Θεσσαλονίκη: “Νοσοκόμες χτύπησαν και έδεσαν τον πατέρα μου” – Καταγγελία από γνωστό δημοσιογράφο

Σε μία πολύ σοβαρή καταγγελία προέβη ο δημοσιογράφος, Νίκος Ασλανίδης, σύμφωνα με την οποία, ο 98χρονος πατέρας του έπεσε θύμα κακοποίησης στο νοσοκομείο “Παπαγεωργίου” της Θεσσαλονίκης.

Ο πατέρας του γνωστού δημοσιογράφου χρειάστηκε να νοσηλευτεί στο συγκεκριμένο νοσοκομείο και την επόμενη ημέρα από την εισαγωγή του “παρακάλεσε τις νοσοκόμες να του δώσουν την πιτζάμα του γιατί τον είχαν γυμνό από τη μέση και κάτω και κρύωνε. Οι νοσοκόμες δεν του έδωσαν σημασία και αυτός σηκώθηκε από το κρεβάτι του για να την πάρει από την τσάντα του και να τη φορέσει. Μόλις επέστρεψε στο κρεβάτι του, εμφανίστηκαν δυο νοσοκόμες οι οποίες τοποθέτησαν κάγκελα στο κρεβάτι του και του έδεσαν τα χέρια με γάζες… Μάταια ρωτούσε γιατί τον δένουν. Δεν του έδιναν κάποια απάντηση αλλά χρησιμοποιώντας βία προσπαθούσαν να τον δέσουν… Ο πατέρας μου κάλεσε σε βοήθεια τους άλλους ηλικιωμένους ασθενείς αλλά κανείς δεν τον βοήθησε προφανώς γιατί φοβήθηκαν ότι θα έχουν την ίδια μεταχείριση. Αν και είναι 98 ετών προσπάθησε να αντιδράσει και έσπρωξε τη μια νοσοκόμα με το δεξί του χέρι, η οποία όμως άρχισε να τον χτυπά στο μπράτσο προκαλώντας του μώλωπες που είναι ακόμα εμφανείς. Μετά από αυτό «παραδόθηκε» και τον έδεσαν…”

Ο κ. Ασλανίδης, απευθυνόμενος στον Θάνο Πλεύρη, τονίζει: “Κύριε υπουργέ ο πατέρας μου στάθηκε τυχερός σε αυτή τη δοκιμασία. Αναρωτιέμαι όμως πόσοι ασθενείς δεν στάθηκαν τυχεροί γιατί ρωτώντας πληροφορήθηκα ότι η ίδια τακτική ακολουθείται σε πολλά νοσοκομεία! Η επίσημη δικαιολογία είναι ότι το δέσιμο γίνεται για το καλό τους… Ποιος όμως αποφασίζει ποιον και πότε θα δέσουν; Ποια είναι τα κριτήρια; Το λιγοστό νοσηλευτικό προσωπικό υποστηρίζει ότι δεν προλαβαίνει να ανταποκριθεί σε όλους τους ασθενείς γι αυτό καταφεύγει σε αυτή τη λύση… Είναι όμως νόμιμο κάτι τέτοιο; Πριν από ένα χρόνο, πολύ σωστά, ψηφίσατε νόμο που προβλέπει αυστηρές ποινές για το δέσιμο των ζώων (παστούρωμα). Είναι δυνατόν να επιτρέπεται το δέσιμο των ασθενών;”

Ολόκληρη η καταγγελία που έκανε:

“Κύριε υπουργέ.

Στις 25/8/2022 μετέφερα τον υπερήλικα πατέρα Γεώργιο Ασλανίδη, 98 ετών, στα επείγοντα του νοσοκομείου «Παπαγεωργίου» της Θεσσαλονίκης γιατί είχε αιματουρία. Ο εφημερεύον γιατρός έκρινε ότι πρέπει να νοσηλευτεί και εισήχθη στην ουρολογική κλινική του ίδιου νοσοκομείου.

Όπως είναι γνωστό η είσοδος συνοδών απαγορεύεται λόγω της πανδημίας και η νοσοκόμα που τον παρέλαβε με διαβεβαίωσε ότι δεν χρειάζεται να ανησυχώ γιατί θα τον φροντίσουν με τον καλύτερο τρόπο. Από το προσωπικό του νοσοκομείου με πληροφόρησαν ότι την επόμενη ημέρα θα ενημερωνόμουν τηλεφωνικά από τους γιατρούς της ουρολογικής κλινικής για την κατάσταση της υγείας του.

Την επόμενη μέρα (26/8) βλέποντας ότι δεν επικοινωνούν μαζί μου τηλεφώνησα στις 8 το βράδυ στον εφημερεύοντα γιατρό και μου είπε ότι η αιματουρία περιορίστηκε αλλά ο πατέρας μου ήταν λίγο ανήσυχος…

Με δεδομένο ότι ο πατέρας μου δεν έχει κινητό τηλέφωνο και δεν μπορούσα να μιλήσω μαζί του, επικοινώνησα το πρωί της επόμενης μέρας (27/8) και μίλησα με μια νοσοκόμα η οποία μου είπε ότι ο πατέρας μου φώναζε όλη τη νύχτα… Τη ρώτησα για ποιο λόγο και η απάντηση ήταν ότι μάλλον έχει άνοια… Τη διαβεβαίωσα ότι ο πατέρας μου μπορεί να είναι 98 ετών αλλά όχι μόνο δεν έχει άνοια, αντιθέτως διακρίνεται για τη διαύγεια που έχει. Ποτέ δεν δημιούργησε κάποιο πρόβλημα και μάλιστα πριν δέκα μήνες που νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο «Γεννηματάς» της Θεσσαλονίκης για τον ίδιο ακριβώς λόγο, οι νοσοκόμες του έδιναν συγχαρητήρια γιατί ήταν ιδιαίτερα συνεργάσιμος.

