Σέρρες: Έφυγε ο Γιώργος Αλεξανδρίδης-Συγκινητικός αποχαιρετισμός από την Εύξεινο Λέσχη

ΠΑΛΑΙΟΚΑΣΤΡΟ ΣΕΡΡΩΝ 19/01/2019

Είναι δύσκολο για τον οποιοδήποτε να απευθύνει τον ύστατο χαιρετισμό σε κάποιο προσφιλές πρόσωπο. Το έργο αυτό όμως γίνεται δυσκολότερο, όταν το συγκεκριμένο πρόσωπο είναι ο Γεώργιος Αλεξανδρίδης.

Οι λέξεις βαραίνουν, το λεξιλόγιο φτωχαίνει και στερεύει κάθε ιδέα!

Αγαπημένε μας δάσκαλε,

Έλαχε σε εμένα αυτό το βαρύ μα επιτακτικό καθήκον να πω σε λίγο χρόνο τα πολλά και δημιουργικά που πρόσφερες. Πέρα από το γεγονός ότι θαυμάζαμε τη ζωντάνια σου, την πίστη σου στην πατρίδα, την ψυχική σου δύναμη, μα κυρίως το ταλέντο σου, σήμερα είμαστε διπλά υπερήφανοι για τις προσφορές σου.

Γεννημένος στα 1942, στο Παλαιόκαστρο Σερρών από γονείς πρόσφυγες Καρσλήδες, δεν έπαψες ούτε στιγμή να μας κάνεις υπερήφανους. Σε όλα αυτά τα χρόνια οι αγώνες σου διαρκείς και πλούσιοι. Και οι καρποί των αγώνων αυτών πλουσιότεροι.
Ακούραστος και φίλεργος, όπου και αν βρισκόσουν, όχι μόνο δυσκόλευες αλλά διευκόλυνες. Παραδειγμάτιζες με την υπομονή και την εργατικότητά σου. Από το 1993, έτος ίδρυσης του θεατρικού τμήματος του Συλλόγου Ποντίων Νομού Σερρών, η παρουσία σου έγινε σε όλους μας πολύτιμη. Σε κάποιους, θα τολμούσα να πω, και αναγκαία.

Η φιλοδοξία σου μαζί και αυτή των υπολοίπων αγαπημένων συνεργατών σου για τη δραματοποίηση θεατρικών έργων διακεκριμένων Ποντίων συγγραφέων που έζησαν και μεγαλούργησαν στις Αλησμόνητες Πατρίδες και με τη σμίλη του καιρού ανέδειξαν τον πνευματικό πλούτο και το αναμφίβολο υψηλό επίπεδο πολιτισμού και παιδείας των Ελλήνων του Πόντου και του Ρωσικού Καυκάσου, συνέβαλες στην προβολή, διατήρηση και πρόοδο των αποθεμάτων. Κυρίως όμως τους εξασφάλισες, εσύ προσωπικά, τη συνέχεια. Με τις νεότερες δημιουργίες σου!!!

Πονετικός και σπλαχνικός, σκιρρός και στιβαρός. Έγνεφος και αψύς. Έτσι ήσουν όλα αυτά τα χρόνια της συνεργασίας σου με την Εύξεινο Λέσχη. Παρών ανελλιπώς στις συνεδριάσεις από το 1994 μέχρι και το 2006, όχι μόνο ως μέλος του διοικητικού συμβουλίου της, όχι μόνο μέσα από τη θέση του Αντιπροέδρου της, κυρίως όμως μέσα από τη συνεισφορά σου στην προαγωγή του ποντιακού πολιτισμού στον προσφυγικό Νομό Σερρών.

Εκδηλώσεις αφιερωμένες στα παιδιά των προσφύγων σε συνεργασία με τη ΔΕΠΚΑ Σερρών (1994), θεατρικές παραστάσεις με τη συμμετοχή της Ευξείνου Λέσχης στα Ελευθέρια Σερρών (1995), παραστάσεις στον κιν/φο ΑΣΤΕΡΙΑ (1996), συμμετοχές σε εκδηλώσεις στη Γεωργία εκπροσωπώντας την Πανελλήνια Ομοσπονδία Ποντιακών Σωματείων (Π.Ο.Π.Σ.) το 1996, συμμετοχή σε εκδηλώσεις σε Ξάνθη και Κομοτηνή, μετά από προσκλήσεις των εκεί «ομοπίστων» μας (1996), θερινές θεατρικές βραδιές σε πολλά ποντιακά χωριά, ήταν κάποιες από τις πρωτοβουλίες σου.

