονίστηκε και ανέφερε τις πέντε παραμέτρους που επηρεάζουν το μέλλον του πλανήτη και όπως λέμε και εμείς σήμερα εδώ, όλες συνδέονταν μεταξύ τους.
Το πρώτο ήταν η μόλυνση του περιβάλλοντος, το οποίο το 1972 δεν ήταν στη κοινή συνείδηση ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της ανθρωπότητας. Το δεύτερο ήταν η δημογραφική έκρηξη, το τρίτο ήταν η παραγωγή τροφίμων, το τέταρτο η βιομηχανική παραγωγή και το πέμπτο ήταν η διαφαινόμενη σπατάλη των πρώτων υλών. Το κυριότερο, όμως, ήταν η επαπειλούμενη το 1972 δραματική επιδείνωση της καταστάσεως του περιβάλλοντος ως απειλή, όχι απλώς για την ποιότητα ζωής, αλλά για την ίδια τη ζωή.
Και τότε αποφασίστηκαν από την Ευρώπη τα πρώτα μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος και εγκαινιάστηκε σιγά-σιγά στον τομέα της διατροφικής επάρκειας η Κοινή Αγροτική Πολιτική. Αυτά το 1972. Οκτώ χρόνια πριν αυτή την αφύπνιση που επέβαλε ο τεράστιος ηλεκτρονικός υπολογιστής του MIT και οι 17 σοφοί του, εδώ στην Κηφισιά, στην άλλοτε κατοικία Ρετσίνα, ενός βιομηχάνου από τον Πειραιά, ο ‘Αγγελος και η Νίκη Γουλανδρή ίδρυαν το Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας με στόχο την οικολογική αφύπνιση της χώρας σε μια εποχή που η έννοια της οικολογικής αφυπνίσεως φάνταζε ως κάτι το πολύ δυσεξιχνίαστο και μάλλον υπερβολικό.
Αυτή η πρωτοπορία σήμερα αποκτά μια νέα διάσταση με τον χαρακτηρισμό του «Εθνικού», το οποίο σήμερα γιορτάζουμε, το οποίο σήμερα επαινούμε και απέναντι στο οποίο, όπως καταλάβαμε από την ομιλία της κυρίας Προέδρου, το Ίδρυμα αναλαμβάνει σοβαρές και υπεύθυνες δεσμεύσεις.
Βρίσκομαι συνεπώς, σήμερα εδώ, σε αυτό το υποδειγματικό μουσείο, σε αυτό το κόσμημα της Κηφισιάς και καύχημα όλης της Ελλάδος για να γιορτάσουμε την ανακήρυξή του σε Εθνικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας. Θα γιορτάσουμε την αναγνώρισή του ως Εθνικού Φορέα για την Προστασία της Ελληνικής Φύσης, την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση και την επιστημονική έρευνα, μια αναγνώριση που κέρδισε μετά από έξι δεκαετίες ακάματης προσφοράς στην υπόθεση του περιβάλλοντος.
Έξι δεκαετίες όχι μόνο ακάματης προσφοράς στην υπόθεση του περιβάλλοντος, αλλά έξι δεκαετίες στο ρόλο ενός πειστικού σαλπίσματος αυτοσυντηρήσεως. Γιατί όποιος προστατεύει το περιβάλλον και εκπαιδεύει ιδίως τη νεότητα για την προστασία του, στην ουσία πράττει έργο αυτοσυντηρήσεως. Σε μια εποχή που η κλιματική αλλαγή, η μόλυνση και η εξάντληση των φυσικών πόρων έχουν καταστήσει την οικολογική σκέψη αναγκαία για τη χάραξη πολιτικών και την επιχειρηματική στρατηγική, η απόδοση του τίτλου «Εθνικό» στο Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας με το άρθρο 38 του νόμου 5106/2024 είναι μια πράξη όχι μόνο διοικητική, νομοθετική, αλλά και βαθύτατα συμβολική.
