ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΒΡΟΝΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΛΛΟΓΟ ΣΥΓΓΕΝΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ 1941-1944.
Για ακόμα μία φορά με ιστορικές ανακρίβειες επιχειρείτε η παραχάραξη της ιστορίας με αφορμή το μνημόσυνο που πραγματοποιήθηκε στο μνημείο στον δρόμο για την Άνω Βροντού. Επειδή ακούστηκαν πολλά στις δηλώσεις που ακολούθησαν της εκδήλωσης πρέπει να εξηγήσουμε ορισμένα ζητήματα. Τα θύματα κατά ομολογία των παρευρισκόμενων ήταν μέλη της οργάνωσης ΠΑΟ. Τι ήταν όμως αυτή η οργάνωση και πως δρούσε κατά την διάρκεια της τριπλής φασιστικής κατοχής των γερμανών των ιταλών και των βουλγάρων.
Στη Μακεδονία κάνουν την εμφάνιση τους, με την υποστήριξη των Γερμανών, των οργάνων των «ελληνικών» κατοχικών κυβερνήσεων αλλά και των απεσταλμένων στους σχηματισμούς συμμάχων μας άγγλων αντιπροσώπων-πρακτόρων ―μάλιστα… των συμμάχων Άγγλων― διάφορες άλλες δήθεν ή κατ’ επίφασιν ελληνικές απελευθερωτικές οργανώσεις. Μία από αυτές ήταν η οργάνωση Υπερασπισταί Βορείου Ελλάδος ΥΒΕ). Αποτελούνταν από ομάδα Ελλήνων βασιλικών αξιωματικών με αρχηγό το διαβόητο στην περιοχή συνταγματάρχη Πούλο και αντιπρόσωπό της στην Κοζάνη τον ταγματάρχη Παπαβασιλείου. Και μολονότι οι κύριοι της ΥBE διαδήλωναν τον πατριωτισμό και τον «εθνικισμό» τους, είχαν, έμμεσα ή άμεσα, την ανοχή αλλά και την υποστήριξη των κατακτητών. Ήταν κύρια μία αντικομμουνιστική οργάνωση που δρούσε με βίαιο τρόπο σε όλη την ύπαιθρο της Κεντρικής και Ανατολικής Μακεδονίας. Και επειδή είχαν την εύνοια και την υποστήριξη των Γερμανών και Βουλγάρων φασιστών, πέρασαν στην συνείδηση του λαού ως συνεργάτες τους και δικαιολογημένα. Για το λόγο αυτό αναγκάζονται να μετονομασθούν σε… Πανελλήνια Απελευθερωτική Οργάνωση (ΠΑΟ). Ως βάση της «νέας» οργάνωσης χρησιμοποιείται τώρα το χωριό Άγιοι Πάντες Πιερίας.
Τα πρόσωπα που πρωτοστάτησαν στη συγκρότηση της ΠΑΟ δεν ήταν καινούργια. Οι ίδιοι άνθρωποι που είχαν συγκροτήσει τις οργανώσεις ΥBE εμφανίστηκαν αργότερα ως οργανωτές και εκπρόσωποι της ΠΑΟ. Όσο κι αν φρόντιζε και η ΠΑΟ να παρουσιαστεί στην αρχή σαν πατριωτική οργάνωση, προβάλλοντας δήθεν πατριωτικά συνθήματα, δεν μπόρεσε να κρύψει για πολύ καιρό το πραγματικό της πρόσωπο. Εμπνευστές της ήταν οι Χρυσοχόου-Θεμελής. Στην περιοχή Σερρών, Δράμας δρούσε ο Τσαούς Αντών (Φωστερίδης). Την περίοδο εκείνη καταγράφηκαν αναρίθμητες λεηλασίες και καταστροφές χωριών εκ μέρους της ΠΑΟ, στην προσπάθειά τους να βρούνε αντάρτες του ΕΛΑΣ. Με την αποχώρηση των Γερμανών και Βουλγάρων φασιστών ήδη από τον Νοέμβρη του 1944 πολλοί από αυτούς θέλησαν να φύγουν με τους Ναζί στην Γερμανία για να γλυτώσουν από την οργή του κόσμου. Η φρικτή ΠΑΟ θα ξαναπιάσει «δουλειά» το 1945 στο πλευρό των μοναρχοφασιστών και του παρακράτους. Όσα μέλη της είχαν απομείνει μαζεύτηκαν το 1945 στο Κιλκίς και έστησαν μπλόκο έξω από την πόλη. Το ίδιο έκαναν και σε άλλες πολλές περιοχές της Μακεδονίας. Έπιαναν τους αριστερούς και τους αντιστασιακούς και τους βασάνιζαν φρικτά. Πολλοί εκτελέστηκαν ή πέθαναν από το ξύλο.
