Τα μωρά της πανδημίας έγιναν πέντε ετών. Να τι μας λέει η έρευνα για την ανάπτυξή τους και την αξιοσημείωτη ανθεκτικότητά τους.
Η πρώιμη ανάπτυξη του εγκεφάλου θέτει τα θεμέλια για τη δια βίου υγεία και επιτυχία. Αλλά οι διαταραχές στο πρώιμο περιβάλλον ενός παιδιού μπορεί να αφήσουν μακροχρόνιο αποτύπωμα στην ανάπτυξη και την επιτυχία του.
«Για παράδειγμα, η έρευνα δείχνει ότι τα μωρά που γεννιούνται κατά τη διάρκεια καταστροφών ή πανδημιών διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να παρουσιάσουν αναπτυξιακές καθυστερήσειςκαι να έχουν κακή ψυχική υγείακαι ανάπτυξη του εγκεφάλου τους μέχρι την ενηλικίωση», αναφέρει το εκτενές επιστημονικό άρθρο του ιστότοπου Τhe Conversation και συνεχίζει:
«Γνωρίζουμε επίσης από μελέτες για το προγεννητικό στρες ότι όταν μια μητέρα είναι αγχωμένη, τα σήματα στρες που απελευθερώνει το σώμα της μπορούν να περάσουν τον πλακούντα και να επηρεάσουν την ανάπτυξη του εμβρύου. Το μεταγεννητικό στρες μπορεί επίσης να επηρεάσει την ικανότητα των γονέων να παρέχουν ικανή φροντίδα στα βρέφη τους».
Η έκθεση σε σήματα στρες μέσα στη μήτρα μπορεί επίσης να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το σύστημα αντίδρασης του στρες στα παιδιά. Αυτό τα καθιστά πιο ευάλωτα σε μεταγενέστερες δυσκολίες ψυχικής υγείας και νευροανάπτυξης.
«Η πανδημία COVID-19 δημιούργησε αναμφίβολα τεράστιες διαταραχές στην προγεννητική φροντίδακαι στις πρώτες εμπειρίες των βρεφών. Οι γονείς βίωσαν επίσης υψηλά επίπεδα άγχους κατά τη διάρκεια της πανδημίας, τα οποία, για πολλούς, έμειναν χωρίς θεραπεία και επέμειναν και κατά την περίοδο μετά τον τοκετό», σημειώνεται εμφατικά.
Τα μωρά της πανδημίας: σε πολύ καλύτερη κατάσταση
Δεδομένων των επιπτώσεων που έχει η έκθεση στο στρες στην πρώιμη ζωή στην ανάπτυξη ενός παιδιού, πολλοί ανησυχούσαν ότι η πανδημία θα δημιουργούσε μια γενιά παιδιών που δεν θα αξιοποιούσαν τις δυνατότητές τους. Αλλά τα πιο πρόσφατα στοιχεία δείχνουν ότι τα μωρά της πανδημίας τα πάνε πολύ καλύτερα απ’ ό,τι περίμενε κανείς.
Αρκετές εβδομάδες αφότου ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας ανακήρυξε το COVID-19 ως «πανδημία», ξεκίνησε η μελέτη «Pregnancy During the COVID-19 Pandemic» (Εγκυμοσύνη κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19) για να αξιολογηθούν οι επιπτώσεις της κρίσης στις εγκύους και τα μωρά που γεννήθηκαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας στον Καναδά.
Η πανκαναδική μελέτη, η οποία βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη, παρακολουθεί περίπου 7.000 οικογένειες. Επικεντρώνεται κυρίως στην ψυχοκοινωνική και νευροαναπτυξιακή ευημερία των μωρών με πανδημία και των γονιών τους.
Αντίθετα με τις προσδοκίες, η έρευνα μέχρι στιγμής διαπιστώνει ότι τα περισσότερα μωρά που γεννήθηκαν κατά την πανδημία πέτυχαν όλα τα αναπτυξιακά τους «ορόσημα».
Ωστόσο, οι επιστήμονες διαπίστωσαν μια αύξηση κατά 1-2% στον αριθμό των παιδιών που διατρέχουν κίνδυνο αναπτυξιακής καθυστέρησης σε σύγκριση με τα μωρά που γεννήθηκαν πριν από την πανδημία.
Ομοίως, τα περισσότερα παιδιά που γεννήθηκαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας συνέχισαν να αναπτύσσουν φυσιολογικές γλωσσικές δεξιότητες.
Ωστόσο, τα βρέφη που γεννήθηκαν κατά τη διάρκεια του πρώτου κύματος της πανδημίας και τα κορίτσια που γεννήθηκαν οποιαδήποτε στιγμή κατά τη διάρκεια της πανδημίας είχαν 3-6% αύξηση των γλωσσικών δυσκολιών στην ηλικία των δύο ετών σε σύγκριση με τα βρέφη που γεννήθηκαν πριν από την πανδημία.
Μια εξαιρετικά ανθεκτική γενιά μωρών
Ωστόσο, όλες αυτές οι διαφορές είναι στην ουδία τους πολύ μικρές αποδεικνύοντας ότι τα περισσότερα παιδιά που γεννήθηκαν κατά την πανδημία ήταν εξαιρετικά ανθεκτικά στις διαταραχές που προκάλεσε ο COVID-19.
