Η Κουβανή Αλίσια Αλόνσο, χορεύτρια και χορογράφος, θρύλος του μπαλέτου, πέθανε την Πέμπτη 17 Οκτωβρίου, πλήρης ημερών όπως ανακοίνωσε το Εθνικό Μπαλέτο της Κούβας.
Η Αλίσια Αλόνσο, Κουβανή χορεύτρια και χορογράφος, ένας θρύλος του μπαλέτου, πέθανε την Πέμπτη σε ηλικία 98 ετών σε νοσοκομείο της Αβάνα, σύμφωνα με ανακοίνωση του Εθνικού Μπαλέτου της Κούβας.
Η Αλόνσο ήταν η μόνη λατινοαμερικάνα στην ιστορία του χορού που είχε τον τίτλο της Α′ Χορεύτριας (“Prima ballerina assoluta”), ένας συμβολικός τίτλος που δίνεται στις πλέον εξαίρετες μπαλαρίνες της γενιάς τους.
Γεννήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου του 1921 ως Αλίσια Ερνεστίνα ντε λα Καριδάδ Μαρτίνεζ ντελ Χόγιο και εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη σκηνή το 1931.
Παντρεύτηκε σε ηλικία 16 ετών τον συμμαθητή της Φερνάντο Αλόνσο και μετακόμισαν στην Νέα Υόρκη. Εκεί έγινε μέλος του γκρουπ Ballet Caravan.
Τρια χρόνια αργότερα η ζωή της Αλόνσο είχε άσχημη τροπή: σε ηλικία 20 ετών σχεδόν έχασε την όρασή της, μετά την διπλή αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς. «Χορεύω μέσα στο κεφάλι», έλεγε. Η χορεύτρια διέκρινε μόνο τις σκιές, χόρεψε σχεδόν όλη τη ζωή της βρίσκοντας τον προσανατολισμό της χάρη στα φωτεινά σημάδια που διέθετε η σκηνή, σύμφωνα με τον δεύτερο σύζυγό της, τον διευθυντή του Εθνικού Μουσείου Χορού Πέδρο Σιμόν
Το 1959 ίδρυσε στην Κούβα μια ξεχωριστή σχολή στον κόσμο του μπαλέτου και πολιτισμού γενικότερα: το Εθνικό Μπαλέτο της Κούβας. Μέσα από την σχολή, η χορεύτρια έδωσε στην Κούβα έναν πρώτης τάξεως χορευτικό θίασο και σχολείο που -παρά το μέγεθος και το γεγονός ότι η Κούβα δεν έχει παράδοση στο μπαλέτο- ανταγωνιζόταν τις καλύτερες σχολές χορού στον κόσμο.
Παρά τις επαγγελματικές προτάσεις που είχε στο εξωτερικό, η Αλόνσο ποτέ δεν θέλησε να εγκαταλείψει την πατρίδα της. Ο Κουβανός ηγέτης Φιντέλ Κάστρο προσπάθησε να δώσει στην τέχνη της μετά-επαναστατικής Κούβας μια νέα πνοή και η υποστήριξή του στην εξέλιξη του Εθνικού Μπαλέτου, ήταν μεγάλης σημασίας. «Γνώριζε ότι ήμουν πρέσβειρα πολιτισμού για την μικρή μας γη. Εβλεπε ότι είχα όραμα, είχε όμως κι εκείνος», είπε η Αλόνσο σε συνέντευξή της το 2007.
Η Αλόνσο ξεκίνησε την καριέρα της ως μέλος του Αμερικανικού Μπαλέτου τη δεκαετία του ’40. Συμμετείχε σε χορογραφίες σπουδαίων χορογράφων όπως οι Τζορτζ Μπαλανσιν, Αντονι Τιούντορ, Μισέλ Φοκίν και Ανιές Ντε Μιλ. Η συνεργασία της με τον Ιγκόρ Γιούσκεβιτς ήταν τόσο επιτυχημένη που το ζευγάρι παρομοιάστηκε με τους Μαργκοτ Φοντέϊν και Ρουντολφ Νουρέγιεβ.
Η πιο δημοφιλής ερμηνεία της Αλόνσο ήταν αυτή της «Ζιζέλ».
Περισσότερο από 60 χρόνια από τότε που ερμήνευσε τον ρόλο για πρώτη φορά, η Αλόνσο κατάφερε να παρουσιάσει μια από τις πιο απαιτητικές χορογραφίες στην ιστορία του μπαλέτου. Οι κριτικοί εντυπωσιάστηκαν από την ευελιξία και δύναμη της Αλόνσο.
Στα 40 της χρόνια, κατάφερε να μαγνητίσει τα βλέμματα με την ερμηνεία της στην «Λίμνη των Κύκνων».
Η χορογράφος συνέχιζε να διδάσκει την τέχνη της μέχρι τα βαθιά γεράματα.
Η τελευταία της παράσταση ήταν το 1995, όταν η Αλόνσο ήταν 74 ετών. Στη συνέχεια εξελίχθηκε σε μια απαιτητική χορογράφο, πάντα αεικίνητη και κομψή με το ροζ κραγιόν – σήμα κατατεθέν στα χείλη και τα βαμμένα μακριά νύχια, επαναλάμβανε ακούραστα κάθε κίνηση μέχρι να φτάσει στην τελειότητα, ακόμη κι αν είχε μειωμένη όραση.
Πηγή dikaiologitika.gr
