Date:
“Εάν κυβερνούσαμε αύριο, πάλι καλύτερα από τη Νέα Δημοκρατία θα πηγαίναμε, θα κοβόταν το δάχτυλο που μπαίνει στο μέλι”, τόνισε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, Στέφανος Κασσελάκης, στην ομιλία του στην προεκλογική συγκέντρωση της Θεσσαλονίκης και κάλεσε τους ψηφοφόρους να στείλουν ηχηρό μήνυμα στην κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη, “αλαζονεία τέλος”, στις ευρωεκλογές της Κυριακής, λέγοντας πως “είναι η τελευταία ευκαιρία για αξιοπρέπεια”.
“Δεν είμαι επαγγελματίας πολιτικός, είμαι επιχειρηματίας με δράση στις ΗΠΑ 21 χρόνια, αγωνίστηκα, πέτυχα, έβγαλα κάποια χρήματα και δεν ήρθα να βγάλω ούτε ένα ευρώ σε βάρος της χώρας μου. Οι πειρατές δεν είναι στο ΣΥΡΙΖΑ είναι στα κόμματα που χρωστάνε 500 εκατομμύρια ευρώ”, είπε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Ο κ. Κασσελάκης παρουσίασε σε γιγαντοοθόνες πίνακα με οικονομικά στοιχεία για την περιουσιακή του κατάσταση το 2023 και κάλεσε τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη να δημοσιοποιήσει κι αυτός τα δικά του περιουσιακά στοιχεία πριν από τις ευρωεκλογές.
Επισήμανε ότι στον πίνακα αυτόν περιλαμβάνονται και τα περιουσιακά του συζύγου του. Είπε ότι “τα πιστόλια του Μαξίμου ετοιμάζονται να πυροβολήσουν” τον σύζυγο του και τους κάλεσε να τον αφήσουν ήσυχο, διότι εκείνος δεν πολιτεύεται, και αν θέλουν να χτυπήσουν τον ίδιο.
Παρουσίσε και συγκριτικό πίνακα με τα περιουσιακά στοιχεία του κ. Μητσοτάκη το 2021 και κατηγόρησε τον πρωθυπουργό ότι έχει εξαπολύσει επίθεση εναντίον του για το θέμα του “πόθεν έσχες”, ενώ η ηλεκτρονική πλατφόρμα για την υποβολή του παραμένει κλειστή.
Ο κ. Κασσελάκης έκανε και αυτοκριτική για δικές του ευθύνες σχετικά με την υπερπροβολή του από τα μέσα ενημέρωσης.
Ολόκληρη η ομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ, Στέφανου Κασσελάκη, έχει ως εξής:
“Πολίτες της Θεσσαλονίκης,
Πολίτες της Μακεδονίας,
Φίλες και Φίλοι,
Έρχομαι για δεύτερη φορά μέσα σε δύο εβδομάδες στην πόλη σας.
Γιατί θέλω να σας δείξω όσο μπορώ, έστω συμβολικά, αυτό που σας είπα και πριν από μερικές μέρες:
Αναλαμβάνω προσωπικά τη Θεσσαλονίκη, θα είναι η πρώτη μας προτεραιότητα. Γιατί η συμπρωτεύουσα έχει αδικηθεί όσο δεν πάει από τους συντηρητικούς πολιτικούς.
Έχετε ζήσει μια κοροϊδία διαρκείας.
Από την «τρύπα του Κούβελα» πριν καν γεννηθώ μέχρι την εξαγγελία του Πρωθυπουργού ότι θα… επεκτείνει ένα μετρό που δεν υπάρχει.
Από το κυκλοφοριακό και το περιβάλλον, μέχρι τοπικούς άρχοντες που αντί να κάνουν έργα άδειαζαν τα ταμεία.
Σ’ εσάς λοιπόν που ξέρετε από πρώτο χέρι τι θα πει να σε αδικούν, θέλω να μιλήσω σήμερα πολύ διαφορετικά.
Σήμερα θα σας πω όλες τις αλήθειες μου.
Και αξιολογήστε τις εσείς.
Και ας τις αξιολογήσουν και οι Έλληνες πολίτες.
Η πρώτη μου αλήθεια λοιπόν είναι ότι δεν είμαι επαγγελματίας πολιτικός. Και δε θα ήθελα να είμαι.
Γιατί επαγγελματίας πολιτικός στη χώρα κατάντησε να σημαίνει να λες ψέματα, να μιλάς ξύλινα χωρίς να λες τίποτα, να εκμεταλλεύεσαι αξιώματα και να προσθέτεις κάθε χρόνο κι άλλα σπιτάκια στο πόθεν έσχες σου.
Είμαι επιχειρηματίας. Με δραστηριότητα στην Αμερική όπου ζούσα για 21 ολόκληρα χρόνια.
Που σημαίνει: Αγωνίστηκα, πέτυχα, έβγαλα κάποια χρήματα.
