Πέθανε ο ζεν πρεμιέ του κινηματογράφου Ερ. Μπριόλας

Πέθανε ο ζεν πρεμιέ του κινηματογράφου Ερ. Μπριόλας

Ο αγαπημένος ηθοποιός έπαιξε σε δεκάδες ελληνικές ταινίες και πήρε τον τίτλο του «ζεν πρεμιέ» αφού είχε ιδιαίτερη πέραση στα κορίτσια.

Ο ίδιος έχει πει στην εφημερίδα Espresso το 2016 για τα παιδικά του χρόνια: «Γεννήθηκα πλατεία Κάνιγγος με αρχές Ακαδημίας αριστερά, είναι ακόμη εκεί το περίφημο κτίριο Hollywood.

Σε αυτό βρίσκονταν όλες οι κινηματογραφικές εταιρίες. Εμείς είχαμε ένα βενζινάδικο και ένα κατάστημα βουλκανιζατέρ. Δεν γνώρισα μητέρα, γιατί, ενώ ήταν έγκυος, είχε καρκίνο σε όλη την κοιλιακή χώρα, γι’ αυτό, όταν καμιά φορά μου λένε για την ασθένεια, τους απαντάω: «Τι λέτε, ρε παιδιά, εγώ κολύμπαγα μέσα στον καρκίνο. Αυτός είναι φιλαράκι μου». Όταν με γεννούσε, ψυχορραγούσε και ρώτησε τι είναι, αγόρι ή κορίτσι. Της απάντησαν αγόρι κι «έφυγε». Μεγάλωσα με κουβερνάντες, ψυχρές μεν, αλλά αναγκαίες.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1933. Η οικογένειά του ήταν αυτοκινητιστές και ο Ερρίκος ακολούθησε το επάγγελμα και έγινε οδηγός ταξί, μέχρι που η δεύτερη γυναίκα του (πελάτισσά του στο ταξί) τον παρότρυνε να γίνει ηθοποιός. Έπαιξε σε πολλές ελληνικές ταινίες ρόλους «ζεν πρεμιέ» και λόγω της εμφάνισης και του ταλέντου του έγινε πολύ δημοφιλής, ιδίως μεταξύ των νεαρών κοριτσιών.

H κηδεία του θα γίνει την Παρασκευή στις 5 το απόγευμα στο νεκροταφείο Βριλησσίων

Η ηθοποιός Γκέλυ Γαβριήλ έγραψε στο προφίλ της στο facebook:

“Σήμερα έφυγε για το μεγάλο ταξίδι στο φως ένας γλυκύτατος, ένας φωτεινός, ένας υπέροχος άνθρωπος. Ο Ερρίκος Μπριόλας. Ερρίκο μου, ας είναι ευλογημένη η τρυφερή ψυχή σου.

(Ο αποχαιρετισμός την Παρασκευή 22.6.2018 στις 17:00 στο Νεκροταφείο Βριλησσίων)”.

Όσα είχε πει το 2016 στην Εspresso για το γάμο του

Κάνατε τρεις γάμους αλλά σήμερα είστε μόνος. Τι αναμνήσεις κρατάτε από τα τρία στεφάνια;
«Όντως πλέον είμαι μόνος! Ο πρώτος γάμος έγινε ενώ είχαν παντρευτεί τα αδέλφια μου και ήμουν μόνος. Γνώρισα μια κοπέλα, άξιζε τον κόπο και αποφασίσαμε να παντρευτούμε. Εδώ έκανα τη λαδιά μου. Αποκτήσαμε ένα ωραίο κοριτσάκι, τη Μαριντίνα (Μαρία έλεγαν τη μητέρα μου και Κωνσταντίνο τον πατέρα μου), και περνούσαμε ωραία. Ηταν πολύ έξυπνη γυναίκα, δούλευε σε μια εταιρία που έκανε μακέτες, όπου μια φορά, μία και μοναδική, έκανα τη λαδιά και δυστυχώς το έμαθε. Υπήρξα κι εγώ, βέβαια, ωμά ειλικρινής. Με ρώτησε και της το είπα και μάλιστα τη λαδιά την έκανα με μια φιλενάδα της. Μέχρι τότε ήμασταν αγαπημένοι. Μου είπε «χωρίζουμε» κι εγώ τη ρώτησα «για ένα σφάλμα;». Το κακό είναι πως την κόρη μου την είδα μόνο μια φορά πριν από πολλά χρόνια, καθηγήτρια ούσα. Οπως έμαθα, παντρεύτηκε, έχει κάνει κόρη, η οποία έχει αποκτήσει κι εκείνη παιδάκι. Δηλαδή έχω δισέγγονο αυτή τη στιγμή! Η Γιολάντα -έτσι έλεγαν τη γυναίκα μου- την κράτησε μακριά και δεν μου το συγχώρησε ποτέ. Υστερα από χρόνια παντρεύτηκε έναν πολύ ωραίο άνθρωπο.

Μετά ήρθε η Φωφώ, μια χωρισμένη με δύο παιδιά. Τα λάτρευα τα παιδιά της κι εκείνα με αγαπούσαν. Ηταν μεγαλύτερή μου, γι’ αυτό κι εγώ δίνω συμβουλή πάντα στ’ αγόρια να κοιτούν η σύντροφός τους να είναι 5-6 χρόνια πιο μεγάλη, όχι μικρότερη. Το πιο δυνατό συναίσθημα για μια γυναίκα είναι η μητρότητα και μια μεγαλύτερη, αν ερωτευτεί έναν μικρότερό της, χωρίς να το καταλαβαίνει δίνει πολλή στοργή και ο γάμος είναι ευτυχισμένος.