Πέθανε ο τραγουδιστής Μανώλης Λιδάκης

Πένθος για το ελληνικό τραγούδι, καθώς έφυγε από τη ζωή μια σπουδαία φωνή, ο Μανώλης Λιδάκης– Σε δυο ημέρες θα είχε τα γενέθλιά του – Οι φίλοι του που τον αναζητούσαν ανησύχησαν και δυστυχώς τον βρήκαν νεκρό

Σύμφωνα με πληροφορίες που μεταδίδει το newsit.gr, ο Μανώλης Λιδάκης άφησε την τελευταία του πνοή στο Ηράκλειο στα 64 του χρόνια. Εντοπίστηκε νεκρός σε διαμέρισμα που νοίκιαζε στον Ανισσαρά Χερσονήσου.

Το τελευταίο χρονικό διάστημα αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας, νοσηλευόταν στο νοσοκομείο και μάλιστα είχε ακυρώσει το περασμένο καλοκαίρι τις προγραμματισμένες του συναυλίες.

Σήμερα (26/02/25) τον αναζήτησαν οι δικοί του άνθρωποι αλλά δεν απαντούσε στο τηλέφωνο. Πήγαν στο κατάλυμα που έμενε και τον βρήκαν νεκρό. 

Μια σπουδαία πορεία στο τραγούδι

Ο Μανώλης Λιδάκης, γεννήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου του 1960 στο Ηράκλειο Κρήτης και άρχισε να ασχολείται με τη μουσική από πολύ νεαρή ηλικία. Στα εννέα του χρόνια, άρχισε τις μουσικές του σπουδές στην κιθάρα, τα πνευστά και στη θεωρία της μουσικής. Από το 1970 ως το 1977, συμμετείχε στις φιλαρμονικές του Ηρακλείου παίζοντας ευφώνιο και τρομπέτα.

Το 1982, ανέβηκε στην Αθήνα, όπου πήρε μέρος στην τηλεοπτική εκπομπή “Να η Ευκαιρία”, ενώ υπέγραψε και το πρώτο του συμβόλαιο με δισκογραφική εταιρία. Από τότε ξεκίνησε επαγγελματικά το τραγούδι, ενώ παλαιότερα τραγουδούσε σε μικρές ταβέρνες, μπουάτ και μουσικά μαγαζιά είτε στην Αθήνα, στην Κρήτη είτε μαζί με τον αδερφό του στις Σέρρες.

Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε τον πρώτο του δίσκο, “Μετά Από Σένα”, του Γιώργου Κατσαρού, ενώ συμμετείχε στο δίσκο “Μίλα Μου Απλά” με την Ελένη Δήμου και το Γιάννη Πάριο, στο “Ρεπορτάζ” του Γιάννη Μαρκόπουλου με το Γιώργο Νταλάρα κ.ά.

Το 1988, υπογράφει συμβόλαιο με τη δισκογραφική εταιρεία Sony Music, οπότε και αρχίζει να γίνεται περισσότερο γνωστός και δημοφιλής, ειδικά με το δίσκο του “Ούτε Που Ρώτησα” (1990).

Τα επόμενα χρόνια, ακολουθεί πληθώρα συνεργασιών και κυκλοφορίες δίσκων με μεγάλη απήχηση στο κοινό, οι οποίοι τον καθιέρωσαν ως έναν εκπρόσωπο του λεγόμενου μοντέρνου έντεχνου και του λαϊκού ελληνικού τραγουδιού. Έχει καταπιαστεί και με την κρητική μουσική, διασκευάζοντας διάφορα παλιά ριζίτικα και άλλα κρητικά τραγούδια (π.χ. δίσκος “Κόκκινο Ακρογιάλι”).

Ο ίδιος επίσης είχε δηλώσει ότι έχει επηρεαστεί από τραγουδιστές όπως τον Ξυλούρη, τον Μπαξεβάνη, τον Αηδονίδη, τον Καζαντζίδη, τον Μπιθικώτση, αλλά και τη Μοσχολιού, τη Χαρούλα Αλεξίου και τη Δήμητρα Γαλάνη.