Δεν πήρα ποτέ ούτε ένα ευρώ δημόσιο χρήμα και δεν ήρθα εδώ για να βγάλω ούτε ένα ευρώ στην πλάτη του ελληνικού λαού.
Την οικονομία την ξέρω, και την ξέρω καλά. ‘Αλλωστε εκεί δούλεψα, εκεί πέτυχα.
Ως προς τα υπόλοιπα:
Η ζωή τα έφερε και είμαι μπροστά σας.
Αν ο Αλέξης Τσίπρας δεν με είχε επιλέξει ως απόδημο για το ψηφοδέλτιο επικρατείας, δε θα ήμουν τώρα εδώ.
Και ήμουν σε θέση τιμητική, μη εκλόγιμη.
Αλλά έρχονται έτσι τα πράγματα ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να γνωρίσει βαριά ήττα τον Μάιο του 2023. Και να έχει μπροστά του μία ακόμα πιο δύσκολη μάχη, τον Ιούνιο του 2023.
Σκέφτομαι: Τι είναι αυτό που με έκανε να θελήσω να είμαι κοντά στον Αλέξη Τσίπρα ενώ όλοι ξέραμε ότι έρχεται μια δεύτερη βαριά ήττα;
Ξέρετε τι;
Το γεγονός ότι έβλεπα ότι ευεργετηθέντες από εκείνον άρχιζαν να τον εγκαταλείπουν ή να παίρνουν αποστάσεις για να μην μπουν στο κάδρο των ηττημένων.
Και τότε είπα: Όχι. Εγώ σε αυτόν τον έντιμο άνθρωπο θα είμαι δίπλα στη δύσκολη στιγμή του. ‘Αγνωστος, με τις μικρές μου δυνάμεις, αλλά θα είμαι δίπλα του.
Έτσι πήγα στις περιοδείες του, έτσι μπήκα στη μάχη των εκλογών του Ιουνίου.
Και το πράγμα θα είχε σταματήσει εκεί.
Όμως ο Αλέξης παραιτήθηκε.
Και έβλεπα ανθρώπους που δεν θα υπήρχαν πολιτικά χωρίς εκείνον, να περιμένουν πώς και πώς να πάρουν τη θέση του, προτού ακόμα εκλεγούν στο αξίωμα.
Και, φίλες και φίλοι, αυτό εμένα δε μου άρεσε.
Ήταν κόντρα στις αρχές μου.
Ήταν κόντρα στη συνείδησή μου.
Ήταν μια κοροϊδία προς όλους όσοι είχαν εμπιστευτεί αυτό το κόμμα.
Έτσι μπήκα στη μάχη της εκλογής προέδρου.
Ανέτοιμος.
Με μισά ελληνικά – 14 χρόνια είχα ζήσει στην Ελλάδα, 21 στην Αμερική.
Με μισά ελληνικά, αλλά με ολόκληρη ψυχή.
Και με ένα όραμα διαφορετικό για το μέλλον αυτού του τόπου.
Και ήρθατε εσείς και φέρατε τα πάνω κάτω.
Και ήρθε ο περήφανος λαός του ΣΥΡΙΖΑ και σχημάτισε ουρές ωρών.
Και κάνατε το θαύμα.
Γιατί πάντα ο λαός το κάνει το θαύμα και όχι ηγετίσκοι που κάνουν εφήμερες συμμαχίες.
Εσείς με φτιάξατε. Σάρκα από τη σάρκα σας είμαι. Σ’ εσάς τα οφείλω όλα.
Και όταν έγινα Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, νομίζατε ότι περίμενα αυτό που ακολούθησε;
Με φανταζόμουν την επόμενη μέρα της εκλογής μου να αρχίζω μαθήματα γλώσσας και πολιτικής ιστορίας, και ξαφνικά βρέθηκα στο επίκεντρο ενός μίσους, μιας μανιασμένης επίθεσης.
Σάστισα.
Δε σας το κρύβω.
Εγώ ήξερα ότι σε ένα κόμμα συντρόφων, όποιος χάνει μένει και πάμε όλοι μαζί μπροστά.
Υπήρχαν μέρες που δεν κοιμόμουν ούτε λεπτό.
Μαθήματα ελληνικών, για να μπορώ να εκφραστώ καλύτερα.
Και ταυτόχρονα μάχη για να σταθεί ένα κόμμα ύστερα από διπλή διάσπαση.
Και ταυτόχρονα το σύστημα Μητσοτάκη να στήνει πάρτι: Τι ωραία! ΣΥΡΙΖΑ τέλος. Θα έχουμε τον Ανδρουλάκη να κοιμάται κι εμείς θα αδειάζουμε τα ταμεία.
Και τότε εσείς, ο λαός του ΣΥΡΙΖΑ, οι προοδευτικοί πολίτες, είπατε το δεύτερο συνεχόμενο μεγάλο «όχι»: Όχι, δε θα αφήσουμε αυτήν την παντοδύναμη, διεφθαρμένη κυβέρνηση να διαλέξει την αντιπολίτευση που τη βολεύει.
