Τους ένωσε η αγάπη για τον συνάνθρωπο και την τέχνη, η ανάγκη για προσφορά και δημιουργία. Σαράντα εθελοντές, ένωσαν τις δυνάμεις τους και δημιούργησαν έναν ξεχωριστό θίασο, τη θεατρική ομάδα «Κύκλος ζωής», που ανεβάζει παραστάσεις για καλό σκοπό.
Βασικός στόχος των εθελοντών είναι να υπηρετήσουν την τέχνη με μεράκι και με τα χρήματα που συγκεντρώνουν από τις παραστάσεις τους, βοηθάνε οικονομικά ιδρύματα και ανθρώπους που πραγματικά έχουν ανάγκη.
«Για εμένα αυτός ο εθελοντικός ερασιτεχνικός θίασος είναι πολλά. Eίναι η πίστη πως οι τέχνες εκπαιδεύουν και αγγίζουν πλευρές της ψυχής σε μικρούς και μεγάλους, αλλά και θέματα που δύσκολα συζητάς», επισημαίνει, μιλώντας στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, η χορογράφος Ζαχαρούλα Ζαχίρη και εξηγεί πως όλοι οι εθελοντές αισθάνονται, «την ανάγκη για προσφορά, για τη συμμετοχή στην ομάδα και για δημιουργία. Είναι μια όαση στην τρελή μου καθημερινότητα, όπου έχω τη χαρά να βρίσκομαι με ανθρώπους το ίδιο ευαισθητοποιημένους με μένα».
Ενθουσιασμένη, δηλώνει Μαρία Κασόλη, που ανήκει στην ομάδα χορού, «όχι μόνο με τον χορό που τόσο αγαπώ, αλλά με όλη την ομάδα. Είναι η παρέα μου το τελευταίο τρίμηνο που συναντιόμασταν κάθε Παρασκευή και μοιραζόμασταν ένα κοινό όραμα. Είμαστε άνθρωποι που αφιερώνουμε πολύτιμο χρόνο και χορεύουμε παρέα, χωρίς να έχουμε όλοι τεχνικές γνώσεις. Ωστόσο θέλουμε να παραδώσουμε ένα άρτιο αποτέλεσμα, όχι μόνο για το KIDS SAVE LIVES τον ανθρωπιστικό σύλλογο που υποστηρίζει η ομάδα σε αυτή την παράσταση, αλλά και για τους θεατές μας. Τους γονείς μας, τους φίλους μας, μα πάνω απ’ όλα τα παιδιά μας. Εκτιμώ όσους γονείς θα ανέβουν στη σκηνή και ανάμεσα στους θεατές θα είναι τα παιδιά τους. Είναι ένας υπέροχος τρόπος να επικοινωνήσεις στο παιδί σου όλα τα μηνύματα της παράστασης και φυσικά, την σημαντικότητα των τεχνών στην καθημερινή ζωή».
Η ταλαντούχα ερασιτεχνική ομάδα θεάτρου, «ανέβασε» πρόσφατα τη θεατρική παράσταση “Το Παν” στο Βασιλικό Θέατρο. Πρόκειται για ένα έργο, που γράφτηκε και σκηνοθετήθηκε από τους ίδιους τους εθελοντές. Όλοι μαζί συγκεντρώθηκαν και συνέθεσαν μια μαγική παράσταση με ευφάνταστο κείμενο και πρωτότυπη μουσική, γεμάτη με μεταφορές και παραλληλισμούς και αναφορές σε θέματα που απασχολούν τη σύγχρονη κοινωνία. Ακόμα και τα σκηνικά και τα κοστούμια όλα είναι φιλοτεχνημένα στο χέρι, από τους ίδιους.