Τον Ιούνιο του 2001, κυκλοφορεί το άλμπουμ “Υλικό Ονείρων”, στο οποίο συνεργάζεται με το Γιώργο Ανδρέου, το Λάκη Λαζόπουλο, τον Κώστα Λειβαδά, τον Σωκράτη Μάλαμα και τον Άλκη Αλκαίο. Το τραγούδι που έδωσε τον τίτλο του στο άλμπουμ είναι ένα ντουέτο του Λιδάκη με την Ελένη Τσαλιγοπούλου (είχαν συνεργαστεί ξανά το 2002 σε μουσικές εμφανίσεις στη “Σφεντόνα”), εμπνευσμένο από την Τρικυμία του Σαίξπηρ.

Το 2007, συνεργάστηκε σε μουσικές εμφανίσεις με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, αφιέρωμα στο έργο του Μάνου Χατζιδάκι. Αποτέλεσμα της συνεργασίας αυτής ήταν ο δίσκος “4 Θεατρικοί Μύθοι”, που περιλαμβάνει τη μουσική που έγραψε ο Χατζιδάκις για το “Ματωμένο Γάμο” του Λόρκα, το “Παραμύθι χωρίς όνομα” του Καμπανέλλη, τον “Καπετάν Μιχάλη” του Νίκου Καζαντζάκη και τον “Κύκλο με την Κιμωλία” του Μπρεχτ.

Το 2008, άλλαξε δισκογραφική εταιρεία και υπέγραψε συμβόλαιο με τη Legend. Την ίδια χρονιά, συνεργάστηκε με το Δημήτρη Μητροπάνο και τον Μπάμπη Στόκα στο Κέντρο Αθηνών. Η τελευταία του δισκογραφική δουλειά κυκλοφόρησε στις αρχές του 2009, με τίτλο “Μη μου γκρεμίζεις το όνειρο”, όπου συνεργάστηκε με τον Παντελή Θαλασσινό.

Συνέντευξη στο ΑΠΕ-ΜΠΕ: Ο Μανώλης Λιδάκης ερμηνεύει στη Θεσσαλονίκη λαϊκά τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη (2018)

Ο Μίκης Θεοδωράκης «ακόμα μας παραδίδει μαθήματα», «είναι ένα σχολείο από μόνος του», δήλωσε ο Μανώλης Λιδάκης στον ραδιοφωνικό σταθμό του ΑΠΕ-ΜΠΕ «Πρακτορείο FM 104,9», με αφορμή τις εμφανίσεις του στο «Θέατρο Βεργίνα» του Regency Casino Thessaloniki, όπου ερμηνεύει τα λαϊκά τραγούδια του γνωστού μουσικοσυνθέτη.

Συνοδοιπόροι στο μουσικό αυτό ταξίδι, που συνεχίζεται σήμερα, 10 Μαρτίου και ολοκληρώνεται την ερχόμενη εβδομάδα 16 και 17 Μαρτίου είναι η Λαϊκή Ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης» και ο Παναγιώτης Καραδημήτρης.

«Δεν υπάρχει περίπτωση να μην νοιώσεις δέος, έχοντας να τραγουδήσεις τον Μίκη Θεοδωράκη» τόνισε ο κ. Λιδάκης, ενώ για τις στιγμές που έζησε δίπλα του είπε «Γελάσαμε πάρα πολύ, έχει οξύ πνεύμα και χιούμορ αστείρευτο».

Αναφέρθηκε, ακόμη, στην πρώτη του εμφάνιση ως τραγουδιστής, που έγινε στη Θεσσαλονίκη, το 1986, όταν υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία, επισημαίνοντας ότι το κοινό τον αγκάλιασε, παρόλο που ήταν άγνωστος.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της συνέντευξης του Μανώλη Λιδάκη, στο «Πρακτορείο FM 104,9» και στην Αλεξάνδρα Χατζηγεωργίου:

-Θέλω να ξεκινήσω την κουβέντα μας από τα λαϊκά του Μίκη Θεοδωράκη κ. Λιδάκη, πολυαγαπημένα τραγούδια

-O Μίκης Θεοδωράκης είναι ένας άνθρωπος ο οποίος έχει αγγίξει σχεδόν όλα τα κοινωνικοπολιτικά θέματα της Ελλάδας, πολλές φορές και με κίνδυνο της ζωής του, αγωνιστής, επαναστάτης, αλλά και πολύ τρυφερός μέσα από τα τραγούδια του.