Η έρευνα έδειξε επίσης ότι ο ίδιος ο ιός SARS-CoV-2 δεν συσχετίστηκε με τα αναπτυξιακά αποτελέσματα των παιδιών. Αυτό υποδηλώνει ότι οι λοιμώξεις από τον COVID-19 δεν αποτελούσαν την αιτία πίσω από την αναπτυξιακή καθυστέρηση.
Αυτές οι αναπτυξιακές καθυστερήσεις εξηγούνται εν μέρει από τις αλλαγές στον εγκέφαλο που προκαλούνται από την έκθεση στο στρες μέσα στη μήτρα.
Η έρευνα δείχνει ότι το προγεννητικό άγχος λόγω της πανδημίας συσχετίστηκε με αλλαγές στη συνδεσιμότητα του εγκεφάλου του βρέφους σε περιοχές που σχετίζονται με τη συμπεριφορά και την ψυχική υγεία. Αυτό υποδηλώνει ότι η έκθεση στο στρες μέσα στη μήτρα μπορεί να κάνει τα μωρά κάπως πιο ευάλωτα σε μεταγενέστερα προβλήματα ψυχικής υγείας.
Στρεσογόνοι παράγοντες
Η σοβαρότητα και η ένταση του στρες στο οποίο εκτίθεται ένα παιδί στην πρώιμη ζωή του είναι ένας πρωταρχικός παράγοντας που συμβάλλει σε πενιχτή ανάπτυξη. Παρόλο που η πανδημία ήταν ένας καθολικός στρεσογόνος παράγοντας, ορισμένοι προϋπάρχοντες παράγοντες είτε μείωσαν είτε ενίσχυσαν αυτό το στρες για τους ανθρώπους – παράγοντες όπως η κοινωνικοοικονομική τους κατάσταση, η επισιτιστική τους ανασφάλεια, η υποστήριξη από τον/την σύντροφο και η υποστήριξη από την ευρύτερη κοινότητα.
Οι γονείς που είχαν πρόσβαση σε περισσότερους πόρους, όπως εισόδημα, παροχές στο χώρο εργασίας ή κοινωνική στήριξη, ήταν καλύτερα εξοπλισμένοι για να παρέχουν ένα σταθερό περιβάλλον για τα παιδιά τους.
Τα χαμηλόμισθα νοικοκυριά
Τα δεδομένα των ερευνητών δείχνουν επίσης ότι τα βρέφη που προέκυψαν από νοικοκυριά με χαμηλότερο κοινωνικοοικονομικό επίπεδο είχαν τον υψηλότερο κίνδυνο για αναπτυξιακή καθυστέρηση.
Οι μειωμένες ευκαιρίες για κοινωνική επαφή και παιχνίδι, οι οποίες είναι απαραίτητες για τη φυσιολογική κοινωνική και γλωσσική ανάπτυξη, μπορεί επίσης να έθεσαν τα παιδιά στον κίνδυνο κάποιων αναπτυξιακών καθυστερήσεων.
Αλλά ίσως η πιο εντυπωσιακή παρατήρηση σχετικά με τις επιπτώσεις της πανδημίας στην ανάπτυξη των παιδιών είναι η αξιοσημείωτη ανθεκτικότητά τους. Παρά τις διαταραχές στο πρώιμο περιβάλλον τους, τα περισσότερα μωρά που γεννήθηκαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας συνεχίζουν να αναπτύσσονται κανονικά.
Προετοιμασία για το μέλλον
Για τα παιδιά που έχουν πληγεί πιο σοβαρά από την πανδημία, υπάρχουν ακόμη πολλές ευκαιρίες να αλλάξουν την αναπτυξιακή τους πορεία.
«Τα παιδιά που δυσκολεύονται να ανταποκριθούν στα αναπτυξιακά ορόσημα πρέπει να εντοπίζονται έγκαιρα. Είναι σημαντικό να έχουν πρόσβαση σε παιδιατρικούς ειδικούς, όπως λογοθεραπευτές και παιδαγωγούς πρώιμης παιδικής ηλικίας. Μπορεί επίσης τα παιδιά αυτά να χρειάζονται απλώς περισσότερες ευκαιρίες για να εξασκήσουν τις δεξιότητες που τους λείπουν», αναφέρουν οι ερευνητές της μελέτης. Και επισημαίνουν:
«Αλλά η πραγματική δοκιμασία του πώς τα πάνε τα μωρά που γεννήθηκαν μέσα στην πανδημία θα γίνει πιο εμφανής το επόμενο έτος, το 2026, καθώς θα εισέρχονται στην σχολική εκπαίδευση. Παρόλο που τα μωρά που γεννήθηκαν εντός της πανδημίας έχουν αποδείξει ότι έχουν αξιοσημείωτη ανθεκτικότητα, θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν περισσότερα παιδιά από το συνηθισμένο που θα χρειάζονται υποστήριξη σε ένα ήδη δύσκολο σχολικό σύστημα».
πηγή iefimerida.gr