Το Μουσείο ως «Εθνικό» πλέον αποκτά διευρυμένες αρμοδιότητες και ουσιαστικό ρόλο στην περιβαλλοντική πολιτική της χώρας, γίνεται κεντρικός πυλώνας αυτής της πολιτικής, αποκτά επίσημη θέση ως «Εθνικός, επιστημονικός και εκπαιδευτικός φορέας» με δυνατότητα συμμετοχής σε κρατικά προγράμματα και ένταξης σε διεθνή δίκτυα. Οι πολύτιμες συλλογές του από φυτά, έντομα, πουλιά, θηλαστικά, κοχύλια, ορυκτά και πετρώματα γίνονται πλέον εθνική κληρονομιά, διαθέσιμη για μελέτη και προβολή. Τα εξαιρετικά εκπαιδευτικά προγράμματα για παιδιά και μεγάλους ενισχύονται. Η συνεργασία τους με εθνικούς και τοπικούς φορείς παγιώνεται.
Αξίζει, ωστόσο, αυτή την τόσο σημαντική στιγμή, να ανατρέξουμε στην ιστορία αυτού του σπουδαίου κοινωφελούς ιδρύματος και να αποδώσουμε τις οφειλές που χρωστάμε, μαζί με τον σεβασμό και την ευγνωμοσύνη μας, στους δύο εμπνευστές και δημιουργούς του, τον ‘Αγγελο και τη Νίκη Γουλανδρή. Τον ‘Αγγελο Γουλανδρή που την ίδια εποχή της εκθέσεως του ΜΙΤ, η οποία είχε τίτλο τα «Όρια της Ανάπτυξης» είπε αυτή την περίφημη φράση που είδαμε και στη σύντομη ταινία προηγουμένως, ότι δηλαδή στον επόμενο αιώνα το μεγαλύτερο πρόβλημα της γης θα έχει να κάνει με την προστασία του περιβάλλοντος. Και η πρώτη προτεραιότητα στις σχέσεις των κρατών θα είναι όχι οι ιδεολογικές τους διαφορές αλλά οι οικολογικές πιέσεις που από κοινού δέχονται και που από κοινού πρέπει να αντιμετωπίσουν.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, ο όρος οικολογία ήταν σχεδόν εξ ολοκλήρου άγνωστος στην Ελλάδα. Παρότι η έννοια της οικολογίας, ως επιστήμης του φυσικού μας οίκου, δηλαδή της σχέσης των οργανισμών με το περιβάλλον τους, έχει τις ρίζες της στην αρχαία Ελλάδα (ο Αριστοτέλης και ο μαθητής του Θεόφραστος, ο «πατέρας της βοτανολογίας», θεωρούνται πρόδρομοι της οικολογικής σκέψης), στον τόπο μας, τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, η φύση αντιμετωπιζόταν κυρίως ως πόρος προς εκμετάλλευση, πόρος ανεξάντλητος και όχι ως οικοσύστημα προς προστασία. Η χώρα είχε στραμμένο το βλέμμα προς την ανοικοδόμηση και την οικονομική ανάπτυξη, η κοινωνία πάλευε για επιβίωση και ευημερία. Η αντίληψη της φύσης ως πλέγματος σχέσεων, ισορροπιών και αλληλεξαρτήσεων, η επίγνωση ότι το φυσικό περιβάλλον έχει όρια και ανάγκη προστασίας, απουσίαζαν σχεδόν πλήρως.
