Συντονισμός Συλλογικότητων: Επανασύνδεσαν το ρεύμα σε άπορη οικογένεια στη Δυτική Θεσσαλονίκη

Το ρεύμα σε μια άπορη οικογένεια επανασύνδεσε ο Συντονισμός Συλλογικοτήτων Θεσσαλονίκης.

Όπως αναφέρει το μέλος του Συντονισμού, Ηλίας Σμήλιος, σε ένα σπίτι μεταξύ Διαβατών και Σίνδου, ζει η οικογένεια του κ. Βασίλη, η οποία έμεινε χωρίς ρεύμα, με αποτέλεσμα να προσπαθούν να ζεσταθούν γύρω από ένα μάτι υγραερίου.

Τα μέλη του Συντονισμού επανασύνδεσαν το ρεύμα και όπως τονίζουν θα προσφέρουν αύριο κουβέρτες ρούχα και τρόφιμα.

Αναλυτικά όσα αναφέρει ο Ηλίας Σμήλιος:

«Σήμερα το βράδυ είχα μια από τις πιο τραυματικές εμπειρίες της ζωής μου. Ως μέλος του ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ και μαζί με άλλους δυο συντρόφους, ανταποκριθήκαμε σε έκκληση για επανασύνδεση ηλεκτρικού ρεύματος. Βρεθήκαμε λοιπόν “στη μέση του πουθενά” μεταξύ Διαβατών και Σίνδου κι ανάμεσα σε χωράφια κι εργοστάσια, σ’ ένα σπίτι που με μια γρήγορη ματιά θα το χαρακτήριζες ερειπωμένο, εγκαταλειμμένο. Κι όμως μέσα σ’ αυτό (μετά τη φωτιά που είχε πάρει προ 2-3 ετών) κατοικεί η οικογένεια του κυρίου Βασίλη (μόλις πριν δυο μήνες βγήκε από το νοσοκομείο) μαζί με την πάσχουσα από καρδιά και ζάχαρο σύζυγό του και το επίσης άρρωστο παιδί τους. Τους βρήκαμε καθισμένους σ’ ένα κρεβάτι χωρίς στρώμα και γύρω από ένα μάτι υγραερίου να προσπαθούν να ζεσταθούν, σε ένα “σπίτι χωρίς τζάμια στα παράθυρα και τις μισές πόρτες, χωρίς κουβέρτες και χοντρά ρούχα και νηστικούς (αφού κι ο ιερέας δηλώνει πως μόνο ψωμί έχει να τους δώσει… Και για να ολοκληρωθεί το σκηνικό της απόλυτης ανέχειας και της στέρησής τους από κάθε έννοια αξιοπρεπούς ζωής, κάποιος ξεφτιλισμένος υπάλληλος της ΔΕΔΗΕ ή κάποιου εργολάβου, υλοποίησε την εντολή και τους έκοψε το ρεύμα (ποιος νοιάζεται για το ψυγείο με τις ινσουλίνες της άρρωστης γυναίκας)…

Και ναι μεν το ρεύμα το επανασυνδέσαμε (με τα όποια μικροπροβλήματα που ελπίζουμε να λύσουμε αύριο που θα ξαναπάμε), ναι μεν κάποιες κουβέρτες, ρούχα, τρόφιμα αύριο κιόλας θα τους πάμε, αλλά όπως η οικογένεια του κ. Βασίλη μες στην παγωνιά του σπιτιού της δεν θα κοιμηθεί, έτσι κι εγώ (κι οι άλλοι σύντροφοι φαντάζομαι, παρά του σπιτιού μας τη ζεστασιά, δύσκολα θα κοιμηθούμε…

Ως πότε μωρέ, ανέμελοι θα παρακολουθούμε υπουργούς και δημαρχαίους, μες στην καλή χαρά, χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια να ανάβουν, ως πότε θα αφήνουμε να ξεφτιλίζουν των ανθρώπων τη ζωή;;;;;».

πηγή thestival.gr