Φεστιβάλ Δράμας: Short Film Hub Talks – Ανάπτυξη και παραγωγή πρώτης ταινίας μεγάλου μήκους

Πότε είναι η κατάλληλη στιγμή για να κάνει την πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους ένας κινηματογραφιστής; Ποτέ και πάντα είναι η απάντηση που φαίνεται να δόθηκε στο πάνελ της Τετάρτης 4 Σεπτεμβρίου που διοργανώθηκε από το Short Film Hub (SFH) για να προσεγγίσει τα δεδομένα και τους προβληματισμούς μιας τέτοιας στιγμής στην κινηματογραφική καριέρα. Συντονιστής του πάνελ ήταν ο Hakim Mao, επαγγελματίας στη βιομηχανία του κινηματογράφου με πολυετή εμπειρία στη συμβουλευτική για την παραγωγή ταινιών, με συνομιλητές του τους:

• Ιωάννα Μπολομύτη, παραγωγό και ιδρύτρια της εταιρείας Atalante Productions
• και Θανάση Νεοφώτιστο, σκηνοθέτη και επικεφαλής του Διεθνούς Σπουδαστικού Προγράμματος του Φεστιβάλ Δράμας 

οι οποίοι παρουσίασαν την κοινή τους εμπειρία ως δίδυμο παραγωγού-σκηνοθέτη για την πρώτη ταινία μεγάλου μήκους του Νεοφώτιστου, που βρίσκεται στο τελικό στάδιο παραγωγής έχοντας ολοκληρώσει τα γυρίσματα

καθώς και τους

• Έφη Σκρομπόλα, παραγωγό και υπεύθυνη για την ανάπτυξη όλων των κινηματογραφικών και δημιουργικών project της εταιρείας View Master Films
• και Γιώργο Τελτζίδη, σκηνοθέτη και σεναριογράφο, πολλές φορές βραβευμένο στο Φεστιβάλ Δράμας

οι οποίοι επίσης αποτελούν δίδυμο παραγωγού-σκηνοθέτη για την επικείμενη πρώτη ταινία του Τελτζίδη, που είναι σε αρχικό στάδιο παραγωγής και αφορά την κινηματογραφική μεταφορά του θεατρικού έργου «Εθνικός Ελληνορώσων» του Αντώνη Τσιοτσιόπουλου.

Πολύ νωρίς στη συζήτηση ο Mao σκιαγράφησε αυτό που αργότερα φάνηκε από τη διήγηση των υπόλοιπων συντελεστών για την εμπειρία τους, ότι η ανάπτυξη και παραγωγή μιας ταινίας μεγάλου μήκους είναι ένα «μακρύ ταξίδι, ένας μαραθώνιος, μια διαδρομή κατά την οποία πρέπει να φροντίζεις η φλόγα της επιθυμίας να μένει άσβεστη». Πράγματι, ο Νεοφώτιστος εξήγησε ότι από τη στιγμή που άρχισε να αναπτύσσει τη μεγάλη μήκους ταινία του μέχρι αυτή να προβληθεί θα έχουν περάσει πάνω από δέκα χρόνια δουλειάς και συνεργασίας με την Μπολομύτη. Από τη μεριά του, ο Τελτζίδης εξήγησε ότι για χρόνια ετοίμαζε μια άλλη ταινία που πίστευε ότι θα γινόταν η πρώτη μεγάλου μήκους κινηματογραφική του δουλειά μέχρι που η Σκρομπόλα του πρότεινε να συνεργαστούν στο σενάριο που είχε εκείνη βρει, ένα project στο οποίο δεν μπορούσε να πει όχι. 

