Παναγία η Μεγαλομάτα η «θεμελιοκρατούσα» της Κέρκυρας

Κρατά στις πλάτες της την πόλη της Κέρκυρας. «Χωμένη» βαθιά μέσα σε μια σπηλιά, εκεί που σκάει το κύμα, κάτω από τα Μουράγια, η «Παναγία Μεγαλομάτα» κρατά ισχυρά τα θεμέλια της Κέρκυρας, ενώ είναι ένας «λαμπερός» φάρος για όλους τους θαλασσοπόρους.

Η Παναγία η Μεγαλομάτα είναι ένα μικρό προσκυνητάρι που το όνομά του το πήρε από την τοιχογραφημένη εικόνα της Παναγίας Βρεφοκρατούσας που βρίσκεται, σε ένα νοητό θόλο μέσα στο βράχο των Μουράγιων, δίπλα από το γνωστό «Φαληράκι» της Κέρκυρας.

Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με σιγουριά στο ΑΠΕ-ΜΠΕ πότε έγινε αυτό το προσκυνητάρι, ούτε ποιος φιλοτέχνησε την εικόνα της Παναγίας .

Η θρησκευτική παράδοση θέλει αυτό το μικρό εκκλησάκι, που χωράνε μόλις μετά βίας, τρία με τέσσερα άτομα, καθώς το μήκος του δεν ξεπερνά τα τρία μέτρα και το πλάτος του αγγίζει μόλις τα 1,5 μέτρο, να έχει κατασκευαστεί πριν από πολλούς αιώνες, από κάποιον που προφανώς φυλακίστηκε εκεί και αυτός μετά τη σωτηρία του ζήτησε να ζωγραφίσουν στον λαξευτό βράχο την Παναγιά, ή να φιλοτεχνήθηκε από κάποιον ερημίτη που επέλεξε αυτό το μικρό κελί ως ασκητήριο, κρυμμένος από όλα τα βλέμματα του κόσμου.

Δεν είναι και λίγοι εκείνοι που ισχυρίζονται πως η Παναγία παρουσιάστηκε εκεί μόνη της. Μάλιστα υποστηρίζουν και τον θρύλο πως ένας άμοιρος ψαράς σώθηκε από τα «λυσσασμένα» κύματα που τον έστελναν στα βράχια, όταν το ισχνό φως του φεγγαριού αντανάκλασε πάνω στο ασημένιο στέμμα της Παναγιάς και έτσι του έδειξε πού να κατευθύνει τη βάρκα του.

«Ζωντανή» παραμένει ακόμη και σήμερα η φημολογία πως αν πας και προσευχηθείς «από καρδιάς» στην Παναγιά τη Μεγαλομάτα και είσαι καλός άνθρωπος, τότε το νόμισμα που θα αφήσεις στο παγκάρι θα το βρεις την επομένη «κολλημένο» στην εικόνα της που είναι ζωγραφισμένη πάνω στη σκληρή πέτρα των τειχών της Κέρκυρας.

Το αξιοθαύμαστο είναι πως παρότι τον χειμώνα τα νερά της θάλασσας «φουσκώνουν» και πνίγουν τα πανύψηλα τείχη, το ορμητήριο της Παναγιάς της Μεγαλομάτας μένει ανέγγιχτο και στεγνό.

Η Παναγιά Μεγαλομάτα «πλημμυρίζει» κάθε χρόνο ανήμερα του Δεκαπενταύγουστου. Εκατοντάδες πιστοί ακολουθούν ο ένας πίσω από τον άλλον το μονοπάτι που χωρίζει τη θάλασσα από τα πανύψηλα τείχη της Πόλης για να φτάσουν και να την προσκυνήσουν.

Η βαριά σιδερένια πόρτα του μικρού αλλά «θαυματουργού» σύμφωνα με τη θρησκευτική παράδοση προσκυνηταρίου μένει για πάντα ανοιχτή παρότι η εικόνα της Παναγιάς είναι γεμάτη από πολύτιμα αναθήματα που χάρισαν οι πιστοί. Τα καντηλάκια της είναι μόνιμα αναμμένα και δε θα σβήσουν ούτε από τους δυνατούς ανέμους.

Πλοία της γραμμής, ιστιοφόρα, θαλαμηγοί και ψαροκάικα, περνούν από μπροστά της με τους ναυτιλομένους και θαλασσοπόρους να παίρνουν «ευλογία» από την ύπαρξη της και η Παναγιά η Μεγαλομάτα να στέκει αγέρωχη αγναντεύοντας το απέραντο γαλάζιο που ξεχύνεται μπροστά της και φτάνει μέχρι το νησάκι Βίδο.