Σέρρες:Το αθέατο εγκαταλελειμμένο χωριό, που είναι έτοιμο να αναγεννηθεί! (video)
Date:
Το Παγγαίο πάντα σε γοητεύει με τα «μυστικά», τους μύθους, τις ιστορίες του και φυσικά την ομορφιά του. Μοιρασμένο… σε δύο Νομούς, της Καβάλας και των Σερρών, στέκεται εκεί αγέρωχο και σε προκαλεί για εξερεύνηση!
Και αν πιστέψεις πως τα έχεις δει όλα, τότε κάνεις λάθος, καθώς προκύπτει συνεχώς κάτι νέο και ενδιαφέρον που σε περιμένει να το ανακαλύψεις.
Οπως τα Λακκοβήκια, ένα χωριό καλά κρυμμένο στην… αγκαλιά του, εκεί που ο χρόνος σταμάτησε πριν περίπου μισό αιώνα, όμως τα ερειπωμένα σπίτια στέκονται ακόμη, ως σιωπηροί μάρτυρες ενός ένδοξου παρελθόντος.
Σε υψόμετρο 450 μέτρων, πάνω από τον τύμβο Καστά στην Αμφίπολη και 9 χιλιόμετρα από το χωριό Νέα Μεσολακκιά, ανάμεσα στις πλαγιές του Παγγαίου Ορους και με ένα υπέροχο «μπαλκόνι» που έχει θέα τον κόλπο του Ορφανού, απ’ όπου μπορείς να αντικρίσεις τον επιβλητικό Αθω και τον Ολυμπο, θα συναντήσετε, σε μια καλά κρυμμένη τοποθεσία ένα πανέμορφο γραφικό χωριό, την Παλιά Μεσολακκιά ή διαφορετικά Λακκοβίκια ή Λακκοβήκια.
Το χωριό, που χρονολογείται από τον δέκατο αιώνα και βρίσκεται στο νότιο τμήμα του όρους, στα διοικητικά όρια του Νομού Σερρών και κάποτε έσφυζε πραγματικά από ζωή, εγκαταλείφθηκε από τους κατοίκους του κατά το 1965, για να χτίσουν το νέο χωριό, τη Νέα Μεσολακκιά. Αν και έμεινε για πολλά χρόνια παρατημένο και ξεχασμένο στη λήθη, τα τελευταία γίνονται κάποιες προσπάθειες μεμονωμένα από παλιούς κατοίκους να αναστηλωθεί ενώ πρόσφατα έχει ηλεκτροδοτηθεί. Και θα ήταν άδικο να μη συμβεί, καθώς το υπέροχο κλίμα και η τοποθεσία του το κάνουν ξεχωριστό, όπως φυσικά και η ιστορία του.
Η διαδρομή- τι θα συναντήσετε
Βρεθήκαμε στη Νέα Μεσολακκιά και πήραμε το δρόμο προς το βουνό. Αν και χωματόδρομος βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση και μπορείτε να πάτε απλά με ένα Ι.Χ. Κάπου στη διαδρομή θα συναντήσετε και μία παλιά πινακίδα που δείχνει την κατεύθυνση. Να θυμάστε, πως όπως ανηφορίζετε το χωριό βρίσκεται προς τα δεξιά. Δε θα αργήσει κάποια στιγμή να ξεπροβάλλει μπροστά σας. Συνεχίζοντας προς τα δεξιά θα βρεθείτε στην πλατεία του χωριού και μετά μπορείτε να το διασχίσετε ώστε να το δείτε και από ψηλά.
Το καλύτερο που θα κάνετε είναι να αφήσετε κάπου το αμάξι σας και να το περπατήσετε. Κάθε σπίτι, κάθε γειτονιά έχει να σας διηγηθεί και μία ιστορία. Βάλτε τη φαντασία σας να περιπλανηθεί σε τούτο τον τόπο, όταν κάποτε έσφυζε από ζωή, φωνές παιδιών, γέλια, γλέντια ακόμη και δύσκολες στιγμές, φόβο, πείνα, πολέμους και αρρώστιες. Μπορεί αυτά να έχουν χαθεί, μαζί με την αποχώρηση των κατοίκων, όχι όμως η ιστορία του, αλλά ούτε και η φυσική ομορφιά του, τα αρώματα της φύσης, το μαγευτικό τοπίο. Μία επίσκεψη θα σας πείσει, γι’ αυτό αν κάποια στιγμή βρεθείτε στην περιοχή, αξίζει να την επισκεφθείτε και το σίγουρο είναι πως θα σας αποζημιώσει.