Και αναστήσατε τον ΣΥΡΙΖΑ.
Και δώσατε προοπτική στη δημοκρατική παράταξη της χώρας.
Και σας ευγνωμονώ γι’ αυτό.
Κι έτσι μπορέσαμε να ασχοληθούμε επιτέλους με τα σημαντικά.
Ανοίξαμε το κόμμα μας.
Μπήκαν οι καλύτεροι επιστήμονες στα think tank μας.
Νέα στελέχη με δυναμισμό άρχισαν να έρχονται δίπλα στα παλιά και έμπειρα. Και έχουμε ακόμη πολύ νέο και ικανότατο κόσμο να ανακοινώσουμε.
Φτιάξαμε το καλύτερο ευρωψηφοδέλτιο από όλα τα κόμματα γιατί αντί να το φτιάξει ο Πρόεδρος με μια κλειστή ομάδα, το ψηφίσατε εσείς.
Αρχίσαμε να παράγουμε θέσεις. Όχι στον αέρα. Κοστολογημένες: Για την ακρίβεια, την Υγεία, την εργασία, το κράτος δικαίου, την ασφάλεια, τη φορολογία, τη στέγη.
Τρόμαξε η κυβέρνηση.
Από εκεί που έλεγε «δεν έχετε προτάσεις», άρχισε το άλλο παραμύθι:
«Πού θα βρείτε τα λεφτά;».
Να τα λοιπόν! Όλα κοστολογημένα. Το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους μάς δικαίωσε. Το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ βγαίνει.
45 δισ. λένε και δεν ντρέπονται. Όσο η φέτα κοστίζει 6,28 ευρώ, τόσο και το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ κοστίζει 45 δισ.
Στα 2,7 δισ. κοστολογεί το ΓΛΚ το πρόγραμμά μας για την Ακρίβεια. Και αντίβαρό μας, έσοδα 3,2 δισ. από τη φορολόγηση των υπερκερδών – που δεν τολμάει η ΝΔ. Επιλέγει τις τράπεζες αντί τους απλούς πολίτες που ασφυκτιούν.
Κι από εκεί και πέρα: φορολογικό πρόγραμμα που ταράζει τα νερά με ΜΗΔΕΝ ΚΟΣΤΟΣ: Διότι αναδιανέμει τον πλούτο.
-Ελάφρυνση στα φυσικά πρόσωπα με εισόδημα ως 100.000 ευρώ.
Επιβάρυνση για όσους βγάζουν από 200.000 ευρώ και πάνω.
-Μείωση του φορολογικού συντελεστή στο 17% για τα νομικά πρόσωπα με κέρδος έως 220.000Euro.
Επιβάρυνση για τις μεγάλες εταιρείες με έσοδα πάνω από 220.000Euro.
Γενναίες μειώσεις στον ΕΝΦΙΑ για περιουσίες αξίας ως 500 χιλιάδες ευρώ.
Επιβάρυνση από εκεί και πάνω.
Θα ρωτήσετε: Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ έτοιμος να κυβερνήσει αύριο;
Κι εδώ θα σας απαντήσω λέγοντας και πάλι την αλήθεια:
Αν κυβερνούσαμε αύριο, πάλι καλύτερα από τη ΝΔ θα τα πηγαίναμε.
Υπάρχουν πολύ αξιόλογα στελέχη που θα αναλάμβαναν νευραλγικούς τομείς: Οικονομία, Υγεία, Παιδεία, Ασφάλεια.
Και το κυριότερο: Θα κοβόταν το δάχτυλο που μπαίνει στο μέλι.
Η αλήθεια είναι όμως ότι για να κυβερνήσουμε όπως θα θέλαμε, για να ανατάξουμε τη χώρα ύστερα από τέτοια λαίλαπα, χρειαζόμαστε πρόγραμμα για κάθε τομέα της ζωής των πολιτών.
Γι’ αυτό απαιτείται ένας χρόνος σκληρής δουλειάς.
Ζητάω λοιπόν από εσάς το μεγάλο ρήγμα:
-Να στείλετε ηχηρό μήνυμα «αλαζονεία τέλος» στη ΝΔ για να μην έχουμε τρία χρόνια ασύδοτης «μοναρχίας» μπροστά μας.
-Να ενισχύσετε τον ΣΥΡΙΖΑ ώστε το μόνο κόμμα χωρίς εξαρτήσεις να γίνει η ισχυρή αντιπολίτευση που χρειάζεται η χώρα.
-Να μας δώσετε τη δύναμη ώστε ανοίγοντας το κόμμα, με νέα στελέχη, με τους καλύτερους, να γίνουμε η μεγάλη προοδευτική παράταξη και να εκπονήσουμε το πρόγραμμα που θα αναγεννήσει την Ελλάδα μας και τις ζωές μας.
Φίλες και φίλοι,
Σας το είπα από την αρχή:
Σήμερα θα σας πω τις μεγάλες μας αλήθειες.
Πού είμαστε έτοιμοι – και πού δεν είμαστε.
