Πέθανε η συγγραφέας και αεροσυνοδός Βάσω Παπάκου- Διετέλεσε αεροσυνοδός του Κωνσταντίνου Καραμανλή

Tο 2009 ήταν υποψήφια για το βραβείο «Συγγραφέας της Χρονιάς» του περιοδικού Life and Style, µε το βιβλίο της Ο εραστής του Σαββατοκύριακου.

Η είδηση του θανάτου της έγινε γνωστή, σύμφωνα με το mikrofwno.gr, από την Νάνα Καραγιάν (Αντιδήμαρχος Διοίκησης και Οργάνωσης του Δήμου Βούλας Βάρης Βουλιαγμένης) με ανάρτηση της στο facebook.

Η Βάσω Παπάκου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήµες στο Πάντειο Πανεπιστήµιο και εργάστηκε στην «Ολυµπιακή» ως αεροσυνοδός. Επί σειρά ετών διατέλεσε προϊσταμένη πληρώματος υψηλών προσώπων (VIP).

Η Βάσω Παπάκου διετέλεσε επικεφαλής πληρώματος του πρώην Πρωθυπουργού και Προέδρου της ελληνικής δημοκρατίας, Κωνσταντίνου Καραμανλή.

Στα γράµµατα εµφανίστηκε το 1984 µε το βιβλίο Η αεροσυνοδός, που απέσπασε εξαιρετικές κριτικές. Το 2009 ήταν υποψήφια για το βραβείο «Συγγραφέας της Χρονιάς» του περιοδικού Life and Style, µε το βιβλίο της Ο εραστής του Σαββατοκύριακου.

Βιβλιογραφία: Η κόρη της θάλασσας, Οι κληρονόµοι του άσωτου πρίγκιπα, Τα δάκρυα της χαράς, Ο θησαυρός της αγάπης, Το µυστικό της Βεατρίκης, Ένα κοµµάτι ουρανού (συµµετοχή σε συλλογή διηγηµάτων), Το τέλος, Όταν σβήσανε τα φώτα της σιωπής, Τα καλύτερά µου χρόνια, Χωρίσαµε την ίδια εποχή, Αλεξάνδρα, Μια υπέροχη ζωή.

Η Χρυσηίδα Δημουλίδου γράφει για τον θάνατό της

“ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΟΥ…

ΕΦΥΓΕ ξαφνικά, αναπάντεχη συγγραφέας και πρώην ιπταμένη συνοδός της Ολυμπιακής, δυο φορές συνάδελφος μου και φίλη μου, πολλά χρόνια τώρα, από ιατρική αμέλεια όπως μαθαίνω, αλλά επανέλθω όταν έχω όλες τις πληροφορίες…
Δεν το χωρά το μυαλό μου…η Βάσω; Η Βασούλα; Η Παπάκω μου, όπως την έλεγα χιουμοριστικά. Έφυγε…έφυγε το κοριτσάκι, πέταξε ψηλά στους αιθέρες που τόσο αγαπούσε. Η Βάσω λάτρευε το αεροπλάνο και τη πένα, ήταν οι μεγάλες της αγάπες μαζί με τα δύο παιδιά της. Λάτρευε τα ζώα της, την υπέροχη μονοκατοικία της στη Βούλα που έφτιαξε και στόλισε με τον κόπο της και τα χεράκια της. Λάτρευε τον υπέροχο κήπο της, τις φίλες της και ήταν πάμπολλες, τα μεγάλα τραπεζώματα που με τόση αγάπη προετοίμαζε για να καλοδεχθεί τους καλεσμένους της. Λάτρευε τα φωτεινά χρώματα, τα όμορφα ρούχα, ήταν κοκέτα, πάντα περιποιημένη και χαμογελαστή. Ποτέ δεν την θυμάμαι κατσουφιασμένη ακόμη και τα δύσκολα τα αντιμετώπιζε με χαμόγελο. Ποτέ δε μίλησε άσχημα, δεν ύψωσε τον τόνο της φωνής, είχε πάντα ένα καλό λόγο για όλους.. Και φυσικά λάτρευε τα ταξίδια, δεν έχανε ευκαιρία να κάνει ένα ακόμη.
Η πρώτη φορά που συναντηθήκαμε έγινε στο αεροπλάνο όπου εγω, ως νέα αεροσυνοδός ακόμη, έκανα στο πρώτο μου επαγγελματικό ταξίδι στην Ευρώπη, με night stop στην Φρανκφούρτη. Ήταν η προϊστάμενη της πτήσης μας, η πρώτη που ήταν τόσο διαφορετική από τις άλλες προϊσταμένες μου, τυπική όμως καθόλου αυστηρή, ευγενική και φιλική με όλους, δεν κρατούσε αποστάσεις από το πλήρωμα μας αντιμετώπιζε όλους, ειδικά εμάς τις νέες αεροσυνοδούς ως «μαμά». Μου έκανε μεγάλη εντύπωση η διαφορετική συμπεριφορά της κυρίως εκείνο το βράδυ που κατεβήκαμε όλο το πλήρωμα να φάμε κι εκείνη ήταν πολύ στενοχωρημένη γιατί βρισκόταν μακριά από τους 2 γιους της που ήταν τότε μικρά παιδιά. «Αχ, τα παιδάκια μου» έλεγε «που τα άφησα μοναχούλια τους» και βούρκωνε.
Αμέσως την συμπάθησα ήθελα να την κάνω φίλη μου όμως δεν την γνώριζα καθόλου, αυτό ήρθε λίγα χρόνια αργότερα κι άρχισα να πηγαίνω στο φιλόξενο σπίτι της στην Βούλα, σε τραπεζώματα ή για καφέ και τα λέγαμε. Τελευταία είχαμε χαθεί, ντα επικοινωνούσαμε τηλεφωνικά κι όλο προγραμματίζαμε να βρεθούμε κι όλο κάτι συνέβαινε. Την τελευταία φορά που την είδα ήταν τα Χριστούγεννα, λίγο πριν τον κορονοιό, επάνω σε Χριστουγεννιάτικο τραινάκι στην Γλυφάδα που έκανε βόλτα τα παιδάκια, φορώντας αϊβασιλιάτικο σκούφο κι άρχισε να φωνάζει δυνατά το όνομα μου κουνώντας τα ζωηρά χέρια της. Έμοιαζε και η ίδια παιδάκι που χαιρόταν την πρώτη βόλτα του και αμέσως την τράβηξα με το κινητό μου βίντεο και της το έστειλα στο δικό της. Ήταν τόσο χαρούμενη που πήρε αμέσως να με ευχαριστήσει…
Η Βάσω, η Βασούλα έφυγε για πτήση, μια μεγάλη ατέλειωτη πτήση να συναντήσει κι άλλους αγαπημένους συναδέλφους που έφυγαν κι εκείνοι για τον ίδιο προορισμό.
Καλό ταξίδι, αγαπημένη μου μέχρι να τα ξαναπούμε..γιατί θα τα ξαναπούμε Βασούλα μου, θα τα ξαναπούμε…”