Το Δημοτικό Σχολείο του χωριού
Ιδρυση
Οι Λακκοβικιώτες (Μεσολακκιώτες) είναι απόγονοι των αρχαίων Αμφιπολιτών, οι οποίοι τον δέκατο ένατο αιώνα αναμείχθηκαν με Ηπειρώτες που κατέφθασαν κυνηγημένοι από τους Τσάμηδες μετά από κάποιο κίνημα. Η τοποθεσία του χωριού είναι ιδιαιτέρως κρυφή, όμως το ότι χτίστηκε κοντά στο αρχαίο υδραγωγείο της Αμφίπολης καθώς και κοντά σε ένα από τα λατομεία της, συνηγορούν στην συγγένεια των κατοίκων με τους Αμφιπολίτες. Οι λόγοι που ανάγκασαν τους Λακκοβικιώτες να επιλέξουν ένα τόσο αφιλόξενο σημείο πρέπει να είναι ο φόβος των επιδρομών και της ελονοσίας, μια και εκείνα τα χρόνια υπήρχε ακόμα η λίμνη-βάλτος του Αχινού. Σε έγγραφο του δέκατου τρίτου αιώνα αναφέρεται ως «χωρίον της Λουκκοβικείας».
Τουρκοκρατία
Κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας και μέχρι το πρώτο τέταρτο του εικοστού αιώνα ο οικισμός γνώρισε μεγάλη ακμή καθώς οι κάτοικοι του ήταν ιδιαίτερα εργατικοί και προοδευτικοί. Η εγγύτητα δε του χωριού με το λιμάνι του Τσαγιέζι το κατέστησε σημαντικό εμπορικό κέντρο.
Βαλκανικοί και Παγκόσμιοι πόλεμοι
Oλα άλλαξαν κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων όταν οι κάτοικοι κατέφυγαν στην Βουρβουρού της Χαλκιδικής για να αποφύγουν την Βουλγάρικη κατάκτηση, ενώ και όταν επέστρεψαν ξέσπασε ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος κατά τον οποίο οι Βούλγαροι κατακτητές λήστεψαν τους Λακκοβικιώτες, πήραν ομήρους τους άνδρες και κάψανε το χωριό. Με τη λήξη του πολέμου πολλοί χωριανοί δεν επέστρεψαν ζωντανοί. Ακολούθησε η σκληρή δοκιμασία του δευτέρου παγκόσμιου πολέμου με αποκορύφωμα την παράλογη αδελφοκτόνα σύρραξη του εμφυλίου που έθεσαν σε δοκιμασία την επιβίωση του οικισμού.
Νεότερη περίοδος και καθημερινότητα
Παρόλ’ αυτά η ζωή συνέχισε τον δρόμο της στα Λακκοβίκια μέχρι τη δεκαετία του εξήντα οπότε και εγκαταλείφθηκε οριστικά για να δημιουργηθεί η κοινότητα της Νέας Μεσολακκιάς. Τα Λακκοβήκια είχαν 400 σπίτια και 2.100 κατοίκους. Είχε σπίτια λιθόκτιστα, που θυμίζουν Ηπειρωτική αρχιτεκτονική, το ένα κοντά στο άλλο και δρόμους στενούς, λιθόστρωτους και δύσβατους και 3 συνοικισμούς. Παράλληλα, διακρίθηκε και στα γράμματα. Είχε αστική σχολή, αρρεναγωγείο, νηπιοπαρθεναγωγείο, καθώς και περίφημη βιβλιοθήκη με 2.000 τόμους βιβλίων. Οι κάτοικοι ασχολούνταν με τη γεωργία και το εμπόριο. Ήταν ράφτες, παπουτσήδες, σιδηρουργοί, σαγματοποιοί, πεταλωτές, υφαντές, βαφείς, κτηνοτρόφοι.
Ενδιαφέρουσες τοποθεσίες
Στη θέση «Βαγιόνι» βρισκόταν τα λατομεία της αρχαίας Αμφίπολης, όπου βρέθηκαν μεγάλα κομμάτια βράχων. Ψηλότερα από τα Λακκοβήκια ήταν το αρχαίο υδραγωγείο της Αμφίπολης. Εκεί βρέθηκαν μεγάλοι πήλινοι αγωγοί με κατεύθυνση την πόλη της Αμφίπολης. Σε απόσταση μιας ώρας με τα πόδια βρίσκονται δύο βράχοι, ο ένας κοντά στον άλλον, οι «Δρακόπετρες». Στα Νότια των Λακκοβηκίων υπάρχει το βαθύ σπήλαιο, «Δισσάκια», γιατί χωρίζεται από βράχο σε δύο μέρη. Το σπήλαιο είναι ανεξερεύνητο.
Η θέα από το χωριό απ’όπου φαίνεται ο κόλπος Ορφανού και η χερσόνησος του Αθωνα
Ο Ιερός Ναός του Αγίου Αθανασίου στην παλιά Μεσολακκιά
Στο βάθος ο στρυμονικός κάμπος
Κατοικία που αναστηλώθηκε
Ο Ιερός Ναός του Αγίου Αθανασίου, ο οποίος βρίσκεται πάνω σε λόφο
Η πλατεία του χωριού
