Θεσσαλονίκη: Συγκίνηση στην ονοματοδοσία πάρκου σε “Γ. Κατσάνης” – Παρόντες Αγγελούδης, Χριστοδουλίδης και η οικογένεια του στρατηγού

Στην ονοματοδοσία πάρκου σε “Γεώργιος Κατσάνης” προχώρησαν σήμερα νωρίς το μεσημέρι ο δήμαρχος της Θεσσαλονίκης Στέλιος Αγγελούδης, με τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκο Χριστοδουλίδη.

Το πάρκο, το οποίο βρίσκεται στη συμβολή των οδών Αγίου Δημητρίου και Στίλπωνος Κυριακίδη στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, πλέον θα φέρει την ονομασία του μεγάλου στρατηγού Γεωργίου Κατσάνη, ο οποίος έπεσε γενναία το 1974 κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο.

«Ο Δήμος Θεσσαλονίκης τιμά τον Γεώργιο Κατσάνη του “Μολών Λαβέ”»

Στη συγκινητική αυτή τελετή, πρώτος στο βήμα ανέβηκε ο δήμαρχος της πόλης Στέλιος Αγγελούδης, ο οποίος εξέφρασε τον θαυμασμό του για τον αείμνηστο στρατηγό. «Συγκεντρωθήκαμε σήμερα εδώ να αποτίσουμε τον ελάχιστο φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης στον ήρωα των δυο κρατών με τη μια ψυχή αλλά και τη μία καρδιά, τον Μακεδόνα Στρατηγό Γεώργιο Κατσάνη. 50 χρόνια μετά τη θυσία του διοικητή της 303ης μοίρας καταδρομών στο Πενταδάκτυλο, όπου έπεσε υπερασπιζόμενος τα άγια χώματα της Κύπρου, την 21 Ιουλίου του 1974. Ο Δήμος Θεσσαλονίκης τιμά τον Γεώργιο Κατσάνη του “Μολών Λαβέ” και στο πρόσωπό του όλους εκείνους που υπερασπίστηκαν μέχρι τέλους τα ιδανικά και την ελευθερία της πατρίδας.

Σήμερα όμως η σκέψη μας γυρίζει 50 χρόνια πίσω, στους Ελλαδίτες και Ελληνοκύπριους στρατιώτες. Σε εκείνους που δεν δείλιασαν και αψήφησαν τον θάνατο, σε αυτούς που παρέμειναν πιστοί στο καθήκον και την ιστορία. Σε αυτούς που έδωσαν το παρών στο προσκλητήριο ευθύνης, αγωνιζόμενοι με τόλμη και γενναιότητα τιμώντας τον όρκο που έδωσαν να υπερασπιστούν με πίστη και αφοσίωση την πατρίδα μέχρι της τελευταίως γρανίδος».

Αμέσως μετά τον λόγο έλαβε ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκος Χριστοδουλίδης, τονίζοντας πως ο Στρατηγός Γεώργιος Κατσάνης θυσιάστηκε κατά την τουρκική εισβολή, υπερασπιζόμενος την ανεξαρτησία της Μεγαλονήσου. «Νιώθω πραγματικά μεγάλη τιμή που συμμετέχω στη σημερινή εκδήλωση. Αποτελεί βαρύ χρέος και θεωρώ υποχρέωση μου, να αποδώσω εκ μέρους του Κυπριακού λαού τον ελάχιστο φόρο τιμής σε έναν ξεχωριστό πατριώτη, σε έναν μεγάλο Έλληνα ήρωα. Ο Στρατηγός Γεώργιος Κατσάνης θυσιάστηκε κατά την Τουρκική εισβολή υπερασπιζόμενος την Κυπριακή Δημοκρατία, την κυριαρχία και ανεξαρτησία της. Υπερασπιζόμενος την ελευθερία του Κυπριακού λαού. Για πολλά χρόνια μέχρι και το 2020 ήταν στον μακρύ κατάλογο των αγνοουμένων και με την ανεύρεση μέρος των λειψάνων του στη Κύπρο, με τη μέθοδο του DNA, τάφηκε στη γενέτειρά του στο Σιδηρόκαστρο Σερρών».