Τότε ακριβώς, δύο οραματιστές, η Νίκη και ο ‘Αγγελος Γουλανδρής, ορμώμενοι από τη βαθιά αγάπη τους για τη φύση, την επιστήμη και τον πολιτισμό, και ωθούμενοι από την ανησυχία τους για την αρχόμενη καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος και την παντελή απουσία περιβαλλοντικής εκπαίδευσης στον τόπο μας, θέλησαν να αφυπνίσουν την οικολογική συνείδηση των Ελλήνων. Το 1964 ίδρυσαν στην Κηφισιά, σ’ ένα νεοκλασικό σπίτι του 1875, το πρώτο Βοτανικό Μουσείο, με σκοπό τη μελέτη, καταγραφή και προστασία της ελληνικής χλωρίδας και πανίδας. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1977, το Μουσείο επεκτάθηκε στους τομείς της ζωολογίας, της παλαιοντολογίας και γεωλογίας και μετονομάστηκε σε Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας. Το 2001 ιδρύθηκε το Κέντρο Γαία, η σύγχρονη πτέρυγα του Μουσείου, με στόχο να συνδέσει τη φυσική ιστορία με τις σύγχρονες περιβαλλοντικές προκλήσεις και έργο σπουδαίο στον τομέα της έρευνας, μέσω των εργαστηρίων Οικολογίας, Εδάφους και Βιοτεχνολογίας και Βιοαναλυτικής Χημείας. Και μόνο το όνομα του Κέντρου, εξάλλου, «Γαία», -ευθεία αναφορά στη μυθολογία, τη φιλοσοφία και την επιστήμη του αρχαίου ελληνικού κόσμου- υπενθυμίζει συνεχώς ότι ο πλανήτης μας είναι ένας ζωντανός βιολογικός οργανισμός και όχι ένας πλανήτης που φιλοξενεί ζωή, ένας σύνθετος μηχανισμός «αυξιθαλής και φερέκαρπος», (δύο από τα πολλά, λατρευτικά επίθετα που αποδίδονται στην Γαία στον απευθυνόμενο προς αυτήν Ορφικό Ύμνο), ένα ζωντανό σύστημα, με δυο λόγια, στο οποίο η βιολογική και η φυσική ύλη αλληλεπιδρούν ώστε να διατηρούν συνθήκες κατάλληλες για τη ζωή. Αν, λοιπόν, ασθενεί η Γη ασθενούμε και κινδυνεύουμε και εμείς μαζί της.
Η ελληνική Πολιτεία σε θεσμικό επίπεδο αναδείχθηκε στην πρωτοπορία της αναγνώρισης της αξίας και της αναγκαιότητας προστασίας του Περιβάλλοντος. Οι πρωτεργάτες του Συντάγματος του 1975, ο Κωνσταντίνος Τσάτσος και ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Καραμανλής διαμόρφωσαν ένα «Περιβαλλοντικό Σύνταγμα» με το άρθρο 24 και τις προβλέψεις του, ανάμεσα στις οποίες αναφέρεται ρητά ότι η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος είναι και υποχρέωση του κράτους και δικαίωμα του καθενός.
Επάνω στο άρθρο αυτό στηρίχτηκε το Συμβούλιο της Επικρατείας και όλες αυτές τις δεκαετίες παρήγαγε αποφάσεις που συνθέτουν μια συνεκτική, εύστοχη και εκτεταμένη νομολογία που εγγυάται την αειφόρο ανάπτυξη. Ευνοεί επίσης την ίδια τη διάδοση της συνειδητοποίησης ότι οι άνθρωποι και οι πόλεις είναι αναπόσπαστα κομμάτια του περιβάλλοντος. Πως όταν πλήττεται το περιβάλλον, το πλήγμα επιστρέφει στην κοινωνία που το ανέχεται και απλώνεται επάνω της απρόβλεπτα.
Χάρη σε αυτή τη νομολογία που διαρκώς εμπλουτίζεται και ενισχύεται από σύγχρονες προσωπικότητες του δικαστικού χώρου έχει διασωθεί κρίσιμο μέρος της ελληνικής φύσης από τις αδηφάγες ορέξεις όσων σκέφτονται τη ζωή με όρους αδηφαγίας και όχι αειφορίας, με όρους εκμετάλλευσης και όχι υπευθυνότητας, όσοι δεν μπορούν και δεν θέλουν να σκεφτούν το μέλλον εκείνο που δεν θα τους περιέχει.
Η εποχή της ευμάρειας που χαρακτήρισε πολλές δεκαετίες «έσπειρε» βίλες μέσα σε δάση και γέμισε τις παραλίες με σωλήνες αποχετεύσεως από ξενοδοχεία. Ευτυχώς, πολλά από τα αρνητικά αυτά φαινόμενα έχουν περιοριστεί, αλλά θα πρέπει η επαγρύπνηση να είναι συνεχής και οι επεμβάσεις αποκατάστασης συστηματικές. Η ίδια η τεχνολογία μπορεί να δίνει λύσεις στα προβλήματα που η άναρχη ανάπτυξη δημιουργεί. Ας θυμηθούμε το έργο της Ψυττάλειας που υποστήριξαν και εκτέλεσαν όλες οι κυβερνήσεις και έκανε και πάλι τον Σαρωνικό, που είχε επιβαρυνθεί από τα λύματα της Αθήνας, καθαρό και βιώσιμο.
