Θαλασσαετός: Ο άρχοντας του παρυδάτιου δάσους της Κερκίνης!

Ο άρχοντας του παρυδάτιου δάσους της Κερκίνης αποφασίζει να κάτσει κάπου να ξεκουραστεί!

Θαλασσαετός (Haliaeetus albicilla /White-tailed eagle) ενήλικος από το ένα και μοναδικό ζευγάρι του Εθνικού Πάρκου Λίμνης Κερκίνης!

Την φωτογραφία με το πανέμορφο και σπανιότερο επιδημητικό αρπακτικό πτηνό της Ελλάδας δημοσίευσε ο Φορέας του Εθνικού Πάρκου Λίμνης Κερκίνης!

Ο θαλασσαετός είναι αρπακτικό πτηνό άρρηκτα συνδεδεμένο με το υδάτινο στοιχείο και, έτσι, μπορεί να βρεθεί σε πολλούς και ποικίλους υγροτόπους, κυρίως σε μεγάλες λίμνες και ποτάμια στα πεδινά, αλλά μπορεί να φθάσει έως τα 5.000 μ.

 Ο θαλασσαετός είναι το σπανιότερο επιδημητικό αρπακτικό πτηνό της Ελλάδας και κινδυνεύει με άμεση εξαφάνιση

Στις ακτές, απαντά στις κάθετες ορθοπλαγιές αλλά και στα παράκτια νησιά και, ειδικά τον χειμώνα, στις εκβολές ποταμών και πεδινούς βάλτους. Επίσης, σε περιοχές με έντονη αλιευτική δραστηριότητα εκ μέρους του ανθρώπου (π.χ. στην Ιαπωνία), αλλά και ιχθυοκαλλιέργειες ή σχετικές εγκαταστάσεις, όπου υπάρχει προσβασιμότητα σε «εύκολη» τροφή.

Φωλιάζει σε δέντρα γενικά κοντά σε νερό, αλλά και σε ορεινές περιοχές στα βράχια.

Στην Ελλάδα, ο θαλασσαετός απαντά σε ανάλογα ενδιαιτήματα γλυκού, υφάμυρου και αλμυρού νερού, πάντοτε όμως χαμηλού υψομέτρου. Συχνάζει σε βραχώδεις ακτές, ποτάμια ή δέλτα ποταμών και λίμνες.  Φωλιάζει κυρίως σε πεύκα κοντά σε ποτάμια, αλλά και σε μικτά δάση με φυλλοβόλα και αειθαλή

Ο θαλασσαετός είναι ο μεγαλύτερος ευρωπαϊκός αετός, μεγαλύτερος και βαρύτερος από τον χρυσαετό.

Πέρα από τις εντυπωσιακές του διαστάσεις, ένα ακόμη σημαντικό διαγνωστικό στοιχείο αποτελεί το ογκώδες του ράμφος, δυσανάλογα μεγάλο σε σχέση με το σώμα του.

Κατά την πτήση και σε κοιλιακή όψη ξεχωρίζουν η, ανοικτή σε σχήμα βεντάλιας, σχετικά κοντή και λευκή ουρά, οι πολύ πλατιές πτέρυγες σε σχήμα παραλληλογράμμου και ο μακρύς λαιμός, ενώ σε μετωπική όψη (ανφάς), οι πτέρυγες διατηρούνται σχεδόν παράλληλες με το έδαφος ή πολύ λίγο προς τα κάτω. Τουλάχιστον 6 πρωτεύοντα ερετικά φτερά ξεχωρίζουν στην άκρη κάθε πτέρυγας, εν είδει «δακτύλων».

Οι ενήλικες έχουν, γενικά, χρώμα σκούρο γκρι-καφέ, το κεφάλι και ο λαιμός είναι ελαφρά πιο ανοικτόχρωμα, το ράμφος είναι ογκώδες, «βαρύ» και με έντονα αγκιστρωτή ρινοθήκη, ενώ ξεχωρίζουν τα μαυριδερά πρωτεύοντα ερετικά φτερά και τα λευκά κάτω πηδαλιώδη της ουράς. Όλα τα γυμνά μέρη (πόδια, κήρωμα, ράμφος), όπως και η ίριδα είναι κίτρινου χρώματος.

Στα νεαρά πουλιά, η ίριδα είναι καφέ, η ουρά και το ράμφος είναι σκούρα γκρι, ενώ με το πέρασμα της ηλικίας, η ουρά γίνεται όλο και πιο λευκή, με χαρακτηριστική μαυριδερή ταινία στην άκρη της.  Τα φτερά που καλύπτουν το λαιμό και τους ώμους, με το πέρασμα των χρόνων, λευκαίνουν ολοένα και περισσότερο.Αποκτούν το τελικό πτέρωμα των ενηλίκων στα 5 χρόνια, περίπου.

Τα φύλα είναι όμοια στη μορφολογία, αλλά τα θηλυκά είναι λίγο βαρύτερα από τα αρσενικά.

πληροφορίες el.wikipedia