Τι καταφέραμε και τι όχι ακόμα.
Κι εσείς θα κρίνετε:
Αν θα στηρίξετε αυτούς που σας κοροϊδεύουν 5 χρόνια.
Ή αν θα δώσετε την ευκαιρία σε εμάς που δεν είμαστε αλάνθαστοι, αλλά κάνουμε μια καινούργια αρχή με πάθος και με εντιμότητα προσπαθώντας για τις ζωές μας, για την πατρίδα μας. Για τον κόσμο χωρίς φωνή. Για την δικαοσύνη. Για τον πολιτισμό μας. Για το περιβάλλον. Για τα ζώα. Για καθετί που πρέπει να γίνει για να γίνουμε μια σύγχρονη κοινωνία επιτέλους.
Οι μεγάλες αλήθειες όμως δεν αφορούν μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αφορούν πρωτίστως εμένα. Και η αυτοκριτική πρέπει να είναι γενναία.
Θα μου πείτε: «Τώρα, Δευτέρα πριν από τις εκλογές θα κάνεις την αυτοκριτική σου;».
Φυσικά. Αυτός είμαι. Θα πάω στην κάλπη με όλη μου την αλήθεια.
Όλους αυτούς τους μήνες, λοιπόν, δημιουργήθηκε για μένα μία δημόσια εικόνα που δεν είναι πάντα η πραγματική μου εικόνα.
Η προπαγάνδα της ΝΔ κατασκεύασε για μένα την εικόνα ενός ανθρώπου που δεν κόπιασε ποτέ, που όλα του ήρθαν εύκολα.
Γιατί μόνο έτσι μπορούν να με καταστήσουν ανώδυνο αντίπαλο απέναντι σε έναν πρωθυπουργό που πραγματικά δεν κόπιασε ποτέ, που είναι ζάπλουτος και που τα βρήκε όλα έτοιμα.
Όμως, κάποιες φορές συνέβαλα κι εγώ στη δημιουργία αυτής της εικόνας. Από υπερβολή ή από απειρία να χειριστώ τη δημοσιότητα και τον τηλεοπτικό φακό.
Όπως και από τις διαφορετικές παραστάσεις που είχα στη δική μου ζωή:
Στην Αμερική το να δείξεις τα σπίτια σου είναι η απόλυτη διαφάνεια: Αυτός είμαι. Δεν έχω τίποτα να σας κρύψω.
Αυτό όμως στην Ελλάδα μπορεί εύκολα να μεταφραστεί σε επιδειξιομανία και αυτοπροβολή.
Κι όμως η ζωή μου δεν είναι αυτή ενός τέτοιου ανθρώπου.
Είναι γεμάτη από ρωγμές. Από κορυφώσεις και μεγάλες πτώσεις.
Καταρχάς, δε γεννήθηκα πλούσιος.
Η γιαγιά μου στην Κρήτη στο σπιτάκι της, η μητέρα μου, αριστούχος της Οδοντιατρικής Σχολής εδώ στη Θεσσαλονίκη, να δουλεύει νύχτα – μέρα για να στηρίξει τις προσπάθειες του πατέρα μου, σε ένα μικρό διαμέρισμα στον Πειραιά: Αυτές είναι οι πρώτες μου εικόνες.
Κι ύστερα μια τεράστια επιχειρηματική επιτυχία του πατέρα μου. Κι ύστερα η εξαπάτησή του, το παραδικαστικό, η πτώση.
Δεν είχα πολλά.
Και μετά είχα τα πάντα -Εκάλη, Κολλέγιο Αθηνών.
Και ξαφνικά βρέθηκα στα 14 μου να έχω μόνο μία επιλογή για ένα καλό μέλλον: Ένα εισιτήριο και μία υποτροφία για την Αμερική.
«Σιγά βρε Στέφανε, ξεριζώθηκες για να πας στο καλύτερο λύκειο των ΗΠΑ», θα πουν μερικοί.
Το κατανοώ.
Όμως θέλω να έρθετε στη θέση ενός παιδιού 14 χρόνων που πρέπει να αφήσει την οικογένειά του και τον τόπο του για να μπορέσει να έχει μέλλον.
Εκεί οφείλεται το γεγονός ότι με ενδιαφέρει τόσο πολύ να φτιάξουμε ένα κράτος κοινωνικής προστασίας, αξιοκρατίας και ευκαιριών για όλους, ώστε να μην είναι αναγκασμένα τα παιδιά μας να φεύγουν έξω για να πετύχουν τα όνειρά τους.
Πήγα λοιπόν στην Αμερική.
Κι έδωσα τον αγώνα μου.
Μπήκα σε ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια με υποτροφία, με το σπαθί μου, όχι επειδή είχα μπαμπά πρωθυπουργό.
Και δούλεψα στην πιο ανταγωνιστική αγορά του κόσμου με τον ιδρώτα μου. Όχι, δεν είχα μπαμπά πρώην πρωθυπουργό να με βάλει στην εθνική τράπεζα με μισθό 10.000 Euro τον μήνα.
