Συγκλονιστική μαρτυρία ενός 64χρονου που έζησε τον σεισμό της Θεσσαλονίκης ως φοιτητής

Βραδύ Σαββάτου, 20 Ιουνίου του 1978. Τρία λεπτά μετά τις 11 η Θεσσαλονίκη σείεται από τον ισχυρό σεισμό των 6,5 Ρίχτερ.

Τοίχοι ραγισμένοι, άνθρωποι πανικόβλητοι στους δρόμους, αντίσκηνα σε πάρκα και δρόμοι φρακαρισμένοι αποτελούσαν μερικές από τις ψηφίδες που συνέθεταν το σκηνικό στη «Νύμφη του Θερμαϊκού», τις ώρες που ακολούθησαν της φονικής δόνησης.

Συνολικά 49 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από τον σεισμό και 220 τραυματίστηκαν. 29 από τα θύματα ήταν ένοικοι της οκταώροφης πολυκατοικίας στην οδό Ιπποδρομίου, το μόνο κτήριο που κατέρρευσε από τον σεισμό.

Μερικά μέτρα πιο κάτω, επί της οδού Τσιμισκή, στον αριθμό 110, ένας τριτοετής φοιτητής της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ, βίωσε κάθε δευτερόλεπτο της νύχτας που έμελλε να σημαδέψει τη σύγχρονη ιστορία της Θεσσαλονίκης.

Ο Αντώνης Πετρόπουλος σήμερα είναι συνταξιούχος δικηγόρος και διαμένει στον τόπο καταγωγής του, στα Ριζώματα Ημαθίας.

Το 1978 ήταν φοιτητής και σπούδαζε Νομική στη Θεσσαλονίκη. Όταν χτύπησε ο εγκέλαδος, βρισκόταν στο διαμέρισμα που νοίκιαζε μαζί με άλλους δύο νεαρούς, έναν συγχωριανό του που εργαζόταν σε βιοτεχνία και έναν φοιτητή από τον Έβρο. Την επομένη θα εξεταζόταν στην Πολιτική Δικονομία. Εκείνο το βράδυ θα έμενε για πάντα χαραγμένο μέσα του.

«Το απόγευμα της 20ης Ιουνίου του 1978 είχαμε βγει μία βόλτα με τον συγκάτοικό μου στην παραλία της Θεσσαλονίκης. Διάβαζα όλη την ημέρα και πήγα έναν περίπατο για να ξεσκάσω. Επιστρέψαμε στο διαμέρισμά μας περίπου στις 10 το βράδυ.

Ξάπλωσα στο κρεβάτι και συνέχισα να διαβάζω Πολιτική Δικονομία, το μάθημα στο οποίο θα εξεταζόμουν την επόμενη ημέρα», αναφέρει στο Thestival ο κ. Πετρόπουλος, ξεκινώντας την περιγραφή του για τα όσα συνέβησαν το μοιραίο Σαββατόβραδο της 20ης Ιουνίου του 1978.

«Σεισμός ρε, σεισμός!»

Τα 15 δευτερόλεπτα του φάνηκαν αιώνας. Ο κ. Πετρόπουλος θυμάται σαν σήμερα τις στιγμές που η Θεσσαλονίκη χόρεψε στον ρυθμό των Ρίχτερ. Η περιγραφή του είναι συγκλονιστική: «Λίγα λεπτά μετά τις 11 η πολυκατοικία άρχισε να κουνιέται. Μια δυνατή βοή σου προκαλούσε τρόμο. Ο σεισμός κράτησε περίπου 15 δευτερόλεπτα. Στο σπίτι ήμαστε εγώ και ο Νίκος. Έκατσα στο κρεβάτι μου μέχρι να σταματήσουν να τρέμουν οι τοίχοι. Ο Νίκος πετάχτηκε από το δωμάτιο, φώναξε “σεισμός ρε, σεισμός!” και έφυγε τρέχοντας. Ήμουν με το εσώρουχο. Το μόνο που με ένοιαζε ήταν πως θα φύγω από το διαμέρισμα. Άρπαξα ένα μπλουτζίν, ένα μπλουζάκι και τα παπούτσια του και έτρεξα προς την πόρτα. Το ρεύμα είχε κοπεί και δεν έβλεπα τίποτα. Στο κλιμακοστάσιο είχαν πέσει σοβάδες και τούβλα. Κατέβηκα δυο – δυο τα σκαλιά και βρέθηκα στο πεζοδρόμιο της Τσιμισκή με το εσώρουχο. Εκεί ντύθηκα», αναφέρει.