“Είμαι υπερήφανη που έχω έναν τέτοιο πατέρα”

“Ο Γιώργος Κατσάνης είναι ο πατέρας μου και είμαι πολύ περήφανη που έχω ένα τέτοιο πατέρα. Μιλάω στον ενεστώτα γιατί νιώθω ότι είναι μαζί μου καθημερινά κι ας έχουν περάσει 50 χρόνια από εκείνο το πρωινό που έφυγε. Ήταν ένας άνθρωπος από μια προσφυγική οικογένεια, η οποία βίωσε δύο φορές προσφυγιά, εγκαταστάθηκαν στο Σιδηρόκαστρο Σερρών. Μεγαλώνοντας σε ένα τέτοιο μέρος δεν μπορείς να έχεις άλλη πορεία πάρα αυτή που χάραξε ο πατέρας μου. Γαλουχήθηκε από μικρός με τις περιπέτειες του ελληνισμού και η γιαγιά μου και ο παππούς μου ήταν άνθρωποι που πέρασαν πολλά ως πρόσφυγες. Οπότε από μικρή ηλικία εξέφρασε την επιθυμία να τον γράψει έστω και με δύο γραμμές η ιστορία. Και αυτή την επιθυμία του η ιστορία κατά ένα περίεργο τρόπο την άκουσε και την υλοποίησε κάποια χρόνια αργότερα στις κορφές του Πενταδάκτυλου“, ανέφερε σε δηλώσεις της η κόρη του μεγάλου Στρατηγού, Λίνα Κατσάνη.

Σύζυγος του Γεωργίου Κατσάνη: «Μακάρι να γυρίσουν οι Κύπριοι στα σπίτια τους»

Από τη πλευρά της η σύζυγος του αείμνηστου Στρατηγού, Εριφύλη Κατσάνη ανέφερε τα εξής: “Νιώθω μεγάλη συγκίνηση αφού όταν μπήκα στον χώρο δάκρυσα. Είναι μεγάλη τιμή για εμένα και τα παιδιά μου και για τον αείμνηστο σύζυγό μου. Νιώθω περήφανη εδώ και 50 χρόνια για τον σύζυγό μου γιατί ο Γιώργος ήταν ένας και ήξερα ότι θα πέσει. Από την πρώτη στιγμή ήξερα ότι δεν θα γυρίσει πίσω“.

Σε ερώτηση δημοσιογράφου για το αν υπάρχει ασβέστη η επιθυμία επανένωσης της Κύπρου, η ίδια απάντησε: “Μακάρι να γίνει ένωση και να γυρίσουν οι Κύπριοι στα σπίτια τους γιατί η Κερύνεια άδειασε όπως και εγώ, έφυγα με τις σαγιονάρες“.

«Η μεγάλη μας στεναχώρια είναι ότι δεν μπορέσαμε να πάρουμε το κορμί του από εκεί…»

Συγκίνηση προκάλεσαν και οι δηλώσεις του Λοχία της 303ης μοίρας καταδρομών του 1974, Άκη Ιωακείμ, ο οποίος πολέμησε πλάι στον ήρωα Γιώργο Κατσάνη, ενώ μάλιστα είχε την τύχη να τον έχει διοικητή. «Ο Στρατηγός “έπεσε” πρώτος στον Άγιο Νεκταρίονα, σε μια τραχιά περιοχή, όπου δυστυχώς υπήρχε μεγάλη προδοσία αλλά εμείς σαν καταδρομείς κάναμε το καθήκον μας. Καταλάβαμε τους αντιλιμενικούς στόχους με πολύ λίγες απώλειες, ασχέτως ότι χάσαμε τον διοικητή μας. Η μεγάλη μας στεναχώρια είναι ότι δεν μπορέσαμε να πάρουμε το κορμί του από εκεί και έμεινε στις βουνοκορφές του Πενταδακτύλου να μας θυμίζει την κατοχή. Ο Κατσάνης μας αποκαλούσε “παιδιά του” και είμαστε πράγματι παιδιά και περήφανοι που μας αποκαλούσε έτσι. Την κ. Εριφύλη την έχουμε σαν μάνα μας».

Σε ερώτηση για το πώς νιώθει ο ίδιος που το συγκεκριμένο πάρκο παίρνει το όνομα του πεσόντα ήρωα, ο ίδιος απαντά: “Είναι λίγα αυτά που έχουν γίνει για τον ήρωα Κατσάνη. Ο ίδιος είχε θεσμούς με την Κύπρο από το 1963. Εκτός αυτού, μετά την τουρκοανταρσία εκπαίδευσε Κύπριους και τους έδωσε οπλισμό για να αντισταθούν. Μάλιστα έχουμε και έναν εδώ στην εκδήλωση, ο οποίος ήταν εκπαιδευόμενος από τον μακαρίτη διοικητή μας”.

