Σέρρες: “Ήσυχα να πας σε νύχτα ευλογημένη, Αλέξανδρε”

Έφυγε απ’ τη ζωή μια ξεχωριστή Σερραϊκή πολύπλευρη προσωπικότητα του πολιτισμού, που τιμούσε με το έργο του την Ελλάδα, ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΙΣΑΡΗΣ.

Στη μνήμη του δημοσιεύουμε βίντεο αφιέρωμα στον εκλιπόντα που επιμελήθηκε ο Πρόεδρος του Συλλόγου Φίλων Δημόσιας Βιβλιοθήκης Σερρών Πασχάλης Λογαρνές και προβλήθηκε στην εκδήλωση προς τιμήν του εκλεκτού καλλιτέχνη το 2017.

Η είδηση μας συγκλόνισε, γιατί είχαμε ιδιαίτερη σχέση με τον Αλέξανδρο Ίσαρη (Γιάννη Δημητριάδη), τόσο εμείς προσωπικά, όσο και ο Σύλλογός μας των Φίλων της Δημόσιας Βιβλιοθήκης Σερρών με τον οποίο συνεργάσθηκε δύο φορές για την παρουσίαση του έργου του.

Τα ειλικρινή συλλυπητήριά μας στην οικογένειά του.

Σύντομο πορτραίτο του Αλέξανδρου Ίσαρη:

Ο Αλέξανδρος ΄Ισαρης γεννήθηκε στις Σέρρες. Με την πολύπλευρη προσωπικότητα και τη διαρκή παρουσία του σε πολλούς τομείς της πνευματικής δημιουργίας, θύμίζε τους καλλιτέχνες της Αναγέννησης, και από την άποψη αυτή, αποτελούσε εντελώς ξεχωριστή περίπτωση στην πολιτιστική πραγματικότητα της Ελλάδος. Ως αρχιτέκτων, πολεοδόμος, ζωγράφος, ποιητής, πεζογράφος, δοκιμιογράφος, μεταφραστής, φωτογράφος και γραφίστας, είχε αφήσει την καλλιτεχνική του σφραγίδα σε πάμπολλα έργα, αποκομίζοντας πολλά βραβεία. Επί μισό αιώνα εργαζόταν ακατάπαυστα, προσφέροντας τον εαυτό του και το ταλέντο του χωρίς να κάνει εκπτώσεις και συμβιβασμούς στην ποιότητα των έργων που φέρουν την υπογραφή του. Από το 1978 μέχρι το 2022 ζούσε και εργαζόταν στην Αθήνα.

Ο Αλέξανδρος πρέσβευε μια ήρεμη αποδοχή του θανάτου, ένα γαλήνιο πέρασμα στην ανυπαρξία, ίσως γιατί πίστευε ακράδαντα ότι δεν υπάρχει οριστικό τέλος.

Αγαπούσε ιδιαιτέρως τη ρήση της Μαργκερίτ Γιουρσενάρ που επέλεξε για μότο του ”Προσκέφαλου με φύλλα λεμονιάς”. Τον αποχαιρετώ με αυτά τα λόγια: ”Ας προσπαθήσουμε, αν μπορούμε, να περάσουμε στο θάνατο με τα μάτια ανοιχτά.”

”ΠΡΟΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΟΙ ΣΚΙΕΣ σφίγγονται γύρω από τα δέντρα που θροΐζουν τρυφερά και η ατμόσφαιρα γεμίζει ψιθύρους. Καθισμένος σε κάποιο πεζούλι, συλλογίζομαι τη ζωή που πέρασε. Τους ανθρώπους και τις θάλασσες που γνώρισα. Τις πληγές και τις ανθοφορίες που εναλλάσσονταν στο σώμα της ιστορίας μου. Τα νοσοκομεία που επισκέφθηκα. Τους έρωτες, τους χωρισμούς, τις ναυαγισμένες φιλίες. Τους κήπους των παιδικών μου χρόνων. Τις συναρπαστικές περιπέτειες στα στενά δωμάτια της Τέχνης. Τα ποιήματα, τα σχήματα, τα χρώματα, τις μουσικές. Τη μοναξιά μου σε μικρές και μεγάλες πολιτείες. Τη μοναξιά μου στην άκρη ενός βράχου, στην αίθουσα αναμονής κάποιου σταθμού, στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου. Τους φόβους που στοίχειωναν το κρεβάτι μου τις νύχτες. Τα καράβια που με πήγαιναν σε καινούργιες ερημιές. Τους βαρείς χειμώνες και τα καυτά καλοκαίρια … Παίρνοντας τον δρόμο της επιστροφής, σκέφτομαι διαρκώς πως όλα αυτά τα θαυμαστά, τα πολύχρωμα και μυρωδάτα, θα εξακολουθούν να υπάρχουν και μετά από μένα. Το κελάηδισμα του σπίνου, οι πρώτες ομιλίες το πρωί, το μουρμουρητό της λεύκας κοντά στο παράθυρο. Τι υπέροχο αίνιγμα που είναι η ζωή! Αναλογίζομαι.”

Η υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού, Λίνα Μενδώνη, όταν έμαθε για την απώλεια του Αλέξανδρου Ίσαρη, δήλωσε: «Για περισσότερο από πέντε δεκαετίες ο Αλέξανδρος Ίσαρης εκφράστηκε με πολλά πρόσωπα, με πολλά γνωρίσματα, με πολλές διαφορετικές εκφάνσεις της πολύπλευρης δημιουργικότητάς του. Από την αρχιτεκτονική και την αποτύπωση του ανακτόρου της Ζάκρου, δίπλα στον καθηγητή Νικόλαο Πλάτωνα, μέχρι τη ζωγραφική, την ποίηση, την πεζογραφία, τη μετάφραση, τη γραφιστική, τη φωτογραφία, η τέχνη του Ίσαρη δεν είχε περιορισμούς, κανόνες, στεγανά. Στην πλούσια, ευρύτατη εργογραφία του, βρίσκονται ταυτόχρονα οι μεταφράσεις του Ρίλκε και του Μπέρνχαρτντ, με την επιμέλεια του καταλόγου για έργα Μπαχ στο Μέγαρο Μουσικής, και με δεκάδες εξώφυλλα βιβλίων που φιλοτέχνησε για πολλούς εκδοτικούς οίκους. Την ίδια στιγμή που ο ίδιος έγραφε, ζωγράφιζε, φωτογράφιζε ή έκανε παραγωγή ραδιοφωνικών εκπομπών, πάντα με το ίδιο πάθος και την ίδια προσήλωση στην τέχνη του. Εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια στους οικείους και στους φίλους του».

Ο υφυπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού, Νικόλας Γιατρομανωλάκης, ανέφερε: «Αλέξανδρος Ίσαρης (Γιάννης Δημητριάδης) 1941-2022 Σέρρες, Θεσσαλονίκη, Γκρατς, Βερολίνο, Αθήνα, αρχιτέκτονας, ποιητής, συγγραφέας, μεταφραστής, ζωγράφος, φωτογράφος, γραφίστας… Πολλές ταυτότητες, πολλές ιδιότητες, πολλές ζωές… “Έχω σχεδιάσει πάνω από πεντακόσια εξώφυλλα. Εργάστηκα ως αρχιτέκτονας, αποτύπωσα το μινωικό ανάκτορο της Ζάκρου, έκανα ένα σωρό μεταφράσεις (λογοτεχνικές και θεατρικές), έγραψα έντεκα βιβλία, πραγματοποίησα 10 ατομικές εκθέσεις και συμμετείχα σε 18 ομαδικές, έχω επίσης βγάλει κάπου 2.000 καλλιτεχνικές φωτογραφίες… Νιώθω καμιά φορά ότι έζησα πέντε ζωές!” είχε πει ο ίδιος. Δυσαναπλήρωτο, τεράστιο το κενό που αφήνει στον σύγχρονο πολιτισμό η απώλεια του Αλέξανδρου Ίσαρη, ο οποίος με όποια τέχνη κι αν καταπιάστηκε διακρίθηκε, βραβεύθηκε, αγαπήθηκε. Τα πιο θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένειά του και τους αναρίθμητους φίλους του.