Αναγκάστηκα να πάω στο «Παπαγεωργίου» για να δω τι συμβαίνει και διαμαρτύρεται ο πατέρας μου και τελικά ζήτησα να υπογράψω και να τον μεταφέρω στο σπίτι αφού είχε σταματήσει η αιματουρία. Αφού πήρα οδηγίες από τον εφημερεύοντα γιατρό, υπέγραψα και πήγα στο δωμάτιο του πατέρα μου. Εκεί διαπίστωσα ότι κοιμόταν βαθιά. Τον ξύπνησα και με δυσκολία τον έβαλα σε ένα αναπηρικό αμαξίδιο για να το μεταφέρω στο σπίτι του, στα Γιαννιτσά.

Σε όλη τη διαδρομή κοιμόταν και το ίδιο έκανε για τις επόμενες 18- 20 ώρες… Προφανώς ήταν υπό την επήρεια κάποιου υπνωτικών φαρμάκων γιατί ο πατέρας μου δεν κοιμάται περισσότερες από 6-7 ώρες το 24ωρο. Τον ξυπνούσα με δυσκολία κάθε δυο ώρες σύμφωνα με την οδηγία του γιατρού και του έδινα νερό να πιει γιατί υπήρχε κίνδυνος αφυδάτωσης.

Όταν τελικά κατάφερε να ξυπνήσει το πρωί της επόμενης ημέρας (28/8) τον ρώτησα πως αισθάνεται και τότε μου αποκάλυψε το απίστευτο πάθημά του:

Την επομένη της νοσηλείας του (26/8) παρακάλεσε τις νοσοκόμες να του δώσουν την πιτζάμα του γιατί τον είχαν γυμνό από τη μέση και κάτω και κρύωνε. Οι νοσοκόμες δεν του έδωσαν σημασία και αυτός σηκώθηκε από το κρεβάτι του για να την πάρει από την τσάντα του και να τη φορέσει. Μόλις επέστρεψε στο κρεβάτι του, εμφανίστηκαν δυο νοσοκόμες οι οποίες τοποθέτησαν κάγκελα στο κρεβάτι του και του έδεσαν τα χέρια με γάζες…

Μάταια ρωτούσε γιατί τον δένουν. Δεν του έδιναν κάποια απάντηση αλλά χρησιμοποιώντας βία προσπαθούσαν να τον δέσουν…

Ο πατέρας μου κάλεσε σε βοήθεια τους άλλους ηλικιωμένους ασθενείς αλλά κανείς δεν τον βοήθησε προφανώς γιατί φοβήθηκαν ότι θα έχουν την ίδια μεταχείριση. Αν και είναι 98 ετών προσπάθησε να αντιδράσει και έσπρωξε τη μια νοσοκόμα με το δεξί του χέρι, η οποία όμως άρχισε να τον χτυπά στο μπράτσο προκαλώντας του μώλωπες που είναι ακόμα εμφανείς. Μετά από αυτό «παραδόθηκε» και τον έδεσαν…

Ο πατέρας μου δεν θυμάται πόσες ώρες ήταν δεμένος. Εκείνο που θυμάται όμως έντονα είναι το αίσθημα του φόβου ότι ήρθε το τέλος του…Όπως μου είπε χαρακτηριστικά ο ίδιος εάν δεν πήγαινα να τον πάρω από το νοσοκομείο , θα ήταν νεκρός γιατί η καρδιά του «φτερούγιζε»… Υπόψιν ότι έχει σοβαρό καρδιολογικό πρόβλημα (κολπική μαρμαριγή) γεγονός που το ήξερε το ιατρικό προσωπικό γιατί το δήλωσα από την πρώτη στιγμή και μάλιστα σημείωσαν την φαρμακευτική αγωγή που παίρνει.

Κύριε υπουργέ

Ο πατέρας μου στάθηκε τυχερός σε αυτή τη δοκιμασία. Αναρωτιέμαι όμως πόσοι ασθενείς δεν στάθηκαν τυχεροί γιατί ρωτώντας πληροφορήθηκα ότι η ίδια τακτική ακολουθείται σε πολλά νοσοκομεία!

Η επίσημη δικαιολογία είναι ότι το δέσιμο γίνεται για το καλό τους… Ποιος όμως αποφασίζει ποιον και πότε θα δέσουν; Ποια είναι τα κριτήρια; Το λιγοστό νοσηλευτικό προσωπικό υποστηρίζει ότι δεν προλαβαίνει να ανταποκριθεί σε όλους τους ασθενείς γι αυτό καταφεύγει σε αυτή τη λύση… Είναι όμως νόμιμο κάτι τέτοιο;

Πριν από ένα χρόνο, πολύ σωστά, ψηφίσατε νόμο που προβλέπει αυστηρές ποινές για το δέσιμο των ζώων (παστούρωμα). Είναι δυνατόν μα επιτρέπεται το δέσιμο των ασθενών;

Περιμένοντας τις άμεσες ενέργειες σας για να σταματήσει αυτό το απαράδεκτο φαινόμενο, είμαι στη διάθεσή σας για κάθε διευκρίνιση.”

Νίκος Ασλανίδης- Δημοσιογράφος”.

Πηγή: thestival.gr