Όλα ξεκίνησαν πριν από 10 χρόνια, όπως εξηγεί ο σκηνοθέτης της παράστασης Βησσαρίων Σάκκος, από ένα σχολείο με ένα διαφορετικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα, μία διαφορετική προσέγγιση ως προς το κομμάτι της εκπαίδευσης, που στόχο δεν είχε, όπως εκμυστηρεύεται, μόνο την εκπαίδευση των παιδιών αλλά και την εκπαίδευση των γονέων και θύμισε στους μεγάλους, ότι κρύβουν πάντα το παιδί μέσα τους. Κάθε Σάββατο συγκεντρώνονταν εκεί οι «μεγάλοι» για να παίξουν και όπως λέει, μια μέρα, του προτάθηκε να είναι ο σκηνοθέτης σε μία παράσταση που θα ήθελαν να ανεβάσουν. «Μέχρι τότε δεν είχα καμία σχέση με όλο αυτό, δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα μπορούσα να κάνω κάτι τέτοιο. Στην αρχή φάνηκε δύσκολο και τρομερό αλλά συγχρόνως πολύ προκλητικό και ενδιαφέρον. Η αρχή έγινε λοιπόν πριν 10 χρόνια με το έργο ‘’μένουμε πάντα παιδιά” και από τότε η ομάδα δείχνει εμπιστοσύνη και μέχρι σήμερα συνεχίζουμε με την ίδια διάθεση γιατί τελικά αυτό είναι ‘’Το παν”», αναφέρει χαρακτηριστικά ο σκηνοθέτης του «Κύκλου Ζωής».
«Ο ‘’Κύκλος Ζωής” και το ‘’Δέντρο Ζωής’‘, αντίστοιχα για μένα είναι η ευκαιρία που μπορεί να έχει ο κάθε ένας από εμάς να ‘’βγει” από το εγώ του, να σηκωθεί από τον καναπέ του, να εκπαιδεύσει βιωματικά την επόμενη γενιά στη χαρά της προσφοράς, της συνύπαρξης, της ελπίδας και συνάμα της πίστης ότι όλα μπορούν να γίνουν», υπογραμμίζει η Μαρία Καπανίδου μέλος της ομάδας και προσθέτει: «Νομίζω η μεγαλύτερη ευτυχία είναι η εικόνα ενός ‘’παιδιού” (κάθε ηλικίας) που λαμβάνει ένα δώρο ή που ανεβαίνει στη σκηνή να φωτογραφηθεί με τους ηθοποιούς. Ανυπολόγιστη αξία και κινητήριος δύναμη».
Τίποτα δεν είναι εύκολο και όπως εκμυστηρεύονται οι εθελοντές χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να συντονιστεί και να αποδώσει μια τόσο μεγάλη εθελοντική ερασιτεχνική ομάδα.
«Χρειάζεται πολύ προσωπική εργασία και ώρες δουλειάς, ώρες που τις στερείς από την οικογένειά σου, από τον ύπνο σου, από τη δουλειά σου πέρα από κάθε λογική κάποιες φορές», σημειώνει η κα Καπανίδου και εξηγεί πως, «όλη αυτή η προσπάθεια, κουβαλάει μεγαλύτερες αγωνίες όταν πρέπει να συνυπάρξουν στη σκηνή τόσοι άνθρωποι που δεν είναι επαγγελματίες, αλλά θέλουν να φέρουν ένα ‘’επαγγελματικό” αποτέλεσμα, όταν υπάρχουν απρόοπτα όπως ατυχήματα ή αρρώστιες χωρίς να υπάρχουν εύκολοι τρόποι κάλυψης των θέσεων. Πάντα όμως στο τέλος μένει η χαρά, η συγκίνηση και η περηφάνεια που είσαι κομμάτι αυτού του όμορφου ταξιδιού».
Η θεατρική παράσταση «Το παν» θεωρείται ενδεικτική του πνεύματος που κυριαρχεί στην ομάδα. Παρουσιάζει μια ιστορία που διαδραματίζεται σε ένα μαγεμένο δάσος όπου επικρατεί πανικός. Οι χαρακτήρες είναι εμπνευσμένοι μέσα από τα παραμύθια, μπλεγμένοι μέσα σε έναν κύκλο ανικανοποίητης πλεονεξίας, ένα κενό που δε γεμίζει με υλικά αγαθά, αλλά με αρετές, όπως η αγάπη, η ελπίδα, η ελευθερία της ψυχής, γιατί όπως άλλωστε πιστεύει και αυτή η τόσο ταλαντούχα και πεισματάρα ομάδα εθελοντών, «Το ΠΑΝ» είναι να πιστεύεις στο καλό.