Και πέτυχα και τους μισθούς μου και τα μπόνους μου με τη δική μου αξία γιατί έφερνα κέρδη στην εταιρεία. Δεν έφερνα ζημιές, όπως ο Πρωθυπουργός, μέχρι να έρθει ο μπαμπάς να του πει: «μην ανησυχείς, αφού δεν τα καταφέρνεις θα πας στη Βουλή, έχουμε οικογενειακό στασίδι εδώ και έναν αιώνα».
Κοιτάζοντας πίσω λέω ότι ήμουν τυχερός. Τυχερός γιατί βίωσα έντονα και τον ουρανό και τον γκρεμό, γιατί πέτυχα με τον ιδρώτα μου και γιατί και το τελευταίο μου δολάριο είναι φορολογημένο σε μία χώρα που αν φοροδιαφύγεις πας φυλακή.
Γιατί στις ΗΠΑ με το IRS δεν παίζεις, ούτε μπορείς να ξεφύγεις αν έχεις «αδιευκρίνιστα», δείχνοντας την υγρασία στο ταβάνι του σπιτιού σου. Εκεί οι φορολογικές και δικαστικές αρχές είναι αμείλικτες ακόμη και για περιπτώσεις φοροδιαφυγής λίγων δολαρίων.
Και έρχονται σε έναν άνθρωπο που έβγαλε με τον μόχθο του τα χρήματα του και, για φτηνή κομματική προπαγάνδα, τον αποκαλούν «απατεώνα» και του ζητούν το πόθεν έσχες του ενώ η προθεσμία υποβολής του λήγει στις 30 Ιουνίου.
Και ποιο είναι το άκρον άωτον του παραλόγου: Ζητούν επίμονα από μένα να υποβάλω το πόθεν έσχες μου – που δεν ήμουν στην Ελλάδα και δεν είχα σχέση με την πολιτική και το δημόσιο χρήμα – ενώ το σύστημα δεν λειτουργεί για τους ίδιους!
Γιατί είναι τόσο απατεώνες και τόσο ανίκανοι μαζί, που δεν έχουν καταφέρει να ανοίξουν την ηλεκτρονική πλατφόρμα για να υποβάλουμε το πόθεν έσχες μας όλοι οι υπόχρεοι.
Είναι το ψηφιακό κράτος που διαφημίζουν. ‘Αλλη μια απάτη μιας κυβέρνησης που τρώει τα κονδύλια και τα αφήνει όλα μισά.
Γι’ αυτό λοιπόν παρουσιάζω την περιουσιακή μου κατάσταση εδώ μπροστά σας.
Γιατί, παρότι δεν έχω ακόμη την νομική υποχρέωση να το κάνω, είναι για μένα ύψιστη τιμή.
Γιατί εντέλει σε εσάς λογοδοτώ, στον ελληνικό λαό.
Βλέπετε πίσω μου τα στοιχεία για όλο το 2023.
Και είναι ό,τι σας έχω πει.
Δεν σας κορόιδεψα παριστάνοντας τον οικονομικά αδύναμο για να κερδίσω την ηγεσία της Αριστεράς.
Η δική μου Αριστερά δεν είναι στο πορτοφόλι μου.
Η δική μου Αριστερά είναι στην ψυχή μου. Είναι η Ανθρωπιά, η Αλληλεγγύη, το μοίρασμα, το δίκιο, το να πονάς για τον άλλον και να θες να μπορούν να προκόβουν οι πολλοί, όχι οι λίγοι.
Δύο διευκρινίσεις:
1.
Τα περιουσιακά στοιχεία αφορούν και εμένα και τον Τάιλερ. Το λέω για τα πληρωμένα πιστόλια του Μαξίμου που ετοιμάζονται να τον χτυπήσουν. Δεν πολιτεύεται. Δεν σας φταίει σε τίποτα. Εδώ χτυπήστε! Εδώ, εμένα!
2.
Βλέπετε να έχω συμμετοχή σε δύο εταιρείες. Η μία από αυτές, η αλλοδαπή, μεταβιβάστηκε στις αρχές του 2024, αμέσως μόλις πληροφορήθηκα ότι δεν μου επιτρέπει να κατέχω αλλοδαπή εταιρεία ο ελληνικός νόμος.
Βλέπετε τα συγκριτικά στοιχεία με εκείνα του πρωθυπουργού του 2021 – είπαμε, από τότε και μέχρι σήμερα η ηλεκτρονική πλατφόρμα… αγνοείται.
Είμαι λοιπόν από σήμερα ο μόνος πολιτικός αρχηγός που έχει παρουσιάσει στον ελληνικό λαό τα τρέχοντα περιουσιακά στοιχεία του, όχι… προπέρσινα ξινά σταφύλια.
Καλώ τον Πρωθυπουργό, όπως βρίσκω τρόπο να σας παρουσιάσω τα εισοδήματά μου για το 2023, να παρουσιάσει κι εκείνος τα δικά του τώρα, πριν από τις ευρωεκλογές.