Έγινε σαφές ότι η μεγάλη χρονική διάρκεια της παραγωγής είναι ένα από τα δεδομένα με τα οποία λειτουργούν και χρειάζεται να διαχειριστούν οι δημιουργοί ταινιών μεγάλου μήκους, όχι όμως να αποθαρρύνονται από αυτό. Τόσο ο Τελτζίδης όσο και ο Νεοφώτιστος συμβούλεψαν όσους βρίσκονται σε αυτή τη θέση να φροντίσουν να πραγματοποιούν παράλληλα και άλλα έργα. Αυτό θα τους βοηθήσει να αλλάζουν παραστάσεις όταν νιώθουν κολλημένοι ή όταν συναντούν εμπόδια στην ανάπτυξη της ταινίας. Μάλιστα τα εμπόδια αυτά δεν πρέπει να τα παίρνουν προσωπικά: κάποια projects θα υλοποιηθούν, άλλα όχι, πολλές φορές οι αιτίες θα είναι χρηματικές, ενώ άλλες μπορεί να αλλάξει τελείως η σύλληψη και η προσέγγιση του ίδιου του δημιουργού σε σχέση με ένα project καθώς αυτός μετεξελίσσεται μαζί με αυτό και τις άλλες επαγγελματικές-καλλιτεχνικές του δραστηριότητες. 

Για παράδειγμα, στην περίπτωση του Νεοφώτιστου αυτός διηγήθηκε το πώς όσο δεν προχωρούσε η ταινία του, έκανε μερικές ταινίες μικρού μήκους, πήγε σε εργαστήρια, αξιοποίησε άλλες ευκαιρίες και καλλιέργησε ακόμα περισσότερο την πλοκή και την ιδέα που είχε φανταστεί. Προσπάθησε να γίνεται πάντα κάτι περισσότερο και ο ίδιος καλύτερος. «Δεν ήταν το ζήτημα κατά πόσον η ιδέα μου ήταν καλή ή εάν ήμουν ο ίδιος έτοιμος να κάνω την ταινία. Ήξερα όταν ήταν η κατάλληλη στιγμή να την κάνω τώρα. Αλλά εντέλει όλα περιστράφηκαν γύρω από τα χρήματα. Συνεπώς, όταν βρέθηκαν τα χρήματα, ήμουν επίσης έτοιμος να κάνω την ταινία…και δεν θα μπορούσα να την κάνω χωρίς τις ταινίες μικρού μήκους που προηγήθηκαν», ανέφερε.

Οι δύο παρούσες παραγωγοί φώτισαν, από την πλευρά της βιομηχανίας, τους τρόπους με τους οποίους η προηγούμενη ενασχόληση των σκηνοθετών με τις μικρού μήκους ταινίες βοήθησαν τις ίδιες επαγγελματικά να ασχοληθούν αντίστοιχα με τα δύο project. Η Σκρομπόλα αναφέρθηκε στο ότι, παρόλο που δεν είναι ο μόνος τρόπος και παρόλο που δεν είναι κάτι που προτιμάει να γίνεται, το να αναλάβει project με βραβευμένο σκηνοθέτη, όπως ο Τελτζίδης, βοηθάει πολύ το έργο της στην αναγνώριση και προώθηση μιας ταινίας κατά την αναζήτηση χρημάτων η οποία μάλιστα γίνεται όχι μία φορά αλλά στα διάφορα στάδια ανάπτυξης του project. Επιπλέον, η Μπολομύτη εξήγησε ότι γνωρίζοντας τον Νεοφώτιστο και τη δουλειά του μέσα από τη μικρού μήκους ταινία του «Προσευχή» που προηγήθηκε της εκκίνησης ανάπτυξης της μεγάλου μήκους ταινίας, μπόρεσε να τον εμπιστευθεί για το μακροχρόνιο project, ενώ η επαγγελματική συνεργασία τους καλλιεργήθηκε και ενισχύθηκε παράλληλα και σε επόμενη μικρού μήκους ταινία του ίδιου, πριν φτάσουν τώρα στο σημείο να ολοκληρώνουν τη μεγάλου μήκους. 

Μοιραζόμενοι τις προσωπικές επαγγελματικές τους εμπειρίες οι συντελεστές του πάνελ κατάφεραν να παρουσιάσουν με ρεαλιστικό τρόπο τι σημαίνει η ανάπτυξη και παραγωγή της πρώτης ταινίας μεγάλου μήκους στο κοινό τους, η πλειοψηφία του οποίου αποτελούνται από άτομα που σπουδάζουν ή κάνουν τα πρώτα επαγγελματικά τους βήματα στον κινηματογράφο και συμμετέχουν στο φετινό Φεστιβάλ Δράμας.