Ο Θεσσαλονικιός που πουλάει ελαιόλαδο με φύλλα χρυσού σε Ιαπωνία, Ντουμπάι και Αγγλία!
Date:
Το μπουκάλι του ελαιολάδου έχει μπει στο Hall of Fame for Design, στο Σικάγο, έχει κερδίσει βραβεία και διακρίσεις, ενώ αυτή την ώρα κάνει sold out σε Κορέα, Ντουμπάι, Ιαπωνία, Μύκονο και Αγγλία…
Στον Θεολόγο Ηλιού
Ο 32χρονος Γιάννης Τσαπανίδης, είναι από την Θεσσαλονίκη και έχει σπουδάσει αρχιτεκτονική. Σαφώς, αυτό που σπούδασε δεν έχει άμεση σχέση με το ελαιόλαδο με φύλλα χρυσού 24 καρατίων που παράγει και τον πρώτο κιόλας χρόνο κυκλοφορίας έκανε sold out. Ωστόσο, μεγάλωσε μέσα σε ελαιώνες, καθώς η οικογένεια του είχε εκτάσεις με ελιές στην Χαλκιδική. Το ίδιο και η σύζυγος του, που γνωρίστηκαν στο Πανεπιστήμιο. Στην Λεπτοκαρυά, όπου είναι η «έδρα» του MYST, διατηρούσαν ελαιώνες οι γονείς της, στους πρόποδες του Ολύμπου. Οπότε ήταν αναπόφευκτο, να μην ασχοληθούν με την ελαιοπαραγωγή, πόσο μάλλον όταν έχουν μια ιδιαίτερη ιδέα…
Τι είναι το MYST
Η εταιρεία που δημιούργησε ο Γιάννης Τσαπανίδης ονομάζεται «MYST» και έχει δυο προϊόντα το «Myst Gold» και το «Myst Pure».
Το περίφημο «Myst Gold», περιέχει 500 ml γνήσιου εξαιρετικού ελαιόλαδου που μέσα υπάρχει 0,1 γραμμάρια βρώσιμου χρυσού 24 καρατίων, όσο δηλαδή επιτρέπει ο παγκόσμιος διατροφικός νόμος. Ο χρυσός μέσα στο ελαιόλαδο φαίνεται σαν μικρά χρυσά φύλλα και δίνει μια λαμπερή όψη. Η τιμή του «είναι γύρω στα 80 ευρώ. Ωστόσο είναι αναλόγως που θα το βρεις. Για παράδειγμα στο Ντουμπάι το πουλάνε 210 ευρώ» αναφέρει ο Γιάννης Τσαπανίδης.
«Πάνω στην ζυγαριά, μετράμε τον χρυσό και μόλις πάει στο 0,1, τοποθετούμε το χρυσό μέσα στο μπουκάλι με τσιμπιδάκι. Η διαδικασία γίνεται σε κάθε μπουκάλι ξεχωριστά ένα – ένα. Είναι χρονοβόρα η διαδικασία, να τοποθετήσεις το χρυσό σε ένα – ένα μπουκάλι. Για αυτό τον λόγο είναι και ακριβό, καθώς υπάρχουν ιδιαίτερα έξοδα.» δηλώνει ο Γιάννης Τσαπανίδης.
Ωστόσο, υπάρχει και το «Myst Pure», που δεν περιέχει χρυσό και είναι σε χαμηλότερη τιμή.
Ο χρυσός δεν έχει γεύση στο ελαιόλαδο, παρα μόνο δίνει την λάμψη του. «Θεωρώ ότι είναι ένα στοιχείο ο χρυσός που τραβάει πολύ την προσοχή. Νομίζω ότι κάποιος που θα το δει, θα πάει να το πάρει. Ενώ, αν κάποιος «ξενίσει» με το χρυσό, θα πάρει το λευκό μπουκάλι, χωρίς το χρυσό» λέει ο 32χρονος.
