Τουλάχιστον 15.000 παιδιά έχουν βοηθηθεί από τον καρδιοχειρουργό Αυξέντιο Καλαγκό, που τιμήθηκε με το βραβείο “Αργώ”
«Η ανθρώπινη αλληλεγγύη είναι μία από τις αξίες που ξεκίνησαν οι πρόγονοι μας. Τη λαμβάνω για λογαριασμό όλων όσοι με βοήθησαν να προσφέρω αυτήν την αλληλεγγύη στους πιο άπορους και στα παιδιά».
Με αυτά τα λόγια ο Αυξέντιος Καλαγκός, καρδιο-αγγειοχειρουργός, τακτικός καθηγητής πανεπιστημίου στη Γενεύη και στην Κωνσταντινούπολη παρέλαβε την εβδομάδα που μας πέρασε το βραβείο Ανθρωπιστικής Προσφοράς «Αργώ» που απονέμεται σε Έλληνες που ζουν και διαπρέπουν στο εξωτερικό.
Ο Αυξέντιος Καλαγκός εδώ και περίπου 20 χρόνια χειρουργεί δωρεάν παιδιά με συγγενείς καρδιοπάθειες σε όλο τον κόσμο. Φτωχά παιδιά -θύματα πολέμου και βίας. Ο ίδιος εξηγεί σε συνέντευξη του στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων και στον Μιχάλη Κεφαλογιάννη, πώς πήρε αυτή την απόφαση.
«Πήγα ένα πρωί την εφημερίδα στον πατέρα μου. Στο εξώφυλλο είχε την είδηση για την πρώτη μεταμόσχευση καρδιάς από τον Κρίστιαν Μπάρναρντ το 1967. Αμέσως είπα στον πατέρα μου ότι θέλω να γίνω καρδιοχειρουργός. Και στο μυαλό μου η καρδιοχειρουργική ήταν άμεσα συνδεδεμένη με τη φιλανθρωπία», αναφέρει μεταξύ άλλων.
Ο ίδιος υπολογίζει, λαμβάνοντας υπόψη όλες τις φιλανθρωπικές αποστολές στις οποίες είτε συμμετείχε είτε οργάνωσε, ότι περίπου 15.000 παιδιά έχουν βοηθηθεί ανά τον κόσμο και συμπληρώνει: «Ζω διαρκώς εδώ και χρόνια με τα χαμόγελα τους και τα χαμόγελα των γονιών τους στο μυαλό μου. Είναι οι πιο δυνατές στιγμές της ζωής μου αυτές όταν βλέπω τα παιδιά αυτά να μου χαμογελούν μετά τις εγχειρήσεις, να βλέπω την ελπίδα για τη νέα τους ζωή στο βλέμμα τους, να βλέπω την ευτυχία για τη ζωή των παιδιών τους στα μάτια των γονιών τους».
Τον ρωτήσαμε που βρίσκει τη δύναμη να εργάζεται ασταμάτητα 18 ώρες το 24ωρο ολόκληρη την εβδομάδα και εάν το κίνητρο του είναι η αλληλεγγύη, ένα στοίχημα με τον εαυτό σας ή απλώς το χρέος που απορρέει από τον όρκο στον Ιπποκράτη.
Η απάντηση ήταν ξεκάθαρη:
«Ο όρκος του Ιπποκράτη, δεν είναι μια υποχρέωση τυπική, είναι ένα βίωμα καθημερινό. Που προέρχεται από κάτι ακόμα πιο βαθύ, από το αίσθημα ότι ο Θεός μού έδωσε την ικανότητα να κάνω αυτές τις επεμβάσεις. Όλες οι ατελείωτες ώρες μελέτης, εγχειρήσεων, ιατρικών συμβουλίων, ο χρόνος με τις οικογένειες, είναι η υποχρέωση απέναντι στους συνανθρώπους μου».
ΑΠΕ