Ποιος ήταν ο στρατηγός Γεώργιος Κατσάνης

Ο Γεώργιος Κατσάνης γεννήθηκε στο Σιδηρόκαστρο σε οικογένεια προσφύγων από την Ανατολική Θράκη. Κατά τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής, η οικογένεια του εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη.

Εκεί ο Κατσάνης εντάχθηκε στο τμήμα στίβου του ΓΣ Ηρακλή, με τον οποίο διακρίθηκε στα 100 και 200 μέτρα, τη σκυταλοδρομία και το άλμα σε μήκος. To 1952 εισήχθηκε στη Σχολή Ευελπίδων και το 1956 στο Σώμα Καταδρομών στο οποίο εκπαιδεύτηκε ως καταδρομέας, αλεξιπτωτιστής, αναρριχητής και χιονοδρόμος. Το 1973 μετατέθηκε στην Κύπρο με το βαθμό του ταγματάρχη, αναλαμβάνοντας τη διοίκηση της 33ης Μοίρας Καταδρομών (ΜΚ) με έδρα την Κερύνεια.

Κατά την έναρξη της εισβολής το 1974, η 33ΜΚ βρισκόταν προσωρινά στη Λευκωσία λόγω του πραξικοπήματος κατά του Μακαρίου. Το πρωί της 20ης Ιουλίου ένας λόχος της 33ΜΚ διατάχθηκε να καλύψει το αεροδρόμιο Λευκωσίας και οι υπόλοιποι δυο λόχοι υπό τον Κατσάνη να μεταβούν από τη Λευκωσία στο χώρο διασποράς της μονάδας που ήταν το χωριό Μπέλλα- Πάις στην περιοχή Κερύνειας. Καθ’ οδόν μετά την Κλεπίνη, η αυτοκινητοπομπή προσβλήθηκε από τουρκικά αεροσκάφη τα οποία κατέστρεψαν το σύνολο των οχημάτων, αναγκάζοντας τους καταδρομείς να διανύσουν τα τελευταία χιλιόμετρα πεζοί.

Την νύχτα της 20ης Ιουλίου και σε συνεργασία με τις 31η, 32η και 34η μοίρες, η 33ΜΚ επιχείρησε στα μετόπισθεν των τουρκικών δυνάμεων με στόχο την κατάληψη του στρατοπέδου των Τούρκων αλεξιπτωτιστών στο ύψωμα Κοτζά Kαγιά που βρίσκεται πάνω από το χωριό Αγύρτα και νότια του κάστρου του Αγίου Ιλαρίωνα. Το ύψωμα αυτό στις παρυφές του Πενταδάκτυλου ήταν στρατηγικής σημασίας καθότι ο έλεγχός του θα απέκοπτε την κύρια οδική αρτηρία Κερύνειας – Λευκωσίας. Η αποστολή της 33ΜΚ κατά την επιχείρηση ήταν να καταλάβει τη θέση Πετρομούθια.

Ο Κατσάνης τάχθηκε επικεφαλής χωρίς να έχει κοντά του την ομάδα διοίκησης. Λίγο πριν τα μεσάνυχτα, οι Έλληνες καταδρομείς προσέγγισαν το τουρκικό στρατόπεδο από τρεις πλευρές και ακολούθησε σφοδρή μάχη εκ του συστάδην, γνωστή ως Μάχη του Κοτζά Καγιά, που κατέληξε στην ολοκληρωτική κατάληψη του στρατοπέδου. Το πρωί της 21ης Ιουλίου όμως, κάτω από συνεχείς τουρκικές αντεπιθέσεις, οι Ελληνικές δυνάμεις αναγκάστηκαν να συμπτυχθούν εξαιτίας της έλλειψης πυρομαχικών και της απουσίας ενισχύσεων πεζικού. Κατά τη διάρκεια της απαγκίστρωσης της 33ΜΚ, ο Γεώργιος Κατσάνης έπεσε μαχόμενος από πυρά ελεύθερου σκοπευτή. Οι προσπάθειες των στρατιωτών του να ανακτήσουν τη σορό του, απέβησαν άκαρπες.

πηγή thestival.gr