Ζητώ από το γραφείο μου τώρα να στείλει το Εxcel στο Μαξίμου για να περάσει κι εκείνος τα δικά του στοιχεία για το 2023 και να τα δημοσιοποιήσει. Πριν από τις Ευρωεκλογές!
Να ξέρουμε: Πόσα ακόμα ακίνητα προστέθηκαν στη μονόπολη των ακινήτων του;
Aλλά αλήθεια: γιατί δεν ανοίγετε την ηλεκτρονική πλατφόρμα για να δηλώσετε κι εσείς τα περιουσιακά στοιχεία του 2022 και του 2023;
Είναι μόνο η επιτελική σας αχρηστία; Ή κι εδώ θέλετε να συγκαλύψετε κάτι;
Βλέπετε λοιπόν δίπλα δίπλα τα περιουσιακά μας στοιχεία.
Και ρωτάω:
Εγώ ήμουν επιχειρηματίας στην Αμερική. Με τον ιδρώτα μου βγήκαν αυτά τα χρήματα και με τα εξαιρετικά οικονομικά αποτελέσματα που έφερνα. Μόνο το 2022 έβγαλα 49,8 εκατομμύρια ΚΕΡΔΟΣ για τους επενδυτές μου.
Πώς ο κ. Μητσοτάκης έγινε τόσο πλούσιος με τον μισθό του βουλευτή;
Πώς απέκτησε 39 ακίνητα με τον μισθό του βουλευτή;
Και πού είναι η off shore στα νησιά Κέιμαν που αποκαλύφθηκε στα Paradise Papers; Γιατί δεν τη βλέπω;
Και πού είναι το σπίτι του Βολταίρου; Όχι, φίλες και φίλοι. Δεν είναι μέσα στα 39 ακίνητα που δηλώνει. Κάπου χάθηκε στο μέτρημα!
Πού χάθηκε κύριε Πρωθυπουργέ ολόκληρος Βολταίρος;
Κύριε Πρωθυπουργέ, μπορεί να έχετε πανεύκολο το ψέμα, όμως υπάρχει και κάτι που λέγεται αξιοπρέπεια. Τουλάχιστον ο Αλ Καπόνε δεν ζητούσε να δει τις φορολογικές δηλώσεις έντιμων πολιτών.
Το καθεστώς έβαλε ένα ολόκληρο σύστημα να ρίχνει λάσπη καθημερινά πάνω μου.
Για να κολλήσει η ρετσινιά πάνω μου.
Και είναι έτοιμο να συνεχίσει.
Το Μαξίμου περιμένει τη δημοσιοποίηση των περιουσιακών μου στοιχείων για να δώσει ψέματα και λάσπη στο Πρώτο Θέμα. Εδώ δεν ντράπηκε να του δώσει μονταρισμένο υλικό για τις ψυχές που δολοφονήθηκαν στα Τέμπη, θα διστάσει να δολοφονήσουν τον χαρακτήρα ενός πολιτικού τους αντιπάλου;
Ενημερώνω λοιπόν, όλο αυτό το σάπιο σύστημα: Θα είμαι εδώ, όρθιος.
Δε θα σας επιτρέψω να με σπιλώσετε.
Η λάσπη σας επιστρέφεται!
Ξέρετε τι είναι να προσπαθείς να υπερασπιστείς την εντιμότητά σου;
Ξέρετε τι είναι να προσπαθείς να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας;
Σε ποιους;
Στους ελέφαντες που κατασπαράζουν το δημόσιο χρήμα.
Στα μέλη του υπουργικού συμβουλίου που χρωστάνε στις τράπεζες 15 εκ. ευρώ και κάνουν συλλογή ακινήτων.
Στο κόμμα που ενώ χρωστάει μισό δισ. ευρώ, βρίσκει -πώς άραγε;- και πληρώνει τον Γκρίνμπεργκ και μια πανάκριβη διαδικτυακή καμπάνια. 172.000 ευρώ μέσα σε ένα μήνα έχει ξοδέψει η ΝΔ μόνο στη google – τα διπλάσια από ό,τι όλα τα υπόλοιπα κόμματα μαζί στην Ελλάδα! Περισσότερα από όλα τα κόμματα στη Γερμανία!
Και κανένας σε αυτό το σάπιο σύστημα δεν τους ρωτάει: ΠΟΘΕΝ; ΠΟΘΕΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ;
Οι λύκοι κατηγορούν το πρόβατο.
Όμως καμιά φορά, το δίκιο νικάει.
Και μακάρι να νικάει πιο συχνά από εδώ κι εμπρός.
Όμως, πέρα από το προσωπικό, υπάρχει ένα τεράστιο ηθικό θέμα εδώ.
Ο νόμος για το πόθεν έσχες είναι ντροπιαστικός.
Ένα ΠΟΘΕΝ ΑΙΣΧΟΣ, όπου δημοσιεύουν οι πολιτικοί τις αμύθητες περιουσίες τους και κανείς δεν ξέρει από πού απέκτησαν τα χρήματα.