Εγώ ανέκαθεν τραγούδαγα Μίκη Θεοδωράκη, τώρα όμως ?βουτήχθηκα? στην κυριολεξία μέσα στον κόσμο του και τον ευχαριστώ πάρα πολύ που με επέλεξε γι’ αυτό. Άλλωστε, την περίμενα αυτή τη στιγμή τόσα χρόνια γιατί δεν έχουμε ξανασυναντηθεί ποτέ μουσικά. Πραγματικά δεν υπάρχει περίπτωση να μην νοιώσεις δέος, έχοντας να τραγουδήσεις τον Μίκη Θεοδωράκη. Έχει πολλές πτυχές η προσωπικότητα του, μαχητής, επαναστάτης, τρυφερός, γλυκός ,μελωδικός . Ενημερώνεται για όλα, για τα πάντα έχει χιούμορ…Όταν συναντηθήκαμε γελάσαμε τόσο πολύ, μα τόσο πολύ? Ακόμα μας παραδίδει μαθήματα

-Θέλω να μοιραστείτε μαζί μας, αν είναι εύκολο τις στιγμές που είχατε με τον μεγάλο συνθέτη

-Γελάσαμε πάρα πολύ, έχει οξύ πνεύμα και χιούμορ αστείρευτο, είναι ένα σχολείο από μόνος του. Αν θέλει κανείς ας μελετήσει καλά τον Θεοδωράκη σαν άνθρωπο και σαν καλλιτέχνη και θα έχει πολλά εφόδια ζωής

-Εμφανίζεστε στο ?Θέατρο Βεργίνα?, έναν ιδιαίτερο χώρο, θέλω να μας μιλήσετε για αυτή τη φιλοξενία.

-Εμείς τις δύο πρώτες μέρες που παίξαμε ο χώρος ήταν ασφυκτικά γεμάτος και εξακολουθεί να είναι. Εγώ φυσικά την επιτυχία δεν την εξαργυρώνω έτσι, παρά μόνο με αυτό που εισπράττεις από τον κόσμο. Όμως , επειδή έχω παίξει σε πολλά θέατρα και σε πολλούς χώρους και εντός Ελλάδος και εκτός, έχω να σας πως, ότι η άψογη λειτουργία του ?Θεάτρου Βεργίνα? με έχει εντυπωσιάσει. Αφενός γιατί είναι τόσο οργανωμένοι οι άνθρωποι που τον εκπροσωπούν, αφετέρου γιατί το περιβάλλον είναι εξαιρετικά φιλικό. Ηχητικά είναι όλα άψογα, δεν μπορείς να βρεις ένα ψεγάδι στο χώρο, μόνο που τον βλέπεις τον καμαρώνεις

-Πολλοί λένε για το κοινό της Θεσσαλονίκης ότι είναι ένθερμο ότι είναι διαφορετικό. Έχετε να πείτε κάτι πάνω σε αυτό; Γιατί διαφοροποιούν οι περισσότεροι καλλιτέχνες το κοινό της Θεσσαλονίκης;

• Η αλήθεια είναι ότι εγώ σαν Κρητικός νοιώθω μια έλξη για τη Μακεδονία και τη Θεσσαλονίκη, επομένως δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός?Θέλω να πω ότι όχι μόνο είναι πιο ένθερμο, αλλά αγκαλιάζει και ανθρώπους οι οποίοι μπορεί να είναι και άγνωστοι εντελώς.

Εγώ θα σας πω την εμπειρία μου (ως τραγουδιστής) την πρώτη από τη Θεσσαλονίκη, όταν ήμουνα φαντάρος, εκεί ήταν ένας χώρος κάπου στην Καλαμαριά, το 1986, ο οποίος ήταν πραγματικά ένα ναυάγιο.

Πήγα εγώ εκεί , σαν φαντάρος, τραγούδαγα τα Παρασκευσάββατα, καμιά φορά και Πέμπτη. Σιγά-σιγά άρχισε να βγαίνει μια φήμη ότι ένα παιδί, ένας φαντάρος από την Κρήτη, τραγουδάει εδώ, αφού να φανταστείτε δεν είχα δισκογραφία καν. Μετά από τρεις-τέσσερις εβδομάδες συγκεντρωνόταν εκεί πολύς κόσμος για να ακούσουν ένα παιδάκι, έναν φαντάρο.