Γι’ αυτό ακριβώς είναι χρέος όλων των κυβερνήσεων να επιβεβαιώνουν και να ενισχύουν με τους νόμους και τις αποφάσεις τους τις ευαίσθητες περιβαλλοντικές προβλέψεις του Συντάγματος. Γι’ αυτό και σήμερα η Πολιτεία ακολουθεί τον κανόνα και την τακτική της πράσινης ανάπτυξης. Και αν δούμε στον λογαριασμό της ΔΕΗ που μας έρχεται την κατανομή των πηγών ενέργειας, που η τεράστια αυτή επιχείρηση έχει, θα καταλάβουμε γιατί η πράσινη μετάβαση στην Ελλάδα δεν είναι πια μια φιλοδοξία αλλά μια έμπρακτη πορεία προς ένα καλύτερο μέλλον. Μόνο 10% των συνολικών πηγών της ΔΕΗ προέρχεται από το λιγνίτη πλέον. Οι κυβερνήσεις έχουν, επίσης, υποχρέωση να συμβάλλουν ταυτόχρονα στην αφύπνιση των πολιτών και στην κατανόηση ότι η δυνατότητα του ανθρώπου να επεμβαίνει στη φύση, καθώς μεγαλώνει όλο και περισσότερο πρέπει να συνδυάζεται από ασφαλιστικές δικλείδες.
Το Μουσείο Γουλανδρή, συνεπώς, εκπροσωπεί όλους εκείνους που στάθηκαν απέναντι στις αρνητικές νοοτροπίες και που αντιλήφθηκαν ότι η περιβαλλοντική συνείδηση δεν μπορεί να εδραιωθεί χωρίς την εκπαίδευση, τη γνώση και τη μνήμη.
Ήταν πράγματι πρωτοπόρα και αξιοθαύμαστη η πρωτοβουλία του ζεύγους Γουλανδρή. Με σπάνια για την εποχή διορατικότητα και ηθική ευαισθησία διέκριναν από νωρίς τους κινδύνους που απειλούν το περιβάλλον και ως εκ τούτου τον άνθρωπο και εργάστηκαν άοκνα ώστε να διαμορφώσουν περιβαλλοντική συνείδηση με βάση τον κριτικό στοχασμό και την κοινή δράση. Αν αναλογιστεί κανείς ότι ο ‘Αγγελος Γουλανδρής, ήδη από το 1973, είχε επισημάνει ότι το μείζον ζήτημα του 21ου αιώνα θα είναι η διαχείριση της φύσης, αντιλαμβάνεται την αγχίνοια και την προβλεπτικότητα αυτών των δύο σκαπανέων της ελληνικής οικολογίας.
Με βαθύτατο λοιπόν σεβασμό στο έργο της Νίκης και του ‘Αγγελου Γουλανδρή, χαιρετίζουμε την είσοδο του σπουδαίου Μουσείου που δημιούργησαν σε μια νέα εποχή. Μια εποχή, ελπίζω, πιο συνετή, στην οποία η ανάπτυξη δεν θα έρχεται σε σύγκρουση με το φυσικό περιβάλλον, οι φυσικοί πόροι δεν θα θυσιάζονται στην υπερκατανάλωση, η ζωή στον πλανήτη δεν θα κινδυνεύει από την απληστία, την αλαζονεία και την ανευθυνότητα του ανθρώπου που δεν κατανοεί ότι καταστρέφοντας την φύση στην ουσία αυτοκτονεί. Το Εθνικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας αποτέλεσε και θα αποτελέσει και στο μέλλον έναν «ζωντανό οργανισμό γνώσης», όπως το ήθελαν οι ιδρυτές του, ο ‘Αγγελος και η Νίκη Γουλανδρή, προωθώντας την περιβαλλοντική ηθική ως θεμέλιο για την κοινωνική πρόοδο, και ενισχύοντας την επανασύνδεση του ανθρώπου με τη φύση, ώστε να πάψει να υπονομεύει, καταστρέφοντάς την, και τη δική του επιβίωση. Αναζητώντας «έναν νέο κώδικα αξιών» όπως συχνά επαναλάμβανε η αείμνηστη Νίκη Γουλανδή, έχοντας στο τιμόνι του την κυρία Φαλή Βογιατζάκη, η οποία από το 1971 μετείχε στη διαρκή μετεξέλιξή του, το Εθνικό Μουσείο Γουλανδρή θα συνεχίσει να λειτουργεί ως χώρος ενεργού διαλόγου, πλατφόρμα δράσης και εργαστήριο συνείδησης. Ως θεματοφύλακας γνώσης και καταλύτης αλλαγής.