Πως του ήρθε η ιδέα: Η φιλοσοφία του Ομήρου
Όπως αναφέραμε, ο Γιάννης Τσαπανίδης, πάντα είχε επαφή με την ελαιοπαραγωγή. Η ιδέα όμως να πραγματοποιήσει το όνειρο του και μια καινούρια δικιά του παραγωγή του ήρθε το 2014. Όπως ομολογεί ο ίδιος, για την ιδέα ελαιόλαδου με χρυσό, εμπνεύστηκε από τον Όμηρο…
«Ο Όμηρος είχε πει ότι το ελαιόλαδο, είναι ο «υγρός χρυσός» μας. Αυτό που εμένα μου είχε μείνει και πάνω σε αυτήν την έκφραση, μου ήρθε η ιδέα. Έτσι αποφασίσαμε να βάλουμε ψήγματα χρυσού στο λάδι, για να δώσουμε έμφαση στην φιλοσοφία των αρχαίων Ελλήνων» αναφέρει ο Γιάννης Τσαπανίδης.
Το πρώτο που έκανε, ήταν μια γρήγορη αναζήτηση στο διαδίκτυο για να δει αν υπάρχει κάτι παρόμοιο. Εκεί είδε, πως το είχαν σκεφτεί νωρίτερα σε μια εταιρεία της Κροατίας…
«Πριν ξεκινήσω εγώ, είδα ότι υπήρχε μια εταιρεία από την Κροατία, η Golden Olive Oil. Δεν σου κρύβω ότι λίγο ξενέρωσα, όταν είδα ότι υπήρχε ήδη η ιδέα μου. Ωστόσο, είδα ότι έβγαζαν μόνο 444 μπουκάλια και κόστιζαν πάνω από 1.000 ευρώ το καθένα. Αυτό με έκανε να μην σταματήσω και να συνεχίσω, καθώς εμείς δεν θέλαμε να βγάλουμε κάτι τόσο ακριβό» εξιστορεί ο Γιάννης Τσαπανίδης.
Ο Γιάννης Τσαπανίδης, παρουσίασε δημόσια την ιδέα του το 2016. Μέχρι να προλάβει να βγάλει την πρώτη παραγωγή, σαφώς είδε και μερικούς Έλληνες, να ασχολούνται με το συγκεκριμένη ιδέα.
Χρειάστηκε τρία χρόνια προετοιμασίας για να βγει το μπουκάλι στην αγορά
Η ιδέα για το προϊόν άρχισε να του «τρώει» το μυαλό το 2014, όμως η πρώτη παραγωγή κυκλοφόρησε, μετά από τρία χρόνια, το 2017, καθώς υπήρχε ένα μακρύ «ταξίδι» στην δημιουργία του βραβευμένου μπουκαλιού.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. «Το 2012 έφυγα Σουηδία να δουλέψω ως αρχιτέκτονας. Για καλή μου τύχη γνώρισα κάποιους ανθρώπους εκεί, που είχαν ένα Σουηδικό «founding», στο οποίο παρουσίασα την ιδέα μου τον Σεπτέμβρη του 2014 και τον Οκτώβρη τον χρηματοδότησαν» αναφέρει ο ιδρυτής του MYST.
Από την στιγμή που χρηματοδοτήθηκε η ιδέα του, άρχισε να ψάχνει για το καλύτερο τρόπου που θα μπορούσε να βγει το προϊόν στην αγορά. Ήθελε να δημιουργήσει ένα «δοχείο για την «ψυχή» του ελαιόλαδου», όπως λέει.
«Ήταν όνειρο ζωής να γίνει με τους καλύτερους» αναφέρει ο Γιάννης Τσαπανίδης, για τον σχεδιαστή του μπουκαλιού του MYST, Ιβάν Βένκοβ, έναν γλύπτη που έχει συνεργαστεί με τον οίκο Dior, YSL, ενώ έχει σχεδιάσει ακόμα και αυτοκίνητο.
«Ένα ταξίδι στην Σλοβακία, μετά από μια επικοινωνία που είχαμε, ήταν αρκετό για να τον συναντήσω. Του είπα ότι δεν θέλω ένα μπουκάλι που να φυλάει το ελαιόλαδο, αλλά θέλω ένα μπουκάλι που θα φυλάει την «ψυχή» του ελαιόλαδου. Τότε μου είπε ότι «βλέπω, πραγματικά ότι το πιστεύεις, ότι το θέλεις και αυτό με κάνει να θέλω να δουλέψω μαζί σου».