Οι πρώτες ώρες μετά τον σεισμό και το παρ’ ολίγον δυστύχημα

Ο κ. Πετρόπουλος περιγράφει τις εικόνες που αντίκρισε όταν βγήκε στον δρόμο. Θυμάται ότι από παντού ακούγονταν φωνές και κλάματα, ενώ η Τσιμισκή είχε φρακάρει από αυτοκίνητα που κόρναραν.

Η πρώτη του σκέψη ήταν να πάει σε κάποιο ανοιχτό μέρος για να μην διατρέχει κίνδυνο. Ξεκίνησε να περπατάει προς το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Λίγο έλειψε να μην τα καταφέρει.

Το περιστατικό που περιγράφει είναι ενδεικτικό της κατάσταση που επικρατούσε τα πρώτα λεπτά με τον σεισμό. «Ανέβαινα προς την Καμάρα. Κοντά στην πλατεία Ιπποδρομίου πληροφορήθηκα ότι έπεσε μια πολυκατοικία. Στο σημείο που βρισκόμουν είχε πλαγιάσει μια κολώνα της ΔΕΗ. Δίχως να το καταλάβω πετάχτηκε μπροστά μου ένα καλώδιο υψηλής τάσης. Τιναζόταν όπως ένα λάστιχο νερού αν το αφήσεις ελεύθερο. Κάποιος άγνωστος με τράβηξε από πίσω και με έσωσε. Συνέχισα τρομαγμένος προς το πανεπιστήμιο» θυμάται.

«Γυναίκες γέννησαν πρόωρα από την τρομάρα τους»

Στον δρόμο για το ΑΠΘ σταμάτησε στο πάρκο ανάμεσα στην ΕΥΑΘ και το Άσυλο το Παιδιού. Είδε τους γιατρούς από το Άσυλο να βοηθούν κάποιες γυναίκες που γέννησαν πρόωρα από την τρομάρα.

«Έμεινα σε εκείνο το σημείο μέχρι το πρωί. Πρέπει να είχαν συγκεντρωθεί πάνω από χίλιοι πολίτες. Φοιτητές, οικογένειες, μεγάλοι άνθρωποι. Κάποιοι έστησαν σκηνές ενώ άλλοι κοιμήθηκαν σε sleeping bag» λέει ο 64χρονος δικηγόρος. Θυμάται ακόμη πως ακολούθησαν αρκετοί μετασεισμοί. «Κάθε φορά που γινόταν μετασεισμός ακούγονταν φωνές από το πλήθος» λέει. Ο ίδιος ξενύχτησε σε ένα παγκάκι της πλατείας Χημείου.

Την επόμενη μέρα περπάτησε μέχρι το ΚΤΕΛ του Νομού Ημαθίας, απέναντι από το δικαστικό μέγαρο. Πήρε το λεωφορείο και επέστρεψε στα Ριζώματα. Η χαρά των δικών του ήταν απερίγραπτη, όταν είδαν πως είναι καλά.

Η επιστροφή στη Θεσσαλονίκη μετά τον σεισμό

Δέκα μέρες μετά το χτύπημα του εγκέλαδου ο Αντώνης Πετρόπουλος επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη για να μαζέψει κάποια πράγματα. «Η πόλη είχε ερημώσει. Αρκετοί έφυγαν σε εξοχικές κατοικίες και χωριά. Ο κόσμος φοβόταν. Το βράδυ η πόλη ήταν κατασκότεινη» λέει και προσθέτει «η πολυκατοικία μας είχε χαρακτηριστεί κίτρινη. Άλλες ήταν κόκκινες. Αρκετές πολυκατοικίες είχαν μικρές ή μεγάλες ζημιές από τον σεισμό». Τον Ιούλιο ξαναγύρισε για να μαζέψει και τα υπόλοιπα υπάρχοντά του. Μετακόμισε σε ένα διαμέρισμα επί της οδού Αγίου Δημητρίου.

Τα χρόνια που ακολούθησαν η Θεσσαλονίκη κατάφερε να γιατρέψει τις πληγές που της άφησε ο σεισμός. Ο Αντώνης Πετρόπουλος πήρε το πτυχίο της Νομικής και γύρισε στην ιδιαίτερη πατρίδα του για να ασκήσει το επάγγελμα του δικηγόρου. Δεν θα ξεχάσει ποτέ εκείνη τη νύχτα. Τη νύχτα που το σκοτάδι ήταν πιο βαθύ από κάθε άλλη. «Εκείνη τη νύχτα πέρασα μία από τις δυσκολότερες στιγμές της ζωής μου.

Κάθε φορά που ξαναγυρίζω στη Θεσσαλονίκη περνάω από την πολυκατοικία που με στιγμάτισε. Εύχομαι να μην ξανασυμβεί ποτέ τέτοιο κακό» λέει και βυθίζεται στις αναμνήσεις.

πηγή thestival.gr