Δεσμεύομαι ενώπιόν σας για δύο πράγματα:
1.
Δεν θα καταθέσω μόνο το πόθεν έσχες αυτού του κατάπτυστου νόμου, που δηλώνεις δεκάδες σπίτια αλλά όχι πώς τα απέκτησες, και θεωρείσαι νόμιμος.
Θα παρουσιάσω δημόσια -όταν θα έχω όλα τα έγγραφα από το IRS, διότι τα έχω ζητήσει ήδη- κάθε μου περιουσιακό στοιχείο και πώς απέκτησα τα εισοδήματα μου από το πρώτο μου μέχρι το τελευταίο μου δολάριο.
2.
Με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ο νόμος για το πόθεν έσχες θα αλλάξει. Όποιος δεν μπορεί να δικαιολογήσει το ΠΟΘΕΝ της περιουσίας του, δε θα έχει θέση στην πολιτική.
Φίλες και φίλοι,
Σας το είπα από την αρχή. Την αλήθεια μου σας καταθέτω σήμερα, την πιο βαθιά μου αλήθεια.
Με ρωτούν πολλοί, από κόσμο που συναντώ στο δρόμο μέχρι στενούς μου φίλους: Γιατί άφησες μια στρωμένη ζωή και ήρθες εδώ, για να μπλέξεις με την πολιτική και μάλιστα στη σκοτεινή εποχή Μητσοτάκη, για να αμφισβητούν το ήθος σου, την εντιμότητα σου, για να σε λένε ξένο, για να κάνουν bullying στις επιλογές σου, για να σε κάνουν κομματάκια καθημερινά μέσα από το αδιανόητο σύστημα προπαγάνδας τους;
Κι όμως, είτε το πιστεύετε είτε όχι, παρόλες τις συμπληγάδες του συστήματος, της προπαγάνδας, των εσωκομματικών προβλημάτων που είχαμε στην αρχή, εγώ ΕΔΩ είμαι καλά με την ψυχή μου.
Γιατί για 21 χρόνια ήμουν ένα δέντρο που ζούσε χωρίς τις ρίζες του.
Γιατί οι ρίζες μου ήταν πάντα εδώ, στην Ελλάδα των γονιών και των παππούδων μου.
Γιατί αυτό που κάποιοι λένε «αμερικανάκι», μέσα μου ήταν πάντα ένας Έλληνας που ήθελε να ενωθεί με τις ρίζες του, ένας Έλληνας που ήθελε να έρθει να προσφέρει στον τόπο του.
Γι’ αυτό θα μείνω για πάντα εδώ, γιατί για εμένα δεν υπάρχει άλλος τόπος, ούτε άλλος δρόμος.
Και αυτόν τον μόνο δρόμο, σας καλώ να τον διανύσουμε μαζί.
Για μια Ελλάδα με κοινωνική προστασία για όλους, με ισχυρό κοινωνικό κράτος ώστε να μη μένει κανένας πίσω, κανένας μόνος.
Για ένα κράτος που θα λειτουργεί με διαφάνεια και αξιοκρατία.
Για μία ηγεσία που δεν θα μοντάρει, δεν θα μπαζώνει, δεν θα συγκαλύπτει.
Για μια δικαιοσύνη που θα είναι πραγματικά ανεξάρτητη και θα αφήνεται ελεύθερη από πολιτικές παρεμβάσεις να κάνει τη δουλειά της.
Για ποιοτική Δημόσια Υγεία που θα προστατεύει τον πολίτη και θα σέβεται τους γιατρούς και τους υγειονομικούς, απέναντι σε ένα σύστημα που τους αποκαλεί κάφρους και ανθρωπάκια για να μπορεί να κάνει μπίζνες με τις ανθρώπινες ζωές.
Για στέγη προστατευμένη και όχι έρμαιο στα funds.
Για ασφάλεια με μία σύγχρονη αστυνομία που δε θα αφήνει τη χώρα στο έλεος της Greek Mafia.
Για Εθνική κυριαρχία, για μια Πατριωτική Αριστερά, που δε θα τρέμει ούτε μπροστά στον Ερντογάν, ούτε μπροστά στον Ράμα, ούτε μπροστά στο VMRO.
Για μία περήφανη και αδέσμευτη εξωτερική πολιτική που δε θα διστάζει να σταθεί πλάι στο δίκιο ενός λαού, όπως κάναμε εμείς με την Παλαιστίνη. Που πήγαμε εκεί. Γιατί εκεί μας οδηγούσε η συνείδησή μας: Πλάι στον άνθρωπο που πάσχει.
Για να ζητήσουμε εκεί, επιτόπου, το τέλος της θηριωδίας και την αναγνώριση του Παλαιστινιακού Κράτους σε μία ειρηνική συμβίωση διαρκείας με το Ισραήλ. Για να δείξουμε έμπρακτα ποια είναι η σωστή πλευρά της Ιστορίας.