Αυτή ήταν η ΠΑΟ, όσο για τη λέξη «ΕΑΜοβούλγαροι» που ακούστηκε σε δήλωση πρώην βουλευτή της Ν.Δ, λυπούμαστε που δεν γνωρίζει Ιστορία. Οι Βούλγαροι φασίστες έφυγαν από τη χώρα κυνηγημένοι. Ο Βούλγαροι παρτιζάνοι που ανέλαβαν τάχθηκαν αμέσως κατά του πολέμου και βοήθησαν τον ΕΛΑΣ να απελευθερώσει πολλές πόλεις της Μακεδδονίας. Έτσι απελευθερώθηκε και η πόλη μας οι Σέρρες.
Το πρωί της 14ης Σεπτεμβρίου 1944, ήταν πολλές χιλιάδες οι Σερραίοι που είχαν κατακλύσει το δρόμο από τα ασβεστάδικα και το εξοχικό κέντρο του Τσέλιου μέχρι την κεντρική πλατεία της πόλης, για να αποθεώσουν τους ελευθερωτές αντάρτες του ΕΛΑΣ των τμημάτων του Μπόζνταγ, που βάδιζαν περήφανοι και καμαρωτοί, κρατώντας στα χέρια ελληνικές σημαίες, αλλά και σημαίες των συμμάχων κατά του άξονα κρατών. Μαζί τους ήταν και εκπρόσωπος των βουλγάρων παρτιζάνων, ενώ στην πλατεία τους υποδέχτηκε και ένας λόχος βουλγάρων αντιφασιστών.
Σύμφωνα με την περιγραφή που μας άφησε ο Χρήστος Κοσμίδης:
«… Όταν φτάσαμε στα ασβεστάδικα, που βρίσκονται πάνω στο δημόσιο δρόμο, στην ανατολική πλευρά των Σερρών, δεξιά και αριστερά του δημόσιου δρόμου, από το κέντρο της πόλης ως το εξοχικό του Τσέλιου, ήταν παρατεταγμένα τμήματα της βουλγάρικης Μεραρχίας με επικεφαλής το διοικητή της, εφεδροελασίτες μόνο με δίκωχα του ΕΛΑΣ και χιλιάδες λαού που μας περίμεναν και μας υποδέχθηκαν με λουλούδια και στεφάνια σαν απελευθερωτές του, ενώ οι καμπάνες των εκκλησιών χτυπούσαν χαρμόσυνα…».
Αυτά για να μαθαίνουν κάποιοι την ιστορία του τόπου μας. Αν, παρ’ ολ’ αυτά, κάποιοι που θέλουν και διατείνονται ότι ανήκουν στο «δημοκρατικό τόξο» θα πρέπει να προσέχουν όταν συμμετέχουν σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις και κυρίως να προστατεύουν τον εαυτό τους από ανιστόρητες δηλώσεις γιατί εκτίθενται ανεπανόρθωτα διαλαλώντας την άγνοιά τους.
δελτίο τύπου