Συμμετοχές σε συνέδρια Αυτογνωσίας της Π.Ο.Π.Σ., φιλοξενίες παιδιών-τέκνων Ομογενών της διασποράς και ειδικότερα από το Εσσεντουκί, το Καρατσαγέφσκ και το Βλαδικαυκάς, αποστολή θεατρικής ομάδας στη Βοστώνη και τη Ν. Υόρκη(1998) για τη συμμετοχή της σε εκδηλώσεις της Ομογένειας στα πλαίσια του Παγκοσμίου Συνεδρίου, συμμετοχή στην εβδομάδα πολιτισμού των Ελλήνων της Ν. Ρωσίας στην Κοζάνη (1998), μετάβαση και συμμετοχή θεατρικής ομάδας σε εκδηλώσεις στην Μελβούρνη της Αυστραλίας το 2000, συγκρότηση καλλιτεχνικής ομάδας, ήταν και αυτά δικά σου παραδείγματα.

Στο φιλμ των χρόνων σου δεν συμπεριλαμβάνονται μόνο οι πολιτιστικές επιτυχίες. Σημαντικό μέρος του περιλαμβάνει και ευτυχισμένες οικογενειακές στιγμές. Με την πάντα πιστή συνοδοιπόρο και άγρυπνο φρουρό, τη σύζυγό σου Αναστασία και τα προικισμένα παιδιά σου Αλέξανδρο και Γρηγόρη. Ώσπου η μοίρα σε λυγίζει. Η ζωή και ο θεός σε δοκιμάζουν.

Τη παιδί’ η χαμονή Γανατί’ χαλαμονή!

Εσύ όμως, πειθαρχημένος και στρατιώτης του θεσμού και της αξίας της παραδοσιακής οικογένειας, σηκώνεσαι. Ανασκουμπώνεσαι και συνεχίζεις από εκεί όπου σταμάτησες. Τώρα όμως γίνεσαι πιο ευαίσθητος, πιο ευσυγκίνητος, πιο χαρισματικός! Αλλά πάντα παραπονέας!

Δίκαιος πατέρας και κυρίως αξιαγάπητος παππούς, που σκέφτεται συνετά και έξυπνα. Όχι εγωιστικά. Δοκιμάζεσαι και καταλήγεις πως πρέπει να βρεις τον τρόπο να φανείς δυνατός. Ή να τον «υποδύεσαι σε ρόλο» για τους υπόλοιπους. Κυρίως, όμως, για τον Γρηγόρη. Αυτό έπρεπε να το κάνεις για χάρη του! Τελικά δεν ήσουν τόσο αυστηρός και προγονόπληκτος, όσο έδειχνες. Μπήκες λοιπόν σε άλλη μια δεινή δοκιμασία, η οποία σήμερα, δίκαια πάντα, σου αναγνωρίζεται.
Η Εύξεινος Λέσχη θλίβεται για την απώλειά σου, αλλά σεμνύνεται, γιατί είχε την τύχη να απολαμβάνει τα ταλέντα σου. Οι πλούσιες αρετές σου, πίστεψέ μας, θα εξακολουθούν να μας διδάσκουν και στο μέλλον.

Πολύτιμος συνεργάτης, αγαπημένος συγγενής, συνεπής Αντιπρόεδρος. Αυτά ήσουν για εμάς! Αισιόδοξος, αγωνιστής, καλοσυνάτος, επικοινωνιακός, κοινωνικός. Καθ’ όλα συμπαραστάτης μας…

Η παρουσία σου και η επί σειρά ετών προσφορά σου με ποιήματα, τραγούδια, θεατρικά έργα της ποντιακής προσφυγιάς και της πίκρας, της χαράς και του πόνου θα κάνουν για πολλά χρόνια υπερήφανο τον εγγονό σου, Αλέξανδρο.

Αγαπημένε μας,
Άτομο που δοκιμάστηκε στο παρελθόν, κληροδότησε στο παρόν και εξασφάλισε για το μέλλον, αποτελώντας ο ίδιος με τον τρόπο ζωής του κανόνα έντιμου βίου, αποτελεί αυθεντία. Αυτό είσαι και θα είσαι για όλους εμάς,

Καρσλής και Μακεδόνας!