Έτσι ξεκίνησε ένας «αγώνας» τριών χρόνων για το τελικό αποτέλεσμα στο μπουκάλι. «Αρχικά είχα κάνει άλλες δοκιμές για μπουκάλια, με άλλους σχεδιαστές, αλλά δεν μου άρεσαν, τις πλήρωνα και τις άφηνα. Δεν μπορώ να συμβιβαστώ, με τρώει αν δεν μου αρέσει κάτι στο έπακρο, δεν μπορώ να κοιμηθώ τα βράδια. Τέτοια είναι η κατάσταση μου…
»Αρχές 15 συναντήθηκε με τον Βένκοβ και κάναμε τα πρώτα σχέδια για το μπουκάλι. Χρειάστηκε τρία χρόνια για να βγει το μπουκάλι στην αγορά. Για τρία χρόνια δουλεύαμε πάνω στο μπουκάλι. Συνεργάστηκα με εταιρεία της Ιταλίας, ώστε να φτιάξουμε εξ αρχής το μπουκάλι από το 0. Μέχρι να βρούμε τα καλούπια, να ταιριάξουν όλα σύμφωνα με τα σχέδια, πέρασαν τρία χρόνια. Δεν ήθελα να πάρω ένα έτοιμο μπουκάλι και να έχω ένα ακόμα προσεγμένο λάδι».
Το MYST στο Hall of Fame for Design στο Σικάγο
Η προσπάθεια ήταν μεγάλη και ο χρόνος αρκετός. Ωστόσο, δικαιώθηκε και με πωλήσεις αλλά και με σημαντικές διακρίσεις.
Το MYST κέρδισε βραβείο για καλύτερο μπουκάλι στον κόσμο, στο Alpha Designs Awards, στην Αγγλία. Επίσης, ανάμεσα σε 7.000 νέες εταιρείες, βγήκε η πιο καινοτόμα εταιρία στον κόσμο για το 2017, στα Gama Inventions Awards.
Ενώ το πιο τιμητικό είναι, ότι το μπουκάλι του «ΜΥST», μπήκε στο Hall of Fame for Design στο Σικάγο.
«Όλα αυτά είναι δικαίωση. Έζησα και ζω μαγικές στιγμές. Την περσινή χρονιά το λάδι βγήκε sold out. Είναι μαγική σκέψη ότι εγώ θα φύγω κάποια στιγμή και το όνομα μου με το «MYST» θα είναι στο Hall of Fame for Design στο Σικάγο για πάντα…» αναφέρει ο Γιάννης Τσαπανίδης.
Από την Λεπτοκαρυά… σε Ντουμπάι, Κορέα, Ιαπωνία
Όπως αναφέραμε η «έδρα» παραγωγής του MYST είναι στην Λεπτοκαρυά Πιερίας, στους πρόποδες του Ολύμπου. «Θεώρησα ότι είναι τέλειο να φτιάξουμε τους ελαιώνες στους πρόποδες του Ολύμπου, καθώς ο Όλυμπος είναι γνωστός σε όλον τον κόσμο. Όλα ξεκίνησαν με τον Όλυμπο και τον μύθο του…» δηλώνει ο ιδρυτής του MYST.
Σήμερα το «MYST» εξάγεται στο Ντουμπάι, στην Κορέα, την Ιαπωνία, την Αγγλία και την Σουηδία. Στην Ελλάδα, μπορείς να το βρεις μόνο στην Αθήνα και στη Μύκονο. Κυρίως, το βρίσκεις σε πεντάστερα ξενοδοχεία και σε εστιατόρια που είναι βραβευμένα με Μισελέν.
Ο Γιάννης Τσαπανίδης, έχει βάλει ένα συγκεκριμένο στόχο στην παραγωγή, που δεν θα ήθελε να ξεφύγει σε ποσότητα από αυτό. «Εμείς έχουμε βάλει σαν στόχο να έχουμε παραγωγή 6 τόνους ελαιόλαδο τον χρόνο, που σημαίνει 12.000 μπουκάλια».
