Το ΚΕΓ εισάγει το ψυχαγωγικό Σκραμπλ στα σχολεία ως εργαλείο γλωσσικής επίγνωσης και καλλιέργειας
Date:
Το μάθημα γίνεται παιχνίδι ή το παιχνίδι γίνεται μάθημα; Ένα επιτραπέζιο μπορεί να είναι η απάντηση στη γλωσσική ένδεια; Θα γίνουν οι μαθητές λιγότερο ανορθόγραφοι; Τα ερωτήματα τίθενται στον πρόεδρο του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας (ΚΕΓ), καθηγητή Ιωάννη Καζάζη και αφορούν στις πρόσφατες ενέργειες του επιστημονικού φορέα του υπουργείου Παιδείας να εντάξει το δημοφιλές παιχνίδι Σκραμπλ (Scrabble) στο σχολικό περιβάλλον, τόσο με τη διοργάνωση σχολικού και παγκόσμιου πρωταθλήματος στην Ελλάδα, όσο και αξιοποιώντας το παιχνίδι ως «εργαλείο» κατά την εκμάθηση της ελληνικής –και ως μητρικής αλλά και ως δεύτερης/ξένης γλώσσας.
Η συνεργασία του ΚΕΓ με την Πανελλήνια Ένωση Ελληνικού Σκραμπλ επισημοποιήθηκε τον περασμένο Μάιο, στο πλαίσιο της 16ης διοργάνωσης της Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου Θεσσαλονίκης και εγκαινιάστηκε στην πράξη στη Λίμνη Πλαστήρα, όπου το τετραήμερο 18 έως 21 Ιουλίου, πραγματοποιήθηκε το 2ο Grand Prix της Ένωσης.
«Το Σκραμπλ είναι ένα επιτραπέζιο παιχνίδι εξ ορισμού ανταγωνιστικό, που σε υποχρεώνει να αναπτύξεις τις στρατηγικές σου ικανότητες, ενώ παράλληλα καλλιεργεί έμπρακτα τη γλωσσική ευαισθησία, με τρόπο όχι μόνο ψυχαγωγικό, αλλά και βαθύτερα διδακτικό», λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Καζάζης.
Εξηγεί, δε, πώς με την εξάσκηση μέσα από τη διαδικασία του παιχνιδιού συντελείται η γλωσσική βελτίωση: «Ο αρχάριος που καταπιάνεται με το Σκραμπλ –είτε πρόκειται για φυσικό ομιλητή της γλώσσας, είτε για ξενόγλωσσο χρήστη κάθε ηλικίας– αρχικά δεν χρησιμοποιεί παρά το όποιο γλωσσικό απόθεμα συμβαίνει να κατέχει ως τότε· από παρτίδα όμως σε παρτίδα, υποχρεωμένος όπως είναι να θηρεύει άγνωστους τύπους και ερμηνείες λέξεων, αρχίζει να προσθέτει στο ενεργό λεξιλόγιό του διαρκώς νέα στοιχεία. Και ακριβώς σ’ αυτή τη διεύρυνση του λεξιλογίου αναγνωρίζουμε την πρώτη και προφανέστερη διδακτική αξία του παιχνιδιού ως “εργαλείου” κατά την εκμάθηση της ελληνικής, και ως μητρικής αλλά και ως δεύτερης/ξένης γλώσσας».
«Αλλά», προσθέτει, «αυτή είναι η μάλλον απλούστερη πλευρά, που αφορά τα μεμονωμένα άτομα», καθώς «ενσωματωμένη σε περιβάλλον σχολικό, η ενασχόληση με το ελληνικό Σκραμπλ μπαίνει στη λογική του σχολείου, και αναγκαστικά εμπλέκει λίγο πολύ και τον δάσκαλο, ο οποίος θα παρακολουθεί και θα ψάχνει αφορμή για να συνδυάσει το τερπνό μετά του ωφελίμου, υπό την έννοια ότι για τον δάσκαλο κάθε λέξη αποτελεί κι ένα πάτημα για να την υποβάλει σε δική του επεξεργασία».
