E-twinning “Ι can touch a cloud …I can dream my school”.
Όλοι μαζί για ένα όνειρο… για το Πρότυπο Σχολείο του Ιπποκράτειου Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης
Μπορούμε να κάνουμε όνειρα, να βάλουμε στόχους μικρούς και μεγάλους, να καταστρώσουμε σχέδια και να διαγράψουμε το δρόμο προς την πραγματοποίησή τους; Να φανταστούμε και να σχεδιάσουμε το ιδανικό σχολείο; Να παρέμβουμε στο δικό μας για να γίνει πιο συναρπαστικό, πιο ενδιαφέρον;
Μέσω του e-Twinning προγράμματος μας :
“Ι can touch a cloud …I can dream my school”.
“Μπορώ να αγγίξω ένα σύννεφο … Μπορώ να ονειρευτώ το σχολείο μου»,
15 νηπιαγωγεία, 24 νηπιαγωγοί και 316 νήπια, μπορούν να ονειρεύονται, μπορούν να μαθαίνουν τον τρόπο να πετυχαίνουν τα όνειρά τους, μπορούν να σκεφτούν το σχολείο που επιθυμούν, να οργανώνουν δραστηριότητες και να συνεργάζονται για να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους!
Στα πλαίσια αυτού του προγράμματος αυτές τις γιορτινές μέρες ονειρευόμαστε να προσφέρουμε Δώρα Αγάπης στο Πρότυπο Σχολείο του Ιπποκράτειου Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης.
Με όλη μας την αγάπη, τον ενθουσιασμό και τη συγκίνηση εκπρόσωποι του προγράμματος μας, επισκεφτήκαμε την Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2018, το Πρότυπο Σχολείο του Ιπποκράτειο Νοσ/μείου. μεταφέροντας τα πακέτα που κατέφθασαν από όλα τα σχολεία του προγράμματός μας και περιείχαν βιβλία, παιχνίδια και γραφική ύλη. Τα πακέτα με περισσή αγάπη ετοίμασαν οι 24 νηπιαγωγοί, τα 316 παιδιά και οι γονείς τους! Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους γονείς που στέκονται πάντα στο πλευρό μας σε ό,τι κι αν χρειαστεί!
Τραγουδήσαμε όλοι μαζί τα κάλαντα, τους δώσαμε τα δώρα τους, τους μιλήσαμε για όσα μαθαίνουμε στο πρόγραμμά μας, χορέψαμε και φύγαμε γεμάτοι υπέροχα συναισθήματα!
Με ευχές για Υγεία, Χαρά, Όνειρα & Παιδικά Χαμόγελα!!!
Το 29ο Νηπιαγωγείου Σερρών, συμμετέχει στην κοινωνική δράση με τα σχολεία με τα οποία συνεργάζεται στο eTwinning έργο “I can touch a cloud… I can dream my school”.
Λίγα λόγια για το Πρότυπο Σχολείο του Ιπποκράτειου Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης
Τα πρώτα βήματα για την ίδρυση σχολείου ξεκίνησαν δειλά το 1991, αρχικά με την εθελοντική προσφορά μιας δασκάλας. Την προσπάθειά της αναγνώρισε η Πολιτεία, στελεχώνοντας το σχολείο με ειδικό διδακτικό προσωπικό εκπαιδευμένο για παιδιά με ειδικές ανάγκες.
Σταδιακά ο σχολικός χώρος καταργήθηκε και η σχολική απασχόληση των παιδιών μεταφέρθηκε στους θαλάμους νοσηλείας για να παραμείνει έτσι επί δέκα χρόνια. Έτσι ξεκίνησε η αναζήτηση αίθουσας εντός του ιδρύματος για την επανίδρυση σχολείου. Οι νοσηλεύτριες παραχώρησαν τελικά τον δικό τους χώρο τους και με προσωπική εργασία του διδακτικού προσωπικού διαμορφώθηκαν αξιοπρεπείς συνθήκες.