Θέλω να συγχαρώ από καρδιάς τους δεκάδες επιστήμονες που πλαισιώνουν το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας για το πολύπλευρο έργο τους, τους επιστήμονες, επιμελητές και καλλιτέχνες, όπως και το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, που συνέβαλαν στην οργάνωση της έκθεσης «Βιοποικιλότητα, όλα συνδέονται» την οποία εγκαινιάζουμε σήμερα και ιδιαίτερα την Πρόεδρο του Μουσείου, κυρία Φαλή Βογιατζάκη, που επί δεκαετίες υπηρετεί το όραμά του μεταφράζοντας με έμπνευση, συνέπεια και πίστη τη γλώσσα της οικολογίας σε πολιτισμική εμπειρία.
Πριν από ελάχιστη ώρα ολοκληρώθηκε και το τελευταίο βήμα της θεσμικής μετάβασης του Ιδρύματος σε Εθνικό, εκτός από τον νόμο που προανέφερα και το άρθρο 38 του νόμου, που το ονόμασε Εθνικό Μουσείο, πριν από λίγη ώρα στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως δημοσιεύθηκε στο Τεύχος Β’, αριθμός φύλλου 6055/12.11.25, το Προεδρικό Διάταγμα το οποίο τροποποιεί τον οργανισμό του κοινωφελούς Ιδρύματος με την επωνυμία Μουσείο Γουλανδρή. Και όπως αναφέρεται στο Προεδρικό Διάταγμα που εξεδόθη πριν από μία ώρα: Το Ίδρυμα με την επωνυμία Βοτανικό Μουσείον Αγγέλου και Νίκης Γουλανδρή συνεστήθη με την πράξη 88129 της 10ης Αυγούστου 1964 του συμβολαιογράφου Αθηνών Ιωάννου Κουγκούλου, η οποία εγκρίθηκε με το Βασιλικό Διάταγμα υπ’ αριθμόν 2 της 10ης Δεκεμβρίου 1964.
Στη συνέχεια η προαναφερόμενη πράξη τροποποιήθηκε με απόφαση του διοικητικού συμβουλίου και εγκρίθηκε με το Προεδρικό Διάταγμα 430/1977. Και το Ίδρυμα το οποίο βάσει του Προεδρικού Διατάγματος του 1977 μετονομάσθηκε σε Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας μετονομάζεται πλέον σε Εθνικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Γουλανδρή. Το αναφέρον Ίδρυμα με έδρα την Κηφισιά αποτελεί Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου και διέπεται από τις διατάξεις της προαναφερόμενης ιδρυτικής πράξεως.
Το Εθνικό Ίδρυμα Φυσικής Ιστορίας Γουλανδρή με τον νόμο και το Προεδρικό Διάταγμα από σήμερα, εμπνευσμένο από το παρελθόν του, ατενίζει αισιόδοξα το μέλλον του. Σας ευχαριστώ».
Ακολούθησαν τα εγκαίνια της έκθεσης με τίτλο «Βιοποικιλότητα. Όλα συνδέονται», που δημιουργήθηκε με δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος. Η εκδήλωση έκλεισε με την ξενάγηση του Προέδρου της Δημοκρατίας στη νέα έκθεση.
πηγή ΑΠΕ ΜΠΕ