Και ταυτόχρονα:
Ο δρόμος που έχουμε να διανύσουμε ως η μεγάλη προοδευτική παράταξη του τόπου είναι ο δρόμος του αύριο:
Για μια οικονομία υψηλής προστιθέμενης αξίας.
Για φορολογική δικαιοσύνη.
Για βιώσιμη ανάπτυξη.
Για μία σύγχρονη πολιτική στο περιβάλλον και προώθηση τεχνολογικών λύσεων για τη μείωση του οικολογικού αποτυπώματος.
Για επένδυση στην καινοτομία και την έρευνα.
Φίλες και φίλοι,
Οι εκλογές της Κυριακής είναι η τελευταία ευκαιρία για αξιοπρέπεια.
Η τελευταία ευκαιρία να συμμαζευτεί η κυβέρνηση της αλαζονείας.
Που λέει ψέματα για την τιμή της φέτας, του λαδιού, των απορρυπαντικών.
Που σας έχει αφήσει μόνους απέναντι στην ακρίβεια, λες και το να πας στο σουπερμάρκετ είναι κάποιο video game επιβίωσης.
Που συναντά τη γιαγιά με τα 440 ευρώ σύνταξη και τα 300 ευρώ ενοίκιο και τη ρωτάει «σε βοηθάει η εκκλησία;». Και μετά λέει ψέματα ότι την έφερε ο Επίσκοπος όσο εκείνη λέει ότι κανένας δεν τη βοηθά!
Που εξαπολύει καθημερινά τον στρατό των έμμισθων δημοσιογράφων και τρολ να παραπληροφορεί τον κόσμο: Η αφρικανική σκόνη φταίει για τη νέα άνοδο στην τιμή του ρεύματος!
Και ο καύσωνας φταίει για τη νέα άνοδο στις τιμές των τροφίμων!
Μετά την Κυριακή, για τρία ολόκληρα χρόνια άλλες εκλογές δεν έχει. Μετά την Κυριακή, θα έχουμε είτε πραγματική δημοκρατία είτε σκέτη αλαζονεία.
Ή τώρα ή ποτέ.
Ή ψηφίζουμε ή σκύβουμε το κεφάλι.
Στη μισή ζωή που μας υπόσχονται.
Στη μισή ζωή που μας εξασφαλίζουν.
Στη μισή ζωή που δεν μας φτάνει, δεν μας αξίζει, δεν μας εμπνέει.
Η σταθερότητά τους είναι η στασιμότητα στη μισή ζωή.
Στη σκυφτή ζωή.
Για πέντε χρόνια μάς συνήθισαν να κοιτάμε προς τα κάτω.
Σαν να είναι το μπόι μας η σκιά μας.
Φοβισμένοι.
Να αρκούμαστε στο λίγο και να περιμένουμε ένα pass.
Για να προσκυνούμε τον Μωυσή του ελάχιστου.
Σας ζητάω να ξεφοβηθείτε.
Σας ζητάω να κοιτάξετε ψηλά.
Στην ολόκληρη ζωή.
Στη δική σας ζωή.
Όχι, τα όνειρα δεν είναι μόνο για αυτούς που έχουν μέσον ή ένα επίθετο – λαχείο.
Είμαστε εδώ για να διεκδικήσουμε μια καλύτερη ζωή τώρα.
Μια Ελλάδα αντάξια των προσδοκιών μας.
Μια πατρίδα που δε θα σε πληγώνει αλλά θα σε κάνει υπερήφανο.
Ένα κράτος που θα παρέχει ισότιμα ευκαιρίες σε όλους τους πολίτες του.
Μιλήστε με τους δικούς σας ανθρώπους.
Μιλήστε τους για το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ για μια ισχυρή προοδευτική αντιπολίτευση σήμερα και μία δημοκρατική κυβερνητική εναλλακτική στις επόμενες εθνικές εκλογές.
Βοηθήστε τους να νικήσουν τον φόβο, χάρη στον οποίο κυβερνάει η ΝΔ.
Στηρίξτε τους ώστε να βάλουν στη θέση του φόβου την ελπίδα.
Ξέρω, πολλοί σας έχουν υποσχεθεί την Ελπίδα. Ξέρω ότι έχετε απογοητευτεί. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να σπάσουμε αυτήν την κατάρα μαζί.
Γιατί Σύγχρονη Αριστερά σημαίνει να έχει ο ένας τον άλλον.
Και η νίκη θα έρθει μόνο αν όλοι είμαστε μαζί: Στην καθημερινότητα και στην κάλπη.
Για μια καλύτερη ζωή.
Για να κερδίσουμε αυτό που χάσαμε τα τελευταία χρόνια:
Ζωή με αξιοπρέπεια.
Ζωή που να αξίζει να ζεις την κάθε μέρα της”.
Μετά την ολοκλήρωση της ομιλίας, που έγινε στην πλατεία του Λευκού Πύργου, στην εξέδρα ανέβηκαν βουλευτές και υποψήφιοι ευρωβουλευτές.
