Το εκκλησάκι της Παναγιάς γοργόνας στη Λέσβο που λίγοι γνωρίζουν πως υπάρχει

Σκαρφαλωμένο σε έναν μικρό βράχο μέσα στη θάλασσα, το εκκλησάκι της Παναγίας της Γοργόνας στο μικρό λιμανάκι με τα ψαροκάικα και τις τράτες στη Σκάλα Συκαμιάς, στη βόρεια ακτογραμμή της Λέσβου, επίνειο της Συκαμινιάς, εσωκλείει όλη την ομορφιά, τη μαγεία και την γραφικότητα που μπορεί να χαρακτηρίσει έναν τόπο.

Με άκρως πρωτόγνωρο και πρωτότυπο όνομα, που σύμφωνα με την παράδοση το οφείλει σε μια τοιχογραφία που υπήρχε σε αυτό (σήμερα δεν υπάρχει) και παρουσίαζε την Παναγία από την μέση και κάτω με ουρά γοργόνας, το εκκλησάκι έγινε γνωστό από το ομώνυμο μυθιστόρημα του λογοτέχνη, δημοσιογράφου και ακαδημαϊκού Στρατή Μυριβήλη, με καταγωγή από την Σκαμνιά.

Κατά τον ίδιο, μάλιστα, η τοιχογραφία αποτέλεσε δημιούργημα ενός άγνωστου λαϊκού ζωγράφου ο οποίος την εμπνεύστηκε από θρύλους, λαϊκές και θρησκευτικές παραδόσεις, ενώ πρόκειται, μάλιστα, και για μια Παναγία «την πιο αλλόκοτη μέσα στην Ελλάδα και σ’ όλο τον κόσμο της χριστιανοσύνης», όπως την περιγράφει και στο μυθιστόρημα «Η Παναγία η Γοργόνα».

Οι ντόπιοι τον βράχο όπου εντοπίζεται το εκκλησάκι τον αποκαλούν «Της Παναγιάς τα Ράχτα», απ’ όπου η θέα είναι μαγευτική, ιδίως την ώρα του δειλινού, ενώ καιρού επιτρέποντος το μάτι φτάνει μέχρι τα μικρασιατικά παράλια.

 Παναγιά η Γοργόνα είναι γνωστή σαν άκουσμα σε πολλούς, λίγοι όμως γνωρίζουν πως όντως υπάρχει.

Σύμφωνα με το romfea.gr, είναι μια παράδοξη απεικόνιση της Παναγιάς που ο αγιογράφος που την συνέλαβε ως ιδέα προφανώς θα ήθελε να παντρέψει τοπικές παραδόσεις και θρύλους με την χριστιανική πίστη που για κάποιους βέβαια μπορεί να περνά λιγάκι τα συνηθισμένα.

Μπορεί θεολογικά, δογματικά και συνειδησιακά να μην στέκει παρ’όλα αυτά η εικόνα της Παναγιάς της Γοργόνας αποτελεί πραγματικότητα και πλέον κομμάτι της παραδόσεώς μας, δεν εικονίζεται όπως την έχουμε γνωρίσει μέσα από την Βυζαντινή και όχι μόνο αγιογραφική τέχνη αλλά ως γοργόνα, από την μέση και πάνω έχει την συνηθισμένη μορφή της Παναγιάς και κρατά στο ένα χέρι ένα καραβάκι και στο άλλο μία τρίαινα, ως προστάτιδα των θαλασσόλυκων.

Από την μέση και κάτω έχει σώμα ψαριού, όπως και οι γνωστές από τους θρύλους και τις παραδόσεις γοργόνες.

«…ανεβαίνεις στα ράχτα, γυρίζεις μια βόλτα τη ματιά ένα γύρο, στεριάς και πελάγου, και δακρύζει το μάτι σου. Ένα αναγάλλιασμα στάζει από τα δέντρα, αναβρύζει από τα καστανά και κόκκινα χώματα, από τις πέτρες και τα νερά», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά και στο μυθιστόρημά του ο Μυριβήλης.

«Η Παναγία η Γοργόνα» ήταν το τρίτο και τελευταίο μυθιστόρημα του Στρατή Μυριβήλη, το οποίο μαζί με τα «Ζωή εν τάφω» και «Δασκάλα με τα χρυσά μάτια» αποτέλεσαν την λεγόμενη «Τριλογία του Πολέμου», που αναφέρεται στους πολέμους του ελληνικού λαού και τις συνέπειές τους.

πηγή newsbeast.gr