Μια απορία που ίσως μπορεί να έχετε είναι γιατί δεν υπάρχει σε πολλά σημεία της Ελλάδας. «Το έφτιαξα καθαρά για εξαγωγές και τουριστικά σημεία. Ωστόσο υπάρχει και στην Αθήνα. Δεν έχω στόχους για νέες χώρες. Πάμε βήμα βήμα μαζί με την εταιρεία. Ψάχνουμε την κάθε χώρα, πριν κάνουμε επαφές για συνεργασία. Δεν δίνω εύκολα το προϊόν μου. Εκπαιδεύω πρώτα τον πελάτη μου, για το πως θα το πουλήσει. Είναι ένα προϊόν που έχω βάλει τέσσερα χρόνια από την ζωή μου, έχω βάλει τον καλύτερο εαυτό μου, έχω κουραστεί για αυτό και είναι κομμάτι μου, οπότε θέλω να είναι προσεγμένο όπου κι αν το δεις» αναφέρει σχετικά ο Γιάννης Τσαπανίδης.
«Δεν μου αρέσει η σπατάλη που γίνεται με το ελαιόλαδο στην Ελλάδα»
Ένας ακόμα λόγος που οδήγησε τον 32χρονο στην δημιουργία στο «MYST» με τα 500 ml, ήταν ότι ένιωθε πως υπάρχει άσκοπη σπατάλη στο ελαιόλαδο στην Ελλάδα.
«Έβλεπα από τους γονείς μια όχι τόσο καλή μεταχείριση στο λάδι. Παραδείγματος χάρη, η μητέρα μου, έφτιαχνε χωριάτικη, έβγαζε τον τενεκέ με το ελαιόλαδο από το ντουλάπι κάτω από το νεροχύτη, έβαζε και το τοποθετούσε ξανά κάτω. Έβλεπα μια σπατάλη. Ενώ έξω το έχουν σαν «γιατρικό», εμείς έβλεπα ότι το έχουμε για πέταμα… Μου φαινόταν ότι του φερόμαστε άσχημα, ότι το ξοδεύουμε χωρίς σεβασμό και άσκοπα. Το 2012, τελευταία φορά που είδα να το κάνει αυτό η μάνα μου, είπα δεν είναι λογικό να το χρησιμοποιούμε έτσι, πρέπει να φτιάξουμε κάτι διαφορετικό…».
Με αυτό τον τρόπο, τονίζει πως το προϊόν «δεν απευθύνεται στην ελληνική αγορά. Το παίρνουν σαν σουβενίρ περισσότερο, αλλά και για ειδικές χρήσεις, καθώς τα εστιατόρια που το χρησιμοποιούν, το αναγράφουν και στο μενού τους.
Ως συμβουλή προς τους νέους, ο Γιάννης Τσαπανίδης, προτείνει να ασχοληθούν με προϊόντα που μπορούν να εξάγουν. Ο ίδιος, περνάει ατέλειωτες ώρες στους ελαιώνες μαζί με την οικογένεια του, που έχουν εκπαιδευτεί όλοι με σεμινάρια.
«Ζούμε σε ευλογημένη χώρα. Στο εξωτερικό ψάχνουν, κάνουν σεμινάρια, προσπαθούν αλλά δεν μπορούν να βγάλουν το λάδι της Ελλάδας, λόγω εδάφους. Εμείς την ίδια ώρα, που έχουμε το καλύτερο έδαφος, δεν κάνουμε τίποτα… Εγώ όμως το έψαξα. Για κάθε ελαιώνα που έχω, παίρνω από πέντε σημεία δείγμα ανάλυσης, από τέσσερις γωνίες και από το κέντρο. Με αυτό τον τρόπο καταλαβαίνω ποιο στοιχείο λείπει από τον ελαιώνα. Ξέρω ότι κουράζομαι πολύ. Είμαστε από το πρωί μέχρι τις 21:00 το βράδυ στα εμφιαλωτήρια, στα οποία δουλεύουμε οικογενειακά ακόμα».
